เสียงเรียกจากหลุมศพ

ลำดับตอนที่ #2 : คืนเดือนดับ

     เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี่เอง เมื่อครอบครัวหนึ่งถูกฆ่าอย่างโหดเหี้ยม เขาถูกฆ่าผูกคอที่ห้องโถงกว่าจะมีคนมาพบศพ ศพก็ขึ้นอืดแล้วสภาพศพเน่าเฟะ  น้ำหนองขุ่นๆ ไหลเป็นทางลงมา หนอนตัวเล็กๆ ไชชอนเข้าไปทั่วทั้งตัว กลิ่นของมันคละคลุ้งไปทั่วทั้งห้อง เลือดไหลนองทั่วพื้นห้อง รอยเท้าเยียบย้ำบนพื้นเลือดและหายไป เหมือนไม่ได้เดินต่อแต่ลอยไป เรื่องนี้เงียบไปจนถึงคืนหนึ่ง คืนนี้เป็นคืนเดือนดับ ท้องถนนเต็มไปด้วยฝุ่นละอองและหมอก ลมเย็นๆพัดผ่านไปอย่างรวดเร็ว บังเกิดเสียงหนึ่งขึ้นมายามลมพัด เสียงมานเหมือนเสียงเรียกจากใครซักคน เสียงเบาๆเย็นๆ เหมือนกับมีมนต์สะกดให้ผู้คนเดินตามหาที่มาของเสียง

      “จิมมี้.............” เสียงเรียกดังขึ้นและเงียบลง ชายวัยกลางคนที่เดินอยู่บนถนนสายนั้นชงัก หันขวับไปหาเจ้าของเสียง ผู้หญิงผมยาวคนหนึ่งยืนอยู่ท่ามกลางหมอกสีหม่น

      “จิมมี้............” ผู้หญิงคนนั้นเรียกเขาอีกครั้ง จิมมี้เดินตามไปเหมือนถูกมนต์สะกด หญิงที่สวมชุดขาวเดินไปเรื่อยๆ พร้อมเสียงหัวเราะ เขาเดินตามไปเรื่อยๆ จนถึงเขตสุสาน เขาได้หยุดเดิน เสียงเรียกเขาก็ได้ดังขึ้นมาอีก เขาพึ่งสังเกตว่าทั้งๆที่วันนี้เป็นคืนเดือนดับแต่ทำไมเขาเห็นผู้หญิงคนนั้นชัดเหลือเกิน

     “จิมมี้...........” เสียงเรียกนั้นดังขึ้นมาอีก คราวนี้เต็มไปด้วยความร้อนร้น เขาตัดสินใจเดินตามเสียงนั้นต่อ เขาเห็นผู้หญิงคนนั้นหยุดลงที่หลุมฝังศพห่างจากเขาไปไม่มาก เขาเริ่มวิ่งไปหาหล่อน หล่อนยืนโบกมือพลางยิ้มหวานใส่เขา ก่อนที่เขาจะเดินไปได้มากกว่านั้นเขาได้สะดุดกับอะไรซักอย่าง เขาก้มลงมองแต่ก็ไม่เห็นอะไร แต่พอเขาหันหน้าขึ้นมาผู้หญิงคนนั้นก็ได้หายไปซะแล้ว หมอกเริ่มหนาขึ้นหนาขึ้น ซักพักเขาก็มองไม่เห็นแม้แต่มือของตัวเอง เขาย้ำไปบนพื้นอย่างช้าๆ ตอนนี้รอบข้างเขามีแต่สีขาวก่อนที่เขาจะได้เดินต่อ

“อ้าก...” เสียงร้องโหยหวนได้ดังขึ้นก้องทั่วทั้งสุสาน ไม่มีใครรู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นต่อไป ร่างของเข้าเกลือกกลั้วไปบนพื้นหญ้า พยายามที่จะหายใจด้วยความยากลำบาก เลือดกำเดาข้นเหนียวไหลออกจากจมูก มือนับสิบๆคู่พุดขึ้นมาจากผืนดิน คว้าร่างของเขาให้จมลงไปอย่างช้าๆ..........