คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ★ (sf) be able to (end)
Be able to
(sf) be able to (end)
Pairing : CHANYEOLxSEHUN
Note : กว่าจะจบได้55555555555555555555555555 วู้ ป่วงๆ สั้นเพราะตันมากๆ จย้า
"ครูจะประกาศรายชื่อคนที่ยังไม่ด้สอบการใช้เครื่องดนตรีสากลนะ" คุณครูคิมยองซุก หรือคุณครูสอนดนตรีของพวกผมกำลังพล่ามขณะที่อีกมือกำลังถือฝักบัวรดน้ำที่ทำจากขวดพลาสติก แม้แต่กระดาษรายชื่อยังเป็นกระดาษรีไซเคิล
มันเป็นสไตล์
คุณครูยองซุกเป็นครูสอนเกษตรมาก่อน ซึ่งปัจจุบันถูกย้ายให้มาเป็นครูสอนดนตรีแทน แม้ทางโรงเรียนสั่งให้ครูมาสอนดนตรีแล้ว ความขี้งกที่มีอยู่เต็มเปี่ยมยังแสดงออกมาด้วยฟวามร้ากส์
"ห้องสี่ทับสองมีคนเดียว"
"ใครวะ"
นี่คงจะเป็นคำพูดยอดฮิตสำหรับห้องผม บอกตามตรงนะถ้าโดดคาบนี้แล้วคุณครูไม่ให้ชดใช้ด้วยการเก็บขวดครั้งละสองพันขวดนี้คงจะนั่งเล่นไปแล้ว คะนงคะแนนนี่ไม่สนครับ รุ่นพี่บอกไว้อย่างงั้นyeah
"โอเซฮุน"
"หา?"
นี่เป็นคำพูดของผมด้วยสีหน้าตกใจแบบx100000000000000000000 หันไปมองเห็นไอไคกำลังกลั้นหัวเราะทำหน้ามันยับเหมือนผ้าขี้ริ้วซะอีก เออกูควรจะโกรธมันที่มันหัวเราะผมหรือขำมันแน่วะ55555555555555555555555
"อ้าว เซฮุนนาไม่ใช่สอบแล้วอ่อ" ไอเทาพูดแทนผม เออนั่นดิ ผมว่าผมไปแอบติ๊กว่าผมสอบไปแล้วนะ อะไรวะ
ทันทีที่ผมหันไปมองหน้าไอไคที่กำลังกลั่นขำอยู่ มันมองมาทางผมจริงๆด้วย ไอไคคงกำลังแกล้งผม ผมหันไปมองมันก่อนจะชูนิ้วกลางอย่างน่ารักให้ รู้ว่ามันแกล้งก็ทำได้แค่ยักไหล่ยอมรับความจริง พวกผมไม่ใช่พวกปัญญาอ่อนที่ต้องมาโกรธกันถึงจะล้อเล่นกันแรงๆ
"โอเซฮุนออกมาคุยกับครู ส่วนคนที่ผ่านแล้ว เก็บขวดให้ได้คนละหนึ่งร้อยขวดแล้วมาเช็คชื่อ อ่อ ตอนเก็บมาอย่าลืมบิดขวดด้วยนะ เพราะการบิดขวดจะช่วย......"
ไม่รอครูเสวนาจนจบ นักเรียนชั้นมัธยมศุกษษปีที่สี่ทับสองก็พร้อมใจกันวิ่งออกไปเตร่ดแตร่โดยไม่สนใจคำพูดของครูทันที ผมตบหัวไอไคไปรอบหนึ่งในฐานะที่มันแกล้งผม ก่อนมันจะชูนิ้วกลางอย่างน่ารักให้เหมือนกัน ผมหัวเราะแล้วเดินตามอาจารย์ไป
"นั่งลง"
"นั่งนานละครับ ผมรอครูอยู่เนี่ย นั่งๆทีดิครับ"
ครูยองซุกมองอย่างงงๆ ถึงกับหน้าสั่นเลยดิ ก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกับผม ผมนั่งเหมือนอาจารย์ใหญ่โดยการกุมมือแล้ววางไว้บนโต๊ะอย่างเท่ห์ๆ ไม่ต้องถามว่าทำไมถึงทำเป็น เข้าห้องปกครองมาบ่อยละครับ แค่นี้ชินๆ
"เธอรู้สึกยังไงเมื่อโดนคุณครูเรียกให้เข้าห้องพักครูเพื่อตักเตือน?"
"อื่ม.. เย็นดีนะครับ ปรับแอร์ลงนิดนึงก็ได้นะจารย์"
"คุยกับเธอก็เหมือนสีซอให้ควายฟัง"
"ครูสีซอเป็นด้วยเหรอครับ ผมจะไปฝึกสีมานะครับ แล้วครูมาฟังผมด้วยนะ"
"นี่เธอด่าครูว่าควายเหรอ!"
