คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Choose who you love || Chapter 1
Choose who you love
Chapter 1
วันนี้รายการ win : who is next จะมาที่บริษัทJYPเพื่อถ่ายทำการแข่งขันร้องและเต้นระหว่างเด็กฝึกของJYPกับYG ประธานของของทั้งสองบริษัทจะเป็นกรรมการในการตัดสินครั้งนี้ ศึกระหว่างสองค่ายยักษ์ใหญ่ ไม่ต้องคิดเลยว่าเด็กฝึกทุกคนจะกังวลกันมากขนาดไหน
“จะมีการแบทเทิลกันสามครั้งนะ อย่างที่บอกไปเมื่อหลายวันก่อน ทีมแร็พ ทีมเต้น ทีมร้อง เตรียมตัวให้ดี อย่าตื่นเต้นมากเกินไป” ปาร์ค จินยอง ประธานJYP พูดกับเด็กฝึกของเขาในห้องซ้อม อีกหนึ่งชั่วโมงการถ่ายทำจะเริ่มขึ้น
“มาร์ค แจ็คสัน แบมแบม ยูคยอม” เขาเรียกชื่อเด็กฝึกสี่คนที่นั่งติดกันอยู่มุมห้อง สีหน้าเคร่งขรึมขึ้นกว่าเดิม
“ทำให้ดีล่ะ ถือเป็นการเปิดตัวพวกนายให้สื่อรู้จัก จะได้มีฐานแฟนคลับก่อนเดบิวต์”
“ครับ!!” ทั้งสี่คนตอบรับอย่างแข็งขัน
ปาร์ค จินยอง ยิ้มให้เด็กฝึกทุกคน จากนั้นก็เดินออกจากห้องซ้อมไป ให้เวลาหนึ่งชั่วโมง เด็กๆได้ผ่อนคลาย อยากจะซ้อมเพิ่มหรือทำอะไรก็ปล่อยให้ทำตามใจ เขาไม่ชอบกดดันเด็กของตัวเองนัก เพราะเชื่อว่าเมื่อมีคู่แข่ง เมื่ออีกฝ่ายมาเยือนถึงถิ่นตัวเอง ทุกคนจะดึงความสามารถออกมาได้อย่างเต็มที่ ไม่มีอะไรที่เขาต้องกังวล
เด็กฝึกหลายคนที่ไม่ได้มีหน้าที่โชว์ในวันนี้เริ่มเดินออกจากห้องซ้อมไปหาอะไรกินกันทีละคนสองคน จนเหลือแต่คนที่ถูกเลือกให้โชว์เท่านั้น โดยทีมแร็พมีมาร์ค แจ็คสันและยองฮยอน ทีมเต้นมีมาร์ค แจ็คสัน แบมแบม ยูคยอม และทีมร้องมีวอนพิล จุนฮยอก ซองจิน แจฮยองและยองฮยอน
เด็กฝึกที่ต้องทำงานหนักหน่อยวันนี้ คือ มาร์ค แจ็คสันและยองฮยอน ต้องรับหน้าที่สองอย่าง ความเครียดจึงมากกว่าคนอื่นเป็นเท่าตัว ยองฮยอนลุกไปนั่งข้างเพื่อนร่วมทีมแร็พ ก่อนจะถามความเห็น
“เหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงก่อนเริ่ม เอาไงดี”
“กูไม่อยากซ้อมแล้ว เมื่อวานเราซ้อมกันเยอะแล้ว” มาร์คคิดถึงเมื่อวานที่ซ้อมกันจนดึก และเขาก็มั่นใจว่ามันดีมากพอสำหรับการโชว์วันนี้
