คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Once Again - Episode 02
Once Again
EPISODE - 02
“านยอล ไม่แ่ัวหรอไสายแล้วนะ”แบฮยอนเินยี้ผมที่เพิ่สระเสร็ออาห้อน้ำเรียมแ่ัวไปทำานในอนเ้าแ่เห็นบานำลัยืนนิ่ไม่ยอมแ่ัว
“แบฮยอน นายมีนอื่นใ่ไหม”านยอลหันลับมาหาอีฝ่าย้วยสายานิ่ๆ ร่าบามวิ้วานยอลอเาเอาอะไรมาพู
“นายพูอะไรอนายานยอล”
“แล้วนี่มันอะไรัน!แบฮยอน! ใรส่้อวามิถึนาย!”านยอลทิ้โทรศัพท์อแบฮยอนลบนเียให้อีฝ่ายที่ยืนอยู่ร้ามเา แบฮยอนหยิบโทรศัพท์ึ้นมาอ่าน้อวามและ้อถอนหายใเฮือให่เพราะนที่ส่ือลู้ารายให่อเาหมาๆ
“ลู้า ันไม่ไ้เป็นอะไรับเา”
“ไม่ไ้เป็นแล้วเามีสิทธิ์ิถึเธอไ้้วยหรอไแบฮยอน! ันไม่ิเลยว่านายะเป็นนแบบนี้!”านยอละโนลั่นห้อ นั่นยิ่ทำให้แบฮยอนรู้สึไม่ีเ้าไปให่
“นายไม่ฟัันเลย ันบอว่าเาเป็นลู้าไ”
“ั้นไปบอมันสิว่ามีผัวแล้วทำแ่นี้ไม่ไ้หรอไแบฮยอน นายมันสำส่อนริ!!”
เพี๊ยะ!!
“นายมัน...”แบฮยอนน้ำาลอหน่ว มือเล็วาบลบนแ้มนิ่มออีฝ่าย ใร้ายันเินไปแล้วไม่รับฟัไม่ว่าเาไม่โรธแ่มา่าเาแบบนี้เห็นเาเป็นนรัริๆอยู่หรือเปล่า
“แบฮยอน!!”านยอลวา ใบหน้าแเป็นรอยและเหมือนวามอทนอานยอลเอ็แทบะไม่มีเหลือ
“นายมันไม่เยฟัันเลย ฮึ! นายมันแย่ริๆานยอล ันไม่เย่านายสัำแ่แบบนี้มันมาไปแล้ว!!!”แบฮยอนทุบลบนอออีฝ่าย้ำแล้ว้ำเล่า านยอล็ูเหมือนะไม่ฟัและเอาแ่โมโหึ้นเรื่อยๆ
“นายะโหันหรอไแบฮยอน!ันไม่น่าไว้ใเธอเลย ไปไลๆันสัที สปร!!!”แบฮยอนเหมือนโนรีลลาใ แบฮยอนบหน้าานยอลเ็มแรและเาเอ็ไม่้อทนเ็บน้ำาแห่วามเ็บ้ำเอาไว้อีแล้ว
“พอันทีบยอนแบฮยอน!!! ันเบื่อนายเ็มทนแล้ว!!!”
เพล้!ปั!!
แบฮยอนล้มลพร้อมับรอบรูปที่หล่แล้าๆและเสียปิประูัสนั่นนั่น็เป็นำอบว่าปาร์านยอลเินออไปแล้ว เินออาีวิอเาไปแล้ว... เสียสะอื้นั้ออยู่ในห้อเพียลำพัวามเ็บาามือที่เปื้อนเลือาบาแผลระบา็ไม่อาะทำให้วามเ็บ้าในมันรู้สึน้อยว่า
“้อทำันนานี้เลยหรอไ!! ไม่เห็นว่ามันะมีวามำเป็นเลย้วย้ำ!”ีโอโวยวายะที่แบฮยอนนอนอยู่บนโฟาโยมี้าว้มที่ยัพร่อไม่ถึรึ่ามอยู่้าๆ
“ันไม่รู้ะอธิบายยัไแล้ว เาไม่ฟัไม่ฟัันเลย ฮึ..”
