คลัง SF โน่ริท อิงสถานการณ์ เพลง

ลำดับตอนที่ #2 : อย่าบอกว่าฉันรักเธอ โน่ริท Feat.นัน af10 By.Conan

อย่าบอกว่าฉันรักเธอ
 

   การที่เรารักใครสักคนไม่ใช่ว่าเราจะยอมเขาได้ทุกอย่าง รักไม่ใช่ทุกอย่าง รักไม่ใช่ลมหายใจ รักไม่ใช่อาหาร แต่รักคือเรื่องของจิตใจและความรู้สึก 

    ร่างบางที่กำลังใช้สายตาทอดยาวไปยังทะเลตรงหน้า ในแววตาไร้ความรู้สึก มีแต่ความว่างเปล่า สิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นกับเรืองฤทธิ์ ทำให้สุนันทาเพื่อนสนิทที่คิดไม่ซื่อกับเรืองฤทธิ์พลอยเป็นห่วงไปด้วย เพราะเหตุการ์ณเมื่อไม่นานมานี่มันทำให้เรืองฤทธิ์คนเดิมหายไป
.
..
...
เมื่อสามเดือนที่แล้ว
  
     "เราเลิกกันเถอะ" คำพูดที่เหมือนมีดหลายพันเล่มที่แทงเข้าไปในใจของเรืองฤทธิ์ ทำไมชายตรงหน้าถึงบอกเลิกเขา เพราะอะไร
"ทำไมพี่โน่ ริททำอะไรผิด" นั้นนะสิเรืองฤทธิ์ทำอะไรผิด 
"อย่ามาแกล้งไม่รู้ ริทมีมันอยู่แล้ว ริทมาหลอกพี่ทำไม" เรืองฤทธิ์กับขมวดคิ้ว ใครคือมัน มันคือใครหรือจะเป็นสุนันทา
"ใคร ถ้าเป็นนัน ริทบอกพี่หลายครั้งแล้วว่าเราคือเพื่อนกัน" ภาคินได้แต่แค่นยิ้มให้ เพื่อนเขาฟังคำนี้จนเบื่อล่ะสำหรับเรืองฤทธิ์และสุนันทามันเลยคำว่าเพื่อนล่ะมั้ง
"เพื่อนเหรอ เพื่อนที่รักริทมาตลอด เพืิ่อนที่เจ็บมาตลอด เพราะการตัดสินใจผิดๆของริทไง" เสียงของบุคคลที่สามทำให้เรืองฤทธิ์และภาคินหันไปมองเสียงของสุนันทา
"ริททำอะไรผิด ริทบอกแล้วใช่มั๊ยว่าอย่ามาหาริทอีก เพราะนันล่ะทำให้ริทเจ็บ" เรืองฤทธิ์ตะโกนสุดเสียงก่อนจะทรุดลงไปนั่ง 
"อยากได้เหรอ เอาไปสิ กูให้ แต่กูจะบอกอะไรให้นะ คบไปนานๆล่ะมันน่าเบื่อ" เมื่อสิ้นเสียงของภาคิน คำพูดของเขาทำให้เรืองฤทธิ์หันไปมอง ก่อนที่ภาคินจะเดินออกไป เรืองฤทธิ์ก็ไม่วายจะเกาะขาเขา แต่ก็โดนสะบัด ทำให้สุนันทาต้องเข้าไปประคอง
"สะใจหรือยังนัน ริทบอกแล้วใช่มั๊ยว่าริทไม่ได้รักนันเกินไปกว่าเพื่อน" เมื่อเรืองฤทธิ์พูดเสร็จก็ผลักสุนันทาออก ก่อนจะวิ่งหนีไป
.
..
...
        เรืองฤทธิ์และสุนันทาเป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยมปลาย  พอเข้ามหาลัยก็ต่างคนต่างแยกย้าย และเมื่อสามปีก่อนสุนันทากลับมาหาเรืองฤทธิ์ที่กรุงเทพเพื่อบอกว่าเขาเรียนจบแล้วนะ แต่ก็ต้องพบกับความเจ็บช้ำเมื่อเรืองฤทธิ์บอกว่าเขารักผู้ชายคนนึง รักมาก และแล้วเรืองฤทธิ์ก็ต้องมาเจ็บเพราะผู้ชายคนนี้  ส่วนเขาก็ต้องเจ็บกว่าหลายเท่า
-กริ๊งๆ-
เสียงโทรศัพท์บ้านของสุนันทาดังขึ้น ทำให้เธอหลุดจากภวังค์ก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นมารับสาย
"บ้านยูรนิยมคะ"
(โทรมาจากโรงพยาบาล...นะคะ คุณเรืองฤทธิ์ได้รับอุบัติเหตุคะ ทางเราพยายามติดต่อญาติแล้วแต่ไม่ได้นะคะ)
"คะ เดี๋ยวรีบไป"
สุนันทารีบวางสายก่อนจะคว้ากุญแจรถหรูของเธอและขับตรงไปยังโรงพยาบาล เรืองฤทธิ์มักตอกย้ำเสมอว่าเธอเป็นทอม แต่เดี๋ยวนะทอมมันก็ผู้หญิงป่ะว่ะ มันก็รักผู้ชายได้ แต่เถียงไม่ขึ้นนี่ล่ะ จบชีวิต นั้นไม่ใช่ประเด็นข้ามไป ไม่นานสุนันทาก็มาถึงโรงพยาบาลก่อนจะรีบวิ่งไปหาเรืองฤทธิ์ที่ห้องฉุกเฉิน เมื่อได้รับฟังสุนันทาก็ได้แต่ถอนหายใจ เรืองฤทธิ์พยายามเดินให้รถชนแต่ไม่สำเร็จ เลยหันมากรีดข้อมือตัวเองก่อนจะมีผู้ชายคนนึงอุ้มมาส่งโรงพยาบาล ใครกันที่มาส่ง


