ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Yaoi] I Hate You ทำไมทำกับผมอย่างนี้~~

    ลำดับตอนที่ #2 : I hate you ~ 2

    • อัปเดตล่าสุด 19 ธ.ค. 56






    อ้าวๆ ทุกคนคุณเรลมาถึงแล้ว วันนี้คุณเรลมีแขกมาด้วยทำตัวดีๆ กันล่ะ

    ��������������� ครับ/ค่ะ

    มาแล้วเหรอ.................ทุกคนตั้งหน้าตั้งตาตัวเองเอาไว้และยิ้ม เพื่อรอที่จะได้เจอเจ้านาย............มาแล้ว....ผู้ชายร่างสูง ผิวสีน้ำผึ้ง ผมดำสนิท หน้าคมสมเป็นชาย เดินเข้ามาในคลับของเรา คนนี้น่ะเหรอเจ้าของคลับ...แล้วผู้หญิงข้างหลังนั่นมัน....พี่สาวผม นี้ อย่าบอกน่ะว่านักธุรกิจชื่อดังอะไรนั้นน่ะคือคุณเรลเจ้าของคลับแห่งนี้...อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้นนนน ชิปะ (ชิเลยอ่ะ)

    ��������������� หวัดดีทุกคนสบายดีกันน่ะ...เอ่อ นี้คุณนาวจะมาเป็นผู้ให้ข้อมูลในการขยายคลับน่ะ

    ��������������� สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ

    ��������������� เฮ้ย! นั่นมันพี่สาวมึงนี่หว่าไอ้แรมโบ้กระซิบพูด

    ��������������� เห็นแล้ว

    ��������������� ฉันขอตัวก่อนน่ะ

    ��������������� เฮ้ย! ไอ้เรลมาแล้วเหรอคุณแฟนธอร์มที่ไม่รู้ว่าโผล่ออกมาจากตรงไหน...

    คุณเรลกับพี่สาวผมเดินขึ้นไปห้อง VIP แล้ว พี่ผมจะเห็นผมไหมเนี้ย...ถ้าเห็นคงทักไปแล้วมั้งสงสัยไม่เห็น

    ��������������� นี้ๆ น้องคิน...ช่วยยกอาหารขึ้นไปห้องคุณเรลหน่อยสิผมเหรอ!!

    ไม่อ่ะครับ...ผมไม่กล้า ผมว่าผมเป็นเด็กเสิร์ฟช่วยพนักงานคนอื่นที่นี้ดีกว่า ตอนนี้ลูกค้าก็มากันเยอะแล้ว

    ผมหาข้ออ้างที่มีเหตุผลที่สุดเพื่อที่จะไม่ขึ้นไปข้างบนนั้น...คนมันเด็กใหม่นี้คงเข้าใจ

    ��������������� พี่บอกว่าให้เอาขึ้นไป...หรือต้องถูกหักเงินเดือนก่อนดีน๊าาาาา!”

    ��������������� ผมไปก็ได้ครับ

    ใครจะให้หักเงินเดือนกันเล่า...เรื่องแค่นี้สบายมากอยู่แล้ว แค่ยกขึ้นไปใช่ไหม...ได้เลยยย

    �~~~~

    ตอนนี้ผมยืนอยู่ตรงหน้าประตูห้อง VIP แล้วทำไงดี ต้องเคาะประตูก่อนไหม......

    ��������������� ปึง!! อยู่ดีๆ ประตูก็ถูกดึงออกอย่างแรง...ผมเงยหน้าขึ้น ก็เห็นว่าคุณรอยฝ้าที่ว่าจะมารอเซอไพรซ์...อยู่ในอารมณ์นางมารร้ายฝุดๆ ขอบอก...ฮืม หายใจแรงฝุดๆ



    ลีกไป!!”