“ผมก็เห็นด้วยกับมาร์คฮยองนะ ซ้อมมากไปก็ไม่ดี” แจ็คสันพูดเสริม ยองฮยอนพยักหน้ารับ
“โอเค งั้นกูไปซ้อมกับทีมร้องสักหน่อยนะ พวกนั้นอยากซ้อมกันอีกครั้งน่ะ มึงกับแจ็คสันอยู่นี่แล้วกัน” ยองฮยอนพูดพร้อมลุกขึ้นไปหาทีมร้องที่นั่งจับกลุ่มรวมกันอยู่ แล้วก็ออกจากห้องซ้อมไปในที่สุด
“มาร์คฮยอง แจ็คสันฮยอง มานั่งด้วยกันดิครับ” แบมแบมกวักมือเรียกคนอายุมากกว่าอีกสองคน
ภายในห้องซ้อมเหลือแค่สมาชิกทีมเต้น ในที่นี้ยูคยอมเด็กที่สุด เขาเกิดปีเดียวกับแบมแบม แต่เด็กเดือนกว่า ถึงแม้ว่าแบมแบมจะตัวเล็กที่สุดก็ตาม มาร์คกับแจ็คสันลุกไปนั่งรวมกัน ดูเหมือนทั้งสี่คนเลือกที่จะไม่ซ้อม อยากพักผ่อนและรอเวลาโชว์จริง แต่สักพักความเงียบในห้องซ้อม ทำให้กังวลกันมากกว่าเดิม
“เล่นเกมกันมั้ยครับ” ยูคยอมโพล่งขึ้นมาเพราะรู้สึกอึดอัด เขากลัวว่าถ้าปล่อยให้เงียบไปเรื่อยๆ หัวเขาจะระเบิดเพราะคิดมากเอาก็ได้ แบมแบมรีบพยักหน้ารัว เพราะเขาก็ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เหมือนกัน
“โอเค มาเลย” แจ็คสันน้ำเสียงร่าเริงขึ้น เขาไม่อยากแสดงความกังวลให้น้องทั้งสองคนเห็น
“เกมอะไรล่ะ” มาร์คถามต่อ
“ผมอยากเล่น 007 bang” แบมแบมพูดถึงเกมที่เด็กฝึกเล่นร่วมกันเมื่อสัปดาห์ก่อน
“คนน้อยไปมั้งแบม” แจ็คสันหัวเราะเบาๆก่อนจะยื่นมือไปโคลงศีรษะคนตัวเล็ก มาร์คเหลือบไปมอง แล้วหันกลับเหมือนไม่ได้ใส่ใจ
“ยุทธการกระทะบินมั้ยครับ” ยูคยอมเสนอ
“เล่นเกมไพ่พระราชาดีกว่า” มาร์คไม่ได้ฟังข้อเสนอของน้องเล็ก น้องทั้งสามคนส่ายหน้า
“งั้น truth or dare?” เขาเสนอใหม่
“มาร์คฮยองมีแต่เกมที่เล่นในวงเหล้าทั้งนั้นเลย” แบมแบมยู่ปากอย่างหมั่นไส้ ใช่สิ...ชอบไปกินเหล้ากับรุ่นพี่ 2PM ไม่ก็พวกเด็กฝึกโตๆประจำ ผมไม่เคยได้ไปสักครั้ง
“รู้ดีนะแบม” มาร์คทำเสียงแหย่คนตัวเล็ก
“ผมเห็นตลอดอะแหละ” แบมแบมตอกกลับ แจ็คสันมองทั้งสองคนแล้วถอนหายใจเบาๆ ...แบมแบมสนิทกับมาร์คฮยองมาก สนิทกว่าผมซะอีก ถ้าเป็นตอนแรกที่ไม่ค่อยชอบมาร์คฮยองก็ไม่เป็นไรหรอก แต่ตอนนี้ผมกับพี่เขาอยู่ทีมเดียวกัน และเราก็สนิทกันพอควร ผมไม่ชอบเวลาตัวเองรู้สึกแบบนี้เลย ให้ตายสิ..
