ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ===บ้านสาวโสด&หัวขโมย===
บุคคลที่อยู่ตรงหน้าลูบหัวฉันเบาๆ ก่อนที่จะเปิดปากขึ้นพูด
“ เกิดเรื่องนิดหน่อยนะ “
“ นิดหน่อยอะไร ตัวแดงเถือกเลยเนี่ยนะ ทำไมไม่ไปโรงพยาบาลก่อน ละ แล้วไปโดนอะไรมาเนี่ย “
“ ไว้ไปคุยในรถแล้วกัน ไปเถอะ ^_^ “ ละ เลือดเต็มตัว แต่พี่แกก็ยังยิ้มหวานมาให้ฉัน ....คะ คนกรุงซาดิสม์หรอคะ >_<^
แล้วพวกเราก็เดินมาที่รถของคุณป้า ซึ่งจอดไม่ไกลจากสถานีเท่าไหร่นัก โห หรูแสดด รถเบนซ์สีดำ คันเบ่อเร่อเลย
ถ้าเตี่ยกับม๊ามีอย่างงี้นะ ฉันคงจะนั่งบนหลังคาแล้วให้เตี่ยขับรอบตัวเมืองไปเลย - - \" เอ๊ะ แต่นี่ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนี้นะยัยบื้อ ><
“ เฮีย ตกลงไปโดนอะไรมา “
แอบสงสัยนิดๆว่าพี่ฉันต้องไปแอบไปกินไก่เป็นๆที่ไหนมา แล้วเกิดการต่อสู้ระหว่างไก่ เจ้าไก่น้อยมีเพียงสองปีกและสองเท้า
มีหรอจะสู้ไอ้ชาติถึกอย่างมันได้ เลือดนั่นต้องเป็นเลือดไก่ชัวร์ๆ (ช่วยหยุดความคิดมันทีค่ะ TTOTT)
“ คืองี้เฮียต้องมารับเราห้าโมงช่ายมะ “
“ อื้อ “
“ แต่พอดีเกิดเรื่องที่คอนโดป้าแกน่ะแหละ เลยออกมาช้า กว่าจะมาก็ทุ่มเศษแล้วล่ะ “
“ O_O “
“ ก็เลยมาทางลัด “
“ คือเล่าให้มันจบๆเลยได้มะ แล้วนั่นใช่เลือดไก่ เอ๊ยเลือดเฮียรึเป่า “
“ คืออย่างนี้นะจ๊ะ ระหว่างที่เราเข้ามาซอยทางลัดเนี่ย เราตามหลังรถคันนึงมา แต่ไอ้รถคันนั้นมันไปขับรถชนเด็กผู้หญิงคนนึงเข้า “
“ o_O“ ชักจะเดาเรื่องออกนิด ๆ
“ เออดิ แล้วไอหอกนั่นเสือ กชนแล้วหนี แล้วด้วยความนิสัยดีอย่างสุดซึ้งของคนหล่ออย่างฉัน ก็เลยตัดสินใจพายัยเด็กนั่นส่งโรงหมอ \"
“ เอ่อ โรงหมอ - - “ อ้อ เข้าใจละ แล้วเด็กคนนั้นเป็นไรมากป่าวอะ “
“ ไม่รุดิ ตายมั้ง “
“ o_O “
“ แต่ยัยนั่นน่ารักเป็นบ้า ตายไปคงน่าเสียดาย “ มิน่ามันถึงมีน้ำใจ - - \"
“ อย่าพูดอย่างงั้นสิจ๊ะพาย ป้าว่าเราน่าจะไปเยี่ยมเขานะ “
“ ถ้าเค้ายังไม่ตาย ผมต้องไปแน่ๆ “ พี่ฉัน ไม่เจอกันแปดปี นอกจาหน้าตาจะเปลี่ยนไปมากขนาดนี้แล้ว นิสัยมันยัง .....
