คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Forbidden ❤ ♡ - 001
How can you see into my eyes like open doors?
Leading you down into my core where I've become so numb
Without a soul, my spirit sleeping somewhere cold
Until you find it there and lead it back home............
คงจะใช่สินะ..... ที่มันกำลังจะกลับมา
------- Kris's part--------
So give me reason to prove me wrong, to wash this memory ~~~~~~
เห้อออ ใครโทรมาแต่เช้ากันวะ คนกำลังจะหลับจะนอน เมื่อวานผมยังแทบจะไม่ได้นอน แล้วยังต้องมาเจอพวกบ้าที่ไหนก็ไม่รู้โทรมาแต่เช้า เหอะๆ ถ้ามันไม่มีเรื่องด่วนหรือโทรผิดละก็ มีเรื่องกับผมแน่ !
"ฮัลโหล" ผมตอบเสียงห้วนๆ
"นี่ฉันเอง ..... "
"ห้ะ ?"
" ฉันเอง.... คิม จุนมยอน " อะไรกันเนี่ย ร้อยวันพันปีไม่เห็นจะโทร สงสัยงานนี้ คงเกิดเรื่องละสิท่า
" ทำไม ? มึงมีอะไร "
" ระวังตัวไว้ คริส กูว่าอะไรบางอย่างกำลังกลับมา "
" อะไรบางอย่าง .... มึงหมายถึงอะไรวะ "
" พวกนั้นที่พรากครอบครัวมึงไปมันกำลังจะมากูรู้สึกได้ มึงไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นแค่ฟังกู วันนั้นกูเมาและหลับไปที่ไนท์คลับ กูมารู้สึกตัวอีกที่ตอนเช้า กูก็รีบกลับมาที่บ้าน มึงรู้มั้ย สภาพบ้านกูเป็นยังไงตอนเปิดมาเจอ.....หึๆๆๆ ของทุกอย่างถูกรื้อค้นไปจนหมด ข้าวของกระจัดกระจาย แต่ที่สำคัญไปกว่านั้น บนโต๊ะทำงานกูมีรูป มึง ไอ้ชาน และก็ ไอ้เด็ก เลือดผสมนั้น มีรอยกากบาทไว้ที่หน้าทั้งสามคน และอีกอย่างก็คือ....บนผนังบ้านกู พวกมันวาดสัญลักษณ์ของไอ้ชานยอล สัญลักษณ์นกฟินิกซ์ไฟ ถูกผนึกกับดาว 5 แฉกสัญลักษณ์ของพวกมัน ที่อยู่ภายใต้รัศมีจันทรา กูว่ามันกำลังเล็งเป้าหมายไปที่ไอ้ชาน คริส..... กูอยากจะขอให้มึง ช่วยดูแลไอ้เด็กนั้นด้วย เพราะยังไงมันก็เป็นลูกน้องของมึงทั้ง 2 คน "
" ได้กูจะดูแลพวกมัน "
" นี้อาจเป็นครั้งสุดท้าย ที่มึงจะได้ยินเสียงกู เพราะตอนนี้พวกมันรู้ที่อยู่กู.... มันคงไม่ปล่อยกูไว้หรอก "
" เห้ย มึงอย่าพูดแบบนี้ดิวะ กูอยู่ทั้งคนนะเว้ย มาอยู่กับกูก็ได้ มันจะได้หาตัวมึงไม่เจอ"
"ลาก่อน"
"เห้ยยยย!!!! ไอ้ซูโฮ "
ตู้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ผมจะปล่อยให้มันเป็นอะไรไปไม่ได้ เพราะมันเป็นเพื่อนคนเดียวของผม คนเดียวที่ผมไว้ใจ..
ถึงผมจะไม่ใช่มนุษย์ แต่พลังที่ผมมีก็คงไม่อาจบอกพิกัดมันได้ว่าตอนนี้มันอยู่ที่ไหน
ยิ่งผมกับมันมีเลือดๆ เดียวกันก็คือ ' เมโทรไรท์ '
เมโทรไรท์ คือ พวกที่มีพลังแข็งแรงมากที่สุด ใน พวกบรรดาอมนุษย์ แต่ถ้าเกิดโดน สวะดูดเลือดนั่นกัด....