“ฉันว่าเล่นเกม I never ดีกว่า”
“แต่นั่นก็เกมในวงเหล้าอยู่ดีอะ แจ็คสัน” มาร์คแย้ง
“ไม่ดิพี่ พวกเราก็กินน้ำเปล่ากันแทนไง เล่นแค่สองสามตาพอ สนุกๆ แก้เครียดอะ”
“เล่นยังไงครับ” ยูคยอมถาม
“คนเริ่มต้องพูดสิ่งที่ตัวเองไม่เคยทำ อย่างเช่น ฉันไม่เคยไปผับ คนที่เหลือถ้าเคยทำ ต้องดื่มน้ำหนึ่งแก้ว” แจ็คสันอธิบาย แบมแบมกับยูคยอมตาวาว พวกเขายังไม่เคยเล่นเกมนี้มาก่อน ไม่สิ...ทุกเกมที่พวกพี่ๆชอบเล่นกันในวงเหล้านั่นแหละ
“เล่นเลยครับๆ” แบมแบมพูดอย่างตื่นเต้น แจ็คสันมองหาน้ำในห้องซ้อม แต่ดูเหมือนแม่บ้านจะเก็บไปหมดแล้ว
“ยูคยอม ไปเอาน้ำมาหน่อยดิ”
“โห ใช้ผมอีกแล้วอะ พี่ก็ไปเอาด้วยดิ” ยูคยอมกอดอกอย่างเซ็งๆ เขามักจะถูกใช้ให้ทำนู่นทำนี่อยู่คนเดียว ส่วนแบมแบมนี่แทบไม่มีใครเรียกใช้ ด้วยเหตุผลที่ว่าแบมน่ารักเกินไป ใช้ไม่ลง... ยูคยอมหมั่นไส้จริง L
“เออออ ก็ได้วะ ลุกๆๆ” แจ็คสันชี้นิ้วใส่ยูคยอม คนเด็กกว่าลุกขึ้นพร้อมดึงให้พี่ชายฮ่องกงลุกขึ้นด้วยกัน ก่อนจะเดินออกไปหยิบน้ำข้างนอกห้องซ้อม
หลังจากประตูห้องซ้อมปิดลง แบมแบมหันมาสนใจพี่ใหญ่ที่นั่งชันเข่าอยู่
“มาร์คฮยอง”
“หืม”
“วันนี้ต้องทั้งเต้นทั้งแร็พ เครียดมากมั้ยครับ” สายตาท่อแววห่วงใยนั้น ทำให้รู้สึกแปลกๆในใจอีกแล้ว มาร์คกลบเกลื่อนด้วยการยักคิ้วกวนๆใส่
“รู้จักพี่มาร์ค ต้วนมั้ยครับ ระดับไหนแล้วไม่รู้เหรอ”
“ไม่เครียดก็แล้วไปครับ”
“แบมต่างหาก...” มาร์คจ้องหน้าอีกคน แบมแบมชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง
“ผมทำไมครับ”
“หึ..” มาร์คยิ้มมุมปาก ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบผมอีกคนเบาๆ “ห่วงแต่คนอื่นอีกแล้วนะ หัดห่วงตัวเองบ้าง”
คำตักเตือนจากคนอายุมากกว่า ทำให้แบมแบมนึกถึงเรื่องราวในอดีตขึ้นมา เมื่อก่อนมาร์คก็บอกให้เขารู้จักห่วงตัวเองก่อนซะบ้าง ...พี่มาร์คอ่อนโยนแบบนี้เสมอมา ถึงแม้จะไม่ค่อยแสดงออก ถึงแม้ใครๆจะไม่รู้ แต่ผมรู้...รู้มาตลอด
“สู้นะแบม พี่รู้ว่าเราทำได้” มาร์คส่งยิ้มกว้างให้อีกคน ก่อนจะดึงมือที่ลูบผมนุ่มกลับมา ...เดี๋ยวนี้เวลาที่แบมห่วงผม ผมมักจะกังวลอะไรแปลกๆทุกที เหมือนผมไม่อยากให้แบมห่วงใยคนอื่นแบบนี้ ไม่อยากให้เขาแสดงความน่ารักของเขาให้ทุกคนเห็น แปลกเนอะ...