ทุเร ศบัดซบกันเลยทีเดียว - - “
ตลอดทางที่ฉันนั่งอยู่บนรถ ทอดสายตาออกไปมองกรุงเทพฯยามค่ำคืน ตึกสูงระฟ้า แสงไฟจากหน้ารถนับหมื่นคัน
.... นี่เองมหานคร ดึกดื่นขนาดนี้ผู้คนยังเกลื่อนถนน เด็กขายพวงมาลัยเดินมาเคาะกระจก พลางยื่นหน้าทำสายตาน่าสงสาร
แกมบังคับ ประมาณว่า-ถ้าไม่ซื้อกุจะจ้องมันอย่างนี้แหละ- สายตาพิฆาตจริงๆ >_<
เฮียคงทนไม่ไหวควักแบงค์ยี่สิบให้ไป มีการต่อรองขอสามพวง .....น่าสงสารเด็กคนนั้นนะ TOT
“อ้า ถึงแล้วจ้า ลงมาเร้วว “
สาวโสดคานทองนิเวศน์ ก้าวลงจากรถพร้อมหันมาเรียกฉันกะพี่ชายลงไป พี่ฉันพอถึงก็รีบจ้ำอ้าวเดินเข้าบ้านทันที
“ อ๊ากก ห้องน้ามมมมมมมม “
“ เฮียย มาช่วยเค้ายกกระเป๋าก่อน “
“ ยกเองโว๊ย ถึกๆอย่างแก เพิ่มกระสอบอีกสองใบยังไหวเลย “
“>_< “ จึก ๆๆๆๆๆ -------> แทงใจดำอย่างแรง {---- ทองปูดนิยมนางเอกถึกๆค่ะ ---- }
ที่นี่เป็นบ้านสามชั้น พื้นที่น่าจะซักประมาณ .... เอ๋ ซักเท่าไหร่หว่า เอาเป็นว่ามันใหญ่มากๆๆๆๆๆ
ลืมบอกไป ป้าฉันค่อนข้างฐานะดีน่ะ เห็นม๊าบอกว่าป้ามีคอนโดหรูใจกลางเมืองใหญ่โคดๆ บางทีก็ไม่ค่อยได้อยู่บ้าน อยู่คอนโดซะมากกว่า มิน่าพี่ฉันถึงไม่ยอมกลับบ้านเลย ทำไมมันต่างกับครอบครัวฉันเยี่ยงนี้ว้า >_< ||
“ เดี๋ยวป้าให้เด็กมายกให้นะจ๊ะ “
“ โอ๊ะ ม่ายเปนไรค่ะ อันที่จริงหนูยกได้สบายมาก ^^ “
“ หึหึ “ หงะ หัวเราะอย่างงี้หมายความว่าไงฟะ ><
“ เอ่อ ป้าคะ บ้านนี้มีคนอยู่กันกี่คนหรอคะ “
“ อ้อ ก็มีป้า พาย แล้วก็เด็กรับใช้มีกี่คน ที่จริงป้าก็เหงานะจ๊ะ เพราะเดี๋ยวนี้พายเขาโตเป็นหนุ่มแล้ว ไม่ค่อยจะอยู่บ้านซักเท่าไหร่ พูดง่ายๆก็เพลย์บอยนั่นแหละ เฟิล์ทน่าดูเลยล่ะ “
“ ^___^ “ ถ้าแม่รู้แกตายแน่
“ นี่หนูมาป้าก็ดีใจนะ โตขึ้นเป็นสาวแล้วนะเรา เจอกันครั้งสุดท้ายนี่เมื่อไหร่นะ แปดปีได้แล้วมั้ง “
“ ค่ะ แต่คุณป้ายังสวยอยู่เลยนะคะ “
“ ต๊ายย จริงหรอจ๊ะ มานี่ดีกว่า ป้าจะพาไปดูห้อง ^^ “
แล้วเราก็เข้ามาในบ้าน(หรือวังก็ไม่แน่ใจ - - ) ทุกอย่างในบ้านทั้งหมดแทบจะทำด้วยไม้สักทองทั้งหมด ตั้งแต่เฟอร์นิเจอร์ไล่ไปจนถึงบันไดบ้าน บอกได้คำเดียวว่าโคตรหรู >< จากนั้นป้าก็พาขึ้นมาจนถึงชั้นสาม แล้วเดินไปที่หน้าห้องๆหนึ่ง
