Battle Royale Thailand เกมหฤโหด (Fic)

ลำดับตอนที่ #2 : บทเรียนที่ 1 ปฐมฤกษ์ก่อนการเดินทาง

the. kitta

BATTLE ROYALE THAILAND

เกมหฤโหด

บทเรียนที่ 1 ปฐมฤกษ์ก่อนการเดินทาง

เสียงจอแจยังคงดังอยู่ในคาบเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ของชั้นสอง มีเพียงคลาสเดียวในวันนี้ที่เรียนวิทยาศาสตร์ในช่วงบ่ายแก่ ๆ อาจารย์สาวยังคงยืนสอนตามหน้าที่ในขณะที่บรรดาเด็ก ๆ นักเรียนจำนวนกว่า 30 คนที่ยังคงคุยกันแต่เรื่องของตัวเอง มีเพียงไม่กี่คนที่พยายามตั้งหน้าตั้งตาเรียนแข่งกับเสียงของเพื่อน ๆ ในคลาสอย่างเอาเป็นเอาตาย

ที่นี่คือโรงเรียนชิไลยราชบริหารธุรกิจ โรงเรียนเอกชนชื่อดังของจังพระนครศรีอยุธยา ชื่อเสียงของเด็กเรียนที่นี่ดังไปไกลจนจะถึงแถวกรุงเทพ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นชื่อเสียงในทางลบมากกว่า เรียกได้ว่าเป็นสถานที่รวมตัวของเด็กเอกชนหน้าตาน่ารักมากมาย หญิงชายที่เลือกมาเรียนที่นี่ส่วนใหญ่เพราะเหตุผลหลัก ๆ คือการอยากไว้ผมยาวและย้อมผมตามแฟชั่นนิยมที่ตนเองถูกใจ สีผมของเด็กนักเรียนที่นี่มีแต่ระดับสีดำทั่วไปจนถึงสีเทาควันบุหรี่ยอดฮิต ผู้ปกครองของเด็กนักเรียนที่นี่เริ่มจะเบื่อกับพฤติกรรมหัวรุนแรงและการต่อต้านผู้ใหญ่ ทำตามแต่ในสิ่งที่ตัวเองชอบและตามกระแสเพื่อนฝูงจนลืมสิ่งที่ถูกต้องและดีงาม นักเรียนชายในชุดสูทส่วนใหญ่ของสถาบันแห่งนี้มักจะรวมตัวกันทำเรื่องแย่ ๆ ตีกันบ้างล่ะ เสพยาบ้างล่ะ จะมีส่วนน้อยที่สนใจเรียนอย่างจริงจัง ในขณะที่ผู้หญิงกลับสนใจเรื่องของเพื่อนต่างเพศและแฟชั่นมากจนเกินความพอดี จนถึงกับบ้าดาราอย่างรุนแรงเลยก็มี ทุกอย่างที่กล่าวมาส่วนใหญ่จะหาได้จากที่โรงเรียนบริหารธุรกิจแห่งนี้

โดยเฉพาะเด็กเรียน ปวช.1 คลาส 4C แห่งนี้!

“โดยทั่วไปอะตอมของธาตุตางๆ ไมไดอยูอยางอิสระเปนอะตอมเดี่ยวๆ ยกเวน ธาตุในหมู 8A

แตมีแรงยึดเหนี่ยวระหวางอะตอมใหอยูรวมกันเปนกลุมเปนกอน ธาตุตางชนิดกัน เชน พวกโลหะ อโลหะ ....” อาจารย์สาวยังคงทำหน้าที่สอนหนังสือต่อไปในขณะที่เสียงของพวกเด็กเรียนบางกลุ่มเริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ

“อาทิตย์นี้ฉันว่าจะชวนสาวข้างห้องเราไปเที่ยวว่ะ จากนั้นก็ไปจบที่โรงแรมเหมือนทุกครั้ง ...” ชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งกล่าวก่อนจะอธิบายแผนการฟันหญิงข้างห้องในวันอาทิตย์ที่จะถึงนี้ให้กลุ่มเพื่อนฟัง พวกเขามองเห็นการมีอะไรกันเป็นเรื่องที่ธรรมดาไปแล้วสำหรับพวกเขา ในเมื่อมีอะไร ใส่ถุงยางซะ ป้องกันได้หลายอย่างก็จบแล้ว เพราะเขาเองก็ทำแบบนี้มาทุกครั้ง

“เยี่ยมไปเลยว่ะไอ้โยจิ เรื่องฟันหญิงเนี่ยมึงถนัดจังเลยนะ!”

