ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ผมชื่อ...เเบคฮยอน
บยอน เเบฮยอน เป็นื่ออผม ผมอายุ 21 ปี ผมำลัเรียนมหาลัยอยู่รับ เเละีวิมหาลัยอผม มัน'เย'สวยามมา ราวับว่าโลใบนี้ ถูโปรยไป้วยอุหลาบ ั้แ่มีเานนั้น ้าวเ้ามาในีวิ หัวใที่ไม่เยมีผู้ใ ไ้ถูเานนั้น....ปาร์ านยอล ยึรอพื้นที่ในหัวใไปหมแล้ว เราเป็นเพื่อนันั้เเ่อนเป็นเฟรี่ และเพราะานยอลเป็นนหล่อมา ึไม่แปลที่เาะถูโหวให้เป็นเือนะ แ่ผมเอ็ไม่เ้าใเหมือนันว่า ทำไมื่ออผม ถึไ้ลายไปเป็นรอเือนะอีน ็ไม่รู้ว่าใรัน ที่เป็นนเลือผม ...หน้าาอย่าผมน่ะเหรอ หาไ้ทั่วไปเลยล่ะรับ แ่ารที่ผมไ้มาเป็นรอเือนะ ็นับเป็นเรื่อที่ีมาๆ เลยล่ะรับ เพราะอะไรน่ะเหรอ ็เพราะผมะไ้อยู่ใล้ับานยอลลอเลยไล่ะ เเละนั่น็เป็นุเริ่ม้นวามสัมพันธ์...เเห่วามเป็น 'เพื่อน' อเราทั้สอน เราสนิทันมาึ้นเรื่อยๆ นลายมาเป็นเพื่อนรั แ่สำหรับนอย่าผม นที่ไ้ทำผิมหัน์ลไป ผมเผลอมอบวามรู้สึีๆให้านยอล สะสมมันไว้เรื่อยมา นสุท้ายมัน็ลายเป็น วามรั ...ผมแอบรั เพื่อนรัอัวเอ หึๆ ลีใ่ไหมรับ เเ่นั่นไม่ใุ่เปลี่ยนวามสัมพันธ์อเราหรอนะ ปีหนึ่ผ่านไป ผ่านไปพร้อมับวามรู้สึอผมที่ยัอัอั้นอยู่ภายใน ไม่ล้าที่ะเอ่ยอบ ไม่ล้าะิไปเอว่า ที่านยอลเย่วยเหลือผมาพวนที่มาามีบ อยามไปส่านเป็นเพื่อน ไปเที่ยว้วยัน ไปิน้าว้วยัน เ็น้ำาให้ผมในวันที่ผมอ่อนล้า มอาและับมือ ไม่ล้าเหมารวมารระทำเหล่านี้เพื่อเ้า้าัวเอ สิ่เหล่านี้ผมไม่รู้ว่าเพื่อนรัเาทำันหรือเปล่า รู้เเ่ว่า ที่เป็นอยู่ในอนนี้ให้ผมมีานยอลอยู่้าๆ็ีมาเเ่ไหนเเล้ว ...แ่านยอลยัับมือผมอยู่อย่านี้ ผมไม่้อารอะไรอีแล้ว ปี 2 ผมับานยอลเป็นเพื่อนันมา 1 ปีเ็มแล้ว เราัสินใลอวามเป็นเพื่อนันที่ร้านเหล้า้าๆมหาลัย านยอลบอว่าสมัยที่เามาับเพื่อนมัธยมร้านนี้อร่อยมา ..ผมไ้ฟัเรื่ออเพื่อนในสมัยมัธยมนนี้อานยอลมาเยอะ เยอะมา านยอละอยเล่าเรื่ออเานนี้ให้ผมฟัอยู่เสมอ เล่าวามทรำ่าๆราวับว่าำลัรออยให้เพื่อนสมัยมัธยมนนั้นลับมา วามรู้สึในอนที่านยอลเล่าถึเพื่อนนนั้น สายาอานยอล...มีทั้วามสุเเละวามเศร้าหมออยู่้วยัน ราวับว่ามันเป็นวามทรำที่สวยามเเ่ลับมีหนามแหลมมอยทิ่มแทยามนึถึ ไม่เ้าใเลย ผมไม่อบให้านยอลทำสายาแบบนั้น ึทำไ้แ่อยเปลี่ยนเรื่อมาเรื่อยๆ เปลี่ยนมาเป็นเรื่ออ ผมเเละานยอล เเปลีนะรับ...ทั้ๆที่ผมับานยอลุยันถึเรื่อราวอเรา เเ่ผมรู้สึไ้ว่าในสายาอเา็ยัเป็นเเบบเิม เหมือนยันึถึเรื่ออเพื่อนสมัยมัธยมนนั้นอยู่เลย พอเห็นแบบนั้นเเล้ว หัวใอผมมันเหมือนถูบีบเเน่นๆยัไไม่รู้สิ เริ่มเรียนลาสในวันเเรผมและานยอลมาเ้าสาย ผลมาาเหล้าเมื่อืนที่ทำฤทธิ์ สภาพอเราสอนเรียไ้ว่า ูไม่ื พี่ๆหลายนถึไ้เเวันให่ว่าผมและานยอลไปทำอะไรันมา ผมเอ็ไม่เ้าใวามหมายในอนแรที่พี่เาสื่อออมา เห็นเเวบๆว่าพี่เาเเอบระิบอะไรบาอย่าับานยอล นหมอนั่นโวยวายเสียั เเล้ว็ไล่ีพี่เาให่ ปา็ะโนว่า ไม่ใ่ๆ อย่าเียว นสุท้ายผมแอบถามมาาพี่ลู่หาน พี่เาบอว่า ผมับานยอลเป็นแฟนันเหรอ ...ำอบที่ไ้รับมา ทำให้หน้าอผมึ้นสีแอย่ารวเร็ว ราวับมะเือเทศสุ ผมรู้เเล้วทำไมานยอล้อโวยวาย ถ้ารู้ว่าวามหมายะเป็นเเบบนี้ ไม่อยารู้เสียยัีว่า เเล้วอาทิย์ทั้อาทิย์นั้นผมับานยอล็โนรุ่นพี่ รุ่นน้อล้อันเ็มไปหม นอนนี้ะบปี2 เเล้วยัล้อันอยู่เลย แ่วามรู้สึอผม็ยัไม่มีใรรับรู้ เเม้เเ่านยอลเอ็าม ...ะมี็เเ่วาวบนท้อฟ้าเท่านั้น ที่รับรู้เเละอยรับฟัผมอยู่ทุวัน ปิเทอมอปี2 ่าเป็นโอาสีที่ผมเละานยอละไ้ไปเที่ยวัน เราลไปเที่ยวทะเลเเทบานเมือ 4วัน 3ืน ับเาะที่ผมับานยอลอยาไปเที่ยว ผมยัำไ้ี...ารไปเที่ยวที่ผมิว่าะเป็นารเริ่ม้นวามสัมพันธ์อผมเเละานยอลให้พันา ให้ผมไ้บอวามรู้สึทั้หมให้านยอลไ้ฟั ทุอย่าพัทลายล เพราะนๆเียว ...ารไ้เอับเพื่อนสมัยมัธยมอานยอลนนั้น เป็นุเปลี่ยนวามสัมพันธ์ผมับานยอล ให้...เ็บปวเินะทน าวามรู้สึีๆที่เยมีให้ัน ถูแปรผันเป็นวามั เมินหมาและหนีห่า ไ้เเ่เฝ้าิาม เพราะรันายมาเินไป!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น