ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Wicked Boys... แค่ใจร้าย : ตอนที่1 [กลับมา]
ตอนที่1 : กลับมา
"ไปเรียกจองกุกมาพบฉัน" จอน ฮันเกิง ผู้เป็นใหญ่ที่สุดในบ้านเอ่ยสั่งลูกน้องเสียงเรียบ ก่อนจะประสานมือตนเองไว้แน่นอย่างใช้ความคิด
"คุณพ่อคิดดีแล้วหรอคะ?" จอน นาอึน ลูกสาวคนเล็กของตะกูลจองเอ่ยถามขึ้น แต่คนเป็นพ่อก็ทำหูทวนลมราวกับว่าไม่ได้ยินเสียงที่ลูกสาวถาม
"เอ่ออออ...ท่านครับ คุณจองกุกบอกว่าไม่ว่างครับ" คนเ็ป็นพ่อได้ยินสิ่งที่ลูกน้องตนบอก จากสีหน้าปกติก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าที่โมโหขึ้นมาทันที
"ไปตามพี่ชายแกมาซะ แล้วบอกมันด้วย อย่าจองหองให้มันมากนะ" ฮันเกิงพยายามข่มอารมณ์ของตนไว้แล้วออกคำสั่งให้ลูกสาวคนเล็กเป็นคนไปตามลูกชายตัวดีมาแทน
เมื่อได้รับคำสั่งนาอึนจึงรีบเดินไปที่ห้องของพี่ชายอย่างรวดเร็ว ถึงแม้จะชินกับการทะเลาะกันของพี่ชายและพ่อของตัวเอง แล้วแต่ก็ยังไม่อยากให้ทั้งคู่ทะเลาะกันอยู่ดี..
เมื่อเดินมาถึงหน้าห้องของพี่ชาย คนเป็นน้องก็เคาะประตูอย่างมีมารยาทก่อนจะเปิดประตูเข้าไป
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ~
"พี่จองกุกคะ นาอึนเองนะ" เมื่อจองกุกได้ยินเสียงน้องสาวที่คุ้นหู จึงอนุญาติให้เข้ามาได้
"มีอะไรนาอึน" พี่ชายเอ่ยถามน้องสาวเสียงนิ่งแต่สายตายังคงเพ่งไปที่ภาพบนจอทีวีอย่างไม่สนใจ
"ไปพบคุณพ่อเถอะนะคะ คุณพ่อมีเรื่องสำคัญจะคุยกับเรา"
"จะสนใจทำไมกัน วันๆพ่อจะพูดถึงอะไรนักหนา นอกจากเรื่องธุรกิจ เงิน แล้วก็ความสุขของตัวเอง" คนเป็นพี่พูดเสียงเข้ม นาอึนเมื่อได้ยินสิ่งที่ำี่ชายพูดก็เงียบนิ่งไป
"แกหัดต่อต้านพ่อบ้างเถอะ จะไปทำตามคำสั่งทำไม แกจะเป็นลูกที่แสนดีของพ่อแค่ไหนพ่อก็ไม่สนใจแกหรอก" นาอึนก้มหน้าลงมองมือตัวเองอย่างน้อยใจ ก่อนที่คนเป็นพี่จะเงยหน้ามองน้องสาวของตนแล้วก็อดสงสารน้องสาวของตัวเองไม่ได้
นาอึนก็คงต้องการความอบอุ่นจากพ่อเหมือนผมนั่นแหละ เพราะตั้งแต่แม่จากไปสำหรับเราสองคนอะไรๆมันก็ดูแย่ไปหมด
นาอึนอยากทำอาหารให้เก่ง อยากได้ตุ๊กตาบาร์บี้สวยๆเป็นของขวัญจากแม่เหมือนกับเด็กผู้หญิงคนอื่นๆ.... แต่แม่ก็กลับมาจากพวกเราไป
"ถึงยังไงตอนนี้พี่ก็ควรจะไปหาคุณพ่อก่อนนะคะ เดี๋ยวคุณพ่อจะโกรธเอา" นาอึนฝืนใจพูดขึ้น
"ไม่! พี่ไมอยากเห็นหน้าไอ้แก่นั่น!!!"