    ครับๆๆๆ ถ้าไม่ลีกให้คุณเธอเดี๋ยวโดนพายุใหญ่แน่ ผมเลยต้องลีกทางให้เธอเดินออกไป...ดูสิคุณเธอเดินไม่สนใจใครเลยอ่ะ ผมละสายตาจากคุณรอยฝ้าหันมามองคนตรงหน้า....คือยังล่ะ...

    ��������������� เอ่อ...เอ่อ..เอาอาหารมาส่งครับ

    ��������������� เข้ามา...เด็กใหม่ใช่?

    ��������������� เอ่อ..ครับ ขอตัวน่ะครับ

    ��������������� เดี๋ยวก่อนเสียงแบบนี้...เสียงพี่ผมเอง

    ��������������� มีอะไรเหรอครับ

    ��������������� จะไม่ทักพี่ตัวเองหน่อยเหรอ? ฮืม..

    ฮืม....................??????

    ��������������� คุณนาวเป็นพี่ของเด็กคนนี้เหรอครับ?

    ��������������� ค่ะ

    คุณพี่ครับ คุณพี่จะบอกเขาทำไม......

    ��������������� งั้นผมขอตัวน่ะครับ

    ��������������� เขาเป็นคนขี้อายน่ะค่ะ

    ไม่ได้เป็นคนขี้อายสักหน่อย....แต่อยู่กับพี่น่ะน่าอายมากกว่า....มีหวังเฉเราหมดเปลืองแน่...พี่น่ะพี่...

    ��������������� ฮืย! ไรว่ะ

    ��������������� เป็นไรของมึงว่ะ?

    ��������������� ก็ไอ้คุณเพื่อนสนิทของเจ้านายดิ ชิ! ทำมาเป็นสั่งนั่นสั่งนี้กู ถ้าจะสั่งกูอย่างนี้ทำไมไม่จ้างกูไปดูแลมันถึงบ้านเลยล่ะ

    ��������������� ระวังน่ะมึงพูดอย่างนี้เดี๋ยวโดนจริงเข้า...

    ��������������� กูไม่กลัวหรอก ชิ!”

    ���������������� “ฮึๆๆเพื่อนผมจะหมดสภาพก็วันเนี้ยแหล่ะ....

    ��������������������� แรมโบ้!! คุณแฟนธอร์มเรียก

    ��������������� เรียกกูอีกแหล่ะ เดี๋ยวจับถาดตีหัวแตกเลย...... คร๊าบบบบบบบ! มาแล้วคร๊าบบบบบ

    ดูมันๆ กล้าตีเขาไหมล่ะทำงานต่อดีกว่า...จะได้รีบกลับ

    ���������������

    บันทึก: เรลลิช

    ��������������� อ๊า! อ๊ะ!...อ๊า!...เรล!..ตูน จะ...เจ็บ!”

    ��������������� อีกนิดน่ะครับ!”

    ��������������� อ่ะ อ่ะ ๆๆๆ อ๊า!”

    ชายหนุ่มที่นอนพักหลังจากเสร็จภารกิจกับหญิงสาวไปเมื่อสักครู่ หญิงสาวที่นอนหมดสภาพข้างชายหนุ่มเป็นคนที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ ที่ได้มานอนกับเขา

    ไปได้แล้ว!”

    หลังจากเสร็จภารกิจความใคร่ของเขาแล้ว เขาก็ไล่หญิงสาวผู้นั้นออกจากห้องทันที

    ��������������� ค่ะ??? เช้าแล้วนี้เนอะ......แล้วเจอกันวันหลังน่ะค่ะ...จุ๊บ!”

    สาวที่ผมนอนด้วยเมื่อกี้ เธอรีบใส่เสื้อพาแล้วเดินออกจากห้องผมไป....ผมชื่อเรลลิช ชื่อของผมแปลว่าความรื่นเริงในรสชาติ ผมเป็นนักธุรกิจต่างๆ สืบทอดกิจการต่อจากพ่อ

    ��������������� ไอ้เรลประวัติเด็กสองคนที่มึงให้หา...กูได้มาแล้ว

    ��������������� เร็วดีนิ

    นี้เพื่อนผมมันชื่อแฟนธอร์ม ผมพึ่งกลับจากอังกฤษกะว่าจะอยู่ที่นี้นานหน่อยเพราะเจอคนที่ตามหาแล้ว...