พวกผมก็จะไม่กลายร่างเป็นแบบกับพวกมันหรอกครับ
แต่พวกเราจะตายทันที!!!
แต่ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ได้เลยหรอ ผมไม่อาจช่วยมันได้จริงๆหรอ ?
เห้อ........... ก็คงจะใช่ซินะเพราะต่อให้ตามหายังไงก็คงใช่เวลาเป็น อาทิตย์กว่าจะหาเจอ ไม่ซิอาจเป็นเดือนเพราะผมไม่รู้
ว่ามันอยู่จุดไหนบนโลกใบนี้ งั้นตอนนี้สิ่งที่ผมควรทำก็คือ ทำตามคำขอของมันซินะ
........ดูแล ไอ้เด็ก 2 คนนั้น ลูกน้องคนสนิททั้ง 2 ของผมโดยเฉพาะ ปาร์ค ชานยอล คงต้องดูแลเป็นพิเศษ......
------ End Kris's part-----
"เห้ย ไอ้แด้ กี่โมงแล้ววะ "
" บ่าย 2 สี่สิบ ทำไมมึงจะรีบไปไหน ? "
" เปล่า กูจะนอนหมดคาบแล้วเรียกด้วย " ชีวิตการเรียนนนี้มันช่างน่าเบื่อ น่าเบื่อสิ้นดี ไม่เหมือนเวลาต่อสู้ทั้งสนุก และ
เหมือนได้ออกกำลัง ผมเองก็ไม่เข้าใจจริงๆว่าเรียนไปแล้วผมจะเอาไปทำอะไรได้ ไอ้แคลลูลัส อะไรเนีย
นอนดีกว่า zZZZ
" หมด คาบแล้วเว้ย กลับบ้านๆ "
" เออ ขอบใจ " ผมพูดพลางลุกขึ้น และเซตผมให้เข้าที่ก่อนจะหยิบเป้มาสะพายไว้ที่บ่า และ กลับบ้านปกติผมจะกลับบ้านกับไอ้เด็กเซฮุน แต่วันนี้ไม่รู้มันอยู่ไหน สงสัยคงจะหลับยาวหรือ ไม่งั้นก็คลุกตัวกับ ไอ้หน้าหวาน ลูลู่ เบื่อจริงๆไอ้พวกมีความรักเนี่ย เหอะๆ ไร้สาระ
" ไอ้ลูกหมา !! " เสียงใครบางคนตะโกนไล่หลังผมมา มึงจะเรียกใครแบบนั้นก็เรียกไป แต่ต้องไม่ใช่กับกู
" มึงเรียกใคร " ผมหันไปมองยังต้นเสียงก็พบกลับพวกนักเลง หมาหมู่ ที่ไม่มีปัญญาสู้คนเดียว
ต้องมีพวกถึงจะกล้าสินะ แต่ก็เข้าใจสงสัยคงจะโกธรที่ผมไปอัด ลูกน้องมันครั้งที่แล้ว ก็ทำไงได้มันอยากมาหาเรื่องก่อนเอง อีกอย่าง พวกมันมีกัน ตั้ง 3-4 คน ผมสู้ตัวคนเดียวผมยังไม่บ่นเลย แต่ที่ไม่บ่นก็เป็นเพราะ พวกมันทำอะไรผมไม่ได้เลยแม้แต่น้อยนะสิ
"กูก็เรียกมึงไง !!! ทำไม จะร้องไห้ฟ้องครูรึไง "
" เหอะๆ ใครกันแน่ที่ต้องร้องไห้ มึงอยากเป็นเหมือนลูกน้องมึงไง ? " ผมชี้นิ้วไปที่ลูกน้องทั้ง 4 คนที่หลบอยู่หลังพวกมัน หึๆ คราวนี้มากันเป็นสิบเลยสิสงสัยจะกลัวแพ้ แต่ยังไงก็คงจะแพ้ผมอยู่ดี
" งั้น ก็มาดูกัน เห้ย! พวกเราสั่งสอนไอ้เด็กปากดีนี้หน่อยดีกว่าวะ " พวกมันทั้ง 10 รีบวิ่งมาล้อมผมทั้งหน้าและหลัง ต่างคนต่างพยายามจะเข้ามาทำร้ายผมในทุกทิศทาง แต่มันคงไม่มีโอกาศได้ทำหรอกเพราะ ผมเบื่อที่จะเล่นกับพวกมันแล้ว ผมควรจะส่งพวกมันไปลงนรกได้แล้ว
