คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทศูนย์ : หมอกเทาลึกลับ
บทศูนย์ : หมอกเทาลึกลับ
เรือลำใหญ่หนึ่งเดียวกลางมหาสมุทร ลอยเคว้งคว้างท่ามกลางเสียงลมโชยของมหาสมุทรกว้าง
ธงโจรสลัดรูปหัวกะโหลกผืนใหญ่ โบกพลิ้วไหวไปตามแรงลม เสียงของคลื่นและเสียงของลมทะเลตีกับเสียงโหวกเหวกบนลำเรือ เสียงดนตรี และเสียงหัวเราะดังระงมไปทั่วเรือ
ต้นหนสาวนั่งอ่านข่าวล่าสุดที่เพิ่งพาดหัวข่าวถึงเธอและพวกพ้องที่เพิ่งสร้างวีรกรรมเมื่อไม่กี่วันมานี้
“ให้ตายสิ” ต้นหนสาวบ่นพึมพำ พรางยกไวน์สีแดงสดขึ้นมาจิบ
เสียงโหวกเหวกโวยวายเริ่มเพิ่มระดับเดซิเบลขึ้น ทั้งเสียงตะโน เสียงทะเลาะ และเสียดนตรี
แหม่....ชั่งเป็นเรือที่สนุกสนานเสียจริง นามิ คิดอย่างนั้น
“ พวกนาช่วยเงียบๆกันหน่อยได้มั้ยยยย !!! เห็นมั้ยว่าฉันต้องใช้สมาธิ ” ซะที่ไหนกันต้นหนสาวโวยวาย
แต่ใช่ว่ายินเสียงนั้นแล้ว พวกลูฟี่ที่เอะอะโวยวายอยู่จะเงียบลง สำหรับพวกเขาแล้วเสียงของนามิก็ไม่ต่างจากเสียงลมทะเลที่ได้ยินมาทุกวันสักเท่าไหร่ ผ่านมาเดี๋ยวก็ผ่านไปเท่านั้นเอง
“ พวกแกช่วยเงียบหน่อยได้มั้ย หัดเกรงใจเลดี้กันซะบ้างไอ้พวกบ้า ” ซันจิ กุ๊กประจำเรือช่วยนามิโวยวาย โดยที่ไม่รู้เลยว่าเสียงของตัวเองก็สร้างความรำคาญให้ต้นหนสาวไม่ต่างจากคนอื่นๆ
“ แกนั่นแหละที่เสียงดัง ไอ้เจ้ากุ๊กลามก ” เพลงลูกคู่ ต้องมีคนรับ ลูกคู่ตัวสำคัญรีบต่อบทให้ซันจิทันที ไม่ทันที่ใครจะได้ห้ามความ คู่ปรับประจำเรือก็เริ่มลงมือตีกัน เสียงโครมครามดังขึ้นอีกครั้ง ทั้งต้นหนสาวอย่างนามิ และ ช่างต่อเรืออย่าง แฟรงกี้ ก็ถึงกับกุมขมับนี่เขาต้องตามเก็บซากพวกนี้อีกใช่มั้ย
“คึกคักกันดีจังเลยนะว่ามั้ย ” เย็นๆเรียบๆของ นิโค โรบิ้น เอ่ยถามกวางเรนเดียร์ตัวน้อย หรือคุณหมอประจำเรือที่นั่งอยู่ข้างๆ “ จะไม่ไปเล่นกับพวกนั้นหรอ ”
“ไปเอาหรอกฉันขออยู่ดูสูตรยาตรงนี้เป็นเพื่อนโรบิ้นดีกว่า ” โทนี่โทนี่ช็อปเปอร์ว่าพรางยิ้มน่ารักเรียกรอยยิ้มสวยๆจากนิโคโรบิ้นได้เป็นอย่างดี
“เฮ้ๆ ช็อปเปอร์มาเล่นด้วยกันอะป่าว ” เสียงของลูฟี่กัปตันเรือดังมาแต่ไกลโดยมีมือยืดๆนำมาก่อน แทรกกลางบทสนทนาของโรบิ้นและช็อปเปอร์
“แหม่ๆ ไม่ต้องมาชวนฉันหรอกน่า ฉันไม่มีทางไปเล่นกับพวกนายหรอกฉันบอกกับโรบิ้นเอาไว้แล้วว่าจะอยู่เป็นเพื่อนเธอ ” ช็อปเปอร์ว่าลำตัวเล็กๆส่ายไปส่ายมาอย่างขัดเขิน
“โถ่แย่จัง ฉันอยากเล่นกับนายจะตายไป”
