คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER 1 หึงนะ
แกร๊ก !
วรกรหมุนลูกบิดประตูห้องด้วยความเบามือ ให้ตายสิ! นี่มันห้องเขาเองแท้ๆ แต่กลับต้องมาย่องเข้าห้องตัวเอง มันเป็นแบบนี้เพราะใคร!!! ตอบบบบ
วรกรเดินเข้าไปที่เตียง เสียงหายใจเข้าออกสม่ำเสมอทำให้เขาวางใจได้ว่า นายซีดงซีดีอะไรนี่คงหลับไปแล้ว เหอะ ตอนหลับก็น่ารักดีอยู่หรอก ลืมตามาเมื่อไหร่ กวนตีนได้ทุกทีสิน่า
“นี่…”
จิ้มๆ
กั้งทดสอบด้วยการเอานิ้วไปจิ้มจึกๆที่หน้าผากของอีกคน ไม่ตื่นวุ้ย เออดี หลับง่ายๆแบบนี้ค่อยยังชั่ว เขาเดินอ้อมไปอีกฝั่งของเตียง นอน นอน นอน ง่วงจะตายอยู่แล้ว พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปมหาลัยอีก กั้งล้มตัวลงนอน ทันทีที่หัวแตะหมอน เขาก็รู้สึกได้
“อื้มมมม นุ่มมมมม” มือยาวๆของคนที่คิดว่าหลับไปแล้ว พาดเข้าที่เอวอย่างพอดิบพอดี แถมหน้าของเจ้าเพื่อนร่วมบ้านยังมาเกยไหล่เขาอีก นี่มันหลอกแต๊ะอั๋งกันชัดๆ
“ปล่อยนะโว๊ยย!” เจ้าของห้องดิ้นขลุกขลัก แต่ยิ่งดิ้นอีกคนก็ยิ่งรัดแน่น
“ชู่ววว! เบาๆหน่อยคุณ ดึกดื่นป่านนี้แล้ว ชาวบ้านเขาจะหลับจะนอน”
“อย่ามากวนประสาท! บอกให้ปล่อย” วรกรทำเสียงแข็งใส่
“เอาน่า นอนเหอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไม่ไหวเนี่ย คนเขาจะสงสัยเอานะ ว่าเมื่อคืนคุณไปทำอะไรมา... ทั้งคืน ฮ่าๆๆ” ประโยคสุดท้าย กันต์ธีร์ตั้งใจพูดเสียงแผ่วกวนประสาทอีกฝ่ายก่อนจะหัวเราะเสียงดัง
“แกนี่มัน...” วรกรกัดฟันกรอดๆ โธ่โว๊ยย ! ถ้าไม่ติดว่าง่วงนอนไม่ยอมให้นอนกอดแบบนี้หรอกนะ จะบอกให้รู้ไว้เลยยยย!!
“ฝันดีนะครับคุณชาย” ประโยคสุดท้ายที่คนในอ้อมกอดได้ยิน ก่อนจะหลับไป...
จุกกรู้! จุก จุก จุก กรู้ววววว (เสียงนกร้อง 55555)
8 โมงเช้า...
วันอังคารรึเปล่า
ไม่ใช่...