“ เซอพร๊ายส์ “ สาวแก่วัยสี่สิบปลายๆ เอื้อมมือไปบิดลูกบิดประตู แล้วดึงออกด้วยท่าทีคิกขุ
อาโนเนะ พร้อมกับทำเสียงแจ๋ น่ารักตายและ >_< ||
“ o_O “ ฉันค่อยๆมองลอดประตูที่ถูกเปิดไว้
“ นี่ห้องของหนูจ๊ะ “
” o_O “
หน้าซีดเผือดทันที ทุกๆอย่างในห้องนี้ ไม่ว่าจะเป็นโต๊ะ เตียง เก้าอี้ ผนัง ไล่จนไปถึงเพดาน ล้วนแล้วแต่เป็นสีชมพู
ตุ๊กตาคิตตี้ถูกวางลอยหน้าลอยตาเกลื่อนอยู่ในห้องไม่น้อยกว่าแปดตัว อ๊ากกกกกกกก คิตตี้ ขี้ติ๊ด ไอ้ตุ๊กตาหน้าเป็นแมวตัวเป็นหมู
โคดเกลียดแม่งเลยว๊อยย TTOTT
“ เอ่อ ป้าค.. “
“ เนี่ย พอรู้ว่าหนูจะมาป้าก็เลยว่าจะเตรียมห้องสวยๆให้หนูไว้ซักห้อง ไอ้เจ้าพายเขาบอกว่าหนูชอบสีชมพูมาก ป้าเลยซื้อเฟอร์นิเจอร์ใหม่
เป็นสีชมพูทั้งหมด แล้วให้เด็กมาจัดให้ซะน่ารักเลย เป็นไง ชอบไหมจ๊ะ “
T_T กรูอยากตาย
“ ^^ โอ้วว ชอบมากเลยค่ะ เหมือนสวรรค์ไปเลย คุณป้าน่ารักที่สุดในโลกเลย “ ฉันยิ้มอย่างเสแสร้งสุดชีวิต อยากจะกรี๊ดแล้ว
แหกปากบอกคนตรงหน้าใจจะขาด ว่าฉัน เกลียดไอสีเวรนี่มากที่สุดในโลก แต่ก็เกรงใจคนเขาอุส่าห์เตรียมไว้ให้ด้วย
ความหวังว่าเราจะตื้นตันใจแค่ไหนกับสิ่งที่เขาหามา
ฉันเกลียดสีชมพูมาตั้งแต่เล็ก พอๆกับเกลียดการกินไข่แดงกะสไปร์ท (นึกภาพออกช่ายมะว่ามันชวนอ้วกแค่ไหน) ข้าวของเครื่องใช้
ฉันไม่มีอะไรเป็นสีชมพูเลย เรื่องนี้ป๊ากับม๊าก็รู้ และแน่นอนที่สุด
ไอพี่ตัวแสบก็รู้ด้วย >_<
---------อยากจะเขวี้ยงมันด้วยหญ้าแห้งจริงๆเลย----------- (โอ๊ะโอวว ตัวอารายเอ่ยกินหญ้า - - “ )
“ หลานคงเพลียมากแล้ว ป้าไม่กวนแล้วดีกว่า พรุ่งนี้เราต้องตื่นเช้าๆนะจ๊ะ ป้าจะพาไปสมัครเรียน “
“ ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ “
พอคล้อยหลังป้า ฉันก็รีบปิดประตู ปิดไฟแล้ววิ่งขึ้นเตียงกระโดดเหยงๆเป็นกิ้งกือโดนน้ำร้อนลวก กรี๊ดดดดด แอร์เย็นเฉียบ
เตียงหนานุ่มน่านอน ปิดไฟแล้วห้องนี้น่าอยู่ขึ้นเยอะเลยแฮะ น้ำเนิ้มไม่อ่งไม่อาบมันแล้ว ฉันนอนกลิ้งนอนเกลือกคิดอะไรอยู่ซักพัก
ที่นี่สบายจริงๆเลย รู้งี้น่าจะตามไอ้พายมาตั้งนานแล้ว (ชักลดระดับสรรพนามลงเรื่อยๆ - -“) อยากให้ป๊ากับม๊ามาอยู่ด้วยกันจัง
ตั้งรกรากมันในบ้านคนอื่นเนี่ยแหละ ฮ่าๆๆๆ
o_O โอ๊ะ ป๊ากับม๊า
ตายเหง !!