     ภาคินหลังจากบอกเลิกเรืองฤทธิ์เขาก็ยังแอบตามเรืองฤทธิ์เพราะความเป็นห่วง เขาไม่ได้หมดรักเรืองฤทธิ์เลยสักนิด เขายังรักเรืองฤทธิ์ทุกวินาทีของชีวิต แต่มาพักหลังนี้เรืองฤทธิ์และสุนันทาตัวติดกันบ่อยเกิน ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดสิ่งมันคือสิ่งที่ไม่พอใจจนเกิดเป็นความระแวง ทำให้เขาตัดไฟตั้งแต่ต้นลมคือการบอกเลิก สุดท้ายก็ไม่วายเจ็บเอง อย่างตอนนี้ที่เขาอยู่หน้าห้องเรืองฤทธิ์ก่อนจะยินเสียงของอะไรแตกสักอย่าง เขายืนชั่งใจสักพักก่อนจะเปิดประตูเข้าไปก็พบเรืองฤทธิ์นอนจมกองเลือด
"ริท ทำอะไรนี่ ทำแบบนี้ทำไม" เรืองฤทธิ์ยิ้มให้ภาคินก่อนจะยกมือเต็มไปด้วยเลือดมาลูบหน้าคนตรงหน้า ก่อนที่สติจะดับลง ภาคินเองก็รีบพาเรืองฤทธิ์ส่งโรงพยาบาลก่อนที่เขาจะเดินออกแล้วปล่อยให้พยาบาลจัดการเอง
.
..
...

ปัจจุบัน

      ตอนนี้สุนันทาเปิดร้านเค้กเล็กๆเป็นของตัวเองแต่เขาก็เรืองฤทธิ์ดูแลไป แต่คนร่างเล็กก็ยังไม่กลับมาเป็นตัวเอง ทำให้คนรอบข้างเป็นห่วงกันไปหมด
"เห้ย ริท นันว่าริทไปเปิดหูเปิดตาหน่อยเถอะ นั่งมองนั้นมองนี่ ถ้าทะเลมันพูดได้มันคงพูดแล้วว่า พอเหอะเดี๋ยวท้อง" สุนันทาเอยแซวเรืองฤทธิ์ แม้มันจะทำให้เรืองฤทธิ์ยิ้มได้บ้างไม่ได้บ้างก็ตาม 
"โอเคเดี๋ยวริท ไปเดินรอบๆล่ะกัน" สุนันทาพยักหน้า ก่อนจะกดโทรศัพท์โทรหาภาคิน
"ฮัลโลพี่โน่ ไอริทออกไปล่ะ ถ้าง้อไม่ได้นันไม่ช่วยล่ะนะ" 
(เออ ระดับกูนะได้อยู่แล้ว) สุนันทาไม่ตอบไรมากก่อนจะวางสาย ที่เธอยอมช่วยภาคินก็เพราะเธอเองไม่อยากเห็นเรืองฤทธิ์เจ็บอีกแล้ว เพราะความรักในฉบับของเธออาจจะเป็นการที่เห็นคนที่เรามีความสุขก็ได้มั้ง
"อย่าโกรธกูนะริท กูทำเพื่อมึง กูไม่อยากให้มึงเจ็บ" สุนันทาพูดก่อนจะหันไปมองรูปคู่ของเธอและเรืองฤทธิ์ เธอรักเรืองฤทธิ์มาก แต่ก็ไม่มากพอที่จะเห็นแก่ตัวได้ 
"ชีสเค้กที่นึงคะ" สุนันทาหันไปมองก่อนจะรับออเดอร์ตามสั่ง แต่หญิงสาวที่มาสั่งชีสเค้กเธอก็ทำให้เธอยิ้มได้ จริงสิบ้างครั้งเธออาจจะเกิดมาเพื่อรักผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชาย


