คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 สาปลิงให้เป็นหญิง...
ตอนที่ 1 สาปลิงให้เป็นหญิง...
“ไม่จริงน่า....”
หนุ่มร่างยักษ์ถึงกับช็อคทั้งยืนหลังจากตัวเองพังประตูห้องของอีกฝ่ายเข้ามาหลังได้ยินเสียงร้องดังลั่นค่ายของเพื่อนร่วมค่ายที่ตอนนี้กำลังนั่งค้างอยู่ที่พื้นกับสภาพตัวเองที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างมากถึงมากที่สุด...ร่างของหนุ่มสูงโปร่งท่าทางทะมัดทะแมงตอนนี้ได้กลับกลายเป็นเด็กสาวรูปร่างสูงเพรียว ผิวสีขาวเปล่งประกายดุจไข่มุกเม็ดงาม ผมสีบลอนด์เข้มหยักศกเป็นลอนคลื่นยาวสลวยรับกับหน้ารูปไข่ ดวงตาสีน้ำตาลกลมโตเหมือนลูกกวางแพขนตาหนางอน คิ้วโก่งโค้งสวย จมูกโด่งนิด ริมฝีปากอิ่มสีชมพูราวผลพีช
“กะ เกิดเรื่องบ้าอะไรกับฉันกัน...” เด็กสาวเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยอยากเชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง
ย้อนกลับไปเมื่อวานนี้...
“นี่ได้ยินเรื่องศาลเจ้าหลังค่ายรึเปล่า? ซุบซิบๆๆๆ” เสียงคุยกันน่าหนวกหูของพวกสัตว์กินพืชอ่อนแอเข้าหาในโซนประสาทของ No.1 ของค่ายทำให้เขารู้สึกรำคาญจนอยากจะขยี้ไอ้พวกแมลงหวี่นั้นทิ้งไปจริงๆเลย..
“ชิ!...หนวกหูชะมัดเลยแหะ”
“อย่าไปสนใจพวกเขาเลยนะ บอส..” คู่หูและผู้ติดตามพูดให้บอสใหญ่เลิกสนใจ
“หนวกหูก็หนวกหูแถมยังร้อนอีกต่างหากรู้งี้ฉันน่าจะไปซ้อมคอร์ทข้างในซะยังดีกว่า....แล้วไอ้ขยะนั้นมันเอาแต่พูดเรื่องศาลเจ้าหลังค่ายอะไรของพวกมันกันวะ...ไร้สาระสิ้นดีเลย”
“อ้อ...หมายถึงเรื่องนั้นเองเหรอครับ รู้สึกว่าข่าวลือเรื่องศาลเจ้ากำลังดังมากในค่ายนะ”
“มันดังยังไงของมันฟะ? (-_- ดูยังไงมันก็แค่ศาลเจ้าธรรมดาเท่านั้นเอง” ดูท่าทางนายเอกที่จะกลายเป็นนางเอกดูจะไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไร
“หึๆ ไม่เชื่ออย่าลบหลู่น่า~ ได้ยินว่ามีคนโดนไปหลายคนแล้วด้วย~” จอมขี้แกล้งอันดับ 1 ของค่ายแอบลอบเข้ามาทางด้านหลังแล้วพูดเสียงโหยหวนแกล้งให้เพื่อนร่วมค่ายกลัว.. (- -;;
“นี่แกเล่นอะไรของแกเนี่ย (= = ทาเนกาชิม่า” เขยิบถอยหนีไม่ได้กลัวนะ...จริงๆไม่ได้กลัวเลย (- -ll
“ฮิๆๆ ก็แกล้งไปงั้นแหละ.. ^^) อยากรู้เรื่องศาลเจ้าใช่ม่ะฉันพอจะบอกได้น้า~” ยังคงเป็นทาเนะรู้โลกรู้ไม่มีเปลี่ยนเลยแหะ
“เออ...อยากพล่ามอะไรก็พล่ามมาฉันจะฟัง (- -“ อยากรู้ก็บอกว่าเถอะน่า..ลุงเบียว
“หึๆ ฉันได้ยินมาจากคนเก่าคนแก่ของที่นี้ (โค้ช) ว่า มีศาลเจ้าอยู่ที่บ่อน้ำข้างหลังค่ายมีความเชื่อกันว่า ถ้าใครไปพบเข้าแล้วอธิษฐานกับศาลเจ้าคำอธิษฐานก็จะเป็นจริงล่ะ...แล้วที่สำคัญนะลือกันว่าศาลเจ้านั่นนะไม่ได้เข้าไปได้ง่ายๆจะต้องเป็นคนที่ถูกเลือกแล้วเท่านั้นน่ะ”
“..........หว่ะ ฮ่า ๆๆๆ เรื่องเหลวไหลพรรณนั้นจะไปมีจริงๆได้ยังไงกันล่ะ” ระเบิดหัวเราะลั่นไม่อายสายตาคนที่มองมาเลย (= =; หน้าลุงด้านแล้วแค่นั้นจบ...
