คิโบกามิเนะ ซัมเมอร์

ลำดับตอนที่ #2 : ระมัดระวัง

จุดเริ่มต้นของนักเรียนเด็กหนุ่มวัยอายุ 14 ปี โฮป เอสท์ไฮท์ และอีก 15 คน ที่ต้องอยู่โรงเรียนคิโบกามิเนะ ในที่แสดงเวที โมโตมิก็ประกาศให้ทุกคนแนะนำตัวรวมกัน 

โมโตมิ : อ...เอ่อ..ทุกคนแนะนำตัวกันได้เลย เรียงตามเลขที่เลยล่ะกันนะ

คาสึยะ : ยูกิเนะ คาสึยะ เลขที่ 2 เป็นนักวางแผน 

ไนซ์ : เลขที่ 3 ซาโต้ ไนซ์ ผู้เป็นดูเอลลิสต์

โฮป : ผมเป็นนักเรียนใหม่ โฮป เอสท์ไฮท์ เลขที่ 5 ผู้เป็นโปรแกรมเมอร์

โมริ : เลขที่ 7 ข้าชื่อ โมริ โมโตนาริ ความสามารถ นักบวช

ซาคุ : ไง ฉันเลขที่ 11 คามิคิตะ ซาคุ เป็นผู้รักษา ไงล่ะ

สุเอโกะ : ดิฉัน เลขที่ 14 โทยะ สุเอโกะ  นักวิจารณ์ ค่ะ  ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ 

โมนาริ : ดีค่ะ การ์น่า โมนาริ เลขที่ 19 ความสามารถแยกแยะเสียง 

ซายุมะ : ผม เลขที่ 26 โอจิกะ ซายุมะ เป็นนักเล่นไพ่ 

ไซโตะ : เลขที่ 29 วาเรรุคากามิ ไซโตะ ความสามารถของผมคือการแต่งคอสเพอร์ครับ

ไดสึเกะ : เลขที่ 35 ฉัน ฟูจิมูระ ไดสึเกะ ผู้เป็นขี้เกียจ

เดจิโกะ : เลขที่ 37 ฮิคาริ เดจิโกะ ความสามารถ นักเต้น

มาซาโตะ : ผม อิชิคาว่า มาซาโตะ ผู้เป็นดวงซวย เลขที่ 38 ครับ 

อุสุเมะ : ผู้เป็นนักจิ้นวาย เลขที่ 42 อาเมโนะ อุสุเมะ ค่ะ!!

ไม : ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ฉันชื่อ อิชิวาคิ ไม เป็นนักแปลภาษา เลขที่ 45 

ไดยะ : ยาสุรากิ ไดยะ นักวิชาการ เลขที่ 46 ค่ะ

คานะ : คลอรีน เค. เอช. คานะ เลขที่ 50 ความสามารถนักดาบ ค่ะ 

โมโตมิ : อ..เอ่อ....ทุกคนก็แนะนำครบกันแล้ว ได้เวลาทานข้าวได้เลยนะ 

ทุกคน : ครับ/ค่ะ

               หลังจากทุกคนแนะนำตัวเสร็จแล้ว ทุกคนก็แยกแยะกันไปทานข้าวที่โรงอาหาร 

               ในตอนคืนที่ห้องสมุด โฮป ได้พูดคุยกับโมโตมิ ในระหว่างที่ห้องสมุดยังปีดไฟไว้อยู่

โมโตมิ : นี้ นายท่าน ฉันมีเรื่องอะไรจะบอก

โฮป : หืม?

โมโตมิ : ในกลุ่มนี้ มีคนที่เป็นนักฆ่าอีก 5 คน ส่วนอีกคนนึง เป็นนักฆ่าลึกลับที่สุดยอด แล้วเราก็เป็นนักฆ่าเลขที่1 ด้วยสิ

โฮป : งั้นก็มีนักฆ่า 7 คน แต่ต้องหาอีก 5 คน หรือเปล่า?

โมโตมิ : อ...อื้อ นักฆ่าสุดยอดเป็นหมายเลขที่ 0 เลขที่ 36 ซาคาคิบาระ โคอิจิ โปรดระหว่างตัวด้วยนะ นายท่าน

โฮป : อื้ม โมโตมิเป็นนักเรียนเลขที่เท่าไหร่?

โมโตมิ : เอ่อ....เลขที่ 6 

โฮป : อื้ม เลขที่ใกล้เราเลยนะ 

โมโตมิ : อ..อื้อ นั้นสินะ 

             โมโตมิก็เดินไปหยิบหนังสือเล่มนึง แต่มีเส้นสีขาวเป็นเส้นระเบิด โฮปก็วิ่งไปกอดและหลบระเบิดไว้ก่อน ทำให้โฮปบาดเจ็บที่หลังแทนโมโตมิ

โมโตมิ : นายท่าน เป็นอะไรหรือเปล่า 

โฮป : อื้ม ไม่เป็นไร หืม? งั้นใคร!!

โมโตมิ : ด..เดี๋ยวก่อน นายท่าน

        โฮปก็วิ่งตามคนที่กำลังวิ่งหนีไป พอออกจากห้องสมุดแล้วก็เจอคนที่วางกับดับระเบิดคือ สุเอโกะ 

สุเอโกะ: !?

โฮป : เลขที่ 14 !!

สุเอโกะ : นาย ทำไมต้องปกป้องนักฆ่าหมายเลข 1 ด้วย 

โฮป : ปกป้อง...หืม...เรื่องแบบนั้นไม่บอกดีกว่า!! 

      โฮปก็หยิบอาวุธบูมเมอร์แรงออกมา ส่วนสุเอโกะก็เตรียมถือระเบิด เพื่อที่จะเริ่มต่อสู้กัน 

โปรดติดตามตอนต่อไป