เป็นจังหวะเดียวกับที่แจ็คสันกับยูคยอมกลับเข้ามาในห้องซ้อมพอดี
“น้ำขวดใหญ่จัดมาสองขวดคร้าบบบ” ยูคยอมถือขวดน้ำในมือโชว์ แจ็คสันถือแก้วน้ำสี่ใบมาอย่างทุลักทุเล ...ถ้าหวังทำแตกก็ตัวใครตัวมันนะครับ -__- บอกไว้ก่อน
แจ็คสันและยูคยอมนั่งลงเหมือนเดิม ยูคยอมทำหน้าที่รินน้ำให้เต็มแก้วสี่ใบอย่างรู้งาน เขารีบทำเองก่อนถูกใช้ดีกว่า
“ใครเริ่ม?” พี่ใหญ่ถาม กวาดสายตามองรอบวง แจ็คสันยกมือขึ้นขอเริ่มเกม
“ฉันไม่เคยมีความรัก” I neverข้อแรก ไม่มีใครยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม คนเริ่มเกมเลิกคิ้วอย่างสงสัย
“เดี๋ยวๆ เกมนี้ห้ามโกหกนะครับ บอกไว้ก่อน”
“ก็แบมยังไม่มีจริงๆ”
“ผมก็ยังไม่เคยมี” ยูคยอมพูดต่อ
แจ็คสันเบ้ปาก ก่อนจะหันไปมองมาร์ค “มาร์คฮยองล่ะ เกมนี้ห้ามโกหกนะครับ” เขาย้ำอีกที
“อืม...” มาร์คกลอกตาอย่างเหนื่อยใจ เขาไม่แน่ใจว่าเขาควรจะยอมรับมั้ย
“มาร์คฮยองโกหกอะ ดื่มน้ำเข้าไปเลยนะ พี่มีสาวเยอะจะตายไป” แบมแบมจ้องมาร์คอย่างงอนๆ เขาอยากให้เกมสนุก ถ้าทุกคนไม่ยอมรับความจริง เกมมันก็ไม่สนุกน่ะสิ
มาร์คขมวดคิ้ว พยายามนึกว่าเขาไปมีสาวเยอะตอนไหน แบมแบมชอบคิดว่าผู้หญิงที่มาชอบเขา เขาจะต้องชอบตอบมั้ง ...ไม่ใช่แล้วนะแบม -__-
“โอเค มีความรักมั้ง...แต่ไม่ได้มีสาวที่ไหนทั้งนั้นอะ” มาร์คพูดประโยคนั้นเหลือบมองมองแบมแบม ก่อนจะดื่มน้ำจนหมดแก้ว
“ว่าแต่...ตั้งคำถามแบบนี้มา แปลว่ามึงไม่มีเหรอวะ แจ็คสัน ” มาร์คถามคนเริ่มเกมอย่างสงสัย แจ็คสันหน้าเหวอไปเล็กน้อย ตาคมเหลือบไปมองแบมแบมแวบหนึ่ง โดยที่คนถูกมองไม่รู้ตัว
“เออ ดื่มด้วยก็ได้ ลืมคิดถึงตัวเองอ่ะ” เขายอมรับแมนๆ จากนั้นก็ดื่มน้ำหมดแก้ว
“มาร์คฮยอง ต่อเลยครับ”
“ฉันไม่เคยแอบปลื้มรุ่นพี่ในค่าย” I neverข้อสอง ทำให้แบมแบมลูบท้ายทอยอย่างเขินๆ มาร์คและแจ็คสันเห็นปฏิกิริยานั้นอย่างรวดเร็ว
“ผมเคยปลื้มรุ่นพี่โซฮีครับ” แต่ไวกว่าแบมแบม ยูคยอมสารภาพหลังดื่มน้ำจนหมดแก้ว แบมแบมเห็นเพื่อนพูดความจริงก็ถอนหายใจเล็กน้อย แล้วดื่มน้ำจนหมดแก้วตาม
“ผมเคยปลื้มรุ่นพี่นิชคุณ”
พวงแก้มขาวนั้นเรื่อสี หนุ่มต่างชาติอีกสองคนที่เหลือได้แต่กระพริบตาปริบๆ เดี๋ยวนะ ...ไปปลื้มตอนไหนวะ!!!... แต่ก็ต้องเก็บคำถามนั้นไว้ในใจ ถ้าถามไป กลัวจะดูอยากรู้อยากเห็นมากเกิน
