คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ll CHAPITRE 1 ll
ll CHAPITRE 1 ll
''จงฮยอนไปรับน้องได้แล้วนะลูก'' เสียงของคุณนายคิมตะโกนเตือนลูกชายที่นั่งทำงานอยู่ในห้องนั่งเล่น
''ครับแม่'' จงฮยอนขานรับแล้ววางงานทุกอย่างลง หยิบกุญแจรถแล้วยิ้มแป้นออกไป
หญิงสาวเดินออกจากรั้วมหาลัยแล้วพบเฟอรารี่คันสีแดงคุ้นตาจอดอยู่บริเวณใกล้ๆก็รีบบอกลาเพื่อนๆแล้วก้าวไปหารถคันนั้น หญิงสาวเปิดประตูรถฝั่งคนนั่งแล้วรีบเข้าไปนั่งในรถทันที..
''โอยย!!ทำไมมันข้างนอกร้อนอย่างนี้เนี่ย'' หญิงสาวใช้มือขาวๆของตนนั้นพัดแรงๆเพื่อให้เย็นขึ้น
''หึหึ ขึ้นรถมาก็ไม่คิดจะทักฉันเลยหรอ'' ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ก่อนหน้าพูดขึ้นพร้อมเอื้อมมือไปปรับระดับแอร์ให้เย็นขึ้น
''จะให้ทักยังไงเล่า..เห็นหน้ากันอยู่ทุกวันไม่เบื่อหรอ''
''ถ้าเป็นคีย์น่ะไม่เบื่อหรอก'' ไม่พูดเปล่าจมูกโด่งนั้นก็ตรงเข้าไปฉกความหอมที่แก้มนุ่มนั่นทันที คนที่ถูกหอมก็ทำได้แต่ก้มหน้างุดซ่อนความเขินอาย
''บ้า..จงฮยอนก็พูดไป'' คีย์พูดโต้กลับทั้งที่ยังก้มหน้าอยู่ จงฮยอนมองดูคนที่ก้มหน้าไม่มีทีท่าว่าจะเงยแล้วหัวเราะน้อยๆ
''อยากไปไหนต่อรึเปล่าเอ่ย'' คำถามจากจงฮยอนทำเอาคนที่ก้มหน้างุดเมื่อกี้เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเจ้าของคำถาม
''ร้อนๆแบบนี้คีย์อยากกินไอศกรีมจงฮยอนพาคีย์ไปนะ''
''ถ้าคีย์ขอ ไปไหนฉันก็จะพาไป'' พูดแล้วจงฮยอนก็รีบขับรถไปยังร้านประจำที่เขาพาคีย์ไปบ่อยๆ
''สวัสดีค่ะจะรับอะไรดีคะ'' พนักงานสาวสวยต้อนรับลูกค้าด้วยรอยยิ้มสดใส
''อืมมม..เอาไอศกรีมรสสตอเบอร์รี่แล้วกัน..จงฮยอนจะเอาอะไร'' คีย์ถามคนที่นั่งอยู่ตรงข้าม
''เอากาแฟร้อนดีกว่า''
''จงฮยอนนี่น้าา..อากาศร้อนยังจะกินของร้อนอีก...เอากาแฟร้อนอีกที่นึงค่ะ'' คีย์บ่นจงฮยอนแล้วหันไปสั่งเมนูกับพนักงานสาวสวย
พนักงานสาวสวยเดินออกไป แล้วสักพักก็กลับมาพร้อมกับถ้วยไอศกรีมแล้วถ้วยกาแฟที่นำออกมาเสิร์ฟ
''นี่จงฮยอนมหาลัยนี่น่าเบื่อเนอะไม่เห็นจะได้ทำอะไรมากมายเลย'' คีย์พูดพลางตักไอศกรีมเข้าปากไปด้วยอย่างน่าเอ็นดู จงฮยอนวางถ้วยกาแฟลงแล้วเอื้อมมือไปยีผมคนตรงข้ามเล่น..
''ตั้งใจเรียนไปเถอะปีสุดท้ายแล้วนี่''
''อื้ออ!จงฮยอนอ่ะอย่ายีผมสิ..ใครจะไปชอบเรียนเหมือนจงฮยอนล่ะ'' จงฮยอนยกยิ้มแล้วหยิบกาแฟขึ้นจิบ
''เมื่อไหร่จะยอมเรียกฉันว่าพี่ซักที หื้ม?''