“หึๆ แต่สำหรับคนที่ลบหลู่จะต้องเจอดี...ได้ยินว่าเมื่อก่อนเคยมีคนไปลบหลู่แล้วจากนั้นคนๆนั้นก็หายไปจากค่ายอย่างไร้ร่องรอยด้วยล่ะ..”
“.....ละ เหลวไหลสิ้นดีเลย ไอ้เรื่องบ้าๆแบบนี้มันจะไปเกิดขึ้นในค่ายได้ยังไงกันเล่า!! (= =;” ปากพูดแบบนั้นแต่ตัวเองเริ่มถอยหนีมาทีล่ะนิด (- -;
“เฮ้ยๆ ถ้ามันเหลวไหลแล้วแกจะทำถอยซากอะไรวะ เบียวโดอิน.. (= =” โตโนะที่กำลังซ้อมอยู่คอร์ทใกล้ๆทักขึ้น
“ฉันเปล่าถอยเฟ้ย!! ไอ้ยิปซีเถื่อน!!”
“แกว่าใครเป็นยิปซีกันฟ่ะ!!”
“ก็แกนั้นแหละ.. (- -+” ยืนขู่ใส่กันฟ่อๆ จนต้องให้คนข้างๆเข้ามาช่วยห้ามปราม ในระหว่างนั้นคอร์ทที่อยู่ออกห่างออกไปเพื่อป้องกันการสปาร์คใส่กันของระดับท็อปทั้ง2คน..ขี้เกียจบอกแต่คงจะรู้กันนะว่าเป็นใคร..
“เห....ฝั่งนู่นเนี่ยเสียงดังกันจังเลยนะ” หนุ่มแว่นหน้าตาน่ารักนามว่า อิริเอะ หันไปที่คอร์ทอีกฝั่งที่กำลังทะเลาะกันอย่างเมามัน
“ก็เป็นกันอยู่ทุกวันนั้นแหละน่า...ไม่รู้จักโตเป็นผู้ใหญ่สักที” พี่เบิ้มยักษ์โอนิถอนหายใจเหนื่อยๆกับเรื่องวุ่นวายที่มีไม่เว้นแต่ละวัน
“........เมิน.....” อีกคนก็เมินเฉยแบบเมินสนิทศิษย์ส่ายหน้าเลย (- -;;
“อย่าไปสนใจเลย...มาซ้อมกันต่อเถอะ” เรียกทุกคนให้กลับมาสนใจเรื่องซ้อมต่ออีกรอบ....มูบกลับไปที่กลุ่มวุ่นวายอีกรอบ
“ว่าแต่ฉันเป็นยิปซี...แกก็พอๆกับฉันล่ะไอ้กอลลิล่ามีหนวด!!” ยังคงแง่งๆใส่กันไม่เลิกเลย
“พูดแบบนี้อยากเจอดีใช่มั้ยห่ะ!! (= =+ แน่จริงก็มาเจอกันที่สนามสิเฟ้ย!”