"เหย ครูคิดไปเองป่าว ผมเปล่านะ งุงิ" พูดจบก็ทำควิโยมิใส่คุณครูอย่างน่ารัก เงร่ย เคยดูแทยอนนูนาเปล่า หนึ่งน่าร้าก สองน่าร้อก พันเจ็ดก็ต้องน่าร้ากกกส์
"อ่าวเหรอ ครูว่าครูเริ่มคิดมากแล้ว"
"นั่นดิจารย์ ดูดิผมหงอกเพิ่มสามเส้นละ"
"....ครูจะรีบคุยกับเธอ"
"แล้วจะไปแก้ไขปัญหาผมขาวเหรอครับครู ไม่ต้องรีบนะครับใจเย็นนะ ฮิ"
"ครูคิดว่าเธอต้องเล่นให้ได้ภายในวันนี้"
แกร่ก
เสียงเลื่อนประตูห้องพักครูดังขึ้นเผยโฉมหน้าไอพี่ปาร์คชานหอย มันมองหาอาจารย์คิมยอกซุกก่อนจะยักคิ้วใส่ผม เออผมรู้สึกได้นะ มันเดินตรงเข้ามาหาครู ก่อนจะทัก
"ครูครับ ผมหงอกครูเพิ่มด้วยละ"
"นายพูดจริงเหรอปาร์คชานยอล?"
555555555555555555555555555555555555555555555555555
5555555555555555555555555555555555555555555555555555
5555555555555555555555555555555555555555555555555555
นี่คงเป็นครั้งแรกที่ผมเห็นด้วยกับความคิดของมัน ผมนั่งกุมท้องก่อนจะหัวเราะออกมาเพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาท มันยิ่นเอกสารให้ครูเซ็น
"โรงเรียนเราไม่นึกถึงงบเอาซะเลย ความจริงเอกสารพวกนี้น่าจะใช้กระดาษรีไซเคิลจากรายงานของนักเรียนซะมากกว่า"
"=_= // =_="
"แล้วทำไมชอบพิมพ์ยาวๆให้เปลืองหมึกก็ไม่รู้ แย่จริงๆ"
ผมกับไอหอยถึงกับสตั้นเมื่อได้เห็นความประหยัดของจารย์แบบแอดว๊านซ์ มันหัวเราะก่อนจะรับเอกสารจากอาจารย์ ผมสังเกตุเห็นจารย์แม่งหยิบปากกาคิตตี้มาเซ็นด้วยแหละ สันชาตญาณบอกผมทันทีว่าไอปากกาสีชมพูแท่งเนี้ยอะของผม กูว่าละ ตอนนั้นจดงานทิ้งไว้ละไปเข้าห้องน้ำ กลับมาอุปกรณ์เครื่องเขียนห่าเหวไรหายหมด ปรากฏว่ามันอยู่ในถุงเวรๆของอาจารย์นี่เอง อื้อหืออออออออออ
"ทำไมโอเซฮุนถึงต้องมาที่นี่ละครับ?"
เสือก
ผมหันไปหามันแล้วทำปากคำว่าเสือกช้าๆ มันหัวเราะเพราะได้รับรู้คำสั้นๆที่สามารถตีความหมายได้หลากหลาย จารย์เงยหน้าจากถุงอุปกรณ์การเรียนของนักเรียน เออผมว่าบางทีจารย์น่าจะโดนข้อหายักยอกทรัพย์นะ ขโมยหมดนี่น่าจะได้หลายตัง
"อ่อ นายเซฮุนยังไม่ได้สอบปฏิบัติ"
"สอบปฏิบัติ? ผมว่าผมช่วยได้นะ"
"อย่าเสือก"
"แม่สอนให้ให้ความสำคัญกับคนสำคัญวะ กูขอโทษทีครับน้องเซฮุน"
"งั้นครูฝากด้วยละกันนะ ครูต้องไปรดน้ำอีกแปลงนึงก่อน บั้บบายเด็กๆ"
"EHEREEEEEEEEEEEEEEE!!! ครูยองซุกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!! ว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!"
คือบั่บเหี้ยปะล้า กูเป็นตัวเด่นปะวะคือยอมไอหยอยมันง่ายๆเงร้ย์เหรอวะไรท์ อ้อนี่ขี้เกียจพิมพ์ใช่มะๆๆๆ (เออ แม่งรู้ด้วย) โหร่ย
ไอชานยอลหัวเราะก่อนที่มันจะหยิบไปเอากีต้าร์มา ท่าจับนี้คล่องซะ ไม่แปลกที่มันจะเรียกชะนีมาเป็นสาวกของมันได้ง่ายๆ แค่แม่งควงกีต้าร์นิดๆงะ
นิดๆ...
นิดๆ...
