ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ลาลาลา

    ลำดับตอนที่ #2 : ลำดับตอนที่ 2

    • อัปเดตล่าสุด 14 ก.ค. 57


    [2014 Weekly Writing – 1]

     

     

     

    กลางดึกคืนหนึ่งที่จังหวัดทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือ กลุ่มคนในลานกว้างหน้าบ้านนั่งล้อมรอบกองไฟซึ่งช่วยกันก่อขึ้นมา พวกเขาหัวเราะพูดคุยกันสนุกสนาน อุณหภูมิต่ำแสนต่ำทำให้ลมหายใจทั้งหมดกลายเป็นไอสีขาวจาง ไม่นานหลังจากนั้นพวกมันก็ถูกพัดพาหายไป

    เรายืนหลบออกมาด้านหลังกำแพงบ้าน สัมผัสกระแสความเย็นเยียบของสายลมราตรีพร้อมกับหลบซ่อนผิวกายใต้เสื้อกันหนาวตัวโคร่ง

    สองหูได้ยินเสียงพลุพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า มันคงกระจายตัวออกมาเป็นสะเก็ดไฟหลากสี สวยงามตรึงสายตาอยู่เบื้องบนนั้น

    เราไม่ได้รอชื่นชมมัน เราเพียงแค่ก้มหน้ามองโทรศัพท์ในมือข้างขวาที่สั่นติดต่อกันหลายที

    0.00

    วันพุธที่ 1 มกราคม

    เราอ่านผ่านข้อความ สวัสดีปีใหม่ซึ่งถูกส่งเข้ามาพร้อมๆ กันทางแชท ทุกตัวอักษรทำให้เรายิ้มออก รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาอย่างน่าประหลาดใจ

    จริงอยู่ นี่ไม่ใช่ที่ที่พบกับคนเหล่านี้ครั้งแรก แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังทำให้เราอยากย้อนรำลึกถึงอดีต

     

    .

     

    สองปีกว่าแล้วนับตั้งแต่วันที่ได้พบ

    ครั้งที่สามแล้วที่ร่วมฉลองปีใหม่ด้วยกัน

    วันแรกที่เจอะเจอ เรายังเป็นเพียงเด็กน้อยไร้เดียงสาซึ่งกำลังเบื่อหน่ายกับช่วงปิดเทอม

    เรานอนกลิ้งไปมาบนเตียงในห้องส่วนตัวที่เพิ่งได้มาใหม่ๆ มันเต็มไปด้วยหนังสือที่เราอ่านจบหมดแล้วตั้งแต่ข้อมูลสำนักพิมพ์ยันคำว่าอวสาน ตอนนั้นเราอยากบอกเล่าความประทับใจให้ใครสักคนฟัง น่าเสียดาย เราไม่มีเพื่อนคนไหนว่างพอจะรับฟังเรื่องประมาณนี้ รวมทั้งไม่มีเพื่อนคนไหนชอบงานอดิเรกเหมือนๆ กัน

    เราเปิดโน้ตบุ๊ก พยายามหาอะไรมาอ่าน พยายามเค้นคำมาเขียน

    ขณะที่เราไล่อ่านกระทู้ในบอร์ดนักเขียน เราก็ไปบังเอิญเห็นกระทู้โฆษณากลุ่มของนอนเมมเบอร์

    นั่นทำเอางุนงงสงสัยมากๆ จนต้องตามลิงก์เข้าไปโผล่ในหน้าเพจสีเหลืองๆ

    มีเสียงคล้ายสปริงเด้งดังอยู่เป็นพักๆ

    เราเลื่อนหาที่มาของเสียง กระทั่งเจอกล่องแชทที่มีคนอยู่ในนั้นสามสี่คน รวมเราเอง

    เราจ้องหน้าจอพลางขมวดคิ้ว คนพวกนี้น่าสนใจ แต่เราพิมพ์ตามไม่ทัน

    เราจึงตัดสินใจเลิกสนกล่องแชทที่มีพื้นหลังเป็นเพลิงลุกท่วม แล้วเปลี่ยนมาสำรวจหน้ากลุ่มที่ระบุไว้ว่าสร้างเมื่อวันที่สิบเจ็ดตุลาคม ก่อนจะมองข้อความแนะนำ

    We’re shine!

