Attack on Titan เทวาจอมดื้อปะทะซาตานหน้านิ่ง (รีไวxเอเลน)

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1: รับทราบ

บทที่ 1

"นะคร้าบท่านพ่อให้ข้าไปเถอะ" เสียงทะเล้นของเอเลนดังแว่วมาแต่ไกล โดยมีคริสต้ายืนอยู้ข้างหน้า บุคคลที่ทั้งสองเรียกว่าพ่อ หรือในนามที่เราเรียกกันว่า 'พระเจ้า'

"นะค่ะท่านพ่อข้าอยากไปบนโลกมนุษย์กับพี่เอเลนอะค่าาาา" เสียงของเด็กสาวผมสีทองอ้อนเหมือยลูกแมวอ้อนเจ้าของ ทำให้บุคคบที่นั่งอยู่ตรงกลางระหว่างทั้งสองคิ้วผูกกันเป็นปมเล็กๆแลเว ก่อนจะเอ่ยถามด้วยนำ้เสียงที่ดูดุดันแต่อ่อยโยน

"ทำไมอยู่ดีๆอยากไปล่ะ ทั้งคู่เลย" คุณพ่อได้หอมกระหม่อมของทั้งสองคนละฟอดใหญ่ๆ เอเลนก็กล่าวต่อด้วยนำ้เสียงจริงจังตามแบบของตัวเอง

"ข้าอ่านหนังสือของอาร์มินมาฮะ มันเขียนเกี่ยวกับโลกมนุษย์เต็มไปหมดเลย!" คริสต้าก็ไม่วายกล่าวเสริมเป็นลูกคู่

"ข้าก็อ่าน สนุกมากๆเลย" แต่ผู้เป็นพ่อกลัลหลุดขำออกมาเล็กน้อยพร้อมเล่าวีรกรรมของเอเลน ไม่สิ เผามากกว่าให้คริสต้าฟัง

"ลูกรู้มั้ย เดือนที่แล้วที่เอเลนเอากาแฟไปสาดใส่หนังสือ" คริสต้าพยักหน้ารับ แต่เอเลนกลับหน้าแดงเพราะเขินและโกรธเล็กน้อย

"และเมื่อปีที่แล้ว..."คนเป็นพ่อยังพูดไม่จบ เอเลนก็เอื้อมตัวมาปิดปากแล้วตะโกนเสียงดัง

"ท่านพ่อ! ข้าไม่ได้ตั้งใจซักหน่อย! อย่ามาว่าข้านะ!" เอเบนตีหลังพ่อตัวเองแบบเด็กๆ ทำให้ผู้เป็นพอหัวเราะร่า ส่วนผู่เป็นน้องสาวได้แต่ทำหน้างง

"พูดเรื่องอะไรกันค่ะ??...ว่าแต่เข้าเรื่องกันก่อนเถอะค่ะ!!!" คริสต้าตะโกนเสียงดังแล้วตบเบาะที่นั่งอยู่ ทำให้คุณพ่อแล้วคุณพี่ของตัวเองหยุดการ
กระทำลง

"ท่านพ่อไม่น่าเปิดประเด็นเลย!!" เด็กน้อยทำแก้มป่องทำให้ผู้เป็นพ่อบีบจมูกเบาๆ

"สรุปว่าพ่อผิดสินะ ฮ่าๆๆๆ" ท่านพ่อของทั้งสองหัวเราะอีกครั้ง คริสต้าถึงกับถอนหายใจเล็กๆ

"สรุปว่า...ให้ไปมั้ยค่ะ??" คริสต้ายื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆผู้เป็นพ่อ ทำให้ผู้เป็นพ่อตีหน้านิ่งในที่สุด

"พวกเจ้าแน่ใจว่าจะไปแน่นะ โลกมนุษย์อันตรายกว่าที่เจ้าคิดเอาไว้เยอะ" บิดาของทั้งสองถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของเด็กน้อยทั้งสองจะมาหยุดเพราะคำเตือนแค่นี้

"แน่ใจฮะ/ค่ะ" ทั้งสองพยักหน้ารับพร้อมดวงตาที่เปล่งประกาย ทำให้คนที่เป็นกังวลยิ้มออกมาเล็ก แล้วเดินนำทั้งสองไปที่ห้องทำงานของตนเอง