ยังไม่ได้โทรบอกเลยนี่หว่าว่าถึงกรุงเทพฯแล้ว ป่านนี้เป็นห่วงตายเลย โทรศัพท์ ๆๆๆๆ
ฉันค่อยๆเถือกไปตามฝาผนังหาสวิสต์ เปิดไฟแล้ววิ่งไปที่กระเป๋าควานหาโทรศัพท์มือถือ แต่พอเอาออกมาดูก็พบว่าแบตหมด
ตัดสินใจลงมาโทรข้างล่าง แค่แป๊ปเดียวก็ปิดไฟกันหมดทั้งบ้านแล้วหรอเนี่ย เงอ ~~~ กลัวก็กลัว แต่ก็ต้องจำใจเลื้อยๆคลำๆ
ไปตามบันได ด้วยความกลัวว่าบุพการีจะเป็นห่วง ในที่สุดก็มาถึงชั้นล่างจนได้ ดีที่ยังมีไฟสลัวๆ พอให้เห็นว่าห้องรับแขกไปทางไหน
มองไปก็เจอโทรศัพท์วางหรูอยู่บนโต๊ะไม้สัก ....รีบโทรรีบขึ้นเว๊ย
“ ฮะ ฮัลโหล ม๊าหรอ นี่หนูเองนะ “
“ โอ๊ยตายแล้วลูก คุณค๊า ... ลูกโทรมาแล้ว นี่เราทำไมเพิ่งจะโทรมาป่านนี้ ม๊าเป็นห่วงมากแค่ไหนรู้รึเปล่า โทรไปก็ไม่รับ แล้วนี่อยู่ไหน
ถึงบ้านคุณป้ารึยัง “
“ เอ่อ ตอนนี้หนูอยู่บ้านคุณป้าแล้วค่ะ ปลอดภัยดี “
“ เฮ่อ โล่งอก ปลอดภัยก็ดีแล้ว เอ่อ .....แค่นี้ก่อนนะจ๊ะแม่ต้องวางแล้วล่ะ “
“ อ้าว ...... เอ่อก็ได้ค่ะ รักม๊านะ ^^ “
เฮ่อออ เรียบร้อย.. ว่าแต่ทำไมม๊าจะต้องรีบวางด้วยวะ สงสัยต้องมีกิจกรรมอารายระหว่างสามีภรรยาแหงๆ หนูไม่อยู่แมวเริงร่าจริงๆ
ดีเหมือนกันฉันจะได้รีบขึ้นห้อง อยู่ข้างล่างบรรยากาศชักยังไงๆแล้วดิ
ขณะที่ฉันกำลังจะก้าวขาขึ้นบันไดนั่นเอง.....
จ๊อก~~~~ จ๊อก~~~~
o_O
ไอ้ท้องเวร มาร้องอารายตอนนี้ฟะ ตั้งแต่เช้าฉันยังไม่ได้กินข้าวเลยนี่หว่า
เหวอออ ลืมได้ไงวะเนี่ย คิดไปคิดมาชักหิว ห้องครัวๆๆ อยู่หนายยยยยยยยยย - - “
ตัดสินใจถอยหลังเดินกลับไปใหม่หาห้องครัว แต่ด้วยความที่บ้านมันหลังเล็กๆ(ซะที่ไหน) ทำให้ฉันเดินหาอยู่ตั้งนาน ในที่สุดก็เจอ
.....จนได้
“ฮ่าๆๆๆ มาม่าจ๋า รอมามี้แป๊ปนะจ๊ะ โฮะๆๆๆๆๆ “
ฉันรีบกุลีกุจอเปิดตู้เก็บอาหารที่ติดอยู่ตรงผนังเพื่อค้นมาม่าของมามี้ เหนซองคล้ายๆบะหมี่ เขียนด้วยภาษาอะไรก็ไม่แน่ใจ
สงสัยจะเป็นบะหมี่คนมีตังค์ >< ว่าแล้วก็ ฉีกซองๆๆๆๆๆ ต้มน้ำๆๆๆๆ เทลงถ้วย ๆๆๆๆ
หึหึหึหึ
“ ซู๊ดดดดด ซี๊ดดดดดด ซ๊าดดดดดดดดดดด อ้า อร่อยว๊อยยยย “
ฉันลงมานั่งยองๆกับพื้นในห้องครัว แล้วจัดการโซ๊ยมาม่าท่ามกลางความมืด ถ้าป้ามาเห็นฉันตอนนี้คงคิดว่าเอากอลลัมจาก
ลอร์ดออฟเดอะริงเข้าบ้านมาแหงๆ ทำไงได้วะ >< ก็คนมันหิวอะ
กุกกักๆๆ