      เรืองฤทธิ์เดินเล่นมาเรื่อยๆก่อนจะเห็นผู้ชายที่คุ้นเคยมายืนตรงหน้า เขาหล่อเหมือนเดิมแต่เขาก็โทรม เขาคงไม่ต่างจากเรืองฤทธิ์ 
"เออ ขอโทษคับผมจะเดิน" เรืองฤทธิ์พูดขอทางเพราะคนตรงหน้าขว้างทาง
"คุยกันก่อนได้มั๊ย จะหนีไปไหนนี่เหนื่อยนะเว้ย" ภาคินพูดออกมาให้ติดตลก แต่เรืองฤทธิ์ไม่ตลกเลย
"ใช้ให้ตามเหรอ ไม่ได้ใช้ หนีไป" เรืองฤทธิ์ขึ้นเสียงบ้าง ทำให้ภาคินหน้าซีดๆ ทำให้เขาต้องพูดบ้างอย่างออกไป
"พี่ขอโทษริท พี่ผิดเองที่บอกเลิกริท พี่ขอโทษที่ทำให้ริทพยายามเดินรถชน ขอโทษที่ทำให้ริทเอาแก้วกรีดข้อมือตัวเอง พี่ขอโทษที่ทำร้ายริท ทำร้ายหัวใจริท ขอโทษ" คำขอโทษมากมายที่ออกจากปากภาคิน ทำให้เรืองฤทธิ์รู้สึกดีไม่น้อย
"พี่รู้มั๊ยว่าริทบอกตัวเองทุกครั้งว่าริทจะไม่รักพี่อีก แต่มันก็ทำไม่ได้ สุดท้ายริทก็รักพี่ แต่รอยแผลเป็นที่ข้อมือนี่มันย้ำริทตลอดว่าริทไม่ควรรักพี่ ริทควรรักคนอื่น แต่มันก็เจ็บใจทุกครั้งที่บอกตัวเองว่าอย่ารักพี่ ริทไม่โกรธพี่แค่ริทขอเหตุผลดีๆสักข้อ" เรืองฤทธิ์พูดใส่ภาคิน ก่อนที่คนตรงหน้าจะพยักหน้าและอธิบายให้ฟัง
"ตอนนั้นริทกับนันสนิทกันเกินไป พี่ก็ระแวงเลยตัดไฟแต่ต้นลมคือการบอกเลิก แต่สุดท้ายก็เจ็บเอง" 
"นั้นพี่บอกริทสิว่าควรรักคนที่ไม่มีหัวใจและคอยทำร้ายริทมั๊ย" เรืองฤทธิ์ถามภาคินทั้งที่คำตอบอาจจะใช่หรือไม่ก็ได้
"ถ้าเป็นโตโน่คนก่อนริทไม่ควรรักมัน แต่นี่คนใหม่รักมันเถอะ ไม่เสียหาย" เรืองฤทธิ์ยิ้มให้ภาคินก่อนจะโผล่เข้ากอดด้วยความคิดถึง เรืองฤทธิ์รักภาคินและภาคินก็รักเรืองฤทธิ์นี่คือสิ่งที่ถูกที่สุด สุนันทาเองก็ยิ้มไปกับภาพตรงหน้า...









   



มาให้หายคิดถึง มึนๆหน่อยนะ 555