“แล้วพวกพี่ล่ะครับ” คนตัวเล็กถามอีกสองคนที่ยังไม่ได้แตะแก้วน้ำ
“มาร์คฮยองต้องเติมน้ำมั้ย” ยูคยอมถามพร้อมหยิบขวดน้ำมาถือไว้ มาร์คส่ายหน้าทันที
“ไม่อะ ไม่สนรุ่นพี่”
“ไม่เหมือนกัน” แจ็คสันเสริมทัพอย่างว่องไว น้องเล็กทั้งสองคนพยักหน้ารับ
เกม I never ถูกเล่นต่อไปเรื่อยๆจนเกือบหมดเวลาหนึ่งชั่วโมง ทั้งสี่คนรู้ตัวว่าได้เวลาหยุดเล่นแล้ว แจ็คสันเป็นคนหยิบแก้วขึ้นมาเพื่อเอาไปเก็บ เขาเรียกแบมแบมให้หยิบขวดน้ำมาเก็บเป็นเพื่อนเขา ปล่อยให้มาร์คและยูคยอมเดินไปเรียกเด็กฝึกคนอื่นมาเตรียมพร้อม
“แบมแบม” แจ็คสันเรียกคนตัวเล็กที่กำลังกรอกน้ำอยู่
“ครับ ว่าไง”
“ก่อนพี่จะแร็พ ต้องตะโกนเชียร์ดังๆเลยนะ ได้มั้ย”
“แน่นอนฮะ ผมจะตะโกนให้สุดเสียงเลย” แบมแบมพูดพร้อมยิ้มกว้าง แจ็คสันเห็นแล้วก็ยิ้มตาม ...แบมแบมน่ารักแบบนี้กับทุกคนครับ รุ่นพี่เห็นก็เอ็นดู รุ่นเดียวกันยังเผลอตามใจ ...ผมไม่แน่ใจว่าที่ตัวเองชอบรอยยิ้มของเด็กคนนี้เพราะเขาเป็นคนแรกที่เข้ามาสนใจผมรึเปล่า หรือว่ามันไม่มีเหตุผลอไร แต่แค่ตกหลุมรักรอยยิ้มนี้ไปแล้ว
“กอดหน่อยดิ ได้ปะ” ปกติแจ็คสันเป็นคนที่สกินชิพได้ธรรมชาติมาก เขาเข้าไปกอดคอ โอบไหล่ทุกคนได้ง่ายๆ โดยที่คนอื่นไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจ แต่กับแบมแบม...เขากังวลว่าแบมแบมจะไม่ชอบ
แบมแบมเลิกคิ้วเล็กน้อย เขาแปลกใจที่แจ็คสันต้องคอยขอตลอดเวลาจะกอด เขารู้สึกแปลกๆนิดหน่อย จะว่ายังไงดี แบบ...เขาไม่ใช่ผู้หญิงนิ ไม่เห็นต้องกังวลอะไรเลย
“ครับ” ทันทีที่แบมแบมตอบรับ แจ็คสันก็ดึงคนตัวเล็กเข้ามากอดแน่นๆ
แอ็ดด
ประตูห้องพักถูกเปิดออก มาร์คเดินเข้ามาข้างใน เวลาเดียวกับที่แจ็คสันปล่อยแบมแบมออกจากอ้อมแขน มาร์คเดินไปข้างๆแจ็คสัน มือหนาเอื้อมไปล็อคคอหนุ่มฮ่องกง
“รวมพลังมันต้องรวมทั้งหมดสิมึง สองคนน้อยไปมั้ง” มาร์คพูดติดตลก ...ไอห่านี่ -_- กูจะประสาทแดกตายล่ะ แบมแบมอยู่กับแม่งสองคนไม่ได้เลย!
“แบมแบม ไปเถอะ ดูเหมือนพวกYGจะอยู่หน้าตึกเราแล้ว” มาร์คส่งสัญญาณให้แบมแบมเดินนำไปก่อน ส่วนเขาก็เดินไปพร้อมกับแจ็คสัน โดยที่แขนยังล็อคคออยู่ไม่ปล่อย
.
