คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ::รวมเรื่องสั้นคั่นเวลา::Friend buddy For Love เพื่อนรัก [1]
Friend buddy For Love เพื่อนรัก [1]
“ ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
ภายใต้แสงของดวงอาทิตย์ที่กำลังลับขอบฟ้า ณ ริมลำธารได้มีร่างของเด็ก 2 คนกำลังจับมือและส่งยิ้มให้กัน
นี่เป็นเรื่องที่นานมาแล้ว....
กริ๊งงง กริ๊งงง
แอ๊ดดดด!!
“ยินดีต้อนรับค่ะ”
“…”
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ พีช”
“...ต้น...”
………………………………………………………..
“ต้นกลับบ้านด้วยกันปะ เดี๋ยววันนี้เลี้ยงเค้ก”
“ให้มันจริงเหอะ คราวก่อนต้นก็ต้องจ่ายเงินแทนพีชทั้งๆที่ตอนนั้นพีชบอกจะเลี้ยงต้นอะ”
“แฮะๆ ก็ตอนนั้นถ้าเราจ่ายเราก็ไม่มีเงินกลับบ้านอะดิ”
“…ไปก็ไป”
“เย้!! ไปกันเถอะ”
ฉันลากเพื่อนชายที่สนิทและบ้านเราก็อยู่ข้างกันไปร้านเค้กที่เปิดใหม่ รู้ไหม? ถ้าฉันจบม.6 ฉันจะไปต่อคณะคหกรรมศาสตร์ ฉันฝันว่าอยากเป็นเชฟในโรงแรมหรือไม่ก็เป็นร้านเค้กเล็กๆสักที่ในกรุงเทพ คงจะดีไม่น้อย ฉันยิ้มจนโดนต้นบอก ‘ยิ้มโรคจิตชะมัด’ ไอ้หมอก็ปาก_มาเกิน ถ้าไม่ใช่เพื่อนรักฉันทิ้งมันจริงๆด้วย
ขณะที่ฉันกันต้นเดินผ่านกลุ่มเด็กห้องฉัน ต้นก็เหลือบมองที่เด็กในกลุ่ม...นั้นมัน...มายด์
พอเราเดินผ่านมาสักพักฉันจึงแกล้งถามต้นเล็กน้อย
“แหมๆ เราเห็นนะต้น เรารู้นะต้น ถามจริงๆ ต้นชอ...ชอบมายด์ใช่ป่ะ”
ฉันดูปฏิกิริยาของเพื่อนรักที่อยู่ตรงหน้า...
เป็นอย่างที่คิด...
ต้นชอบมายด์จริงๆด้วย...
“นี่เห็นว่าพีชเป็น ‘เพื่อน’ ต้นนะ ต้นบอกก็ได้...ต้นชอบมายด์”
อึก...
ว่าแล้วเชียว...
ทำไมละต้น...
ทำไม...ไม่ใช่เราละ...
ฉันกลั้นน้ำตาโดนการเสแสร้งฉีกยิ้มให้กับต้น
“ไปจีบเลยสิเราเอาใจช่วยนะต้น”
“ขอบใจนะพีช พีชเป็น ‘เพื่อน’ ที่ดีที่สุดของต้นเลย”
“แน่นอน ก็เราเป็น...เป็นเพื่อนกันนี่นา”
ทำไมคำว่าเพื่อนที่ต้นพูดออกมาทำมันเจ็บอย่างนี้กันนะ
ทำไงดีน้ำตามันจะไหลออกมาแล้ว ต้อง...ต้องรีบออกจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
“ฮัลโหล... ค่ะ ....ค่ะ....จะรีบไปเดี๋ยวนี้ละค่ะ ต้นเราขอโทษนะเราคงเลี้ยงเค้กต้นไม่ได้แล้วอะ พี่โทรตามแล้วเราต้องรีบไป แล้วเจอกันนะ”
โกหก...
ไม่มีใครโทรหาฉันหรอก....
ฉันแค่แกล้ง....เท่านั้นเอง...
ฉันโบกมือเหมือนจะต้องรีบไปก่อนจะวิ่งออกมาจากตรงนั้น...
การที่...
การที่รักเพื่อนสนิทนี่มันเจ็บปวดจังนะ...