วรกรลืมตาขึ้นมาเพราะเสียงนาฬิกาปลุกประหลาดๆ ที่ดังไม่ยอมหยุดซะที จะมาจุกกงจุกกรู้อะไรทุกวินาทีวะ รำคาญว๊อยยยย ! ร่างสูงทนไม่ไหวเลยต้องลุกขึ้นมาปิดนาฬิกาปลุกรูปนกประหลาดๆ ใครซื้อมาวะ นกหน้าตาประหลาดแบบนี้ แล้ว เฮ้! นี่อะไร มีโพสอิทแปะอยู่ด้วย
‘อย่านอนตื่นสิคุณ ตลาดวายหมดแล้วนะครับ’
เหอะ ฝีมือหมอนั่นชัวร์! เอาเถอะ เรื่องบ้าๆก็มีแต่มันนั่นแหล่ะที่ทำ แปดโมงละ วันนี้มีเรียนด้วย ไปอาบน้ำดีกว่า วรกรลุกจากเตียง เดินเข้าห้องน้ำไปพร้อมรอยยิ้ม เอ๊ะ! เดี๋ยวนะ ยิ้มเหรอ ไม่ๆๆๆ หยุดยิ้มซะที คิดถึงมันแล้วทำไมต้องยิ้มด้วยวะ โธ่โว๊ยยยย! ไม่เข้าใจตัวเอง
กลับมาที่ กันต์ธีร์ ปิติธัญ...
“เฮ่ยย ! ได้อยู่บ้านเดียวกันแล้ว!!!! เป็นไปได้ไงวะ” ตั้ม เพื่อนรุ่นพี่ของซีดีอุทานออกมาเสียงดัง ก็เมื่อสามสี่วันก่อนมันยังนั่งปรึกษาเขาอยู่เลยว่าจะทำยังไงถึงจะได้รู้จัก วรกร หนุ่มอักษรสุดฮอตนี่มันแอบปิ๊งอยู่ ไหงวันนี้ดันมาบอกว่าได้อยู่บ้านเดียวกันซะละ
“ชู่ววว! เบาๆหน่อยสิพี่ คนเขาหันมามองกันหมดแล้ว” กันต์ธีร์มองซ้ายมองขวา ตอนนี้คนทั้งศูนย์อาหารต่างมองพวกเขาเป็นตาเดียว
“เล่าๆๆๆ เล่ามาด่วนนนน !! อย่าบอกนะว่ามึงแอบปีนเข้าบ้านเขาน่ะ” ตั้มหลิ่วตา มองอีกคนอย่างสงสัย
“=____________=;; แหม่ ผมไม่ใช่คนแบบนั้นนะพี่”
ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงล่ะวะ ตั้มคิดในใจ
“ก็.. พี่จำได้มั๊ยที่ผมบกว่าต้องย้ายไปอยู่บ้านเพื่อนพ่ออ่ะ เออ นั่นแหล่ะ พี่กั้งเป็นชายเพื่อนพ่อผม”
“ป๊าดดด ! จริงดิ บังเอิ๊ญ บังเอิญ พรหมลิขิตมากน้องรัก ไม่อยากจะเชื่อ”
“ต้องเชื่อแล้วล่ะพี่ แถมพี่กั้งยังหาว่าผมเป็นขโมยอีกนะ (.____.) ” ประโยคหลัง กันต์ธีร์พูดเสียงอู้อี้
“แหม มึงก็เกือบจะเข้าข่ายขโมยแล้วล่ะครับ คุณน้อง ก็เล่นหยิบผิดซะขนาดนั้น”
“เอ้า! ก็มันเหมือนกัน ให้ทำไงวะ” ตั้มและซีดี กำลังพูดถึงเรื่องกระเป๋าสตางค์เมื่ออาทิตย์ก่อน ก็วรกรดันทำกระเป๋าตังค์หล่นเอาไว้ ส่วนกันต์ธีร์พอเห็นกระเป๋าตังค์ตกก็ตกใจ นึกว่าของตัวเอง แหม มันเหมือนกันอย่างกะแกะ จังหวะที่หยิบเข้ากระเป๋ากางเกง วรกรดันหันกลับมาพอดี เป๊ะ! ฝ่ายนั้นก็คิดว่าไอ่หน้าอ่อนนี่เป็นขโมยสิครับ ช่วยไม่ได้
“เออๆ เอาเหอะ มันผ่านมาแล้ว” ตั้มพูดปลอบใจน้องชาย
“ใช่ และพี่ก็ต้องช่วยผมคิดด้วยว่าจะทำยังไงต่อไป”
“ทำอะไรวะซี มึงจะทำอะไรเขา ห๊ะ?”