“พอไ้แล้วแบฮยอน นายอย่าเอาแ่ร้อไห้สิ นายไปพัอยู่ับัน่อน็ไ้”ีโอยผ้าห่มึ้นมาลุมร่าให้เพื่อนสนิททีู่เหมือนะเป็นไ้้วย้ำ
“ันวระอยู่่อไปีไหมีโอ”แบฮยอนหันมาถาม ในใอเาเอ็สับสนเพราะบาทีานยอลอาะแ่โมโหเานหัวเสียเลยพูแบบนั้นออมา แ่ถ้าหาเรื่อราวมันสิ้นสุลแล้วริๆเา็้อหยุแล้วอาไปอย่าเียบๆ
๊อ ๊อ ..
“ไม่เป็นไรแบฮยอน เี๋ยวันเินไปเปิเอ”ีโอันให้แบฮยอนล้มัวลนอนเหมือนเิม ีโอเปิประูให้ับผู้มาใหม่แ่้อเลิิ้วมอ้วยท่าทีแสนุน
“อโทษนะะ พอีานยอลให้มาเอาเสื้อผ้าให้น่ะะ เา้อบินไปูานที่ี่ปุ่นสออาทิย์”หิสาวเธอล่าวเหุผลอเธอ ีโอพยัหน้ารับ่อนะเปิประูให้ สำหรับีโอผู้หิรหน้าสวยอยู่มิใ่น้อย
“เอ่อ.. ุมีอะไรหรือเปล่ารับ”แบฮยอนลุึ้นในานะเ้าบ้านยัไทุอย่า็ยัเป้นหน้าที่อเา
“านยอลให้มาเอาเสื้อผ้าอะะ ้อไปี่ปุ่นสออาทิย์านยอลไม่ว่าันเลยอาสามาเอาให้”แบฮยอนอยาะทรุลไปออีสัรอบ แ่็ยัพอฝืนยิ้มให้อีฝ่าย
“ั้นเี๋ยวผมัระเป๋าให้นะรับ ะไ้เสร็ไวๆ”แบฮยอนเินเ้าไปในห้อนอนน้ำาเริ่มหลั่ไหลอาบแ้มอีแล้ว สอมือยัหยิบ้าวออนัวสูลระเป๋าให้้วยวามุ้นเย
มูเล็้มลหอมเสื้อแนยาวร่าสู้วยวามถวิลหาแ่อนนี้ไม่มีเาอี่อไปแล้ว..
“นี่รับระเป๋าอานยอล”แบฮยอนเินออมาาห้อพร้อมับระเป๋าใบโ หิสาวรับไปถือไว้พลาสบาและล่าวอบุลา
“อบุมานะะุแบฮยอนใ่ไหมะ”
“รับ ผมแบฮยอน”เ้าอื่อยิ้มบาๆให้
“อุ๊ย นั่นมือุไปโนอะไรมาะเนี่ย”หิสาวเอ่ยถาม้วยวามใร่รู้
“เอ่อ..ผมุ่ม่ามไปหน่อยมือเลยโนมีบา”
“ั้นหายไวๆนะะ อบุมาๆ่ะ”เพียบานประูปิล แบฮยอน็ล้มลทั้ยืนีโอยิ่เห็นสภาพนี้อเพื่อนมันยิ่ทำให้เารู้สึสสารับใแ่ในานะเพื่อน็ไ้แู่แล้าๆไม่สามารถเ้าไปยุ่มย่ามอะไรนลายเป็นเรื่ออเา
“แบฮยอนนาย้อเ้มแ็ไว้สิ”
“ฮือออออ!! ีโอ ทำไม เารัเียันแล้วหรอ ฮึ.. ันไม่อยาให้เาาันไป”แบฮยอนฟูมฟายหนั ีโอไ้แ่อปลอบประโลมเพื่อนเาำลัะหมแรอยู่แล้ว ทำไมนะวามรัมัน่าน่าลัวมันทำไมสร้าไ้สุทั้ทุ์เาแ่ไม่เ้าใเลยสันิ
“ัน็ไม่อยาโหให้นายมีวามสุนะแบฮยอน แ่อนนี้เราทำอะไรไม่ไ้ ทุอย่ามันะีึ้นถ้ามันะีึ้น”แบฮยอนเอาแ่ร้อไห้วาพร่าเบลอไม่สามารถมออะไรไ้อีแล้ว ริมฝีปาแห้ผาร่าายเาหลั่น้ำาออมาไม่รู้นานเท่าไหร่ เารู้ว่ามันเหนื่อยมาๆนไม่ไหวะรับมือไ้อีแล้ว
“นายมันผู้ายเห็นแ่ัว!”