“นี่มึงชมกูใช่ไหมไอ้ตรี” โยจิ หนุ่มหล่อประจำห้องเขกกบาลเพื่อนสนิทของเขาไปทีหนึ่ง ก่อนที่จะเริ่มบรรยายฉากอิโรติคอย่างต่อเนื่องจนเห็นภาพหลายต่อหลายชอต แต่เรื่องพรรคนี้กลับทำให้ธันย์ เพื่อนในกลุ่มของโยจิส่ายหน้าหนีก่อนจะหันมาสนใจกับสิ่งที่เรียนตรงหน้าอีกครั้ง

ธันย์เป็นเด็กหนุ่มหัวอ่อน แต่ไม่ถึงกับโง่และตามอะไรไม่ทัน เขาเป็นคนที่หัวช้าในเรื่องการเรียนเท่านั้น ส่วนเรื่องอื่น ๆ เขาพอจะทำได้อยู่บ้าง สิ่งที่เขาถนัดคงจะเป็นเรื่องการต่อรองและการเจรจามากกว่า พ่อและแม่ของเขาเป็นนักธุรกิจน้ำมันรายใหญ่ การเดินทางไปต่างประเทศบ่อยครั้งทำให้เขารู้สึกว่าเขาอยู่ตัวคนเดียวบนโลกใบนี้ การมาโรงเรียนคือที่ที่เขาได้เจอกับเพื่อน ๆ ไม่ว่าจะเป็นโยจิ เพลย์บอยนิสัยดีที่ไม่เคยเอาเรื่องของธันย์ไปนินทาลับหลังหรือแม้แต่ตรี เพื่อนหน้าตากวนประสาทที่คอยให้คำปรึกษาเขาได้ทุกครั้งเวลาที่มีปัญหาข้องใจอะไร ส่วนเรื่องการเรียนของเขาที่แย่ลงทุกเทอมเองก็ไม่ได้สร้างปัญหาให้ครอบครัวของเขามากเท่าไร เพราะพ่อแม่ของเขาไม่ได้ค่อยได้ให้ความสำคัญกับเรื่องพรรคนี้เท่าไรจนบางครั้งเขาเองก็ตั้งคำถามในหัวมากมาย

ว่าเขาเกิดมาเพราะความตั้งใจของพ่อและแม่หรือเปล่า ....

เพื่อนคือสิ่งเดียวที่เขามีอยู่ สิ่งนี้มันทำให้เขาไม่รู้สึกขาดอะไรไปมากมายเท่าไรนัก เขาจึงอย่างมาโรงเรียน ไม่ใช่ว่ามาเรียน แต่มาหาและมาสนุกๆกับเพื่อนทั้งสามคนในคลาสเสียมากกว่า

“นี่ ๆ พวกเธอพอจะรู้เรื่องเกี่ยวกับข่าว Butter Royale อะไรหรือเปล่า” สาวหน้าสวยพูดในขณะที่กินคุกกี้สบายใจเฉิบ

“ถ้าจำไม่ผิดฉันว่า Battle Royale นะยัยทับทิม” เสียงใสของไลลา เจ้าของเรือนผมสีม่วงเอ่ยขึ้นพร้อมกับหยิบคุกกี้ไปหนึ่งชิ้น

“ทีเรื่องดาราหนุ่ม ๆ เนี่ยไม่พลาดเลยนะ” สมายล์ เพื่อนสาวอีกคนที่นั่งข้างไม่วายแซวไปด้วย

“ว่าแต่มันเป็นยังไงเหรอ ฉันเองก็เคยได้ยินพี่ชายพูดถึงบ่อย ๆ” รินทร์ เพื่อนสนิทของสมายล์เอ่ยขึ้น เธอวางปากกาลงและให้ความสนใจกับสิ่งที่เพื่อนตรงหน้ากำลังจะเปิดประเด็น