“ก็ทำให้เขาชอบผมไงพี่ ! พี่ต้องช่วยผมคิดดิ” กันต์ธีร์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ก่อนจะจับมืออีกคนมากุม
“นะๆๆ พี่ตั้มต้องช่วยผมคิดนะ ว่ะทำยังไงให้พี่กั้งสนใจผมอ่ะ นะๆๆๆๆ”
“โว๊ย! ปล่อยกู ขนลุก” ตั้มรีบสะบัดมือออกอย่างไม่ใยดี เขากับไอ่จอมแสบสนิทกันมานานแล้ว แถมมันยังชอบมาจุกจิกจนคนอื่นคิดว่าเขาเป็นเกย์ หมดกันภาพพจน์!!
“เออ จะว่าไปแล้ว กูคิดออกวิธีนึง” ตั้มทำหน้าชั่วร้าย แผนนี้เจ๋งโคตร!
“วิธีอะไรวะพี่” ซีดีนิ่วหน้า หวังว่ามันคงเป็นวิธีการที่เข้าท่านะ
“เอาหูมาใกล้ๆ”
ซุบซิบๆๆๆๆๆ
ตัดฉากมาที่ ชายกั้งวังซากุระของเรา
“กั้ง..”
“ไอ่กั้ง!”
“กั้งว๊อยย !” ธีระ หรือ เต้ เรียกเพื่อนสนิทเสียงดัง มันมองอะไรของมันวะ คนเรียกไม่ได้ยินเลยรึไง
“อะไรเต้ มึงมีไร” เจ้าของชื่อ กั้ง ตอบลอยๆ โดยที่ตาก็ยังไม่ละจากที่เดิม
“ชายกั้งครับ มึงมองอะไรของมึงเหรอ บอกกูหน่อยสิ สาวๆอึ๋มๆที่ไหนรึเปล่า” เต้สอดส่ายตามอง ก็ไม่เห็นจะมีสาวสวยที่ไหน มีก็แต่ ผู้ชาย...
“มึงรู้จักมั๊ย”
“หะ ห๊า รู้จักอะไรวะ” เต้ขมวดคิ้วสงสัย
“ผู้ชายสองคนนั้นอ่ะ..” เต้มองตามเพื่อนสนิทไปยังเป้าหมาย.. กันต์ธีร์กับผู้ชายอีกคน
“อ๋อออออ เขาเป็นคู่เกย์กันไง มึงไม่รู้อ่อ”
“คู่เกย์เหรอ...” วรกรพึมพำ
“ก็เออดิ๊ เขาคบกันมาตั้งนานละ คนอื่นเขาลือกันให้แซ่ด นั่นๆ ดูดิ จับมือกันด้วย กระซิบกระซาบอะไรกันอีก ชัดเจนจริงๆ ฮ่าๆๆ” เต้หัวเราะสนุกสนาน ต่างจากอีกคนที่หน้านิ่วเป็นตูด ไอ่เด็กหัวขโมยย นี่แก... กับผู้ชายคนนั้น !
เป็นแฟนกันเหรอ !? แค่คิดก็...
หงุดหงิดเว่ยยย !!
---------------------------------------------------------------
เพื่อนบ้านเดียวกัน อัพตอนแรกแล้ว เย้!
ชายกั้งของเราหงุดหงิดซะแล้วววเมื่อเห็นตั้มกับซีดี ฮั่นแน่
คิดอะไรกับซีรึเปล่า เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อ ตอนหน้าห้ามพลาด
ฟิคนี้ ฟิคสบายๆ คลายเครียด หาสาระไม่ค่อยเจอนะ กระดองบอกเลย
5555555555555
คอมเม้นติชมได้ตามสะดวก
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะทุกคน กอดดดดดดดดด!!!
ความคิดเห็น