''ไม่เอาอ่ะคีย์ไม่อยากเรียก''
''ทำไมล่ะ ฉันแก่กว่าคีย์ตั้งหลายปีนะ''
''หลายปีตรงไหน ก็แค่4ปีเอง''
''เอาเถอะ!ไม่อยากเรียกก็ไม่ต้องเรียก'' จงฮยอนทำเป็นแกล้งงอนคนตรงหน้า
''โธ่..ดูสิคนแก่งอน อย่างอนน้าาาาา จุ๊บ'' คีย์ขยับเก้าอี้ให้ไปนั่งฝั่งเดียวกับจงฮยอนแล้วจุ๊บลงบนริมฝีปากหนาเบาๆเป็นการอ้อน จงฮยอนยกยิ้มแล้วหันมาหอมแก้มคนตัวเล็กคืนทันที..
''แฟนใครเนี่ยน่ารักที่สุดเลย..กินเสร็จรึยังจะเย็นแล้วกลับกันเถอะ'' เมื่อถูกคนตัวเล็กอ้อนเข้าหน่อยก็ใจอ่อน
''เสร็จแล้ว คีย์ว่าจะซื้อเค้กไปฝากคุณหญิงแม่ซักชิ้น เดี๋ยวคีย์ไปดูเค้กก่อนนะ'' คีย์ลุกออกจากเก้าอี้ แล้วเดินตรงไปที่เคาเตอร์ จงฮยอนก็เรียกพนักงานมาคิดเงิน
.. คฤหาสน์ตระกูลคิม(จงฮยอน)....
''คุณหญิงแม่คะ .. คีย์ซื้อขนมเค้กมาฝาก'' คีย์ลงรถมาก็ตะโกนหาบุคคลที่เธอซื้อของฝากมาให้ จงฮยอนก็เดินลงรถตามคีย์มาติดๆ
''ขอบใจนะหนูคีย์..แหม ช่างน่ารักอะไรอย่างนี้ลูกสะใภ้ของแม่ ว่าแต่แม่บอกให้ตาจงไปรับหนูเฉยๆ แต่ตาจงพาหนูคีย์หนีไปเที่ยวด้วยหรอเนี่ย''
''เปล่านะคะ คีย์อยากไปเอง''
''ดีแล้วล่ะนะ หนูคีย์จะได้ผ่อนคลายซะบ้าง เอานี่ไปอาบน้ำแต่งตัวกันซะนะ จะถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว''
''ค่ะคุณหญิงแม่'' คีย์พูดจบก็คว้ามือของจงฮยอนแล้วขึ้นไปห้องนอนของทั้งสองที่อยู่ชั้นบน
คีย์เปิดประตูห้องออกวางกระเป๋าไว้ที่ประจำแล้วกระโดดลงบนเตียงนอนใหญ่นุ่มของจงฮยอนและคีย์แล้วหลับตาลง จงฮยอนเดินเข้ามาพร้อมปิดประตูห้องด้วยแล้วเดินตรงไปหาคีย์ที่นอนอยู่บนเตียง..