    ��������������� มึงจะเอาประวัติสองคนนี้ไปทำอะไรว่ะ

    ผมไม่ตอบแต่นั่งมองประวัติในมือที่ได้มา.......

    ��ชื่อ: นาย ศักดิกร ปักษา

    ��� ชื่อเล่น: คิน

    ��� อายุ: 22 (เรียนเร็วกว่ากำหนด)

    ��� คอบครัว: พ่อและแม่เสียชีวิตแล้ว อยู่กับพี่สาว

    ��� สถานะตอนนี้: โสด

    ��� ที่อยู่: บ้าน xxxxหมู่ xxx/xx ซอย xxxxx ตำบลxxx อำเภอ xxx จังหวัดxxx

    �� เบอร์ติดต่อ: 090-xxx-xxxx ‘

    ��������������� เจอกันอีกแล้วนะ คิน’ ”

    ผมอ่านประวัติของไอ้เด็กนั่นแล้ว ได้ยินว่าเด็กนั่นมาทำงานที่คลับของผมด้วย ตามแผนที่ผมวางไว้เลย........วันนี้ผมพึ่งรู้ว่าผู้หญิงที่ผมได้ทำงานด้วยเมื่อสองวันก่อน ก็เป็นพี่สาวของเด็กนี้ จะทำยังไงดีล่ะ....มีทั้งหนุ่มน้อยที่ใสซื่อและทั้งหญิงสาววัยทำงานมาเป็นหมากตัวหนึ่งของผม ผมจะให้พวกเขาเดินไปยังไงดีล่ะ .....

    ทุกคนคงจะสงสัยล่ะสิว่าผมจะว่าทำไมผมถึงทำแบบนี้กับหนุ่มน้อยใสซื่อที่ชื่อว่าคิน ผมก็ไมรู้เหมือนกันแต่ผมกับคินก็เคยรู้จักกันมาก่อนแล้วที่คินทำเป็นไม่รู้จักคงเป็นเพราะเขาลืมผมไปแล้วมั้ง หรือไม่ก็แกล้งเป็นจำไม่ได้ ผมจะเล่าเรื่องที่ผมกับคินรู้จักกันได้ยังไงให้ฟังแล้วกัน

    เมื่อ 9 ปีที่แล้ว

    เฮ้ย! เรลรับ

    ผมรับลูกบาสจากเพื่อนที่ส่งมาให้แล้วชูตลงห่วง...ลงครับ ทีมผมชนะอีกแล้ว...ผมเป็นนักกีฬาบาสเกตบอลของสีครับ กีฬาสีครั้งจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะได้เล่นในโรงเรียนครับ ก็ผมนะจะจับม.6 แล้วนิ

    ����������� ปรี๊ดดดดดดดดด! สีฟ้าชนะ

    ��������������� กรี๊ดดดด! พี่เรลเก่งจังเลยค่ะ

    ผมหันไปยิ้มให้สาวๆ ที่ตะโกนเรียกผมเมื่อกี้ นี้มันเป็นเรื่องปกติครับก็ใครๆก็บอกว่าผมฮอตที่สุดในโรงเรียนแล้วนี้น่ะ

    ����������� แหม่!ไอ้หล่อ มีสาวมาเชียร์เยอะน่ะมึง

    ��������������� อิจฉากูดิ

    ������������� “ไม่อิจฉาก็แปลกแล้วคร๊าบบบ นี้ไอ้โชติเพื่อนสนิทผมเอง

    ����������� หาไรกินเถอะว่ะ

    ��������������� อนจะกินน่ะมึงหันไปดูโน่น

    ไอ้โชติมันบอกให้ผมหันไปด้านหลัง พอหันไปก็เห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งตัวเล็กๆ ขาวๆ หลบอยู่หลังต้นไม้ เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องปกติของผมเหมือนกันล่ะครับ ไอ้เด็กนี้มันตามผมตั้งแต่ม.4 แล้วคับ ตอนแรกก็ไม่ได้สนใจอะไรหรอกครับแต่มันตามไปนานก็เริ่มรำคาญแล้วนะครับ ก็ผมมันเป็นคนเบื่อง่ายนิ