“ถึงก็ไม่บอกฉันจะทำแบบนี้อยู่แล้ว” โหดแข่งกับโหด = ตายกันไปข้างนึง (‘*’;;
“วันนี้แหละที่ฉันจะขยี้แกเอง...” กอลิลาเริ่มคึกแล้ว
“ฉันนี้แหละจะเป็นคนละเลงเลือดให้แกเอง...” ทางนี้ก็ของกำลังขึ้นเหมือนกันเลยแล้วทางคนรอบข้างล่ะ.... (- -; ปล่อยเลยตามเลยไปเลยก็แล้วกันขี้เกียจยุ่งด้วยแล้วล่ะ
“อย่าหวังว่าจะทำได้เลย!! ฮ่าๆๆๆๆ ผั๊วะ!!!” หวดลูกอย่างแรงแล้วก็......โฮมรัน (- -ll ลูกพุ่งออกไปไกลลงเข้าป้าเลยล่ะแล้วก็ตามมาด้วยเสียงดังตูม!!! ลุงสร้างผลงานอะไรไว้อีกล่ะเนี่ย (- -;;
“โห~ ลูกนั้นเนี่ยถ้าเป็นเบสบอสคงเก็บได้สัก 2 แต้มเลยมั้งเนี่ย 5555” ทาเนกาชิม่าหัวเราะร่า
“งั้นแกก็ไปเก็บอีกสัก2เบสสิฟะ (= =; เฮ้อ~ แล้วแบบนี้ฉันต้องไปทำไงต่อเนี่ย” เกาหัวแกรกๆ ไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อไปดี
“ไปเก็บ....” เสียงของโค้ชลอยดังมาแต่ไกลเหล่าสหาย?ที่อยู่โดยรอบเริ่มเขยิบหนีเนียนกลัวโดนลูกหลงไปด้วย (= =;; โคตรรักลุงเลยอ่ะ..ส่วนสาเหตุที่ถอยหนีก็...
‘ได้ยินว่าแถวนั้นมันแถวศาลเจ้านี่นาปล่อยให้ไปคนเดียวดีกว่า...เผื่อเจอเรื่องสนุกๆ’ ทาเนะ (- -ll คิดจะหาเรื่องสนุกอย่างเดียว
‘แถวนั้นไม่เป็นอันตรายบอสคงไปเองคนเดียวได้สบายอยู่แล้ว’ ดุ๊ค.. (- -‘’ เอิ่มมมมมม
‘เรื่องอะไรจะให้ฉันโดนลูกหลงไปด้วยล่ะ (- -+’ โตโน่
“ชิ!! ไปก็ไปฟะ...” สุดท้ายก็ต้องตะลุยป่าคนเดียวอีกตามเลย...เดินลัดเลาะไปเรื่อยจนมาเจอเข้ากับบ่อน้ำที่ไม่น่าจะมาอยู่แถวๆหลังค่ายได้เลยรวมถึงไอ้เศษซากไม้พังๆข้างๆบ่อน้ำด้วย....
“............” เดินเงียบไปสักพัก
“ซะ ซวยแล้วนี่คงไม่ใช่ไอ้ศาลเจ้าบ้าๆบอๆที่เจ้าทาเนกาชิม่าพูดถึงหรอกนะ.... (= =;;” ถ้าบ่อน้ำมันขยับได้คงถือป้ายชูบอกว่า ใช่แล้วล่ะ (- -;; แล้วที่สำคัญไอ้ลูกมหาประลัยทำลายล้างของลุงก็พุ่งมาทำศาลเจ้าพังจนเหลือแค่เศษซากไม้เท่านั้น....สงสัยอนาคตของลุงคงต้องดับลงแล้วล่ะมั้ง...
“เฮ้อ~ อย่าโกรธแค้นอะไรเลยนะคุณเจ้าที่เจ้าทาง (- -;; ไม่ได้ตั้งใจให้เกิดเรื่องแบบนี้จริงๆ เดี๋ยวว่างๆจะมาซ้อมศาลเจ้าให้ล่ะกันนะ...” ค่อยๆหยิบบอลแล้วถอยออกมาแต่เขาต้องหยุดชะงั้นเมื่อนึกถึงคำพูดของเพื่อนร่วมทีมตัวแสบขึ้นมาได้...
“คำอธิษฐานจะเป็นจริงงั้นเหรอ.... ‘ถ้างั้นช่วยทำให้ค่ายนี้สนุกยิ่งกว่าเดิมได้มั้ยล่ะ?’” เอ่ยจบจากนั้นก็ยืนนิ่งดูสิว่ามีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่า..... “สุดท้ายแล้วมันก็แค่ข่าวลือเท่านั้นล่ะนะ...” ทำหน้าปลงๆก่อนจะหันหลังกลับไปแต่แล้ว....ก็มีบางอย่างเกิดขึ้น!! (O o)
“หึๆ ข้าตอบรับคำขอของเจ้าแล้ว....คำขอของเจ้ามันก็คือบทลงโทษที่เจ้ามาทำลายศาลบูชาของข้า จงใช้ร่างกายของเจ้าทำให้ที่นี้สนุกขึ้นมารวมถึงตัวของข้าด้วย...” ร่างของหญิงสาวโผล่ขึ้นมาจากบ่อน้ำแล้วลอยไปกอดคอแล้วกระซิบที่ข้างหูเบียวโดอินเบาๆ หลังจากนั้นทุกอย่างก็กลายเป็นสีดำไปหมดเลย
เฮือก!!! พอตื่นขึ้นมาอีกทีเบียวโดอินก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงของตัวเองเรียบร้อยแล้ว..