Fenix Fireeeeeeeee
ผมคงยังไม่ได้บอกคุณสินะ ว่าพลังที่ผมมีคือ ฟิสิกซ์ไฟ ผมสามารถปลดปล่อยมันออกมาเพื่่อ ให้เปลวไฟแห่งฟินิกซ์แผดเผาคนที่ผมต้องการให้มัน หมดลมหายใจ คนที่ผมไม่ต้องการเห็นหน้า ให้มลายกลายเป็นเถ้าธุลีถ้าพรุ่งนี้มีคนมาเจอซากขี้เถ้าเยอะขนาดนี้ คงจะนึกว่ามีคนมาเผาขยะแน่ๆ แต่คนพวกนั้นมันก็ไม่ได้ต่างอะไรกับขยะอยู่แล้ว
หึๆ
" เซฮุน ทำไมวันนี้มึงไม่ไปเรียน " ผมมองเด็กหนุ่มร่างสูง กำลังนั่งดูทีวีอย่างสบายใจ ทำอย่างกับว่าวันนี้เป็นวันหยุดอย่างนั้นละ
" ก็ผมตื่นสายอะพี่ พี่ตื่นแล้วก็ไปเลยไม่รอผมอ่า ผมก็นอนเลยดีกว่า ฮ่าๆๆ " เห้อ ดูมันตอบอย่างสบายใจ
ไม่เป็นเดือดเป็นร้อนเลย
" ถ้ากูรอมึงก็คงไม่ได้เรียนอะ "
"แหะๆ พี่ก็พูดเกินไป "
" มึงควรนึกถึงอนาคตนะ ถึงมึงไม่อยากเรียน ก็ควรไปให้ครูเห็นหน้าจะได้มีสิทธิ์สอบ กูเองก็ไม่อยากเรียน แต่ก็ไปๆให้พอเรียนจบ "
" โห่ พี่ผมรู้ว่าจริงๆพี่ก็ขี้เกียจเรียน อีกอย่าง.... "
" อีกอย่างอะไรมึง "
" พี่คริสก็ไม่อยู่เค้าไม่รู้หรอกหน่าว่าเราทำอะไร ยังไง ที่ไหน กับใคร "
" แล้วไง ? มึงเลยจะหลอกพี่เค้าว่างั้นเหอะ "
" เปล่าพี่ ผมแค่อยากให้พี่ผ่อนคลายบ้างไง อย่าไปเครียดไรงี้อ่า "
" โอ เซฮุน มึงรู้ไหม ทำไม พี่เค้าต้องให้เราเรียนหนังสือ"
" จะได้ไม่โง่ หรอ "
"พี่เค้า อยากให้เราใช้ชีวิตแบบคนปกติ ใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียนเหมือนกับคนที่อายุเท่าพวกเราเค้าทำกัน ดีกว่าออกไปมีเรื่องกับชาวบ้านเค้า ยิ่งเราใช้พลังมากเท่าไหร่พวกมัน..... สวะดูดเลือดนั่น ก็จะสามารถหาเราเจอได้มากขึ้น "
" แล้ว ที่พี่พูดอยู่เนี่ย พี่ไม่ได้เพิ่งใช้พลังไปหรอ ที่ข้อมือพี่ยังขึ้นสัญลักษณ์ นกฟินิกซ์อยู่เลย " ทุกครั้งที่ผมใช้พลังมันจะขึ้นสัญลักษณ์นี้ตลอด จนกว่าอารมณ์ผมจะเย็นลง สัณลักษณ์ฟินิกซ์จึงจะค่อยๆจางลง และหายไปในที่สุด
" เออ กูเพิ่งใช้มา กูใช้เพื่อป้องกันตัว ไม่ได้ใช้อวดชาวบ้านแบบมึง "
" ผมไม่ได้อวด ผมก็ป้องกันตัวเหมือนกัน "
" งั้น คงมีคนจะมาทำร้ายมึงตลอดเลยสินะ "
"เปล่า เค้ามาทำร้ายเสี่ยวลู่.... ของผม " เหอะๆๆ มึงก็อย่างนี้ตลอดสินะ เซฮุน หลงอยู่กับแต่ความรัก ความรักมันมีอะไรดีทำไมจะต้องเอาชีวิตตัวเองไปแขวนไว้อยู่บนเส้นด้าย ทำไมมึงต้องเสี่ยงขนาดนี้ด้วย
ทำไม ?.........