.
.
ก่อนที่เวลาแห่งการแข่งขันของทั้งสองค่ายจะเริ่มขึ้น เด็กฝึกถูกแบ่งให้นั่งแยกกันอยู่คนละฝั่งของห้องซ้อม YGนั่งฝั่งซ้าย ส่วนJYPนั่งฝั่งขวา ประธานปาร์ค จินยองและยาง ฮยอนซอก นั่งอยู่ที่โต๊ะกรรมการตรงกลางห้องติดประตูทางเข้า
แบทเทิลรอบแรกเริ่มจากทีมแร็พ “แจ็คสัน ยองฮยอนแล้วก็มาร์ค ออกมาเลย”
ทั้งสามคนลุกขึ้นมา เดินออกมายืนแพทเทิร์นแบบสามเหลี่ยม การแร็พครั้งนี้เป็นแบบ swag อเมริกันสไตล์ ใช้เพลงชื่อ Drop it like it’s hot พวกเขาร่วมกันแต่งเนื้อร้องเอง การแร็พเริ่มต้นขึ้น มาร์คเป็นคนแร็พคนแรก จากนั้นสลับท่อนกันไปเรื่อยๆ สไตล์การแร็พที่โดดเด่นของพวกเขาช่วยส่งเสริมกัน สีหน้าของเด็กฝึกจากYGค่อนข้างจะทึ่งๆ คงต้องยอมรับในความเก่งกาจของสามคนนี้จริงๆ
แบมแบมนั่งปรบมือหรือโยกศีรษะไปตามจังหวะการแร็พตลอดตั้งแต่ต้น สายตาจับจ้องไปที่มาร์คบ่อยกว่าที่ตนรู้ตัว ...อาจจะเพราะเวลาหนุ่มไต้หวันสัญชาติอเมริกันแร็พ มันมีแรงดึงดูดมากละมั้ง สายตาร้อนแรงกอปรกับการแร็พที่มีเสน่ห์นั่นน่ะ
ส่วนแจ็คสัน หวังนะเหรอ ไม่รู้สิ..ใส่แว่นกันแดดนี่ -_-;
การแร็พจบลงด้วยการได้รับเสียงโห่ร้องอย่างชอบใจจากเด็กฝึกทั้งสองค่าย ถึงจะบอกว่าเป็นการแข่งขัน แต่มันก็ทำให้ได้เจอคนเจ๋งๆทั้งนั้น การแพ้ชนะน่ะเป็นเรื่องรอง
แบทเทิลรอบที่สองเป็นทีมเต้น “ทีมแดนซ์ของJYPมีสี่คน มีสองคนอายุ 17 น่าจะรุ่นเดียวกับทีมB อีกสองคนอายุ 20 ก็รุ่นเดียวกับทีมA” ปาร์ค จินยองพูดด้วยสีหน้าอารมณ์ดี “พวกเราคงสนุกไปด้วยกันได้ เอาล่ะ โชว์ได้เลย”
เพลงที่ใช้เต้น คือ เพลง Caught up ของ Usher เริ่มต้นด้วยการที่มาร์ค แจ็คสัน แบมแบม ยูคยอม อยู่กันคนละมุมของห้อง เริ่มวิ่งไปยังอีกฝั่งอย่างสนุกสนาน จากนั้นแบมแบมก็เก็บหมวกที่วางไว้กลางห้องมาเล่นหมวก หลังจากนั้นมีการแย่งหมวกกับแจ็คสันสองครั้ง ทีเด็ด คือ มาร์คตีลังกากลับหลังด้วยความว่องไว
เด็กฝึกYGร้องโหออกมาอย่างตกใจ ท่าที่มาร์คทำนั่นต้องยอมรับว่ายากและเจ๋งมาก เพลงเข้าท่อนฮุค พร้อมกับทั้งสี่คนเต้นท่าเดียวกัน มาร์ค ยูคยอมและแบมแบม วางแขนเป็นเก้าอี้เพื่อรับตัวแจ็คสัน ก่อนจะดันขึ้นไปแล้วเขาก็กระโดดตีลังกาไปข้างหน้า เรียกเสียงปรบมือจากเด็กฝึกของอีกค่ายได้อีกรอบ
ทั้งสี่คนเต้นท่าเดียวกันที่ท่อนฮุคอีกรอบ มาร์คและแจ็คสันตีลังกากลับหลังพร้อมกันได้อย่างสวยงาม เมื่อใกล้ถึงท่อนสุดท้ายของเพลง แบมแบมโพสท่าบีบอย และจบลงด้วยการตีลังกากลับหลังอีกครั้งของมาร์ค โดยมีแจ็คสันผลักส่งตัวมาร์คข้ามแบมแบมไปด้านข้าง นี่คือทีเด็ดสุดท้ายของทีมเต้นที่ทำให้ทุกคนทั้งร้องและปรบมือด้วยความประทับใจ
“ชื่อแบมแบมใช่ไหม?” ประธานYG ถามพร้อมกับมองหน้าแบมแบม เขายกมือพร้อมตอบรับ “ครับ!”