“ฝันไปสินะ...” ลุกขึ้นมานั่งแล้วขยี้ผมตัวเองเบาๆ “เฮ้อ~ มันจะไปมีศาลเจ้าแล้วก็ผีอยู่ในค่ายได้ยังกันล่ะ....” บ่นพึมพำ (ตามประสาคนแก่) ก่อนจะลุกขึ้นถอยเสื้อเชิ้ตของตัวเองออกแล้วก็....
“หะ หือ.. (o o;;; อะไรน่ะ....”
ดึ๋ง~ พอลองเอามือสัมผัสดูก็เหมือนอะไรบางอย่างนุ่มๆแปลกๆที่หน้าอกของตัวเองจึงก้มลงไปดูแล้วทำหน้าช็อคซีนีม่าอย่างมาก ก่อนจะรู้สึกตัวอีกทีว่าเหมือนมีอะไรบางอย่างหายไปตรงหว่างขาเลยรีบเปิดกางเกงดูก็พบว่า.....
“อะว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!” ร้องลั่นประมาณโลกจะแตกแล้วเสียงร้องนั้นปลุกให้ทุกคนทั้งค่ายต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาแล้วกรูไปหาเจ้าเสียงดูสิว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น...
ปึงๆๆๆ !!!คนที่อยู่ใกล้ห้องเบียวโดอินมากที่สุดก็ไม่พ้นคนที่อยู่ในคอร์ท 1
“เฮ้ย!! เบียวโดอินเกิดอะไรขึ้น...” ทุกคนเคาะประตูจนแทบพังแต่ก็ไม่มีท่าทีว่าเจ้าของห้องจะเปิดประตูให้เลย
“ถอยออกไป...” จนท้านที่สุดพี่เบิ้มโอนิต้องใช้มาตรการสุดท้ายคือพังประตูเข้าไปเอง...โอนิใช้แรงทั้งหมดกระแทกพังประตูเข้าไปก็เห็นเจ้าของห้องกำลังคลานหาอะไรบางอย่างบนพื้นในสภาพเปลือยท่อนล่างท่อนบนมีแค่เสื้อเชิ้ตตัวเดียวปิดเอาไว้..
“บะ เบียวน้อยของฉันหายไปไหน T^T” กำลังตามหาน้องชายอยู่นี่เอง (- -;
“เบียวโดอิน....นี่นาย...” เอ่ยออกมาอย่างไม่ค่อยเชื่อสายตาตัวเอง
และกลับมา ณ ปัจจุบันอีกรอบ...
“ทะ ทำไงดีล่ะ...ฉะ ฉันกลายเป็นผู้หญิงไปซะแล้ว ; ;” ยังคงนั่งแหมะอยู่บนพื้นเหมือนเดิม
“โอนิ...สรุปเกิดอะไรขึ้นกับเบียวโดอินกันนะ” คนอื่นๆต่างเริ่มเข้ามามุงดูเหตุการณ์
ปัง!!!! โอนิรีบปิดประตูล็อคกลอนทันทีเพราะถ้าเกิดมีใครมาเห็นสภาพคนตรงหน้าเข้าล่ะก็คงโดนขย้ำไม่เหลือซากแน่นอนเลย
“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน...ก็เมื่อวานนี่นายยัง....” ยืนนึกเหตุการณ์เมื่อวานที่อีกฝ่ายยืนแง่งใส่โตโน่ฉอดๆแล้วพอมาเช้าวันรุ่งขึ้นกลับกลายเป็นสาวสวยหน้าตาจิ้มลิ้มหน้าตาไปซะงั้นเล่นทำเขาตั้งตัวแทบไม่ทันเลย
“ฉะ ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน” พูดเสียงสั่นๆเหมือนกำลังจะร้องไห้เลย
“เฮ้!...โอนิเปิดประตูนะทำแบบนี้พวกฉันยิ่งสงสัยเข้าไปกันใหญ่เลย...!!”