    ประโยคนี้ทำให้รู้สึกแปลกๆ ด้วยเหตุผลบางประการซึ่งเราระบุไม่ได้ ณ ตอนนั้น แต่เราก็ว่าเราชอบมันนะ

    คิดอย่างนั้นแล้วจึงเลื่อนกลับลงมาที่เดิม

    ไหนๆ เราก็ว่างแล้ว

    ขออยู่ที่นี่อีกพักหนึ่งแล้วกัน

     

    .

     

    พักหนึ่งนั้นนานกว่าที่คิด

    วันเวลาที่พูดคุยและเล่นสนุกกัน ทำให้เด็กน้อยที่ไม่ค่อยยิ้มอย่างเรายิ้มออกอย่างง่ายดาย

    วันเวลาที่ความสนิทสนมก่อตัวทำให้เด็กน้อยซึ่งเข้ากับคนไม่ค่อยได้รู้สึกว่ามิตรภาพเป็นสิ่งมีค่า

    ผู้คนต่างอายุต่างวัยที่อยู่ด้วยกัน ล้วนแบ่งปันความฝันหนึ่งเดียว

    นั่นเป็นเรื่องน่าประทับใจ

     

                .

     

    สิ่งภายนอก เรื่องราวภายนอกอาจทำให้พวกเราห่างเหินกันไป

    ทุกคนเติบโตขึ้น ทั้งที่รู้ตัวและไม่รู้ตัว ทั้งที่มากและน้อย

    ทุกคนเปลี่ยนแปลงไป ส่วนหนึ่งหายไปในสายธารแห่งกาล ส่วนหนึ่งโคจรกลับมาพบกันได้เหมือนปาฏิหาริย์

    มิตรภาพที่เคยอยู่แค่ในหน้าจอคอมเริ่มออกมาเดินเล่นข้างนอกหลังจากนั้น

    มีคนเข้ามา มีคนออกไป แล้วก็มีคนหวนคืนมาอีก

    ฉลองปีใหม่ครั้งที่หนึ่ง ครบรอบหนึ่งปี ฉลองปีใหม่ครั้งที่สอง ครบรอบสองปี อาจเป็นแค่ก้าวเล็กๆ บนทางที่แสนไกล แต่พวกเราก็เดินทางมาสักพักหนึ่งแล้วนะ

    การนับถอยหลังสู่ปีใหม่ครั้งที่สามเพิ่งจบลงไป ค่ำคืนใหม่กลับสู่ความเงียบสงบ เราวางโทรศัพท์ไว้ที่โต๊ะเครื่องแป้ง  มองออกไปนอกหน้าต่าง แลเห็นดาวหลายดวงประดับอยู่บนฟากฟ้า

    แสงอ่อนโยนเหล่านั้นสวยงามตรึงสายตา

     

    .

     

    เราจะเดินทางอย่างนี้ไปเรื่อยๆ

    เติบโตขึ้นพร้อมกับทุกคน

    เหมือนทุกครั้ง ทุกวัน ทุกเวลา

    เหมือนที่ผ่านมา...

    ส่องแสงเคียงข้างกันตลอดไป

    .

     
    ____________________

    คิดถึงเมื่อก่อนแล้วก็ทั้งขำทั้งอายเลยครับ

    แต่เรื่องเกี่ยวกับสมาคม ถึงจะน่าอายแค่ไหน เราก็ไม่คิดจะลืมหรอกนะ!

    We’re Shine! ยินดีต้อนรับปี 2014 !
    .

    เจ้านี่เป็นเรื่องสั้นประจำสัปดาห์ที่หนึ่ง

     .

    [...เอ๋? นี่สัปดาห์ที่สามแล้ว?

    ช่วงกลางๆ มันถึงเป็นประโยค ไม่ใช่ย่อหน้ายังไงล่ะครับ

    ที่เรารู้สึกว่ารับได้มีแค่ห้าบรรทัดสุดท้ายมั้ง ยาวไม่ถึงพันคำด้วย ว้าว...]

    .

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×