“คุณหมอไปเถอะ ฉันขออยู่ตรงนี้คนเดียวดีกว่า ” โรบิ้นพูด ยิ้มให้กับช็อปเปอร์บางๆ พูดเสร็จไม่ทันได้หายใจ ร่างเล็กๆของช็อปเปอร์ก็โผล่ไปอีกที่เป็นที่เรียบร้อย เรือลำใหญ่เต็มไปด้วยเสียง
โครมครามจาก การสู่รบ(?)ของกุ๊กและนักดาบประจำเรือ เสียงเอะอะจากลูฟี่บลู๊คช็อปเปอร์และแฟรงกี้ที่เพิ่งบ่นเรื่องเรือพัง และเสียงโวยวายของนามิ
“ ไอ้กุ๊กปัญญาอ่อน!! ”
“แกนั่นแหละไอ้หัวสนามหญ้า ”
“ฉันไม่เสียเวลาคุยกับแกดีกว่า ไปทำอาหารเลดี้ดีกว่า ” น้ำเสียงของเปลี่ยนก่อนจะหมุนตัวไปมาในรัศมีที่นามิและโรบิ้นอยู่ แล้วหมุนติ้วๆอย่างมีความสุขเข้าไปในห้องครัว โดยมีลูฟี่กับช็อปเปอร์วิ่งตามเข้าไป ไม่ถึง5นาที ลูฟี่ก็ถูกถีบออกมา พร้อมเสียงบ่นกะปอดกะแปด เดินคอตกออกมา
ส่วนโซโลนอกจากกินเหล้า ฝึกฝนวิชาดาบก็ไม่มีอะไรที่โปรดปรานไปกว่านี้แล้วนอกจากการนอนกลางวันรอกินอาหารของเจ้ากุ๊กลามกที่แม้แต่เขาเองที่ไม่ชอบขี้หน้าก็ขอยอมรับเลยว่าอร่อยที่สุดในโลกเท่าที่เคยกินมาแล้ว โซโลเดินไปยังห้องนอนข้างในเพื่อนอนพักผ่อน เสียงโครมครามก็หายไป แต่เสียงโวยวายยยังคงดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง
จนกระทั่งกลิ่นแปลกที่อธิบายไม่ได้ว่าหอมหรือเหม็นค่อยๆโชยเข้ามา พร้อมกับเสียงแปลกๆและสีเทาเทาของกลุ่มหมอกแปลกแถมยังมีประกายวิบวับที่ดูไม่น่าไว้ใจ นามิที่เป็นต้นหนเรือเริ่มใจไม่ดี ลางสังหรณ์ของคนเป็นต้นหนมันบอกเธออย่างนั้น
ไม่ทันที่นามิจะได้สั่งให้หันหัวเรือหนี แต่ปากกับไม่เร็วเท่าความคิดของกัปตันเรือตัวปัญหาที่รีบพูดดักเอาไว้ก่อนว่า หากใครไม่ทำตามที่บอก จะแอบกินเสบียงทั้งหมดที่มีอยู่ หัวเรือจึงต้องเคลือ่นผ่านเข้าไปในหมอกอย่างจำใจ
.
.
.
.
.
.
.
.
หมอกสีเทาจางหายไปแล้ว รวมทั้งเสียงดังระงมที่ก่อนหน้านั้นยังมีอยู่ก็หายไปด้วยกลิ่นหอมหกลุ่นของน้ำซุปที่โชยแข่งกันกับกลิ่นของน้ำทะเล ขายาวๆของกุ๊กประจำเรือก้าวหาสองเลดี้ที่เฝ้ารออาหารของเขาอยู่
แต่สิ่งที่พบกับเป็นร่างของเด็กที่น่าจะไม่เกิน 5 ขวบนั่งอยู่โดยมีเสื้อผ้าตัวใหญ่ๆคลุมเอาไว้
แต่นั่นไม่ช็อคเท่ากับ...ถ้าดูดีดีแล้วเด็กเจ็ดคนนี้ก็คือ
พรรคพวกบนเรือของเขา
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
.............................
UPDATE : 18.9.14
กลับมาละน้า
แก้ไขเนื้อเรื่องใหม่นิดหน่อย
VICTORY VICTORY
ความคิดเห็น