“อะ เอ่อ.....เบียวโดอินมันแค่ละเมอฉี่รดที่นอนจนเปียกไปหน่อยเท่านั้นเอง....” พยายามอ้างเหตุผลที่โคตรฟังขึ้นมาเลยอ่ะ (- -;;;
“ชะ ใช่แบบนั้นซะที่ไหนกันเล่า!! (>////<) อ๊า...!!?” วิ่งหมายจะปิดปากคนตรงหน้าแต่ทว่า...เขาดันสะดุ้งเท้าตัวเองเข้าก็เลย...
โครม!!!
“อ่า....ฉันไม่เป็นไรแค่ฝันร้ายแล้วตกเตียงเท่านั้นเอง” บอกกับเพื่อนข้างนอกในขณะที่ตัวเองอยู่ในสภาพกำลังคร่อมอีกฝ่ายอยู่แถมภูเขาไฟ2ลูกก็แทบจะโดนหน้าโอนิอยู่แล้วยิ่งไปกว่านั้นมือของโอนิยังไปจับเข้าที่ก้นอวบๆอีก...ช่างเป็นท่าที่ล่อแหลมอะไรเช่นนี้ -.,,,-)
“โห~ ไรวะเซ็งชะมัดเลยนึกว่ามีอะไรซะอีก...ไปพวกเราเลิกเว้ยเลิก” เริ่มทยอยกลับไปที่ห้องของตัวเองส่วนตัวเองก็ถอดหายใจออย่างโล่งอก
“ฮะ เฮ้ย...ฉันขอถามอะไรนายหน่อยได้มั้ย?” เอ่ยถามขึ้นโดยที่ลืมดูมือตัวเองไปเลยว่าอยู่ตรงไหน
“อ๊ะ!?....ยะ อย่ามาจับก้นฉันนะ...โรคจิตรึไงฟะ!! (=///=” รีบผลักออกทันทีเลย
“นายก็อย่าขยับซี้เซ้าสิ..ฉันจะแย่อยู่แล้วนะ!” เถียงขึ้นทันควันเลย “แล้วนี่มันเกิดเรื่องอะไรกับร่างกายของนายกันน่ะ” เหลือบมองอีกรอบ...รูปร่างสูงเพรียว ผิวขาวเนียนนุ่ม (เมื่อกี้ได้จับไปแล้วไง) ตากลมโตยังกะลูกกวางแถมเสียงเล็กหวานนั้นอีก...ดูยังไงก็สาวสวยชัดๆมันไม่น่าจะใช่คนที่เขาเห็นเมื่อวานเลย (- -;
“ฉันจะไปรู้ได้ยังไงกันเล่า!...พอตื่นขึ้นมาฉันก็อยู่ในสภาพนี้แล้ว”
“มันใช่เหรอ..ไม่ใช่ว่านายหาเรื่องแกล้งให้คนอื่นปวดหัวเล่นนะ”
“นี่เห็นสภาพฉันแบบนี้ยังคิดว่า ฉันแกล้งทำอยู่อีกเหรอ! คนบ้าอะไรจะยอมให้ร่างกายตัวเองเป็นแบบนี้กันเล่า!...” เถียงกลับก่อนตามมาด้วยเสียงสะอื้นเพราะตัวเขาเองยังรับไม่ได้กับเรื่องนี้
“โอเค...เข้าใจแล้วรีบหาอะไรมาใส่ซะ อยู่ในสภาพนี้แบบนี้มันก็....” ถึงจะพูดเสียงนิ่งเฉยเหมือนไม่ค่อยสนใจแต่ในใจกำลังยุบหน่อพองหน่ออยู่เลย (- -;
“ยะ อย่ามองนะ...(;////;” พยายามเอามือปิดส่วนสำคัญโชคดีนะที่เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ (เกิน) พอจะปกปิดได้ (นิดนึง)
“รู้แล้วน่า...” นั่งมองหน้าไปทางประตูปล่อยให้ร่างบางจัดการตัวเองไป...
‘นี่ฉันต้องอยู่ในร่างแบบนี้ไปถึงเมื่อไรกันนะ ; ;)’
ความคิดเห็น