ทับทิมเล่าว่า Battle Royale คือเกมอันตรายที่โด่งดังของญี่ปุ่น เมื่อประชากรที่กำลังจะโตเป็นผู้ใหญ่ไม่ให้ความสำคัญกับเรื่องที่ถูกต้อง พยายามต่อต้านผู้ใหญ่และไม่ฟังความเห็นของใครเกิดเป็นความรุนแรงในครอบครัวขึ้น รัฐบาลจึงจัดนโยบายขึ้นโดยการสุ่มเด็กนักเรียนในแต่ละปี ปีละหนึ่งห้อง ไปไว้ที่เกาะโดยการเคลียร์ขาวบ้านออกจากพื้นที่เพื่อให้นักเรียนพวกนั้นได้ฆ่ากันให้สนุกโดยที่คอจะมีปลอกคอเอาไว้คนละหนึ่งอัน ในสามวันจะต้องฆ่ากันเพื่อให้เหลือคนรอดเพียงคนเดียวเท่านั้น เพื่อนรักต้องมาฆ่ากันเพื่อให้ตัวเองรอดจากความตาย นับเป็นเกมที่โหดร้ายมากเกมหนึ่งจนถึงต้องจับมาทำเป็นภาพยนตร์ ถ้าจำไม่ผิดทับทิมบอกว่าตอนนี้รัฐบาลของประเทศไทยได้นำเอาเกมนี้เข้ามาใช้ได้ประมาณสองปีแล้ว มีเด็กนักเรียนสองห้องเคยถูกจับไปเล่นเกมและถูกถ่ายทอดสดไปทั่วประเทศ ปีล่าสุดที่เพิ่งจะได้ผู้ชนะไป เป็นเด็กผู้ชายหน้าแย่คนหนึ่งที่ชนะเพื่อนในห้องได้ทั้งหมด รางวัลสำหรับผู้ชนะคือการได้มีชีวิตรอดต่อไปโดยที่ทางกฎหมายไม่เอาโทษฐานฆ่าคนตาย

“ฉันเคยดูเมื่อปีที่แล้วล่ะ สงสารเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เธอกอดตุ๊กตาหมีแน่นเลยนะ ฉันว่าเธอน่ารักดี ไม่น่าโดยเพื่อนปาดคอเลย แอบหวังเล็ก ๆ ว่าเธอคนนั้นจะรอด” ไลลากอดอกพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง

“มีตุ๊กตาหมีเป็นอาวุธ ไม่ตายคนแรกก็บุญของนางแล้วล่ะ” เด็กสาวยิ้มเก่งอย่างสมายล์ไม่วายหัวเราะชอบใจเมื่อเห็นหน้าไลลาย่นเข้าหากัน

รินทร์ที่นั่งฟังอยู่ถึงกับพยักหน้าตาม เธอเองเคยได้ยินเรื่อง Battle Royale นี้มาจากพี่ชายตัวแสบที่บ้าการ์ตูนญี่ปุ่นสุด ๆ ไม่ยักรู้ว่าตอนนี้เกมบ้าบอคอแตกที่เธอได้ยินจะเข้ามาที่ประเทศไทยและมีสองห้องแล้วที่ถูกคัดเลือกไปเล่น ตอนนี้ก็เข้าปีที่สามของเกมแล้ว ยังไม่มีห้องไหนที่ได้รับเลือกไปเล่นเกมนี่เลย

ถัดออกไปจากห้องเรียน ชายหนุ่มเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับบุหรี่ที่ลุกอยู่ในมือ เขามองตัวเองผ่านทางกระจก ดวงตานั้นฉายแววเย็นชาและอำมหิตอย่างแปลกประหลาด เขาจ้องมองใบหน้าที่แฝงไปด้วยความเศร้าอย่างไม่มีสาเหตุ พลันหนูน้อยตัวหนึ่งวิ่งออกมาจากท่อระบายน้ำ ผ่านรองเท้าของเขาไป ชายหนุ่มจ้องมองสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ ก่อนจะเปรยเพียงเบา ๆ

“เป็นแกก็ดีนะ มีอิสระที่จะไปไหนก็ได้” เขาหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบให้ชุ่มปอดเพื่อสร้างมะเร็งอีกพักหนึ่งก่อนจะทิ้งมันและเดินเข้าห้องเรียนเช่นเดิม