    มึงไปก่อนเลย...เดี๋ยวกูตามไป

    ผมบอกไอ้โชติให้มันไปรอผมที่โรงอาหาร เพราะว่าผมมีเรื่องต้องเคลียร์นิดหน่อย ผมเดินเข้าไปหาเด็กหนุ่มที่หลบอยู่หลังต้นไม้ต้นนั่น

    ����������� น้องมีไรจะพูดกับพี่รึเปล่า

    ผมมองเด็กชายตรงหน้าที่ตอนนี้หน้าแดงเหมือนลูกมะเขือแล้ว

    ����������� คือ...คือ....

    ��������������� คือไร? จะบอกก็รีบบอกพี่ต้องไปกินข้าว ไม่บอก...งั้นพี่ไปล่ะ

    ��������������� เดี๋ยวครับ...คือ...ผม...ผมมม...ผมชอบพี่อ่ะครับ

    อึ้งครับ! อึ้ง นี้มันคงไม่รู้สิว่าผมน่ะไม่มีทางเอามันหรอก

    ����������� น้องชื่อไร?

    ��������������� คินครับ

    ��������������� คิน...อืมไว้เจอกันน่ะ

    แล้วผมก็เดินไปโรงอาหาร จากวันนั้นผมก็เห็นว่าเด็กที่ชื่อว่าคินขึ้นรถไปกับผู้ชายคนหนึ่งไป นี้น่ะเหรอ...ที่บอกว่าชอบผม

    หึหึ...อย่างกับเด็กขายตัว~~ จากนั้นผมก็ไม่ได้เจออีกเลย

    ทั้งหมดก็แบบนี้ล่ะครับ ผมว่าผมคิดออกแล้วล่ะที่ผมจะทำร้ายคินเพราะว่าผมคงไม่อยากให้เด็กอันตรายคนนี้ไปบอกชอบคนอื่นมั่วล่ะมั้ง แต่ยังไงผมก็เริ่มเกมแล้วล่ะน่ะ

    ผมมองรูปถ่ายที่แนบมากับประวัติ

    หึ! คินงั้นเหรอ

    ทำไมว่ะ...สนใจอะไรเด็กคนนี้หรือว่ะ

    เปล่าหรอก...แค่อยากได้มาเป็นคนพิเศษก็เท่านั้น

    ��������������� อืม! คงจะพิเศษมากน่าดู

    ณ ที่คลับ 20.45 น.

    ผมเดินเข้ามาในคลับของผม ช่วงนี้ลูกค้าของคลับผมจะมากันเต็มร้านแล้ว ฮืม! ผมหันไปเห็นเด็กหนุ่มที่ชื่อว่าคินที่ตอนนี้อยู่ในชุดเด็กเสิร์ฟกำลังทำหน้าที่เด็กเสิร์ฟเป็นอย่างดี ให้ทั้งลูกค้าทั้งชายและหญิงลูบไล่ตัวเล่นแบบนั้นน่ะแถมยังปล่อยให้เขาดึงเข้าไปจูบอีก หึ! โสเภณีชัดๆ

    ��������������� ดาด้าเรียกคินไปพบฉันที่ห้องด้วย

    ��������������� ได้ค่ะ

    ผมสั่งดาด้าที่เป็นพนักงานคนที่ผมไว้ใจมากคนหนึ่งให้ไปตามคินให้มาพบเจอผมที่ห้องทำงานหรืออาจเรียกว่าห้องนอนก็ได้.......

    จบบันทึก

    ���������������

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×