ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : -2-
“ไงฟ้า”
“อ้าวกันย์มีอะไรแต่เช้าหรอ”
“ผมมารับฟ้าไง”
“บ้า”
ผมยิ้มให้กับรอยยิ้มเขินอายของแฟนสาว
“หน้าแดงใหญ่แล้ว”
ผมล้อและจับกุมมือเรียวบางมาไว้ข้างกาย
“ไปได้ยัง”
“อือ”
“ฟ้า”
“หือ”
“หน้ายังไม่หายแดงอีกหรอ ไม่สบายรึเปล่า”
ผมเอื้อมมือไปสัมผัสหน้าผากเธอเบาๆ
“ไม่ ไม่เป็นไร”
“อ๋อ ฟ้าเขินผมใช่ไหม”
“ไม่ใช่นะ”
อายมากกว่าเดิม
“อย่าปฏิเสธเลยผมรู้ทันหรอก”
“...”
“อ้า น่ารักจังเลย”
ดึงร่างบางมากอดไว้ เธอกอดตอบอย่างเขินอาย
“กันย์บ้า”
“ครับ ผมบ้ามากจริงๆ”
กระชับกอดให้แน่นกว่าเดิม
ร่างบางยิ้ม
“จะไปโรงเรียนได้รึงยัง จะสายแล้วนะ”
ร่างบางพูดเบาๆ
“เออลืมไปเลย”
“ก็มัวแต่..”
“มัวแต่อะไรครับพูดให้จบซิ”
“เปล่านะ”
“พูดให้จบก่อนซิ”
“ไม่”
“น่ารัก”
ดึงร่างบางไปกอดไว้อีกครั้ง
“โอ๊ยหายใจไม่ออก”
ร่างบางโวยแต่ก็ยังเอื้อมมือไปกอดคนรักแน่นๆ
“น่าหมั่นเคี่ยว”
“กันย์ ฟ้าหายใจไม่ออก”
“แต่ฟ้าก็กอดผมอยู่เหมือนกันนะ”
ร่างบางเขินอาย เหมือนจะพึ่งคิดได้
“บ้า”
“อ๊ะ ทำตัวน่ารักอีกแล้วถ้าทำอีกผมอดใจไม่ไหวจริงๆนะ”
“จะทำไม”
ทำหน้าตาน่ารักท้าทาย
“อ้า อีกแล้วผมทนไม่ไหวแล้วนะ”
ผมหอมแก้มเธอฟอดใหญ่อย่างหมั่นเคี่ยว
“กันย์บ้า บ้าๆๆๆ”
“ครับผมยอมบ้า”
ร่างบางผละออกจากอ้อมกอดของผม เดินนำไปอย่างอายๆ
“น่ารัก”
ผมพูดกับตัวเอง วิ่งตามไปจับกุมมือร่างบางมาไว้ข้างตัว
“อ๊ะ”
ร่างบางก้มหน้านิ่ง
“...”
ไม่มีบทสนทนาใดๆ มีเพียงคำว่ารักที่ค่อยๆเพิ่มมากขึ้นทุกวินาที ทั้ง2ยิ้มให้กับโชคชะตาที่เล่นสนุกจนพวกเขาได้รักกันแบบนี้ ดูดีใช่ไหมความรักครั้งนี้
“อ้าวกันย์มีอะไรแต่เช้าหรอ”
“ผมมารับฟ้าไง”
“บ้า”
ผมยิ้มให้กับรอยยิ้มเขินอายของแฟนสาว
“หน้าแดงใหญ่แล้ว”
ผมล้อและจับกุมมือเรียวบางมาไว้ข้างกาย
“ไปได้ยัง”
“อือ”
“ฟ้า”
“หือ”
“หน้ายังไม่หายแดงอีกหรอ ไม่สบายรึเปล่า”
ผมเอื้อมมือไปสัมผัสหน้าผากเธอเบาๆ
“ไม่ ไม่เป็นไร”
“อ๋อ ฟ้าเขินผมใช่ไหม”
“ไม่ใช่นะ”
อายมากกว่าเดิม
“อย่าปฏิเสธเลยผมรู้ทันหรอก”
“...”
“อ้า น่ารักจังเลย”
ดึงร่างบางมากอดไว้ เธอกอดตอบอย่างเขินอาย
“กันย์บ้า”
“ครับ ผมบ้ามากจริงๆ”
กระชับกอดให้แน่นกว่าเดิม
ร่างบางยิ้ม
“จะไปโรงเรียนได้รึงยัง จะสายแล้วนะ”
ร่างบางพูดเบาๆ
“เออลืมไปเลย”
“ก็มัวแต่..”
“มัวแต่อะไรครับพูดให้จบซิ”
“เปล่านะ”
“พูดให้จบก่อนซิ”
“ไม่”
“น่ารัก”
ดึงร่างบางไปกอดไว้อีกครั้ง
“โอ๊ยหายใจไม่ออก”
ร่างบางโวยแต่ก็ยังเอื้อมมือไปกอดคนรักแน่นๆ
“น่าหมั่นเคี่ยว”
“กันย์ ฟ้าหายใจไม่ออก”
“แต่ฟ้าก็กอดผมอยู่เหมือนกันนะ”
ร่างบางเขินอาย เหมือนจะพึ่งคิดได้
“บ้า”
“อ๊ะ ทำตัวน่ารักอีกแล้วถ้าทำอีกผมอดใจไม่ไหวจริงๆนะ”
“จะทำไม”
ทำหน้าตาน่ารักท้าทาย
“อ้า อีกแล้วผมทนไม่ไหวแล้วนะ”
ผมหอมแก้มเธอฟอดใหญ่อย่างหมั่นเคี่ยว
“กันย์บ้า บ้าๆๆๆ”
“ครับผมยอมบ้า”
ร่างบางผละออกจากอ้อมกอดของผม เดินนำไปอย่างอายๆ
“น่ารัก”
ผมพูดกับตัวเอง วิ่งตามไปจับกุมมือร่างบางมาไว้ข้างตัว
“อ๊ะ”
ร่างบางก้มหน้านิ่ง
“...”
ไม่มีบทสนทนาใดๆ มีเพียงคำว่ารักที่ค่อยๆเพิ่มมากขึ้นทุกวินาที ทั้ง2ยิ้มให้กับโชคชะตาที่เล่นสนุกจนพวกเขาได้รักกันแบบนี้ ดูดีใช่ไหมความรักครั้งนี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น