คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : EP.00 : Prologue [100%]
Prologue
:: WARNING ::
ก็ไม่ค่อยอะไรหรอกนะ… เล่นมาก็เล่นกลับ แฟร์เลยไงคะ : )
'ลือหึ่ง! โซระนางแบบดาวรุ่งตบไม่ยั้งกลางแคทวอร์ค’
ฉันอ่านข้อความที่พาดหัวนิตยาสารฉบับหนึ่งได้ด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยดีนัก จะให้ดีได้ยังไงกันล่ะ ก็ในเมื่อฉันคือ “โซระ” นางแบบดาวรุ่งที่เพิ่งไปมีข่าวตบชาวบ้านมาแบบนั้น
ก็ตามในข่าวนั่นแหละนะ ที่จริงฉันก็ไม่ได้ตั้งใจจะตบหรอก แค่มือมันเหวี่ยงไปโดนยัยนางแบบรุ่นน้องสุดแอ๊บสตอเบอร์รี่คนนั้นต่างหาก
คนอะไรตีหน้าเก่งชะมัด!! ยิ่งตอนอยู่บนแคทวอร์คแล้วเดินสวยยัยนั่นนะ รอยยิ้มเหยียดยามของหล่อนทำฉันของขึ้นล่ะจริงๆ พออยู่กับฉันตัวต่อตัวล่ะบอกว่าชื่นชมฉันนักหนา แล้วสีหน้าแบบนั้นคืออะไรกัน?
ที่จริงข่าวฉาวๆแบบนี้ก็เกิดขึ้นกับฉันบ่อย จนพี่ๆนักข่าวแทบจะตั้งฉายาให้ฉันว่า “ราชินีจอมฉาว” มันก็น่าดีใจล่ะมั้ง ดังในทางแบบนี้น่ะ
“น้องโซระคะ พี่ว่าช่วงนี้เรามีข่าวฉาวๆเยอะไปแล้วนะ” พี่เจสซี่ ผู้จัดการส่วนตัวของฉันพูดขึ้นหลังจากที่นิ่งเงียบไปนาน อ้อ! เธอเป็นสาวประเภทสองน่ะนะ
“ช่างเถอะค่ะ โซระไม่แคร์หรอก”
“แต่แบบนี้มันจะไม่ดีกับตัวโซระเองนะ” พี่เจสซี่พูดหน้าเครียด ฉันโบกไม้โบกมือปัดๆอย่างไม่ซีเรียส ก็ฉันไม่ซีเรียสเท่าไหร่หรอก ชินซะแล้วล่ะนะ
“อ้าว! พี่โซระ สวัสดีค่ะ ริต้าไม่รู้ว่าพี่มาเดินงานนี้เหมือนกัน” เสียงหวานใสเอ่ยทักทันทีที่เปิดประตูห้องแต่งตัวเข้ามา แต่ฉันคงจะยินดีกว่านี้ ถ้ายัยนี่ไม่ใช่คนที่ฉันเพิ่งไปตบมาในข่าวน่ะ
“จ้ะ พี่ก็เพิ่งรู้”
“แล้ววันนี้แฟนพี่ไม่มาด้วยเหรอคะ? ทำไมริต้าเดินเข้ามาในงานถึงไม่เห็นเลยล่ะ” ยัยริต้ากำลังพูดถึง “เอเดน” หนุ่มลูกครึ่งออสเตรเลียหล่อล่ำคนที่ขึ้นชื่อว่าแฟนฉันน่ะ แต่น่าเศร้าชะมัดที่ฉันเพิ่งจะขอเลิกกับเขาเพราะฉันเบื่อที่ต้องคอยตอบคำถามที่ฉันไปทำเรื่องฉาวกับเขาซ้ำๆ
“ไม่มาหรอก เลิกกันแล้วน่ะ อ้อ! พี่เห็นริต้าจ้องตาเป็นมันเชียว อยากได้เหรอ?” ฉันแสยะยิ้ม
“ฮ่าๆ พี่โซระพูดอะไรคะ?” เธอหัวเราะกลบเกลื่อน
“ก็พูดความจริงสิคะ” ฉันยิ้ม
“แหม…ริต้าไม่ใช่คนแบบนั้นนี่คะ ที่สำคัญริต้าก็มีแฟนแล้ว ไม่แย่งแฟน “ป้า” หรอกค่ะ” ยัยเด็กผีนี่พูดยิ้มๆพร้อมกับเน้นเสียงหนักตรงคำว่า ป้า ใส่หน้าฉัน
เธอจะไม่มีวันแก่เลยสินะยะยัยเด็กริต้า!
“เหรอคะ ไหนล่ะแฟนริต้า” ฉันกัดฟันยิ้มๆ
“นู่นไงคะ นั่งอยู่ตรงนั้นน่ะ” ยัยเด็กริต้าดึงแขนฉันแล้วลากออกจากห้องแต่งตัว ดูเหมือนเธอจะเต็มใจนำเสนอแฟนเธอซะเหลือเกินนะ
ยัยเด็กนี่ชี้ไปที่ผู้ชายคนหนึ่งหน้าตาค่อนข้างหล่อถึงหล่อมากที่นั่งติดขอบแคทวอร์คคนนั้น เขาดูดีใช้ได้เลยล่ะ ในความคิดฉันนะ!
เขาปากนิด จมูกหน่อย ผมสีน้ำตาลรับกับสีผิวขาวๆของเขาได้เป็นอย่างดีเลย ริมฝีปากแดงธรรมชาติจนน่าสัมผัส เอาเป็นว่าเขาดูดีมากและฟีโรโมนสูงมากอ่ะนะจนฉันยังเผลอจ้องซะนาน
ริต้านี่เซ้นส์ดีใช้ได้เลย แต่ดูเหมือนเขาจะอายุใกล้กันกับฉันน่ะ ยัยเด็กนี่อายุแค่ 19 เอง และฉันก็แค่ 23 อ่ะ แฟนเด็กนี่ก็น่าจะอายุพอๆกับฉัน (ไม่ถือว่าแก่นะคะ ^^)
“หล่อใช่ไหมค่ะ ริต้าเลือกมาดีค่ะ” ริต้ายิ้มร่า
“จ้ะ” ฉันยิ้มมุมปาก ในหัวฉันดันมีความคิดดีๆเกิดขึ้นมาน่ะสิ สนุกแน่ริต้า
แหม..ว่าก็ว่านะ ฉันเห็นยัยนี่นัวเนียอยู่กับเอเดนแฟนเก่าฉันอยู่เมื่อไม่กี่วันที่แล้ว คิดแล้วมันก็เจ็บใจที่พวกปาปารัสซี่ดันเอาไปตีข่าวซะฉันเสียหายเลย (อันที่จริงก็เรื่องปกติ) ว่าแล้วมันก็อยากเล่นอะไรสนุกๆให้ยัยเด็กนี่เข้าใจความรู้สึกของฉันบ้าง
“ระวังนะ…ของหายจะไม่ได้คืน” ฉันพูดยิ้มๆก่อนมองไปที่แฟนยัยเด็กนี่ด้วยสายตามีเลศนัยน์
แฟนเผลอแล้วเจอกันนะคะสุดหล่อ : )
เม้นต์ๆค่า นี่แค่บทนำเนอะ สั้นไปนิด 1 เม้นต์ = 1 ล้านกำลังใจนะ
ใครอยากอ่านต่อเม้นต์นะคะ
ความคิดเห็น