Black Apple

ลำดับตอนที่ #2 : อาการแปลกๆของวา กับข่าวดีที่มีนานๆครั้ง

หลังจากที่ได้เงินของยัยผมเปียนั่นมาพันนึงแล้ว ฉันกับวาเลยมานั่งกินข้าวกันที่โรงอาหารใต้ตึก A
จะว่าไป โรงเรียนAS สอนเกี่ยวกับเรื่องการแสดงต่างๆและเรื่องศิลปะแขนงต่างๆอีกด้วย
ตึกก็เยอะแยะ พื้นที่โรงเรียนก็ใหญ่โต ถ้าพานำทัวว์รอบโรงเรียนAS ล่ะก็...ชาติหน้ากว่าจะครบทุกตารางนิ้ว -...-
พวกเราในแก็งค์ Black Apple อยู่สายศิลป์ด้านการภากษ์ เกี่ยวกับการภากษ์หนัง ภากษ์การ์ตูนอะไรทำนองนั้น ฉันคิดว่ามันสนุกดีนะ..
ส่วนวา อยู่สายการแสดงด้านการขับร้อง ยัยนี่เสียงใสมากๆ ร้องเพลงอะไรได้หมด ยกเว้นเพลงร็อกอ่ะนะ
โรงเรียนAS มีตึกทั้งหมด 6 ตึก เรียงตามอักษรภาษาอังกฤษ (A,B,C,D,E,F)
ตึกA คือตึกของสายศิลป์ด้านการภากษ์
ตึกB คือตึกของสายศิลป์ด้านจิตรกรรม
ตึกC คือตึกของสายศิลป์ด้านโปรแกรมเมอร์(พวกสร้างการ์ตูน อนิเมชั่นต่างๆ)
ตึกD คือตึกของสายการแสดงด้านการขับร้อง
ตึกE คือตึกของสายการแสดงด้านดนตรีไทย สากล�
ตึกF คือตึกของสายการแสดงด้านการแสดงละครเวที
จริงๆแล้วฉันอยากเรียนสายศิลป์โปรแกรมเมมอร์มากกว่า แต่เกรดไม่ถึง เลยมาอยู่ศิลป์การภากษ์แทน
"วันนี้วากินอะไรล่ะ?"
ฉันถามคนที่นั่งตรงกันข้ามกันกับฉัน
วาเงยหน้าจากจานข้าวที่กำลังกินอย่างเอร็ดอร่อย มีข้าวติดที่มุมปากอยู่เม็ดนึง...
กินเป็นเด็กๆไปได้
"ข้าวราดแกงกะหรี่ไง เพื่อนไม่รู้จักเหรอ?"
จะไปรู้ได้ไงฟะ กินของปะหลาดๆแบบเนี่ย!
ฉันส่ายหน้าให้แล้วยกมือขึ้นแกะข้าวที่มุมปากของวาให้ แต่ที่น่าแปลกคือ..วาหน้าแดงก่อนสะดุ้งแล้วถดตัวออกมาห่างจากจานข้าวตัวเอง
เป็นอะไรของแกคะเนี่ยยัยวา -*-
"ยัยวา แกเป็นอะไรวะ วันนี้อยู่แปลกๆนะแกเนีย"
ฉันถามแต่หวังว่าคำตอบคงไม่ประหลาดเกินไป...
"ไม่ีมีอะไรหรอก"
นี่น่ะ..คำตอบที่ฉันเกลียดที่สุดเลย!!!
"อย่าพูดคำนี้ให้ได้ยินอีกนะ ฉันไม่ชอบ"
การสนทนาหยุดลงเนื่องจากฉันก็กินข้าวของตัวเองต่อไป ส่วนยัยวายังนั่งบิดอยู่ที่เดิม ไม่ยอมขยับมากินข้าวซักที..
งงแปป นี่พููดเลยนะ!

เมื่อกินข้าวเสร็จแล้ว ฉันกับก็แยกย้ายไปเรียนตึกของตัวเอง
เมื่อถึงห้องเรียนแล้ว...
"เพื่อน! มาประชุมกันเร็วเข้า" เรนก็เรียกทันทีที่เปิดประตูมา
"จ้าๆ มีเรื่องอะไรอีกล่ะทีนี้"
จากนั้นฉันก็เอาก้นกระแทกเก้าอี้ แล้วนั่งฟังประกาศของเรนอย่างตั้งใจ
"อาจารย์เพิ่งมาแจ้งให้ทราบเมื่อกี้นี่เอง ว่าเราต้องร่วมวงภากษ์การตูนกับโรงเรียนAM"
พวกเราทุกคนต่างอ้าปากค้างอย่างพร้อมเพรียง...
"อะไรนะ?" เอบีพูดขึ้นมาเหมือนไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง
"ไม่จริงใช่มั้ย?" พุดโอดครวญ
"ตายแน่ๆ" ฉัน
ทำไมพวกเราถึงเครียดน่ะเหรอ ก็เพราะโรงเรียนAM เป็นโรงเรียนชายล้วน ประมาณว่าโรงเรียนทั้งสองเป็นโรงเรียนพี่โรงเรียนประมาณนั้น
แล้วแก็งค์ของเราเป็นพวกบ้าผู้ชาย!!(สำหรับฉันน่ะนิดหน่อยเอง จริงๆนะ -///-)
"แต่ว่าเป็นพวกปีเดียวกับเราหมดเลยนะไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง อีกอย่างได้ข่าวมาว่าหล่อๆกันทั้งนั้นเลยนะ" เรน
"นี่แกสนใจผู้ชายด้วยเหรอเนี่ย!!" พุด
"ก็เออสิ เราเกิดมาก็ต้องคู่กับผู้ชายนะ ยัยพุดหรือแกชอบผู้หญิง?"
"บ้าสิ โลกแตกแน่ๆถ้ายัยพุดคนนี้ชอบเพศเดียวกัน"
"นั่นไงล่ะ เอ้า! ถามตรงๆใครชอบผู้ชายมั่งยกมือ"
ทุกคนรีบยกมือกันใหญ่รวมถึงฉันด้วย
"แล้วใครชอบผู้หญิงเอามือลง"
ไม่มีใครหลงกลยัยเรนเลยซักคน ทุกคนยังยกมือต่อจนแน่ใจแล้ว ทุกคนเป็นหญิงทั้งแท่ง
"งั้นก็ดี เอาเป็นว่าผูกมิตรกันไว้ให้ดีๆก็แล้วกันอย่าให้เป็นเรื่องกันนะทุกๆคน ปิดประชุมจ้ะ"
เมื่อเรนกล่าวปิดประชุม เรนก็เดินไปที่หน้าห้องพร้อมแจกใบประชาสัมพันธ์เรื่องที่คุยกันเมื่อกี้นี่ให้เด็กทุกคนในห้อง
พวกเราสามคนต่างคิดในใจ...
ทำไมไม่แจกให้อ่านแต่แรกวะเนี่ย!!