"จะให้ข้ากับคริสต้าเข้ามาทำไมเหรอฮะท่านพ่อ" เด็กน้อยทั้งสองคนเดินเข้ามาในห้องทำงาน ภายในตกแต่งเน้นไปโทนสีขาว พนังทำจากกระจกบานใหญ่ทำให้เห็นทิวทัศน์สวยๆได้จากห้องนี้ และมีต้นไม้กระถางๆเล็กๆขนาดฝ่ามือวางอยู่ตามเฟอร์นิเจอร์ภายในห้อง  ชายวัยกลางคนผายมือให้เด็กทั้งสองนั่งตรงโซฟาริมห้อง แล้วเดินไปหยิบหนังสือปกแข็งสองเล่ม แล้วยื่นให้เด็กน้อยที่นั่งอยู่คนละเล่ม

"นี้คือรายชื่อของบุคคลในนรกของเอเลนจะเป็นเพศชาย ส่วนของคริสต้าจะเป็นเพศหญิง..."ขณะที่ท่านพ่อกำลังจะพูดต่อ เอเลนก็พูดสวนขึ้นมา

"แล้วทำไมข้าต้องดูด้วยล่ะท่านพ่อ" เอเลนถามแล้วเปิดหนังสือไปเรื่อยๆโดยไม่ได้สนใจอะไร

"การที่บุคคลของสวรรค์จะลงไปที่โลกมนุษย์ต้องมีบุคคลของนรกไปเฝ้าติดตามและรับใช้" แล้วคริสต้าก็พูดขึ้นมาลอยๆ

"เหมือนไม่ไว้ใจพวกข้ายังไงพิกล..." เอเลนพยักหน้าเชิงว่าเห็นด้วย ทำเอาบุคคลที่โดนกล่าวหาถอนหายใจออกมาเล็กๆ

"ไม่ใช่ว่าพ่อไม่ไว้ใจพวกเจ้าแต่นี้มันเป็นกฎที่สืบทอดต่อกันมา คืดซะว่าพวกเจ้าจะได้มีเพื่อนเพิ่มขึ้นก็แล้วกัน" พ่อลูบหัวเด็กน้อยทั้งสองแล้วเดินออกจากห้องไป

"งั้นเราก็คงต้องเลือกสินะ คริสต้า" เอเลนถอนหายใจแล้วเริ่มดูหนังสืออย่างจริงจัง

"ก็ใช่ค่ะพี่เอเลน" แล้วคริสต้าก็เริ่มหาเช่นกัน

.....15 นาทีผ่านไป.....

"ได้ล่ะ!!!" เอเลนตะโกนลั่นทำเอาผู้เป็นน้องสาวสะดุ้ง แล้วหันกลับมามองตาเขียว

"จะตะโกนทำไมค่ะ! หนูก็ได้แล้วเหมือนกันนั้นแหละ" คริสต้ามองหน้าพี่ชายเป็นเชิงให้พูดก่อน

"ของพีเอาคนที่ชื่อ 'รีไว' แล้วเธอล่ะ" เอเลนเปิดหน้าของบุคคลนรกที่ตนเลือกเอาไว้

'ตาสีเงิน ตัดผมรองทรง หน้านิ่งๆ ผิวซีดๆ ขอบตาดำด้วย น่ากลัวจัง...' คริสต้าพยักหน้าเบาๆแล้วเปิดหน้าบุคคลนรกที่ตนเองเลือกเช่นกัน

"ของหนู คนที่ชื่อ 'ยูมิล' คนนี้แหละค่ะ" คริสต้ายิ้มบางๆ ให้กับพี่ชายตัวเอง

'หน้านิ่งๆ ริมฝีปากหน้าๆ หน้ามีกระ ตาโตๆ น่ากลัวโคตร!!!!' เอเลนมองหน้าน้องสาวของตัวเองแล้วถามต่อว่า

"ทำไมคริสต้าถึงเลือกคนที่ชื่อว่ายูมิลล่ะ" เอเลนถามน้องสาวด้วยสีหน้าและนำ้เสียงอ่อนโยน

"พี่ดูสิค่ะคุณยูมิลดูยังไงก็เหมือนไม่เคยยิ้ม..หนูแค่อยากทำให้เต้ายิ้มซักครั้งค่ะ" คริสต้ายิ้มร่าเริง แล้วถามเอเลนกลับ

"แล้วทำไมพี่ถึงเลือกคุณรีไวล่ะ?" คริสต้าเอียงคอถาม เอเลนก็ตอบกลับด้วยสีหน้ามั่นใจเต็มเปี่ยม