ฉันเอามือปิดปากและร้องไห้อย่างไม่มีเสียงในห้องนอนของตัวเอง...
ร้องอย่างเงียบเชียบ...
ร้องอย่างโดดเดี่ยว...
พรุ่งนี้...
พรุ่งนี้ก็ต้องปั้นหน้ายิ้มสินะ... เพื่อไม่ให้โดนจับผิด...
“พีชทำไมหน้าแกโทรมขนาดนี้อะ เมื่อคืนร้องไห้หรอ”
มิ้นถามขึ้นอย่างเป็นห่วง...ฉันอยากตอบออกมาเหมือนแต่ก็ต้องเก็บเอาไว้
“อื้อ อ่านนิยายในเว็บอะแก นางเอกทำเพื่อพระเอกแต่พระเอกไม่เห็นคุณค่า และพอนางเอกตายพระเอกพึ่งจะมาเสียใจอะแก ยิ่งนึกยิ่งน้ำตาจะไหล”
ฉันปาดน้ำตาที่จะไหล
ฉัน....โกหกอีกแล้ว....
“โหยแก ถ้าเป็นเรื่องจริงพระเอกก็โง่มากๆเลยอะ”
มิ้นพูดพร้อมกับกำหมัด
“ใช่ๆ”
โบว์ที่นั่งฟังมาสักพักพูดขึ้น
“พวกแกทำการบ้านเสร็จกันยัง”
และคนที่ไม่สนใจนอกจากเรื่องเรียนอย่างบิวพูดขึ้นจนฉันและเพื่อนอีก 2 คนหัวเราะออกมาเบาๆ
“เฮ้ย!! ครูมาๆๆๆ”
จากนั้นเสียงเอะอะโวยวายก็เงียบก่อนแหกปากกันอีกรอบพอครูมาก็เงียบและนั่งเรียนกันอย่างเงียบจนถึงพักเที่ยง
“พีชๆ มานี่หน่อยๆ”
“มีอะไรหรอต้น”
“เอ่อ...พวกเราไปดีกว่าแล้วเจอกันนะ พีช เดี๋ยวเราสั่งข้าวพัดให้แล้วกัน”
สามสหายลายเด็กเรียนชิ่งหนีฉันไป...พวกนั้นรู้ว่าฉันชอบต้น แต่ก่อนมิ้นจะไปบอกต้นหลายรอบแต่โดนโบว์กับบิวช่วยห้ามเอาไว้และบิวก็พูดจนมิ้นหยุด ‘ให้พีชมันบอกเองไม่ดีกว่าหรอแกอย่าไปยุ่งเรื่องของมันเลย’ ด้วยเหตุผลนี้มิ้นจึงไม่เข้ามาตอนที่ต้นเข้ามาคุยกับฉันเลย
“เอ่อ... พีช ต้นขอให้ช่วยอะไรหน่อยได้ไหม”
“ว่ามาสิ”
“ต้นอยากให้พีชไปถามมายด์ว่ามายด์ชอบใครอยู่หรือเปล่า ตะ แต่อย่าบอกมายด์ว่าต้นให้มาถามนะ ขอร้องละ ในฐานะที่พีชเป็นเพื่อนสนิทของต้นนะ ช่วยต้นหน่อยได้ไหม?”
“…ได้สิก็เราเป็นเพื่อนกันนี่นา”
เพื่อน...อีกแล้วหรอ
เราไม่ได้อยากเป็นเพื่อนต้นซะหน่อยรู้ตัวซะทีสิ ต้น
ฉันเดินออกมารวมกลุ่มกับเพื่อนๆที่หันมามองฉันอย่างเป็นห่วง...
“พีช...ถ้าแกพร้อมที่จะเล่าพวกฉันก็พร้อมที่จะรับฟังนะ”
มิ้นพูดออกมาทำให้ฉันร้องไห้จนโบว์กับบิวต้องช่วยกันปลอบและดุมิ้นที่พูดหล่อเกินจนฉันร้องไห้
นี่ละน้า...เพื่อน
The End Friend buddy For Love เพื่อนรัก [1]
-------------------------------------------------------------------------------------
Thank For Theme
ความคิดเห็น