o_O เสียงไรฟ่ะ
กึกกึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
>___< เฮ่ยย ............ มะ ม่ายมีไรม้างงง กินต่อดีก่า เรื่องกินสำคัญที่ซู๊ดดด
กุกๆกักๆกึกๆ โคล้งเคล้งงงงงงงง
>__< แต่ชีวิตสำคัญกว่านะ
เวรแล้วไง เสียงอย่างกะคนปีนรั้วเข้ามาทางหน้าบ้าน ใช่แล้ว ...ขโมยขึ้นบ้าน ใช่แน่ๆๆๆ หนอยไอ้หัวขโมยซังกะบ๊วย
แกกำลังฆ่าตัวตายชัดๆ ที่ดันมาขึ้นบ้านตอนที่ฉันกำลังกิน ไอ้ขโมยของหน่ะไม่เท่าไหร่ - - \" แต่บังอาจมาขัดจังหวะการกินฉัน
ให้อภัยไม่ได้เด็ดขาด
ไม่กงไม่กินมันแล้ว เอาไงดีวะ คิดสิเพียวคิด ๆๆๆ จะวิ่งขึ้นไปบอกให้คนมาช่วย มันต้องเห็นฉันแน่ๆ ละ แล้วถ้ามันเห็นฉัน
แล้วห้ามใจไม่อยู่ ฆ่าข่มขืนฉันขึ้นมาหล่ะ >_< เฮือก ไม่อยากนึกภาพ -- -- \"\"
เอาวะ ! อยู่บ้านท่านอย่าคิดแต่โกย ต้องจับขโมยให้ท่านดูเล่น ><
ว่าแล้วก็ลุกขึ้นเอามือคลำๆไปในลิ้นชักตู้กับข้าว คลำไปเจอแต่ช้อนกาแฟ เฮ่ยย มันต้องมีมีดดิวะ จะให้สู้กับโจรด้วยช้อนกาแฟเนี่ยนะ
แล้วฉันก็คลำไปเรื่อยๆจนเจอกับอะไรซักอย่าง ดะ ดูเหมือนจะเป็นที่คีบอาหาร
“ แอ๊ดดดดดดดดด “
“ o_O “
เสียงประตู อ๋อเข้ามาแร้วหรอเมิง หนอยไอ้นี่ สะเดาะกุญแจเป็นซะด้วย เอาก็เอาวะ จัดการมันด้วยที่คีบหมูเนี่ยแหละ >_<
สู้ว๊อยยยยยยยยยยยยย
ฉันค่อยๆย่องเข้าไปในความมืด แล้วรีบวิ่งไปซุกอยู่ตรงช่องใต้บันได ไอ้กิ๊กก๊อกนั่นถ้ามันคิดจะมาขโมยของมันต้องผ่านทางนี้แน่ๆ
และแล้วก็เข้าทางแผนที่ฉันวางไว้พอดี หึหึ พอมันเดินมาปุ๊ป ฉันจะพุ่งเข้าไปทางด้านหลัง แล้วว......... เอาที่คีบ คีบหูมันเล่นมั้ง -*-
ฉันก็จะฟาดๆๆๆมันอะดิ โอ๊ะ ! ไอหอกนั่นมันเดินมาแล้ว ฉันค่อยๆชะโงกหน้าไปดูเห็นเงาตะครุ่มๆกำลังจะเดินขึ้นบันได
โอ๊ะโอวว เพียวจ๋า ถ้าแกคิดจะหนีตอนนี้มันก็ยังไม่สายนะ TTOTTฉันชะงักความคิดที่จะจู่โจมมันทันที ไอ้จ๊อดนั่นมันสูงกว่าฉัน
....ซักฟุตนึงได้ เอ่อเพียว ถ้าแกตายตั้งแต่เข้ากรุงวันแรก ไม่เสียชาติเกิดไปหน่อยหรอ ><
ตะ แต่ว่าคุณป้าคุณป้าท่านมีบุญคุณกับแกมากนะ แกจะอกตัญญูกับท่านงั้นเหรอ แกจะทำให้ท่านเสียใจหรอ แน่นอน
นางเอกต้องไม่ทำงั้นแน่ๆ เข้าใจแล้วล่ะ ----สาวน้อยผู้พิทักษ์ความยุติธรรม จะลงทัณฑ์แกเอง----
” เสร็จกรูล่ะเมิง ย๊ากกกกกกกกก
O.O
ตุบ !!!!!!!!