“อะไรอเธอาร่า ึ้นไปเอมารยาอะไรอมันหรอไ”านยอลนั่รออยู่ในรถยน์ันหรูสั่ให้ผู้หิที่เาสนิท้วยึ้นไปหยิบอสำหรับารูานอเาและเา็ไม่อยาะเอหน้าใรนนั้น้วย
“มันเลยหรอานยอล ันว่าแบฮยอนไม่ผินะแล้วถ้าผิริเาเสียใสำนึผิแล้ว มีแ่นายแหละที่เรื่อมา ันว่านายลับไปุยันีๆเถอะ”
“าร่าันมีอะไร้อุย ส่้อวามมาิถึน่ะหรอนปิลู้าเาส่มาหรอไ”รถันหรูถูเลื่อนัวออาอนโอย่ารวเร็ว้วยภาวะอนับที่มีอารม์อยู่
“แล้วถ้าเามาีบล่ะ นายเอ็น่าะเ้าในี่”าร่าพยายามอธิบาย
“ันยัไม่อยาทะเลาะับเธอนะาร่า ถ้าีริันลับมา็เอ”
“เป็นันะไม่อยู่รอให้โนทำร้ายัน เพราะนายไม่มีีให้นๆนั้นรอเลย”ทั้ันอยู่ในวามเียบเพราะาร่าเอ็เริ่มมีอารม์แล้วเ่นันถึะสนิทันมาแ่ไหนแ่ารที่เาทำแบบนั้นมันเป็นารทำร้ายนอื่นโยสิ้นเิ
“อีอย่านะานยอลถ้าารทำานมันทำให้นายเปลี่ยนไป นายวรหัมอัวเอ้วยว่าวามผิอแบฮยอนริๆหรือเปล่าถ้าเาะมีใรแทนนาย!”าร่าทิ้ำพูไว้่อนะปิประูรถระแท ำพูอาร่าเหมือนแทใำเาไปเสียหม
แ่ยัไถ้าแบฮยอนีริยัรัเาอยู่แบฮยอน็้อรอเาให้ไ้
แบฮยอนลุึ้นยืนบิี้เียหลัาเียนแบบแพลนิ้นใหม่เพิ่เสร็หมาๆ ร่าบาเินริ่วไปหยิบนมในู้เย็นมาื่มเพราะเาหิว้าวไส้ะิ่วอยู่แล้ว แบฮยอน้มหน้ามออโทรศัพท์้ำๆแบบนี้ทุวันหลัาเาทะเลาะันนี่็ะร่วมเือน็ยัไม่มี่าวราวอานยอลเลยแม้แ่น้อย
“แบฮยอนเป็นอะไรหรือเปล่าูเหม่อๆนะเรา”
“ริสฮยอมาไรับเนี่ย ไ้่าวว่า่วนี้รับาลมีโปรเให้บริษัทฮยอเลย้อเ้าไปทำเอ”แบฮยอนอับายรหน้าามประสาพี่ายน้อายที่สนิทันมาั้แ่สมัยมหาวิทยาลัยและถ้าไม่ไ้ริสเาเอ็ไม่ไ้มีโอาสมาฝึานที่นี่รวมถึไ้แสวามสามารถให้ใร่อใรไ้เห็น
“็เพิ่ะหลุมาให้นอื่นรับ่ว่อแทน านให่มันทำให้ฮยอปวหัวะแย่”
“็ฮยอเป็นวิศวรนะรับ ็้อเอเรื่อแบบนี้ ผมเอ็้อเอลู้าเรื่อมาเปลี่ยนแบบทุๆสามวันเหมือนัน”แบฮยอนหัวเราะริสเอ็หัวเราะเ่นันแ่บทสนทนา้อยุิลเมื่อมีสายเรียเ้าาโทรศัพท์อแบฮยอน
ZITAO Calling
“ผมอัว่อนนะรับฮยอ”
“ามสบายเลยไว้ราวหน้าเอันนะ”แบฮยอนโ้ให้เล็น้อยเป็นารบอลาับอีฝ่ายที่เินาไปเ่นัน
“ฮัลโหลรับเทา”
‘อนนี้ผมเินหลทาอยู่แถว อินา แบฮยอน่วยมารับผมหน่อยไ้ไหมรับ ผมไม่รู้ริๆว่าผมอยู่รไหนออินา’
