[FIC SINGULAR ] 65 Days

ลำดับตอนที่ #2 : 65 Days(1 )A man who come with yellow rose

65 Days

  (1 )

A man who come whit yellow rose .

'' ไอ้เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย''

ซินตะโกนใส่หูโทรศัพท์ ทำเอาคนปลายสายอย่างแป้งต้องเอามือถือสุดที่รักออกห่างจากหู เพราะทนฟังเสียงเพื่อนรักตะโกนไม่ไหว

''มึงพูดคำนี้มันสิบแปดรอบแล้วนะซิน''  

''ก็แม่งเชี่ย …คือกูโดนผู้ชายจูบมานะมึง คือผู้ชายแมนๆแบบกูโดนผู้ชายล่ำๆจูบอ่ะ

แถมรู้จักกันแค่วันเดียวด้วยนะมึง คือเชี่ยอ่ะ …เชี่ยๆๆๆ''  คนหัวฟูกำลังสติแตก 

''อย่างน้อยก็เปลี่ยนคำด่าสักหน่อยมะ กูไม่ชอบฟังไรซ้ำซ้อน''

''สัด ''

''ด่านัทเหรอ''

''ด่ามึง!''

    คนตัวเล็กตัดสายโทรศัพท์อย่างหงุดหงิด เขากำลังพาล กำลังลังช็อค เขาโครตหงุดหงิด และเขากำลังจะเป็นบ้า ซินทิ้งตัวลงบนเตียงนอนนุ่ม พลางปิดตาลงหวังจะข่มอารมณ์ให้เย็นลง แต่ทันทีทันใดที่หลับตา ใบหน้าวอนส้นเท้าของไอ้เห้ียเดืือนคณะก็ลอยเข้าสู่สมอง

''โว้ยยยยยยยยยยยยยยยย''

    ร่างบางยันตันขึ้นมาจากเตียง กระดานวาดรูปขนาดเอหนึ่งถูกเตะลงไปกองกับพื้นดังโครมอย่างไม่มีเหตุผล คนหน้าหวานกระตุกยิ้มมุมปาก เขารู้สึกอารมณ์ดีขึ้นนิดนึงหลังจากได้ทำลายข้าวของ

///////////

ย้อนกลับไปเมื่อสามชม . ที่แล้ว

    ซินทำอะไรไม่ถูก หลังจากน้ำตาร่วงเพราะเสียจูบแรกให้ผู้ชายด้วยกัน ประสาทรับรู้ของเขาก็เหมือนเป็นอัมพาต หูเหอไม่ได้ยินเสียง ร่างบางสะพายกระเป๋าก่อนจะเดินลอยๆไปที่รถมอไซต์ที่จอดไว้ ทิ้งให้นายแบบที่มาช่วยงานวิ่งตามมาข้างหลัง  

    ซินรับหน้าที่ขับเหมือนเมื่อวาน แต่วันนี้แตกต่างก็ตรงที่รถของเขาปาดซ้ายปาดขวามั่วไปหมด นัทไม่อยากตกดอยตาย และไม่อยากเป็นข่าวว่านศศ มหาลัยดังสองคนดับอนาถกลางรถ เขาจึงอาสาเป็นคนขับมอเตอร์กลับมอ แล้วไล่คนสติแตกไปซ้อนด้านหลังแทน นัทขับรถไปส่งตัวเองที่หอ ก่อนปล่อยซินจะขับรถลอยๆกลับหอไปคนเดียว

    พอกลับมาถึงห้อง สติก็เริ่มกลับคืน คนตัวเล็กได้แต่เสียดายที่ตอนนั้นมัวแต่ช็อคจนไม่ได้กระโดดถีบอีกฝ่ายให้กองกับพื้น หรือชกหน้าให้ปากมันแตกไปสักหมัดสองหมัด มือเรียวเหวี่ยงกระเป๋าสะพายทิ้งลงข้างเตียง ก่อนจะกดต่อสายโทรไปเล่าความคับแค้นใจที่เจอมาให้เพื่อนสนิทฟัง

คอยดูนะ ไอ้เชี่ยนัท

เกมส์นี้เราจะ ไม่มีวันแพ้

///////////

    แม้เวลาจะล่วงเลยมาจนตีหนึ่งครึ่งแล้ว แต่สตูดิโอสาขาออกแบบยังมีกลุ่มนักศึกษาปีหนึ่งที่ยังอยู่ปั่นงานกันแบบพร้อมหน้าพร้อมตา กำหนดส่งงานวันพรุ่งนี้บ่าย แต่ส่วนใหญ่ก็พึ่งจะเริ่มมาลงมือทำกันจริงๆจังๆก็คืนนี้แหละ