“คนที่ทำให้ฉันสนใจได้ คือ แบมแบม นายเตะตามากที่สุดแล้ว”
“ขอบคุณครับ” แบมแบมโค้งเก้าสิบองศา
มาร์คและแจ็คสันพร้อมใจกันหันไปยิ้มให้คนตัวเล็กอย่างยินดี J
.
.
.
“ขอบคุณมากครับ!!” เด็กฝึกทั้งสองค่ายโค้งต่ำให้กับประธานใหญ่ทั้งสองคน ก่อนจะแยกย้ายกันไป ทันทีที่ในห้องซ้อมเหลือแต่เด็กฝึกของJYP ก็มีต้นเสียงโพล่งขึ้นมา
“วันนี้เราเจ๋งมากกก!!!”
“ไปเลี้ยงเนื้อย่างกัน”
“เห็นด้วยยยยยยย” หลายเสียงตอบพร้อมกัน พวกเขาใช้เวลาในตึกนี้ทั้งวัน โดยกินแค่ข้าวเช้า ถึงเวลาจัดหนักแล้ว
“เฮ้ย! แบมแบม ได้เวลากินแล้ว” ยูคยอมกอดคอเพื่อนรัก แบมแบมยิ้มกริ่ม แค่คิดถึงเนื้อย่างก็มีความสุขแล้ว
“ไปกันทุกคน” มาร์คเดินเข้ามากอดคอแบมแบมด้วย ขณะที่แจ็คสันก็เข้ามาดึงยูคยอมออก แล้วกอดคอแบมแบมอีกด้านนึง
ยูคยอมอ้าปากค้าง เห้ยยย..พี่สองคนนี้แม่งน่ารำคาญว่ะ -O- ผมกอดคอเพื่อนตัวเองอยู่นะ ทำไมทำงี้กับผม
.
.
.
ป๋อมแป๋มมาแว้วววววววว *-*/ ช้ากว่าที่ตั้งใจไปนิดนึง กว่าจะเข็นตอนแรกออกมาได้
นั่งวางพล็อตอยู่นาน 555555 หวังว่าจะเป็นการเริ่มต้นที่ดีนะคะ อยากให้เห็นความสัมพันธ์ช่วงก่อนเดบิวต์ แต่ไม่ต้องห่วงค่ะ สมาชิกGOT7มาครบแน่
อีกไม่นานก็จะเป็นตอนเดบิวต์แล้ว คาดว่าน่าจะอีกสองตอนนะคะ (ถ้าไม่ผิดจากที่วางพล็อตไว้) เมื่อวานมาแต่งหน้าฟิคไว้ -..- อาจจะแต่งใหม่ ยังไม่แน่ใจ สนุกกับการแต่งมาก 5555555
ตัวฟิคเลยมาช้าเลย มัวแต่ไร้สาระอยู่ ;_; เขินนน อยากอ่านตอนต่อไปกันมั้ยย เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ
ฝากติด tag ในทวิตด้วยนะคะ ♥ #ฟิคชูตฮูยูเลิฟ
ความคิดเห็น