"เก๊กหน้าจนน่าหมั่นไส้ ค่อยดูนะจะทำให้หายเก๊กให้ได้เลย!! ฮ่าๆๆๆ" เอเลนหัวเราะร่า คริสต้าได้แต่ถอนหายใจ

'ไอ้เป้าหมายที่ไร้สาระล่ะเก่งที่สุด!!' แล้วพยักหน้าอืออออีกตามเคย

"ก๊อกๆ เลือกกันได้รึยังเอ่ย" ผู้เป็นพ่อเปิดประดูเข้ามาหาลูกสุดที่รักทั้งสอง

"ได้แล้วฮะ/ค่ะ" ทั้งสองคนพยักหน้า แล้วถามต่อไป

"ไหนบอกสิเลือกใครมั้ง" คนที่ถามยิ้มเล็ก เด็กสาวผมทองจึงยิ้มตอบแล้วตอบคำถาม

"ของข้าเลือกคุณยูมิล ส่วนพี่เอเลนเลือกคุณรีไว" คริสต้าส่งยิ้มให้คุณพ่อ ส่วนคนเป็นพ่อก็ทำสีหน้าลำบากใจ จนเอเลนสังเกตได้

"เป็นอะไรไปฮะท่านพ่อ" เอเลนทำด้วยสีหน้าเป็นห่วง พระผู้เป็นเจ้าจึงรีบตีสีหน้ากลับให้เป็นปกติ

"เปล่า..พ่อแค่คิดว่าสองคนนั้นทั้งคู่เป็นระดับตำนานและไม่เคยรับใช้ชาวสวรรค์มาหลายร้อยปี กลัวว่าทั้งกลัวว่าทั้งคู่จะไม่รับหน้าที่ แต่พ่อจะลองขอให้ดูนะ" พอพูดจบลูกๆทั้งสองคนก็วิ่งเข้ามากอดคุณพ่อ

"ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรข้ากับคริสต้าเลือกใหม่ก็ได้" เอเลนซุกกับหน้าท้องของผู้เป็นพ่อ

"ข้ารักท่านพ่อที่สุดเลย!" คริสต้าพูดแล้วกอดแน่น เอเลนมองหน้าแล้วตะโกนออกมา

"แต่ข้ารักท่านพ่อมากกว่า!!" คริสต้ามองเอเลนที่ยักคิ้วให้ตัวเอง

"ข้ารักมากกว่านะ!!!" สงครามเล็กๆระหว่างพี่น้องเริ่มขึ้น คนที่โดนกอดได้แต่หัวเราะเสียงดัง ก่อนจะลูบหัวเด็กทั้งสองอย่างเอ็นดู

"โอเคๆ ข้ารู้ว่าพวกเจ้ารักข้าข้าก็ดีใจแล้ว" คุณพ่อยิ้มให้ลูก คุณลูกก็ยิ้มตอบให้คุณพ่อ

"งั้นข้าขอไปเล่นกับคริสต้าก่อนนะ...ไปกันเถอะคริสต้า!!" เอเลนจับมือน้องสาวของตัวเองแล้วววิ่งออกนอกห้อง โดนมีสีหน้าเป็นกังวลตามหลังไป...

-----------------------------------------------------------------------------------------------

"รีไวและยูมิล ท่านจ้าวนรกเรียกพบทั้งคู่" เสียงของชายหนุ่มตะโกนเรียกทั้งสองที่นั่งจิบกาแฟอยู่ในห้องโถงที่เต็มไปด้วยบรรยากาศมาคุ

"มาแล้วสินะ...ไปกันเถอะรีไว" หญิงสาวร่างสูงลุกขึ้นเดินนำออกไปตรงหน้าประตูแต่ก็ใช่ว่าอีกร่างจะเดินตามมาด้วย

"เร็วๆหน่อยครับ! ท่านจ้าวนรกต้องการพบด่วน!!!!" ชายหนุ่มหรือผู้ส่งสารประจำนรกตะโกนเป็นรอบที่สอง ทำให้ชายหนุ่มที่อยู่ตรงโซฟาลุกขึ้นมาอย่างเกียจคร้านแล้วเดินออกไปอยู่ตำแหน่งเดียวกับหญิงสาว

"ใครไปถึงก่อนได้เลือกที่ไป..." พอรีไวพูดจบเขาก็เดินออกไปด้วยความเร็วที่เร็วมากสำหรับคนปกติหรือแม้แต่คนในนรกมีแค่สองคนที่เดินในระดับความเร็วนี้ได้มีแค่ระดับหัวหน้าเท่านั้น