''คีย์ลุกขึ้นมาอาบน้ำก่อน'' จงฮยอนเรียกคนที่นอนอยู่
''อืมมมม ไม่เอา''
''ดื้อ ลุกขึ้นมาเลย'' จงฮยอนพยายามดึงแขนคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นแต่คนตัวเล็กนี่เกาะที่นอนหนึบอย่างกับปลิง
''ม่ายยย'' คีย์ก็ยื้อตัวกลับทำให้จงฮยอนล้มลงไปทับร่างเล็ก
ปลายจมูกของจงฮยอนลงไปแตะปลายจมูกของคีย์พอดี ดวงตาของทั้งคู่ประสานกัน คีย์ใช้สองมือจับหน้าของจงฮยอนไว้แล้วเลื่อนใบหน้าของจงฮยอนให้ต่ำลงมาอีก ทำให้ริมฝีปากหนาประกบลงบนริมฝีปากบางสีชมพู คนตัวเล็กหลับตาพริ้มแล้วปรับองศาให้พอดี จงฮยอนเห็นดังนั้นจึงใช้โอกาสรุกคนตัวเล็กโดยขบริมฝีปากล่างของคีย์เบาๆก่อนจะส่งลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากอุ่นนั้น คีย์ก็ตอบรับอย่างดี ลิ้นทั้งสองเกี่ยวกระหวัดกันอยู่ในโพรงปากของคนตัวเล็กอย่างไม่มีใครยอมใคร จนในที่สุดคนตัวเล็กก็เป็นฝ่ายยอมแพ้เมื่อเริ่มจะหมดอากาศหายใจ คีย์ใช้มือน้อยๆทุบลงบนแผ่นหลังกว้างเบาๆ จงฮยอนผละริมฝีปากออกมาอย่างเสียดาย มองดูคนตัวเล็กที่ใบหน้าขึ้นสีแดงน้อยๆแล้วยังหอบหายใจเอาอากาศเข้าปอดอย่างรวดเร็ว จงฮยอนจับใบหน้าของคีย์ไว้แล้วใช้นิ้วหัวแม่มือลูบเบาๆไปมาที่ริมฝีปากอิ่มแดงช้ำ
''อาบน้ำด้วยกันไหม'' จงฮยอนพูดด้วยเสียงเจ้าเล่ห์
''หึ ฝันไปเถอะ'' คีย์ผลักหัวจงฮยอนแล้วลุกขึ้นคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปในห้องน้ำ ปล่อยให้จงฮยอนนั่งยิ้มเหมือนคนเมากาวอยู่คนเดียว
พอทั้งสองอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ จงฮยอนก็พาคีย์ลงไปห้องอาหารที่มีอาหารวางไว้พร้อม จงฮยอนกับคีย์นั่งลงบนตำแหน่งประจำของตน เหล่าเมดก็เดินมาตักข้าวใส่จานให้ จากนั้นคุณนายคิมและคุณคิมก็เดินเข้ามาร่วมโต๊ะด้วย
ครอบครัวของจงฮยอนและคีย์รู้จักกันดีอยู่แล้วและจงฮยอนยังชอบพอกับคีย์อีก ครอบครัวของทั้งสองเลยให้คีย์หมั้นกับจงฮยอนตอนคีย์อายุ18 แล้วคุณนายคิมแม่ของจงฮยอนยังเอ็นดูคีย์เอามากๆจึงให้คีย์ย้ายมาอยู่กับจงฮยอน และอีกสาเหตุพ่อและแม่ของคีย์มีงานที่ต่างประเทศนานๆทีกลับมาครั้ง จะให้คีย์สาวน้อยน่ารักอยู่คนเดียวในบ้านหลังใหญ่ได้ยังไงคงเหงามากแน่ๆ..
''นี่คีย์อันนี้อร่อยนะ'' จงฮยอนตักกับข้าวใส่บนจานของคีย์ คีย์ยิ้มรับแล้วก็ตักกับข้าวอีกอย่างให้จงฮยอน การกระทำของทั้งคู่ในกรอบสายตาของผู้ใหญ่ทั้งสองและเหล่าเมดที่ยืนคอยรับใช้
''แหม รักกันจริงเชียวนะ'' คุณนายคิมเอ่ยแซวจนคนถูกแซวได้แต่นั่งหน้าแดง
''ก็ผมรักของผมนี่ครับแม่'' จงฮยอนโต้กลับคีย์ยิ่งหน้าแดงเข้าไปใหญ่
''แต่งงานกันเลยมั้ยลูก??'' คุณคิมพูดปูทางให้
''แต่งครับ'' จงฮยอนรีบตอบอย่างรวดเร็ว
''เดี๋ยวรอน้องเรียนจบก่อนนะลูก แม่จะให้แต่งทันทีเลยล่ะ'' คุณนายคิมพูดแล้วทานข้าวต่ออย่างเอร็ดอร่อย จงฮยอนหันไปยิ้มหวานให้คีย์ คีย์ตักข้าวเข้าปากแกล้งทำเป็นมองไม่เห็น..