ไอชานยอลนั่งลงแล้วเรียกผมมาหาใกล้ๆ มันวางกีต้าร์ลงข้างๆก่อนจะดึงผมมานั่งบนตัก ผมสบถคำหยาบด้วยความจริงใจ (ปกติแม่งหยาบอยู่ละยิ่งอยู่กับมันนี่หยาบx100000000000) และผลักไสอย่างเต็มที่ ด้วยแรงควายๆของมันทำให้ผมหลุดไปไม่ได้
"เหี้ยไรของมึง"
"เออ เหี้ยอยู่ละ เหี้ยอีกนิดคงไม่เป็นไร"
"อ่อนี้รู้ตัว"
"ก็คงงั้น" มันหัวเราะก่อนจะยักคิ้วที แล้วหยิบกีตาร์ขึ้นมาเล่นในขณะที่ยังมีผมอยู่ในอ้อมกอดของมัน ลมหายใจของมันเป่ารดคอผมทำให้ขนลุกมากจริงๆ
"จะสอบเพลงมาร์ชโรงเรียนใช่มั้ย"
"อื่อ"
ผมตอบไปแค่นั้น และคงไม่คิดจะตอบอะไรมากกว่านี้ รับรู้ถึงความสั่นของอวัยวะในร่างกายชห ผมพยายามจะไม่รู้สึกอะไร เพราะยิ่งรู้สึกอย่างขับไล่มันยิ่งรู้สึกว่าตัวเองกำลังสั่นเพราะชานยอลมัน
สั่น?
ผมสะบัดหัวแรงๆหนึ่งทีเมื่อไอชานยอลมันเลื่อนมาหอมหัวผมที ไอชานยอลหัวเราะก่อนจะแบมือออก
"อะไร"
"ขอมือหน่อย"
"อะไรของมึง"
"จะสอนไง"
ผมยื่นมือออกไป มันยิ้มก่อนจะจัดเรียงนิ้วของผมไปตามคอร์ดกีต้าร์ ก่อนจะดีดขึ้นดีดลงช้าๆ มันดูจริงจังเอามากๆเวลามีเรื่องอะไรเกี่ยวกับดนตรี เรื่องนี้ผมไม่เถียงเลยจริงๆ มันดูไม่บ้าเหมือนปาร์คชานยอลคนเก่า
"ทำไมมืออ่อนจังหืม ไม่เห็นรุนแรงเหมือนตอนแรกเลย"
"เสือก"
"มึงเปลี่ยนคอร์ดไม่ทันครับน้องฮุน"
"กูไม่ผิดที่เปลี่ยนไม่ทัน คนอื่นอะผิดที่เปลี่ยนทันต่างหาก"
ไอชานยอลหัวเราะเบาๆก่อนจะยีหัวผมที ผมทำหน้าหงุดหงิดก่อนจะเซตมันลงเหมือนเดิม มันก็ยังคงยีหัวผมอีกที เออ ดีมากจ้า
"มานี่กูเล่นให้ดูก่อน"
ผมพยักหน้าเข้าใจก่อนจะพยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้น มันยังเอามือโอบเอวผมให้นั่งตักมันเหมือนเดิม นี่จะเอายังไงกับชีวิตกูเนี่ย
"จะเล่นให้ฟัง"
"ก็จะลุกไง"
"ไม่ให้ลุก"
ไอชานยอลยิ้มก่อนจะดีดกีตาร์ มือนี่จับคอร์ดเร็วชะมัด ผมหยักหน้าตามทำนองเพลงด้วยอารมณ์ร็อคๆ มันมองผมก่อนจะหัวเราะออกมาจนถึงท่อนกลาง
"อาจจะเป็นคนนี้ เธอหยุดลงตรงนี้ มาเติมวันดีๆ ต่อจากนี้ไป"
"..."
"อาจจะเป็นคนนี้ ถ้าหากเป็นคนนี้ โลกที่เคยว่างเปล่า มันไม่เหมือนเดิม"
"กูว่าไม่เกี่ยวกับเพลงมาร์ชโรงเรียนเลยนะ555555555555555"
"มึงรู้ว่ากูร้องให้มึงน้องเซฮุน"
"..."
"กูจะนับหนึ่งถึงสิบนะ"
"อื่อ"
"1 2 3 4 5 6 7 8 9 10.."
"เออ แล้วทำไมวะ"
"กูนับครบมั้ย?"
"เออ ครบ"
"คบกับกูนะ"
"หะ" ผมร้องออกมาด้วยความตกใจ มันเลื่อนมือมายีหัวของผมอีกที
"คบกับกูนะครับน้องเซฮุน..."
"มึงเล่นอะไรเนี้ย"
"กูไม่ได้เล่นนะ กูจริงจังนะน้องเซฮุน"
"คำพูดมึงไม่เชิงคำถามเลยอะ"
"ก็บังคับไงครับ"
มือของผมถูกมือของไอชานยอลกุมแน่นไปเรียบร้อย ให้ตาย มันต้องรู้แน่ๆว่าตอนนี้มือของผมคงจะสั่นมากๆ
"อื่อ"
ผมแทบจะตบมากตัวเองตอนที่ผมตอบไปถ้าไม่ติดกว่าชานยอลกำลังกุมมือผมเอาไว้อยู่ มันยกยิ้มก่อนจะหอมแก้มผมแรงๆ
"หอม"
"เหี้ยไร"
"แฟนกูน่ารักที่สุด"
"พ่อมึงสิ"
"เดี๋ยวก็พ่อเดี๋ยวกันละ คำนี้ด่ากูไม่ได้ละนะน้องเซฮุน"
"!!!!"
(end)
ความคิดเห็น