"ยังไงเจ้าก็ชนะตลอด..แต่เล่นด้วยคงจะไม่เสียหาย" ยูมิลยิ้มที่มุมปากแล้วเดินนำออกไปด้วยความเร็วเท่าบุคคลเมื่อกี้นี้
ทำให้ผู้ส่งสารยืนงงอยู่คนเดียว

"อ้าว!! มาเร็วกันจริงๆเลยนะทั้งคู่!!" หญิงสาวผมสีนำ้ตาลใส่แว่นอยู่ในชุดเดรสสีดำ ตะโกนออกมาอย่างร่าเริงแล้ววิ่งเข้าไปกอดรีไว

"สกปรก..." รีไวพูดด้วยนำ้เสียงเฉยชา แล้วดันบุคคลที่กอดตนเองไว้อยู่ออก 

"แหม่...เย็นชากับข้าจังนะ ไหนยูมิลมาให้ข้ากอดหน่อยสิ" เมื่อเล่นกับคนตรงหน้าไม่ได้หญิงสาวจึงเปลี่ยนเป้าหมายมาเป็นผู้มาใหม่แทน

"สวัสดีฮันซี่..วันนี้เรามาเจอท่านจ้าวนรกย่ะ" ยูมิลปล่อยให้หญิงสาวตรงหน้ากอด 'ถึงจะดูบ้าๆบอๆแต่ก็เป็นถึงมือซ้ายของท่านจ้าวนรก' ยูมิลได้แต่คิดในใจ สุดท้านฮันซี่ก็ยอมปล่อยให้เป็นอิสระ แล้วพูดด้วยท่าทางที่จริงจังขึ้นเล็กน้อย

"ท่านสั่งมาให้ฉันมารับพวกเธอ...งั้นไปกันเถอะ"ฮันซี่เดินนำทั้งสองคนออกไป รีไวและยูมิลจึงเดินตามไป...

ภายในปราสาทแห่งนี้พนังอาบไปด้วยเลือดของผู้เป็นบาป โครงกระดูกของผู้ทรมาน และดอกไม้แห่งความอาวรณ์...

"มีอะไรให้พวกข้ารับใช้ ท่านจ้าวนรก" เมื่อเปิดประตูห้องโถงใหญ่เข้าไปจะเจอบัลลังก์สามที่ ทางซ้ายเป็นของหญิงสาวที่ใส่เดรสสีดำรือ 'ฮันซี่' ทางด้านขวาสุดจะเจอ ชายหนุ่มหนาตาดูดุดัน หรือ 'เอลวิน' ส่วนบัลลังก์ตรงกลางจะเจอกับชายร่างยักษ์ดั่งสิงขร หน้าตาดูหน้าเกรงขาม ผิวกายสีแดงดั่งเลือด แต่ก็ไม่ได้ทำให้บุคคลที่ใกล้ชิดกลัวแม้แต่น้อย

"รับใช้ชาวสวรรค์ ลูกของพระเจ้า" นำ้เสียงดุดันออกมาจากปาก เป็นคำสั่งเด็ดขาด ขั้นตอนต่อไปคือการเลือกสถานที่ที่จะลงไปอยู่ ถ้าถามว่าทำไมไม่ให้ชาวสวรรค์เลือก แน่นอนพระเจ้ากับจ้าวนรกตกลงกันเอาไว้ว่า ฝ่านสวรรค์จะเลือกบุคคลนรกไปดูแลส่วนฝ่ายนรกจะเลือกสถานที่เพื่อไม่ให้เอ่เปรียบซึ่งกันและกัน

"ดินแดนทางเอเชียทางตะวันตกเฉียงใต้ ประเทศไทย" รีไวกล่าวออกไปด้วยนำ้เสียงราบเรียบเจ้านรกพยักหน้าตกลง แล้วเอลวินก็กลายต่อไป

"อีกสามวันจะเริ่มเดินทางพวกเจ้าเตรียมตัวให้เรียบร้อย..แล้วอย่าลืมว่าทั้งสองคนนั้นเป็นลูกคนพระเจ้าต้องดูแลให้ดียิ่งกว่าชีวิต!!!!" ทั้งสองพยักหน้าเชิงรับทราบ แล้วเดินออกจากห้องโถวและปราสาทไป...

-------------------------------------------------------------------------------------------------

จบแล้วงับ//เช็ดเหงือ
ยาวพอมั้ยคราวนี้//ยิ้ม
อ่านแล้วอย่าลืมเม้นไม่งั้นดองแน่//แสยะ