ไม่ได้เผานะ … แค่งานมันร้อน

 '' นัท  มึงว่าเป็นไงบ้างวะ ''   บาส เพื่อนสนิทถาม พร้อมกับยกงานขึ้นมาให้ชายหนุ่มวิจารณ์ นัทมองงานของอีกฝ่ายอย่างละเอียดก่อนจะออกปากแนะนำ

''ก็ดีนะ แต่กูว่าตรงนี้มันโล่งๆ มึงลองใส่แพทเทริ์นเพิ่มดู'' 

''เออ ขอบใจว่อย'' 

บาสตอบ พลางหยิบดินสอมาร่างแพทเทริ์นตามคำแนะนำของเพื่อนซี้ นัทมองตามเพื่อนที่ง่วงอยู่กับการปั่นงานก่อนจะตัดสินใจเอ่ยถาม

''เฮ้ย บาส''

''ว่า''

''มึงรู้จักเด็กโฟโต้บ้างป่ะวะ''

''ถามทำเชี่ยไร จะม่อใครอีก'' บาสถามส่งๆ มือและสายตาของเขายังไม่ละออกจากงาน

''คือกูอยากรู้เฉยๆ ไม่ได้เหรอครับ'' 

''จากสันดานมึงแล้ว....กูไม่เชื่อ''

''สัด'' ชายหนุ่มกล่าวสรรเสริญเพื่อนรักที่ดูจะรู้เรื่องเขาดีเสียเหลือเกิน

''รู้จักไม่กี่คนอ่ะ รู้จักไอ้เช ไอ้ซิน แล้วก็ แป้งเพื่อนซิน''

''มึงรู้จักซินด้วยเหรอ'' นัทรีบถามต่อ เมื่อได้ยินชื่อเป้าหมายจากปากเพื่อน

''เออ จบจากโรงเรียนเดียวกันไง … ทำไม ?''

บาสขมวดคิ้ว ลงทุนวางดินสอในมือลงแล้วหันหน้ามาให้ความสนใจกับนัทเต็มร้อย

''มึงสนใจซินเหรอ''

''นิดหน่อย มึงรู้ป่ะว่าเค้าอยู่หอไหน''

''โนเบิ้ลแถวหลังมอ กูเคยไปครั้งสองครั้ง ถามทำไมวะ'' 

''เปล่าๆ … '' นัทส่ายหัว พลางเอื้อมมือไปหยิบปากกาโคปิกสีแดงขึ้นมาหมุนเล่น

''ก็แค่ it time ที่กูจะย้ายหอแค่นี้แหละ หึหึ ''

///////////

ว่ากันว่าเวลาลงแข่ง ฝ่ายที่รุกก่อนจะได้เปรียบ ….

ก๊อกๆๆๆ 

    ประตูไม้สีเทาค่อยๆเปิดออก เจ้าของห้องเดินมึนๆมาเปิดประตูด้วยหัวฟูๆและชุดนอนลายสก็อต นัทยิ้มกะล่อนทักทาย ฝ่ายเจ้าห้องห้องเมื่อหายงัวเงียและเห็นใบหน้าของคนมาเยือนชัดๆก็เบิกตาโพลงด้วยความตกใจ ซินจับลูกบิดประตูหมายจะปิดประตูใส่หน้าอีกฝ่าย แต่คนนัทไว้กว่า เพราะเขาชิงก้าวเข้ามาในห้องของซินได้เป็นที่เรียบร้อย

'' มาไงวะ ''

เจ้าของห้องสบถ พลางค่อยๆก้าวถอยหลังหนีคนบุกรุก

''มาทักทายเพื่อนบ้านใหม่'' 

''ห้ะ '' ซินขมวดคิ้ว รู้สึกว่าตามอีกฝ่ายไม่ค่อยทัน

''ก็…'' นัทยกยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนเอ่ยต่อ ''เราย้ายมาอยู่ห้องตรงข้ามซิน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไง'' 

ชายหนุ่มยัดถุงพลาสติกลงไปบนมือของคนตัวเล็ก ซินก้มลงมองดูด้วยความแปลกใจ ก่อนจะพบว่ามันคือต้นกุหลาบหินสีเหลือง

''ของฝากวันย้ายเข้า นัทมารบกวนแค่นี้แหละ ไปก่อนนะ … '' 

''อ้อ…แล้วก็...'' คนที่เดินออกไปแล้วหันหลังกลับมาอีกครั้ง เขายักคิ้วข้างซ้ายให้ซินพลางยิ้มเผล่ '' เราคงได้เจอกันบ่อยๆนะ ซินเซียร์''

ประตูห้องของอีกฝ่ายปิดลงตามหลัง ในขณะที่นัทหัวเราะเบาๆคนเดียว
ก่อนจะเดินกลับเข้าห้องตัวเอง

เกมส์วันนี้

เขานำหนึ่งแต้ม 

เหลือเวลา : 64 วัน

(TBC)