เสียงออดของห้องเรียนดังขึ้นเป็นสัญญาณให้ทราบว่าหมดคาบเรียนวิชาวิทยาศาสตร์แล้ว พวกเขาทั้งหมดรีบเก็บข้าวของเข้ากระเป๋า บางคนหยิบกระจกขึ้นมาเติมหน้าทาปากเพื่อให้ตัวเองสวยเช้งเวลาออกจากห้องเรียนไปเจอหนุ่มห้องอื่น

“นักเรียนอย่าลืมทำการบ้านที่สั่งมาให้เรียบร้อยนะ แล้วอาทิตย์หน้าเราจะมาเรียนกันอีกครั้ง”

“เรามีเรียนของอาจารย์มัลลิกาในวันพรุ่งนี้ไม่ใช่เหรอครับ ทำไมเลื่อนเป็นวันอังคารหน้าล่ะครับ?” ป๊อป เด็กหนุ่มที่ดูตั้งใจเรียนที่สุดในห้องยกมือถามขึ้น

“ก็พรุ่งนี้ห้องเธอมีการจัดเข้าค่ายคุณธรรมของโรงเรียนนี่จ๊ะ” อาจารย์ตอบสั้น ๆ

“ค่ายคุณธรรมห่าเหวอะไรวะ” เด็กหนุ่มบางคนหันมากระซิบกับเพื่อน

“พวกอาจารย์จะพาพวกหนูไปโกนหัวบวชชีหรือไง” เสียงโห่จากเด็กสาวข้างห้องดังขึ้นก่อนที่คนอื่น ๆ จะเริ่มทำตามบ้าง อาจารย์ยกมือปรามก่อนจะทำเสียงเข้มขึ้นกว่าเดิม

“การไปค่ายคุณธรรมครั้งนี้ มีแต่คลาส 4C ที่ได้รับคัดเลือก เพราะฉะนั้นควรดีใจกับมันมากกว่าที่จะมาโห่ร้องเหมือนพวกไร้สกุลแบบนี้ เข้าค่ายตั้งอาทิตย์นึง ไปเที่ยวด้วย ไม่ดีใจหรือยังไง!” อาจารย์มัลลิกาไม่วายดุไปที แต่มีหรือที่พวกเขาจะหลาบจำ

“ขอรายละเอียดมากกว่านี้ได้ไหมครับอาจารย์ พวกผมไม่อยากพลาดโอกาสดี ๆ ที่โรงเรียนแห่งนี้หยิบยื่นให้” โยจิยกมือถามบ้าง

“พรุ่งนี้รถจะออกจากที่นี่เจ็ดโมงเช้า บนรถจะมีการแจกอาหารเช้าให้กิน รับรองกินได้จุใจอย่างที่พวกเธอต้องการแน่นอน แล้วก็คนที่มาไม่ทันรถ แน่นอนว่าพวกเธอจะติด F ในทุกรายวิชาที่ลงเรียนในเทอมนี้ เข้าใจทุกคนนะ” อาจารย์พูดแค่นี้ก่อนจะเดินออกไปจากห้องเรียนเอาซะดื้อ ๆ

“ไม่ยุติธรรมเลยนะอาจารย์ เล่นแบบนี้เลยเหรอ!!” เด็กนักเรียนหลายคนตะโกนไล่หลังอาจารย์ออกไปอย่างไม่มีความเคารพยำเกรงเอาเสียเลย

อาจารย์สาวเดินออกไปจากห้องได้เพียงสักพัก เด็กหนุ่มสาวคลาส 4C ก็เตรียมกระเป๋าเพื่อกลับบ้านไปเตรียมตัวเข้าค่ายในวันพรุ่งนี้ทั้งที่มีเรียนวิชาคอมพิวเตอร์ในคาบต่อไป แต่เกือบทุกคนกลับพร้อมใจกันโดดเรียน ถึงแม้จะขัดใจหนอนหนังสือหลายคนอยู่บ้าง แต่ถ้าเข้าเรียนมีหวังโดนหัวโจกประจำห้องทำร้ายแน่นอน พวกเขาทั้งหมดเลยตัดสินใจกลับบ้านของแต่ละคนเพื่อเตรียมตัวในวันรุ่งขึ้น