ฉันวิ่งขึ้นบันไดแล้วพุ่งเข้าไปกระโดดล๊อคคอมันจากด้านหลัง จัดการฟาดไอ้ที่คีบไก่ (ตกลงมันคีบอะไรกันแน่ - - “ ) เข้าที่ต้นคอ
ของไอ้หัวขโมยแบบไม่ยั้ง (_/\\_) โทดทีหวะไอ้น้อง แต่ถ้าแกต้องมาตายด้วยไอนี่คงน่าสมเพชพิลึกเลยล่ะ ก๊ากก >_< ตุบๆๆๆๆๆ
“ แว๊กกก เธอเป็นใครเนี่ย โอ๊ย เจ็บนะโว๊ยย โอ๊ยยยยยยยย แม่ค้าบบบบ ช่วยผมด้วยยยยยย”
ไอหอกนั่นแหกปากร้องไม่เป็นศัพท์ ฉันไม่หยุดฟังอะไรทั้งนั้น ฟาดๆๆๆๆๆๆ แม่งเข้าไป นี่ๆๆๆๆ
\" หนอย ไอ้อ่อน ริอ่านเป็นหัวขโมย มันยังเร็วไปร้อยปีว๊อยยยย \"
“ โอ๊ยยยยย “
ไอ้หัวขโมยผลักฉันกระเด็นจนกลิ้งปุ๊กๆๆๆ ลงมาจากบันได วิ่งหนีไปรอบๆบ้านแล้วหายเข้าไปในห้องรับแขก
เวรแระไง หายไปตรงไหนวะเนี่ย จะเปิดไฟแต่สวิสต์มันอยู่ตรงไหนก็ไม่รู้ เอาล่ะ ฉันตัดสินใจค่อยๆย่องตามเข้าไปในนั้น พยายามไม่ให้มีเสียงอะไรแม้แต่เสียงลมหายใจ มือกำไอ้ที่คีบนรกนั่นแน่นสุดแรงเกิด ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก ความรู้สึกเหมือนเล่นหนังเรื่อง screem อยู่เลย ...เสี ยวว๊อยยยยยยยยยยย
...... จนกระทั่ง
“ไง ยัยตัวแสบ ^_^ “
“ o_O แว๊กกกกกกกกก “
ตุบ !!!
\"คิดหรอว่าเมิงจะทำไรกรูได้ง่ายๆ\" ฉันชกมันเข้าที่เบ้าตาขวาสุดแรงเกิด ไอ้โจรชั่ วเซไปที่โซฟา เอามือกุมลูกตา พร้อมกับร้องโอดโอย
สะใจแม่งว๊อยยยย แต่แล้ว ...มันก็ลุกขึ้น แล้วเดินตรงมาที่ฉัน
O_O
“ เฮอะ แรงแค่นี้ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก “ ว่าแล้วไอ้เดนนรกนั่น ก็กระชากตัวฉันเข้าไปแนบกับตัวมัน กลิ่นเหล้าเหม็นหึ่งไปหมด
อะแค่กๆๆๆๆ แค่กๆๆ แหวะๆๆๆ
“ ปล่อยน๊า “
“ ไม่ปล่อย จนกว่าเธอจะบอกว่าเธอเป็นใคร มาทำอะไรที่นี่ “ มันเอามือบีบแก้มฉันไว้ แล้วเอื้อมมือไปเปิดสวิสต์ไฟ
ไอ้นี่ชักจะพูดจาแปลกๆแฮะ ><
“ o_O ฉะ ฉันก็เป็นเจ้าของบ้านน่ะเซ่ “ พอแสงสว่างเข้ามาเยือนปุ๊ป O.O แอบชะงักเล็กน้อยกับบุคคลที่อยู่ตรงหน้า ตั้งแต่เกิดมา
ไม่เคยเห็นโจรที่ไหนน่าตาดีขนาดนี้มาก่อน .....แต่เดี๋ยว นี่ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนี้นะ >_< ||
“ ฮึ เจ้าของบ้านงั้นเหรอ บ้านเธอสวยจังนะ ^^ “ ไอเวรนั่นพูดโดยที่ยังไม่ปล่อยมือจากหน้าฉัน แล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้พลางยิ้มหวาน กลิ่นเหล้ามันคลุ้งไปหมด อ้วกฉันใกล้พุ่งเต็มทีแล้วว ><