คีย์กับจงฮยอนหลังทานอาหารพูดคุยกันเสร็จก็ย้ายตัวเองขึ้นมาบนห้องนอน คีย์คนสวยเปลี่ยนชุดธรรมดาเป็นชุดนอนหวีผมเรียบร้อยแล้วกระโจนขึ้นไปนอนคว่ำหน้าบนเตียงทันที จงฮยอนก็เปลี่ยนชุดเหมือนกันเสื้อกล้ามสีขาวกับกางเกงขายาวสีเข้มนั่น แล้วเดินไปหาคีย์ที่นอนคว่ำหน้าอยู่
''นี่ คีย์นอนดีๆเดี๋ยวหายใจไม่ออกนะ'' จงฮยอนบอกกับคีย์ คีย์ก็พลิกตัวแล้วไปนอนตะแคงข้างหันไปฝั่งที่จงฮยอนนอนในที่ของตัวเอง
จงฮยอนเดินไปเปิดทีวีและปิดไฟดวงใหญ่ลงให้เหลือแต่ไฟที่โคมไฟข้างเตียงและแสงไฟจากทีวีจอใหญ่ จงฮยอนหันไปมองคีย์ที่นอนจ้องภาพเคลื่อนไหวบนทีวี --จะอะไรซะอีกก็ละครหลังข่าวไง-- แต่เดี๋ยวนะจงฮยอนเพิ่งสังเกต...
''คีย์..''
''อืมม อะไร'' ปากขานรับแต่ตายังคงจ้องไปยังจอภาพเคลื่อนไหวตรงหน้า
''ทำไมใส่ชุดนอนแบบนี้'' จงฮยอนถามเสียงเข้ม ก็เล่นใส่ซะ ชุดนอนกระโปรงสีขาวตัวบางมากๆๆย้ำว่าบางมากๆๆแถมยังเป็นสายเดี่ยวคอวีอีกโชว์แขนขาวๆนั่นแล้วที่สำคัญนอนตะแคงแบบนี้ร่องอกชัดเลยแถมยังเนินอกขาวๆนั่นอีก โอ้ยยย ตาย ใส่แบบนี้มันอันตราย--อันตรายต่อคีย์นี่แหละเพราะถ้าจงฮยอนอดใจไม่ไหวเดี๋ยวคีย์จะโดนขย้ำเอา--
''แบบไหนอ่ะก็ปกตินี่'' คีย์ตอบหน้าตาเฉยยังไม่รู้ตัวอีกยั่วคิมจงฮยอนใช่ไหมเนี่ยยย
''เว้าลึกไปป่าว..เห็นหมดแล้วนั่น''
''นึกว่าชอบซะอีก..ก็อย่ามองสิ'' แหม..พูดอย่างกับจะทำได้ง่ายเนอะคีย์ จงฮยอนหยุดเถียงแล้วหันไปสนใจภาพที่ทีวีจอยักษ์เหมือนคีย์ แต่ก็อดแอบจ้องมองเนินอกขาวๆนั่นไม่ได้ ไม่ได้หื่นนะ แต่ก็ขออาหารตาสักนิดจะเป็นไรไป
''จ้องนานไปแล้ว..ดูทีวีไปเลยไป'' คีย์ที่รู้ตัวว่าจงฮยอนแอบมองก็ดึงผ้าห่มสีขาวขึ้นมาปิดหน้าอกไว้แล้วหันไปสนใจทีวีต่อ จงฮยอนแอบเสียดายนิดๆแต่อย่างน้อยก็มีอาหารให้ตาอยู่บ้าง
พอละครหลังข่าวจบคนตัวเล็กก็เริ่มจะง่วงจึงเขยิบเข้าไปใกล้จงฮยอน หัวเล็กๆนั้นวางบนท่อนแขนแกร่ง เอาแขนเรียวของตัวเองไปพาดไว้บนหน้าท้องที่มีแต่กล้ามเนื้อนั้น..
''นอนแล้วนะ ฝันดีนะ'' คีย์พูดก้อนจะหลับตาลงแล้วกอดจงฮยอนให้แน่นขึ้น จงฮยอนลูบผมคนตัวเล็กเบาๆก่อนจะจุมพิตลงบนหน้าผากของคีย์
''ฝันดีนะคีย์...'' จงฮยอนกดรีโมทปิดโทรทัศน์แล้วเอื้อมมือไปปิดโคมไฟข้างเตียงแล้วเข้าห้วงนิทราไป..