" ถ้ามึงคิดว่าสิ่งที่มึงทำอยู่มันดีก็ทำไป อย่ามาร้องไห้เสียใจทีหลังละ "
"ทำไม พี่ไม่ลองรักใครดูบ้างละ พี่จะได้รู้ว่าความรักมันเป็นยังไง พี่จะได้รู้สึกเหมือนที่ผมรู้สึก....."
" รักข้างเดียวแบบมึงนะหรอ กูไม่ต้องการ "
เหอะๆ ความรัก ไร้สาระสิ้นดี !!
ผมพาตัวเองมานั่งเล่นโน๊ตบุคอยู่บนเตียง เพื่อเช็คอีเมล์และข่าวสารต่างๆ ทั้งๆที่น้ำก็ไม่ได้อาบ ข้าวก็ไม่ได้กิน คงเป็นเพราะเลือดคิโทว์ไรท์ในตัวผมสินะถึงทำให้ผม อดทนได้ถึงขนาดนี้ จริงๆแล้ว เมื่อ 3 วันที่ผ่านมานี้ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องผมเลยด้วยซ้ำไปแม้กระทั่ง น้ำเปล่าสักแก้ว....
ตือดือดึ้งงงง ~~~
เสียงไลน์เข้า สั่นมาจากโทรศัพท์ไอโฟนสีดำของผม มันปรากฏชื่อของผู้ติดต่อที่เพิ่งเริ่มการสนทนามา.....
แดฮยอนนั่นเอง
Dae HottY boY
21:23 say : ไอ้ ชานๆ พน เว้ยจะมีเด็กใหม่เข้ามาเว้ยยยยยย
Chanyeol
21.25 say : เออ แล้วไงเกี่ยวไรกับกู
Dae HottY boY
21:25 say : มาเตรียมการรับน้องมันส์ๆ กัน ^ ^
Chanyeol
21.31 say : มึงจะทำไรก็ทำไปดิ
Dae HottY boY
21.32 say : เห้ยเป็นไรเนียมึง ปกติมึงก็ชอบไม่ใช่หรอ
Chanyeol
21.55 say : เปล่า กูไปนอนละ เจอกันพรุ่งนี้
Dae HottY boY
21.57 say : อะไรของมึงวะ เออๆได้ๆ กูชวนแล้วนะเว้ยมึงไม่สนใจเอง อย่ามาขอเข้าร่วมขบวนการทีหลังละกัน
ผมละเซ็งมันจริงๆ ไอ้บ้าเนี่ย เห็นเด็กใหม่ไม่ได้ ชอบไปแกล้งเค้า โรคจิตหรือเปล่าก็ไม่รู้
แกล้งคนเเดียวไม่พอยังจะลากผมเข้าไปด้วย บางครั้งผมก็สงสารเด็กใหม่พวกนั้นนะ แดฮยอนน่ะเป็นหัวหน้าห้อง A12 ซึ่งก็คือห้องที่ผมเรียนอยู่นั้นละ มันชอบใช้อำนาจมันบังคับคนนู่นคนนี่ ครั้งที่แล้วมีเด็กใหม่เข้ามามันก็บังคับให้เค้าไปขโมยเหรียญรุ่นของรุ่นพี่ที่จบการศึกษาเมื่อปีที่แล้วมาเผาทิ้งจนครูใหญ่จับได้ เด็กคนนั้นเลยลงเอยด้วยการเข้าบัญชี blacklist ของโรงเรียน ทั้งที่พื้นเพนิสัยของเด็กคนนั้นเป็นคนเรียบร้อย ไม่ค่อยพูดค่อยจา