“ผมเียนแบบเสร็พอียัไเี๋ยวผมไปหา็ไ้รับ”
‘อบุนะรับ แล้วเอันนะรับ’
“ีโออ่า เี๋ยวันไปิน้าว้านอนะนายมีไรโทรหาันล่ะ”แบฮยอนเินไปสะิบอเพื่อนสนิทที่ำลันัุ่ยอยู่ับสาวๆในที่ทำานเห็นแบบนี้ีโอสาวเพียบเียวล่ะ
“นาย้วยมีไรรีบโทรหาันนะ”
“รู้แล้วรัว ีโอออม่า”แบฮยอนแวีโอ่อนะหยิบระเป๋าเินออาบริษัทไป วันนี้เาไม่ไ้เอารถมา้วยเลยใ้รถโยสารประำทาแทนึ่เา็ไม่ไ้ีเรียสอะไร
“ใ่รนี้ไหมนะ อืม .. “แบฮยอนยโทรศัพท์ึ้นมอสถานที่รอบๆัว รูปที่เทาเพิ่ส่ให้เามันน่าะเป็นรนี้นี่นา แล้วเทาไปไหนล่ะ
“แบฮยอนทานี้รับ”หนุ่มรูปร่าสูโปร่ โบไม้โบมือให้เาวันนี้เทาูแปลาสำหรับแบฮยอน็รที่ใส่เสื้อล้ามัวโร่ับาเยีนส์รอเท้าผ้าใบ เพราะเอาแ่มอหาหนุ่มเสื้อเิ้าเแสลับแ็เเท่ๆในวันแรที่เอ
“แ่ัวแบบนี้ผมเลยไม่ไ้มอหาเลย”
“ผมอบแ่แบบนี้มาว่าแบบนั้นผมอึอั”เทาอบ้วยท่าทีเ้อเิน แบฮยอนเอ็อมยิ้มับท่าทาน่ารัๆูไม่เหมาะับัวสูโปร่อเาเลยแม้แ่น้อย
“แบฮยอนอุส่าห์มาหาผม ให้ผมพาไปเลี้ย้าวไ้ไหมรับ”
“ไม่เป็นไรหรอรับวามริ เทาเป็นนีนเลยไม่่อยรู้ัสถานที่เท่าไหร่ผม็แ่มา่วยเยๆ”
“วามริผมไม่หลหรอรับ”
“อ้าวว อย่านี้็หลอผมมาน่ะสิ”แบฮยอนมวิ้ว
“ผมแ่อยาเอแบฮยอนมาๆแ่นั้นเอ”ร่าบาถึับอบไม่ถู เาไม่ไ้รัเียเทา ใ่แล้วเทาเป็นลู้าเาเอไม่มีสิทธิ์เลียลู้า แม้เาะรู้อาัปริยา่าๆอเทาที่สื่อถึเาแ่เา็ไม่สามารถรับไว้ไ้
“เวลาเอันูแบบยัไม่พออีหรอรับ เอาเป็นว่าผมะไปิน้าวับเทานะ”แบฮยอนยื่น้อเสนออย่าน้อย็ไม่ไ้ทำร้ายิใใรและเา็สบายใ้วย
“แบฮยอนอยาินอะไรล่ะรับ ผมเอ็เลือไม่่อยถู”
“ั้นเอาเป็นอาหารอิาเลียน่ายๆแล้วันรับ ผมมีร้านแนะนำอยู่ฝั่นู้น”แบอยอนี้ทาไปเทาพยัหน้าและเินเียไปพร้อมัน แบฮยอนูสบายใึ้นอาะเพราะเทาเป็นนที่อยแล้เาและทำให้เาแล้ไ้เ่นัน
“ผมไ้ยินเสียโทรศัพท์ อแบฮยอนหรือเปล่ารับ”
Chanyeol Calling
านยอล .. ใร็ไ้บอทีว่าวรรับไหม
MiORELLA_ MESSAGING:
อโทษ้วยวามสัย์ริว่าหลัาลับใ้็ะลุยบุทำาน
ไม่มีเวลาเ้ามาอัพฟิเลย T/ T
ยัไฝาทุนิามแบบนี้ไปเรื่อยๆ้วยนะะ
ะพยายามปรับปรุพันาฝีมือให้ีึ้น
มาลุ้นันีว่าว่าแบฮยอนะรับโทรศัพท์านยอลไหมนะ?
แล้วเอันนะะ สวัสี่ะ
ความคิดเห็น