"พี่อย่าเป็นแบบนี้สิ ถือว่าฉันขอ แค่แปปเดียวเองไปเถอะนะ"
"ก็ได้ แต่ถ้าพ่อพูดถึงเรื่องธุรกิจ พี่จะไม่ฟังมันนะ"
"ค่ะ"
ทั้งสองเดินออกมาจากห้องก่อนจะตรงไปที่ห้องทำงานของคนเป็นพ่อ แต่ระหว่างทางเดินจองกุกก็สังเกตเห็นว่าว่าตามทางเดินบ้านและชั้นล่างกำลังมีแม่บ้านและคนงานกำลังช่วยกันจัดของ คล้ายกับว่าจะต้อนรับใครซะอย่างนั้น
"มีงานอะไร ทำไมถึงต้องจัดบ้าน"
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน" เมื่อได้ยินนาอึนตอบกลับมาคนเป็นพี่จึงเลิกสงสัย
"กว่าจะเสด็จมาได้ คิดว่าต้องให้เทวดาไปลากแกมาซะอีก" คนเป็นเอ่ยทักลูกชายด้วยถ้อยคำที่ไม่สบอารมณ์นักก่อนที่ลูกชายตัวดีจะตอบกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้
"หึ! คิดได้แบบนั้นแล้วทำไมถึงยังให้นาอึนไปตามอีกล่ะ"
"อย่าไร้มารยาทให้มันมากนัก!!!!!" ฮันเกิงตวาดใส่ลูกชายก่อนที่จองกุกจะจ้องกลับตาแข็ง
"มีอะไรจะคุยก็พูดมา ไม่อยากทนฟังเสียงของคนแก่ใกล้ตายแบบนี้นานๆ" จองกุกตอบกลับ
"จองกุก!!!!!!!!!!"
"คุณพ่อพอเถอะค่ะ พี่ก็ด้วย" นาอึนร้องห้าม
"หึ! ฉันแค่จะให้แกมาต้อนรับภรรยาใหม่ของฉัน ซึ่งผู้หญิงคนนั้นก็คือ ปาร์ค ยุนอา แม่ของจีมิน เพื่อนของแก"
"อะ อะไรนะคะ คุณพ่อกับคุณน้ายุนอา....." นาอึนพูดขึ้นด้วยความตกใจพร้อมกับมองพี่่่่่ชายของตนที่กำลังกำมือแน่นด้วยความโกรธ
"ยุนอากำลังกลับมาจากอเมริกา ซึ่งน่าจะมาถึงบ่ายๆของวันนี้ นาอึน พ่อจะให้จีมินใช้ห้องนอนข้างๆ้ห้องของลูก ลูกโอเคมั้ย?"
"ค่ะคุณพ่อ"
"ส่วนแก ถ้าจีมินกับยุนอาต้องการอะไรก็จัดหาให้ด้วย" ฮันเกิงออกคำสั่งให้ลูกชาย
"ทำไม? มือตีนไม่มีกันทั้งแม่ทั้งลูกเลยหรอไง อยากได้อะไรถึงต้องให้คนอื่นหาให้"
"แกก็คิดซะว่าเป็นแม่แกสิ!"
"แม่งั้นหรอ? หึ! คลอดผมกับน้องออกมารึไง?!"
"จองกุกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!"
"คุณผู้ชายครับ ตอนนี้คุณนายยุนอาเดินทางมาถึงบ้านของเราแล้วครับ" ลูกน้องของฮันเกิงเอ่ยขึ้นขัดจังหวะของพ่อลูกที่กำลังทะเลาะกัน
"อืมมม ไปพามาที่ห้องนี้"
เมื่อลูกน้องได้ยินคำสั่งจึงรีบเดินไปพาคุณนายคนใหม่ของบ้านมายันห้องที่เจ้านายสั่ง
"สวัสดีค่ะ คุณฮันเกิง" คนเข้ามาใหม่เอ่ยทักทายขึ้น
"สวัสดีครับ คุณยุนอา ยินดีต้อนรับเข้าสู่บ้านของเรา.. นาอึน ทักทายคุณแม่ซะสิ"
"อ่ะเอ่อออ สะสวัสดีค่ะคุณน้าา"
"นาอึน เรียกน้าว่าแม่เถอะจ้ะ แม่จะมาดูแลหนูกับจองกุกนะ"
"ผมดูแลตัวเองกับนาอึนได้ ไม่ต้องยุ่ง" จองกุกเอ่ยขึ้น
"อ่าาาา~ นั่นจองกุกหรอจ๊ะ โตเป็นหนุ่มแล้ว ไวจริงๆเลย"
"หึ! ตอแหล" จองกุกสบถขึ้น
"จองกุกกก!!!!!!!"
"ไม่เป็นไรค่ะท่าน ฉันเข้าใจเด็กๆดี เพราะว่าตอนคริสตัลยังมีชีวิตอยู่ก็ดูแลลูกๆได้ดีมาก เด็กๆคงยังปรับตัวไม่ทัน"
จองกุกมองไปที่ยุนอาก่อนจะกำหมัดไว้แน่นด้วยความหมั่นไส้ พร้อมกับเดินไปดึงนาอึนแล้วเดินออกไปจากห้อง
"ขอโทษแทนไอ้เด็กบ้านั่นด้วยนะยุนอา"
"ค่ะท่าน"
"แม่บ้าน! พาหนูจีมินไปเก็บข้าวของแล้วก็ช่วยจีมินจัดห้องด้วย"
"ค่ะ"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น