ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    We are US [Krislay] [Taolay] [Krislaytao]

    ลำดับตอนที่ #2 : ถึงเวลาคุณเทาเอาคืน 一百一百一百一百!!!! ๑๐๐%

    • อัปเดตล่าสุด 6 ธ.ค. 56


    "อ๊ะ...อ๊า คุณคริส ให้เลย์ขึ้นให้เลย์ขึ้น!"  คนตัวสูงบนเตียงนั้นยอมทิ้งตัวให้สะโพกขาวโยกขึ้นไปทาบทับจากด้านบน

    ริมฝีปากที่เคยอวบอิ่มในเวลาราชการอยู่แล้วกลับทวีความชื้นและขึ้นสีมากกว่าเดิมในยามทำกิจกรรมประเภทนี้

    ให้ตาย เหอะ ผมว่าตอนนี้ผมไม่ได้ใส่กางเกงเดฟหนังลูกรักที่ใส่ประจำตอนไปออกกองถ่ายแบบนะ

    ถึงตอนนี้อะไรๆคงตื่นขึ้นมาเคารพธงชาติแล้ว นี่ขนาดกางเกงนอนผ้าพริ้วยังอึดอัดได้

    เก่งไปแล้วนะคุณเลย์! 

    "คุณเทา อ๊ะ..อ๊า คุณเทา เลย์ทำดีมั้ย"  ผมรู้ว่าเจ้าตัวคงไม่ได้อยากให้ผมตอบ แค่อยากยั่วให้ผมความดันขึ้นเฉยๆหรอก

    ช่วงล่างผมปวดหนึบไปหมด อารมณ์มากมายตีรวนไปรวมที่จุดๆเดียว

    แต่จะทำยังไงได้แค่เอื้อมมือไปปาดเหงื่อบนหน้าผาก แม่ดาวยั่วมือหนึ่งก็ยังมองไม่วางตา

    "อยู่เฉยๆเลยนะคุณเทา มือน่ะเก็บไปเลย อื้มมม คุณคริส! อื้ออออ"  คงสุขสมอารมณ์หมายแล้วทั้งคู่ ร่างกายกำยำไร้ซึ่ง

     

    อาภรณ์ใดๆของคุณคริสหยัดขึ้น หันมากระตุกยิ้มหล่อให้ผม ก่อนจะหันกลับไปยืนนิ่งๆให้คุณเลย์จัดการสวมชุดคลุมอาบน้ำให้ 

     

    "คุณเลย์จัดการกับคุณเทาเถอะ พี่อาบน้ำเองได้" โถ่คุณชายใหญ่ผู้ไม่ต้องมานั่ง (ขา) แข็ง แบบผมก็พูดได้สิครับ 

    คุณเลย์พูดอะไรกับพี่ชายคนโตของบ้านอีกสองสามประโยคก็จบท้ายตัวจูบที่ปลายคางสากและยิ้มอ้อนตามแบบฉบับ


    และจะดีมากถ้าไม่ต่อด้วยรอยยิ้มร้ายกาจตอนเดินตัวเปล่ามาทางผม

    "คุณคริสทำให้เลย์มีความสุข คุณเทาเห็นหรือเปล่า?"

    เห็นจ้ะเห็น เห็นทุกท่าเลย

    "เลย์รู้ว่าคุณเทาทรมาน"

    อื้มรู้ก็ช่วยพี่หน่อยสิจ้ะ

    " ทรมานเหมือนที่เลย์เป็นเมื่อคืนไง..."
                                                         
    คนสวยพูดด้วยสีหน้าอ่อนเดียงสา ไม่มีท่าทีโกรธขึงมีเพียงดวงตาที่เคยสุกใส

     

    หม่นหมองลงเท่านั้น เล่นเอาคนที่ยืนกรานว่าตัวเองมีนัดสำคัญเผลอคิดว่าตัวเองผิดซะเต็มประตู     

    "คุณเลย์พี่ขอโทษ..."

    "ช่างมันเถอะฮะ เลย์จะช่วยคุณเทาแล้วกันนะฮะ เลย์งี่เง่าเอง"

     

    ไม่นะเลย์ ถ้าจะช่วยพี่เฉยๆ ก็บอกให้พี่ไปเข้าห้องน้ำสิ ไม่ใช่

     

    นอนก้มโค้งกับเตียงแล้วหันหลังให้พี่แบบนี้! ร่องรอยอารยธรรมที่ยังไม่แห้งดีเริ่มไหลย้อยลงมาบนขาเนียนอีกครั้ง

    "แต่เลย์ยังไม่หายน้อยใจคุณเทานะดูแต่ตามืออย่าต้องฮะดูเอาเถอะ ทิ้งระเบิดให้คนอื่นไว้ตั้งลูกนึงยังจะมายิ้มหวานอีก!

     

    ลงฉากที่ตัดออกแล้วค่ะ Favourites ที่ Guitar_BBty ค่ะ

    50% is now ready!