พอเจอเหตุการ์ณแบบนั้นเข้าไปยิ่งกลายเป็นคนเก็บตัวไปเลย ไม่พูดไม่จาส่วนไอ้แด้ ก็ชอบไปล้อเลียนเค้า
ซึ่งผมเองก็รับไม่ได้กับการกระทำของมัน จึงต้องคอยห้ามมันบ่อยๆ แต่เหมือนมันก็ไม่สนใจ
แถมยังมีหน้ามาชวนผมแกล้งชาวบ้านเค้าอีก ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนกับมันมานานผมคงเลิกคบมันไปแล้ว
ถึงภายนอกผมอาจจะดู แข็งกร้าว เกเร อันธพาล
ถึงแม้ร่างกาย สายเลือด และนกฟินิกซ์ จะเป็น......อมนุษย์
แต่หัวใจของผม ก็ยังคงความเป็นมนุษย์อยู่
.
.
.
.
.
.
.
.
.
วันนี้ไอ้เด็กตัวสูงมันตื่นทัน เราก็เลยไปโรงเรียนพร้อมกัน ที่มันตื่นทันน่ะไม่ใช่อะไรหรอก ผมเนี่ยละปลุกมันแทบตายกว่าจะตื่น ถ้าไม่ติดว่าเป็นพี่น้องกัน คงต่อยมันตายไปนานแล้ว คนห่าอะไรกวนตีนชิบหายแต่พี่น้องที่ว่าเนี่ยก็ไม่ได้เป็นพี่น้องแท้ๆนะ แค่เรามีเลือดต้นตระกูลเดียวกัน สำหรับพวกผมเนี่ย ไม่ว่าใครก็ตามที่ถูกเรียกว่าอมนุษย์ผมก็นับญาติด้วยหมด เพราะบนโลกใบนี้จะมีสักกี่คนที่เป็นแบบผม หึๆ รับประกันได้เลยทั้งโลกไม่ถึง 10 คน
“ โย่ว ปาร์ค ” ไม่ต้องหันไปดูก็รู้ว่าต้นเสียงเป็นใคร กลิ่นน้ำหอมที่มันคละคลุ้ง ตีกันตลบอบอวนไปหมด จนผมรู้สึกอยากจะอาเจียนทุกครั้งที่อยู่ใกล้มัน แต่ก็ดีอยู่ที่ผมกับมันไม่ค่อยสนิทกันจึงไม่ค่อยได้เจอมันสักเท่าไหร่ ผมถือว่านั้นเป็นเรื่องราวดีๆ
“ มึงจะเรียกทั้งบ้านกูเลยใช่มั้ย ”
“ โห ฮ่าๆ เอาใหม่ๆๆๆ ชานยอล ” นี่มันต้องการอะไรของมันวะ
“ เออ อะไรมึง ”
“ ไม่แกล้งเด็กใหม่กับพวกกูจริงอ่า เนียไอ้แด้ให้กูมาชวนเลยน้า ”
“ พวกมึงจะทำอะไรก็ทำดิวะ ครั้งที่แล้วที่มึงแกล้ง หรือครั้งก่อนๆที่มึงเคยแกล้ง พวกมึงก็ทำกันโดยไม่มีกูได้ ครั้งนี้เป็นเหี้ยอะไร ทำไมต้องลากกูไปด้วย ” ผมไม่เข้าใจพวกมันจริงๆ ปกติถ้าผมบอกว่าไม่ก็คือไม่ แต่ทำไมคราวนี้มันตื้อจนผมรู้สึกหัวเสีย จนอยากจะเตะมันทั้ง 2 คนเลยไม่ว่าจะเป็นไอ้แด้ หรือ ไอ้ยงกุก
