รักเว๋อๆ ลาฟลอร่า@โรงเรียนเจ้าชายโนอาห์

ลำดับตอนที่ #2 : เจอกันอีกแล้วนะ 1

ข้าน้อยต้องขอประทานอภัย ขัดข้องกับตอนแรกนิดหน่อยเลยเริ่มได้สั้นจุดจู๋ ต่อใหม่น้อ ต่อ ต่อ ต่อ
------------------------------------------------------------------------------

“เลดี้ทุกคนค่ะ ขอให้ไปรอต้อนรับนักเรียนจากโรงเรียนเจ้าชายโนอาห์ที่ท่าเรือด้วยนะค่ะ ต้องขอประทานโทษด้วยทางโรงเรียนจะรีบมาชี้แจงให้ทราบหลังจากนักเรียนเจ้าชายโนอาห์มาถึงในอีกประมาณ 30 นาที”ครูมารีพูดทางหวอด

“เจี๊ยก! นอกจาก ‘หิว เบื่อ เซ็ง’ แล้ว ยังมี ‘ซวย’ เพิ่มมาอีก ชีวิตช้านนนน” ทิวา

“ช่วยไม่ได้ แต่ทำไมนะถึงมาแบบไม่ได้นัดหมายกันเลย มากันเร็วแบบนี้ ต้องมีอะไรชัวร์” โรซารี่

“เอ๊ะ! หรือว่าจะเป็นเรื่องย้ายเวลางานบอลกระชับมิตร ยูริเคยได้ยินรุ่นน้องคลาสเคาน์เทสพูดกันเมื่อสองสามวันที่แล้วเจ้าคะ” ยูริ

“เหรอ -*- งั้นก็ถึงเวลาซวยอย่างที่อาทิวาบอก เฮ้อออออออ” เหมยฮัว

“รีบๆไปหันเถอะ ขืนช้าเดี๋ยวก็โดนไมโครโฟนทรงพลังของครูมารีฟาดเข้า” นาซิสซ่า

                ตอนนั้น โรซารี่ ยูริ เหมยฮัว นาซิสซ่า ไม่รู้เลยว่ากอริล่าทิวานั้นหยุดเสวยสุขกับร้านขนมข้างทางซะเลี้ยว -_-

ปู้นนนนนนนนนๆ ในที่สุดเสียงเรือโรงเรียนเจ้าชายโนอาห์ก็มาถึง น.ร.ลาฟลอร่าทุกคนคงดีใจ้ดีใจกับการมาครั้งนี้ยกเว้นล์..........................(จงเติมคำลงในช่องว่างให้ถูกต้อง)

“Hi คิดถึงทุกๆคนเลยนะเลดี้ ยังจำไอสุดสมาทคนนี้ได้มั้ยยย” คริสโตเฟอร์

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”

“คริสอาจลืมไปแล้วว่ายังมีดันเต้คนนี้ที่แฮนซัม(หล่อ)กว่า 555” นายมนุดต่างดาว

‘หึ คุณคริสนะคุนคริส ที่มารอต้อนรับแบบนี้ไม่ใช่เพราะใจสั่งมานะแต่เป็นเพราะครูมารีสั่งมา ชิชิชิชิ’ ยูริคิด แต่คิดได้ไม่นาน คริสก็เดินฝ่าฝูงนก เอ้ย ฝูงกา เอ้ย เหล่าน.ร.ลาฟลอร่า ตรงมาที่ยูริ จากนั้นนายกัปตันอวกาศก็จักกะจี๊ๆยูริ จนตัวเองก็หัวเรอะออกมา

“hahaha ยูริจังนี่ไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ นิสัยน่ารักแบบนี้นะ hahaha จุ๊ฟฟฟ”

“ว้ายยย คุนคริสทำอะไรคนอื่นมองอยู่นะเจ้าค่ะ แกล้งยูริอยู่ได้ พอใจแล้วยัง” ยูริหน้าแด้งๆๆ

 ‘คุนคริสสสส ยูริเป็นผู้หญิงนะเจ้าค่ะ แต่จะว่าไปแล้วยูริก็ จั้กกะดึ๋ยๆ’ ยูริคิด

“ช่างtheyสิ เค้าจะคิดยังไงก็ช่างเค้า สนใจสุดหล่อนี่ดีกว่า”คริส

“สวีทจังนะแม่ยูริ ไม่อายใครซะด้วย ระวังมดขึ้นล่ะ” นาซิสซ่า

“อิจฉาคนอื่นอีกแล้วนะครับคนสวย ^^ ผมทำเหมือนคู่นั้นก็ได้นะ รับรองเร้าใจกว่าเยอะ”

“นายพูดผิดชั้นไม่ได้อิจฉายูริแค่เป็นห่วงเพื่อนกลัวเสียใจ แต่นายพูดถูกตรง –คนสวย- โฮะๆๆๆๆๆ อีกอย่างนึงที่ –รับรองเร้าใจกว่าเยอะ- ชั้นไม่ต้องการ”

“เหรอครับ งั้นถ้าผมพูดว่า –คนสวย- ก็จะทำให้สุดที่รักของผมมีความสุขสิน่ะ ผมจะพูดทั้งวันเลย คนสวยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ดันเต้

“หยุดดดดดดดด พอๆๆ ถึงชั้นจะมีความสุขแต่ก็---ไม่ต้องการ---“ นาซิสซ่าย้ำคำนั้นถึงจะรู้ว่านายมนุดต่างดาวจะไม่หยุด

“ไม่ต้องการก็จะไม่หยุด....อุบo*o!!!” ดันเต้

“ไม่หยุด...อะไร” เสียงของนาซิสซ่าดูมีความหวัง

“ก....ก็ไม่หยุดไง เอ่อ...เอ่อ แล้วกียุล ฮอรัส กับเจ้าเปี๊ยกไปไหนแล้วละเนี่ย” ดันเต้พยายามเปลี่ยนเรื่อง

                ทางด้านเหมยฮัวกะโรซารี่

“เหมยฮัว ฉันเข้าห้องน้ำก่อนล่ะ เดี๋ยวมา” โรซารี่

“ได้น้อ งั้นอั้วจะรอตรงนี้ล่ะกัน” เหมยฮัว

………….5 นาที ผ่านไป.....................

“เอ๊ะ โรซารี่เป็นไร ทำไมช้าจัง ขี้แตกรึไง” เหมยฮัวเริ่มมุ่งหาตัวโรซารี่

“ก่อนหาคนอื่นหาหัวใจตัวเองก่อนได้มั้ยขอรับ” ……………(ไรเตอร์คิดว่าคงรู้ว่าใคร)

“เอ๊ะ---ใคร อ้ออาฮอรัสเหรอ ไม่เจอกันนานเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ สู้งสูง นิสัยก็...เฮ้อ” เหมยฮัว

“เวลาเปลี่ยนคนก็เปลี่ยน แต่ใจมันไม่เปลี่ยน่ะขอรับ” ฮอรัส

บายจุ๊ฟๆ