     

    "ให้พี่ช่วยจริงหรอ...?"    ผมพลิกตัวกลับไปหาคนที่กำลังกอดผมแน่น กักขังอ้อมเล็กๆนั้นด้วยอ้อมกอดที่ร้อนแรงยิ่งกว่า

    "ฮื้อออออ รักหนู...รักหนูเลย์นะคุณเทา"   ยิ่งอ้อนยิ่งน่าแกล้งไม่สิ้นสุด แก้มเรื่อซบเข้ากับแผงอกเปลือยเปล่า ร้องขอซะเด็ก

    อยากได้ของเล่นยังอาย

    "ไม่เอาหรอก พี่มันก็เป็นได้แค่ที่ระบายเท่านั้นแล่ะ รอคุณคริสเถอะ" เสียงครางหงิงทวีความข้องขุ่น ดึงมือผมเข้าไปแนบกับ

    แก้มสำทับ

    "รัก  เลย์รักทั้งคุณคริสคุณเทา"

    "..."      ผมแกล้งเงียบไม่ตอบ ขอฟังคำพูดของลูกแมวหมดทางสู้ต่อให้ชื่นใจเสียหน่อยเถอะ

    "จริงๆนะคุณเทา เลย์ไม่ได้สนใจคุณคริสมากกว่าคุณเทาเลย...เลย์แค่น้อยใจ"

    "..."

    "คุณเทาไม่เชื่อหรอ ฮ..ฮึก"    ผมรีบรวบร่างเล็กๆมากอด กดหัวกลมๆให้แนบไปกับอกจนแทบจะฝังลงไป ปากก็จุ๊ปลอบไม่ขาด

     

    "โอ๋ๆๆ พี่เชื่อคุณเลย์แล้วพี่ล้อเล่นครับคนดี โอ๋" จับโยกไปมาเหมือนโอ๋เด็กเล็กงอแงตอนกลางวัน ถึงกระนั้นลูกสะอื้นก็ยังมีมาให้ได้ยินอยู่ดี

    คนดีของผมสำลักอากาศจนหน้าแดงไปหมด   :<

    "ฮะ..ฮึก! ทีหลังอย่าล้อเล่น ฮึก แบบนี้ นะ ฮ..ฮะ"     เอาแล้วไงล่ะไอ้เทามันน่าเดินไปให้ลูกน้องเอาด้ามปืนตบ ผมคว้าผ้าแถว

     

    นั้นขึ้นมาตลบห่อร่างเล็กจนกลายเป็นก้อนกลมน่ากอด  ช้อนตัวขึ้นมาแนบอก วางลงบนเตียงแผ่วเบา ค่อยๆเปล่งเสียงเพลง

     

    ที่ใช้ปลอบเจ้าตัวมาตั้งแต่ไหนแต่ไร  ลูบเส้นไหมสีอ่อนช้าๆให้คนขี้แยคลายสะอื้น หัวทุยๆเล็กลงไปถนัดตาเมื่อเทียบกับมือผม

    Don't you cry tonight
    I still love you baby
    Don't you cry tonighy 
    There's a heaven above you baby

     

    อย่าร้องไห้เลยนะที่รัก

    ฉันยังรักเธออยู่
    งั้นก็อย่าร้องไห้เลย
    มีสวรรค์อยู่ตรงนั้นดูสิ...

    "พี่รักคุณเลย์ "

    'จุ๊บ'

    "พี่สนใจคุณเลย์มากกว่าทุกอย่าง ที่พี่ต้องรีบโหมงาน เพื่อจะได้มีเวลามาอยู่กับคุณเลย์ทั้งวันทั้งคืน.."

    "เพราะถ้าปลีกเวลามาให้คุณเลย์ก่อน ต่อให้หุ้นทั้งหุ้นล้ม  บริษัทคู่ค้าถอดการลงทุนไปต่อหน้า แต่ถ้าพี่ยังไม่พอ....รู้ใช่มั้ยว่าพี่ก็ไม่มีทางปล่อยให้คุณเลย์ได้เห็นเดือนเห็นตะวัน"      แก้มใสขึ้นสีจัดอีกรอบ มือไม้ถูกผ้าผืนหนารัดอยู่คนตัวเล็กหมดทางจะชักแม่น้ำมาแก้ขัดเขิน

    จะไม่ให้เขินคงไม่ได้

    ก็ตัวคุณเลย์น่ะรู้ดีที่สุด ว่าผมเสพติดเค้าแค่ไหน... 

    "คุณเลย์บอกว่าคุณคริสตามใจ งั้นก็ทำสิ...ทำแบบที่คุณเลย์อยากทำ..."  ผมลากมือผ่านปมผ้า  ไม่ได้อาศัยแรงแต่อาศัยความช่ำชอง

    จากนั้นร่างขาวไม่ต่างจากนมก็ปรากฎสู่สายตาของผมอีกครั้ง  ชนิดที่ว่าไม่มีส่วนไหนที่แอบซ่อนไปจากผมได้

    โดยไม่ต้องรอให้ย้ำแรงกดจากสะโพกมนก็ทาบทับอยู่ที่หน้าขาของผมทันที

    แบบที่ผมแทบไม่ต้องขยับตัว :D

     

    ถ้าวันนี้คุณเลย์เป็นไฟผมจะเป็นเชื้อ
    ถ้าคุณเลย์ส่งผมจะตบรับ 
    ถ้าคุณเลย์เริ่มผมจะช่วยเร่ง

    แต่ใครจะรู้ล่ะว่าพายุสวาทจะโหมกระหน่ำด้วยลมกระพือจากปีกผีเสื้อสีสวย...
                                                          
    ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อล่ะนะ :)      

                                                                      หลังจากนี้มโนเอง lol เราดีใจ๊ดีใจที่มีคน   เม้น ติดแท๊ก #ฟิควออ ให้เราหน่อยจะดีมากเลยนะฮันนี่

    ด้วยรัก

    กีต้าร์อันเดอร์สกอร์บีบีทีวาย

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×