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ทำให้สองคนที่นอนกอดกันอยู่ต้องตื่นจากห้วงนิทรา
''อรุณสวัสดิ์จงฮยอน'' คีย์เงยหน้าจุ๊บเบาๆที่แก้มของจงฮยอนต้องรับวันใหม่
''อรุณสวัสดิ์..ที่รัก'' จงฮยอนก็ก้มลงฟัดแก้มหอมๆของคีย์
หลังจากกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันบนเตียงเสร็จคีย์กับจงฮยอนก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัวกันคีย์ต้องไปหมาลัยส่วนจงฮยอนต้องเข้าบริษัทอีก
''วันนี้ที่บริษัทมีประชุมเดี๋ยวฉันไปรับแล้วมานั่งเล่นที่บริษัทก่อนโอเคมั้ย?'' จงฮยอนบอกคนตัวเล็กก่อนล่วงหน้า
''อื้ม ก็ได้ .. ถึงแล้ว'' คีย์เปิดประตูรถแล้วก้าวลงไปไม่ลืมหันมาลาคนที่อยู่ในรถ
''ไปนะ..ขับรถดีๆล่ะ'' คีย์ทิ้งท้ายก่อนจะเดินเข้ารั้วมหาลัยไป..
''คีย์จบแล้วจะทำงานอะไร..'' แทมินเพื่อนสาวคนสนิทของคีย์เอ่ยถาม
''คงไม่ทำมั้ง..''
''เอ้า ทำไมอ่ะ''
''ไม่รู้สิ ไม่รู้จะทำอะไร แล้วแทมินล่ะ''
''ฉันอยากเป็นครูสอนเต้นแหละ'' แทมินทำหน้าเพ้อฝัน
''อืมก็ดีนะ แทมินเต้นเก่งจะตาย''
''ฮ่าๆๆ ประชดป่ะเนี่ย..นั่น อาจารย์มาแล้ว''
''นักศึกษาทุกคนสวัสดีตอนเช้า ช่วงนี้ใกล้จบกันแล้วสินะ อีกไม่กี่อาทิตย์ อาจารย์ว่าทุกคนคงดีใจที่จะไม่ต้องมานั่งฟังอาจารย์บ่นอีก ยังไงก็ขอให้นักศึกษาทุกคนตั้งใจฟังสิ่งที่อาจารย์บรรยายด้วยนะคะ'' อาจารย์พูดเกริ่นนำก่อนจะเริ่มบรรยายให้ความรู้แก่นักศึกษา
''อาจารย์ก็รู้นี่ว่านักศึกษาไม่ชอบอาจารย์ขี้บ่นแล้วยังจะบ่นอีก'' คีย์นั่งบ่นเบาๆแล้วยังขีดเขียนกระดาษเล่น
''เอาน่าคีย์เดี๋ยวก็ไม่ได้ฟังอาจารย์บ่นแล้วตอนนี้ตั้งใจฟังอาจารย์ไปก่อนเถอะ'' ถึงปากแทมินจะบอกให้อีกคนตั้งใจฟังแต่แทมินก็ไม่ต่างจากอีกคนซักเท่าไหร่แถมยังแอบกดโทรศัพท์เล่นอีก.. .
--16.00 น.--
-ปี้นๆๆ-
''คีย์แฟนแกมาอ่ะตรงเวลาทุกวันเลยนะเนี่ย''
''อื้ม ไปนะแทมิน''
''จ้า เจอกัน'' คีย์รีบเดินขึ้นรถของจงฮยอนไป
จงฮยอน ใส่ชุดสูทสีเข้มเตรียมตัวจะเข้าประชุมเวลาใส่สูทจงฮยอนจะหล่อเอามากๆในสายตาคีย์
''แหม หล่อเชียวนะ''
''ก็ประชุมน่า เป็นถึงผู้บริหารต้องแต่งหล่อๆหน่อย''
''คีย์ให้แต่งอย่างนี้แค่งานสำคัญนะ ห้ามไปแต่งจีบสาวอื่นไม่งั้นคีย์โกรธจริงๆนะ'' คีย์เอานิ้วของตัวเองไปจิ้มลงที่แก้มของจงฮยอน
''รักคีย์คนเดียว มีคีย์เดียว จริงๆนะ''
''ให้มันแน่เถอะ ถ้าจงฮยอนนอกใจคีย์ คีย์จะเลิกกับจงฮยอน''
''โธ่..ที่รัก รักที่รักคนเดียวจุ๊บๆ ถ้าไม่ติดว่าขับรถจะจับมาจูบให้ปากบวมเลย''
''ทะลึ่ง ขับรถไปเลยนะ''
----------
ความคิดเห็น