“ ปล่อยนะโว๊ย จะปล่อยดีๆ หรือจะให้ฉันส่งแกไปเกิดใหม่ ห๊ะ ! “
“ อุ๊บ 555555555 ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โอ๊ย ขำว๊อยยย ก๊ากกกกกกก“ อยู่ๆไอ้หมอนั่นก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาลั่นบ้าน >.<
“ นี่แกอยากให้ฉันทำงั้นช่ายมะ “
“ ฮะๆๆๆๆ ทำอะไร เอาเด้ เอาเลย ฮ่าๆๆ “
“ หึหึ แกสิ้นชื่อแน่ ^___^ “
ฉันยิ้มหวานอย่างไว้อาลัยให้แก่มัน แกคิดผิดแล้วไอ้ด๊อกด๋อยที่บังอาจมาท้าคนอย่างฉัน โอเค๊ เพียวริคุจัดให้ !! ว่าแล้ว ฉันก็ค่อยๆ
เอาไอ้ที่คีบหมู ไก่ หรืออะไรก็ช่างแม่ง ที่ถือไว้ในมือ ค่อยๆเลื่อนขึ้นมาตรงจุดยุทธศาสตร์ของมัน แล้ว.........
“ ลาก่อนนะจ๊ะ o^_^o “
“ ^_^ ”
ฟึ่บบ เผละ
จัดการคีบอะไรบางอย่างของมันอย่างรวดเร็ว บีบด้วยแรงมหาศาล เสียงดังเผละ โอ้ว คงไม่ถึงกับแตกหรอกนะ กะแค่ให้ลีบๆเท่านั้นเอง
ดูจากสีหน้าค่อนข้างมั่นใจว่าไอ้หอกนี่มันเจ็บจริง ก็เล่นลงไปกองกะพื้นอย่างกะพารามีเซียมหดตัว (พูดเหมือนเคยเห็น)
ตาเหลือกขึ้นเหลือกลง หน้าเขียวหน้าแดง บ่งบอกถึงความทรมานของมัน ฮ่าๆๆๆ สะใจว๊อยยยยยย
“ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ตายแล้วว o_O“ ป้าฉันวิ่งลงมาจากชั้นบน คงอึ้งกับภาพที่อยู่ตรงหน้า เลยแผดเสียงร้องออกมาดังลั่น
“ ง๊า คุณป้าขา ขโมยขึ้นบ้านเราค่ะ แต่ไม่เป็นไรนะคะ หนูจัดการมันเรียบร้อยแล้ว ^__^ “
ฉันพูดพลางชี้ผลงานที่อยู่ตรงหน้าให้ป้าดูอย่างภูมิอกภูมิใจ
“ นังบ้า นังเวร โอ๊ยยย แม่ค๊าบบบบบบบบบบบบ ช่วยผมด้วย “ YY__YY น้ำตาไหลพราก 5555
กรี๊ดด ได้ยินเสียงโหยหวนของมันแล้วแอบมีความสุขเล็กๆ
o_O เอ๊ะ แต่เดี๋ยว เพียวริคุ เมื่อกี๊เธอได้ยินอะไร
O_Oไอนี่ …… มันเรียกใครว่าแม่นะ!!!!!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
โฮะๆๆ เรียบร้อยแล้วค่ะ สำหรับตอนที่สอง
คงได้เห็นถึงความโรคจิตของนางเอกไปแล้ว >,<
หลายๆคนที่อ่านต้องคิดว่าอิตานี่เป็นพระเอกแหงๆเลย แต่ป่าวค่ะ ม่ายช่ายนะคะ แต่เป็นอะไร
เด๋วจะมาเฉลยทีหลัง ฮ่าๆๆ รักคนอ่าน จุ๊บๆ จ๊วบๆ แผล่บๆ
....... ทองปูด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น