เวลาล่วงเลยมาจนถึงตอนเย็น หญิงสาวจัดการอาบน้ำและกินอาหารเย็นเรียบร้อยแล้ว เธอขอตัวพี่ชายเดินเข้าห้องนอนของตน หยิบกระเป๋าใบขนาดกลางพร้อมกับเสื้อผ้าและของใช้ที่จำเป็นในวันพรุ่งนี้ เธอหยิบขนมห่อที่ซื้อมาจากร้านค้าหน้าหมู่บ้านมาใส่ไว้ด้วย ในช่วงกลางคืนเธอมีแผนที่จะจัดปาร์ตี้เล็ก ๆ กับบรรดาเพื่อนสาวตามที่นัดกันไว้ ขณะที่เธอกำลังฟันเฟื่อง เสียงประตูกลับดังขึ้นด้วยฝีมือพี่ชายตัวแสบของเธอ

“โห่!พี่รัตช์ คนกำลังฝันหวาน มาขัดทำไมเนี่ย!” เด็กสาวมองหน้าของพี่ชายอย่างเอาเรื่อง

“ฝันอะไรครับคุณน้อง ไปเข้าค่ายนะ ไม่ได้ไปงานเลี้ยง เตรียมเสื้อผ้าไปขนาดนี้ ยกตู้ไปเลยดีกว่า” ชายหนุ่มในชุดนักศึกษามหาวิทยาลัยพูดพร้อมขยี้หัวน้องสาวอย่างเอ็นดู

“ไปเข้าค่ายตั้งอาทิตย์หนึ่ง แถมกะทันหันแบบนี้ ไม่ทันได้ตั้งตัวเลย....” หล่อนพับเสื้อนอนเข้ากระเป๋า

“ไม่ใช่ว่าพวกอาจารย์มีแผนจะเอาเด็กไปฆ่าเหมือน Battle Royale หรอกนะ”

“ปากเสียน่ะ! อาจารย์เขาไม่ทำแบบนั้นหรอกพี่รัตช์ อย่าพูดให้กลัวสิ!”เด็กสาวจิ้มหน้าผากพี่ชายไปทีหนึ่ง

“ไม่เคยเห็นเหรอ ในหนังน่ะ โดนหลอกไปทัศนศึกษาแล้วถูกวางยานอนหลับเรียงตัวเลย ตื่นมาก็ไปเล่นเกมแล้ว ระวังนะ ฮ่าๆๆๆ” พี่ชายหัวเราะร่าเมื่อเห็นว่าน้องสาวเริ่มหน้าเสียขึ้นมา

“ถ้ามันเกิดขึ้นจริง พี่ต้องไปช่วยหนูนะ” หล่อนพูดก่อนจะเบ้ปาก

“ไม่ช่วย เพราะพี่รู้ว่ามันไม่มีทางเกิดขึ้นกับน้องสาวของพี่ได้หรอก .... สายแล้ว พี่มีนัดเตะบอลกับเพื่อน ไว้ดึก ๆ ถ้ายังไม่นอนจะไลน์มาหา” เขาพูดทิ้งท้ายไว้และไม่ลืมที่จะขยี้ผมน้องสาวอีกครั้งก่อนจะเดินออกไปจากห้องทิ้งรินทร์ไว้เพียงลำพัง

Battle Royale เหรอ …. เราอุตส่าห์ไม่คิดถึงมันแล้วนะ

หญิงสาวพยายามสะบัดความคิดทั้งหมดออกจากหัวก่อนจะรีบเก็บของ เปิดคอมพิวเตอร์เพื่อเข้าโปรแกรมแชทกับเพื่อนอย่างที่เธอเคยทำทุกวันเพื่อให้ลืมเรื่องไร้สาระของพี่ชายตัวแสบสักที แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยอมรับ ว่าแวบหนึ่งเธอก็คิดแบบเดียวกับที่พี่ชายคิดเหมือนกัน

TO BE CONTINUED

คอมเม้นให้ผมด้วยนะ ไว้คอมเม้นเยอะ ๆ จะมาลงตอนต่อไปให้เลยค๊าบ
ไงก็ติดตามผมด้วยนะเอ้อ ^/\^