“ แล้วมึงจะเสียใจ คนนี้เด็ดนะเว้ยลูกผู้ดีซะด้วย น่าแกล้งเหี้ยๆ เห็นเค้าบอกยังกะเด็กผู้หญิงแหน่ะ โรงเรียนเราที่เป็นชายล้วนเนีย ถ้าได้เจออะไรแบบนี้ก็เจริญหูเจริญตาดีเหมือนกันนะ ฮ่าๆๆ ” ไอ้ยงกุกพูดไปยิ้มไป พร้อมตบบ่าแดฮยอน ดูพวกมึงมีความสุขบนความทุกข์ของชาวบ้านเค้าจริงๆเลยเนอะ
“ นักเรียนวันนี้ ห้องเรียนเราจะมีสมาชิกมาเพิ่มอีกหนึ่งคน ”
“ ว้าวววววว โห่ววววววว หู่ววววววววววววว ” ไอ้พวกเสียงโห่เนียไม่ต้องเดาให้ยาก เสียงของไอ้เพื่อนตัวดีของผมเอง
“ เข้ามาสิ บยอนแบคฮยอน ” ครูมินโฮพูดพลางกวักมือเรียก ใครบางคนให้เข้ามาในห้อง
ทันทีที่ครูพูดจบนักเรียนใหม่คนนั้นก็ค่อยๆย่างกายเข้ามาในห้อง ........... อย่างเชื่องช้าและเขินอาย
เฮือก...... รู้สึกเหมือนหายใจไม่ทั่วท้อง ก้อนเนื้อข้างซ้ายเต้นเร็วผิดปกติ ทำไมมันเต้นไม่เป็นจังหวะแบบนี้วะ หรืออาจเป็นเพราะภาพที่ปรากฏตรงหน้า ชายหนุ่มอายุรุ่นราวคราวเดียวกับผม ใบหน้าขาวสะอาดนวลเนียน กระจ่างใส เอวขอดๆนั้น ตัวเล็กๆ ถ้าเทียบความสูงกับผมแล้วคงจะอยู่แถวๆหน้าอกของผม บวกกับ ริมฝีปากสีแดงอิ่มเอิบนั้น ดูน่ารักสดใส น่ารักมากๆ
เห้ย นี้กูเป็นอะไรไปวะเนีย เกิดเหี้ยอะไรกับกู เกิดมา 18 ปีไม่เคยชมใครว่าน่ารักแม้กระทั่งดาราผู้หญิงที่เค้าว่าสวย แต่นี้ผู้ชายแท้ๆ กูกลับชมว่าน่ารัก เกิดเหี้ยไรกับชีวิตกูครับ
เดียวนะ เมื่อกี้ผมพูดว่า ‘ ครับ ’ หรอ ไอ้หมอนี้มันต้องเล่นของอะไรแน่ๆเลย ถึงได้ทำให้ผมเสียศูนย์ได้ขนาดนี้
“ สวัสดีทุกคน ฉันชื่อ บยอนแบคฮยอน เรียกสั้นๆว่า แบคฮยอนก็ได้น้า ” คนตัวเล็กที่ยืนยิ้มอยู่หน้าห้องโบกมือทักทายทุกคน แถมยังยิ้มจนแก้มแทบปริ
มึงยิ้มจนตาหยีแบบนี้ รู้มั้ยกูชักจะรู้สึกแปลกๆกับตัวเองแล้วสิ......................
อ่าาาาาาาาาาาา
เย้ 100 เปอร์ละอ่าาาาาาาาาา
ดีใจจังเลย และแล้วก็เปิดตัว ไปแล้ว 1 คู่อย่างเป็นทางการกับเรื่องนี้
ชานแบค
ขอบคุณที่มาอ่านกันน้าคะ ดีใจอ่าตอนนี้มีคนมากดเป็นแฟนพันธุ์แท้ด้วยอะ
ปริ่ม
เลิฟยู้ว น้าาาาาา
ความคิดเห็น