คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : HIDE ซ่อน : EP.2
HIDE ซ่อน : EP.2
ลมโหมใหญ่พัดเข้ามา ฟ้าเริ่มมืดครึ้ม และมีหยดน้ำเม็ดเล็กๆหล่นลงมาจากฟ้า มันเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ ตามถนนทางออกของโรงเรียนมีเพียงหญิงสาวคนนึงกำลังวิ่งตากฝนเพื่อที่จะหนี ไม่ใช่หนีสิ!
มันคือแผนที่เธอเป็นคนกำกับมันไว้ตั้งแต่แรก ใครจะไปรู้หล่ะ เพื่อนรักกันอาจจะเป็นศัตรูที่ใกล้ตัวที่สุด.
ร่างน้อยๆค่อยวิ่งออกมาทางด้านหน้าแต่แล้วต้องชะงักกับสิ่งที่เธอเห็นขโมย ขโมย ฉันจะทำยังไงดี ทันใดนั้นเธอพยายามร้องเรียกยามที่ป้อม ที่กับไม่เกิดผลประโยชน์อะไร
"เห้ย ไอพงษ์เด็กที่ไหนว่ะ ฆ่าทิ้งแม่งเลย อยู่ไปเดี๊ยวมันไปเรียกตำรวจมาจับทำไงว่ะ"
สิ้นน้ำเสียงของชายคนหนึ่งพูด เขาก็รีบวิ่'ไปล็อกคอหญิงสาว พร้อมหยิบมีดอันแหลมคมที่พร้อมจะปริดชีวิตคนได้ เมื่อมันมาจ่ออยู่ที่ลำคอ
"ใครก็ได้ช่วย...."
ฉึกก!
เลือดสีแดงอาบนองพื้น เสื้อนักเรียนที่ขาวสะอาดตอนนี้กลายเป็นเสื้อสีแดงไปแล้ว ร่างเล็กค่อยๆล้มตัวลงบนพื้น ก่อนที่ร่างนั้นจะหมดลมหายใจไปในที่สุด
"เห้ยนั่นใครหน่ะ?! "
เสียงยามจากป้อมนะโกนมาแต่กับพบว่าไม่มีใคร แต่เขาคงไม่เห็นสินะว่ามีคนตายอยู่ต่อหน้าเขา!
พระอาทิตย์กำลังจะขึ้นสู่ยอดฟ้า เสียงนกร้องสลับกัน เป็นสัญญาณที่แสดงว่านี่คือเช้าวันใหม่ เช้าที่สดใส!
"คุณค่ะลูกเราจะเป็นยังไงบ้างนี้อยู่ไหนก็ไม่รู้ ลองไปตามที่โรงเรียนกันไหมค่ะคุณพี่"
เสียงของผู้เป็นแม่ดังขึ้นสลับกับเสียงร้องไห้สะอื้น
"ห้ะลูกของเราติดอยู่ในโรงเรียนขณะนี้เป็นลมนอนอยู่โรงพยาบาล"
"ค่ะ ทางโรงเรียนต้องขอโทษคุณแม่ด้วยนะค่ะ ที่ต้องทำให้น้องพราวต้องเจ็บตัวแต่ทั้งนี้ ผู้ปกครองควรจะต้องต่อว่าทางโรงเรียนให้น้อยหน่อยนะค่ะ เพราะในงานนี้ มีเพื่อนของน้องพราว น้องจี และน้องกิ๊บเสียชีวิตนะค่ะ คือน้องมุกนั่นเองก็ต้องขอแสดงความเสียใจ แต่เรื่องคดีความคงต้องถามจากปากเด็กเมื่อเด็กฟื้นนะค่ะ"
ผู้อำนวยการโรงเรียนก็ชี้แจ้งกันให้เห็นแจ่มชัด ทันใดนั้นร่างของผู้เป็นแม่ก็ทรุดตัวลงกล้ามเนื้อเริ่มไม่ทำงานเรี่ยวแรงที่เคยมีตอนนี้กลับหายไปหมดแล้ว จะให้ทำยังไงได้เมื่อรู้ว่าลูกสาวที่สุดจะห่วงเข้าโรงพยาบาล
ขณะนี้ในโรงพยาบาลคงจะมีเสียงของผู้ปกครองต่างถกเถียงกัน ด้วยความเห็นแก่ตัวอาแต่โทษคนโน้นคนนี้ ไม่เคยคิดจะดุว่ามันเกิดขึ้นยังไง ความเป็นห่วงลูกของตนเองบางทีก็ไร้เหตุผลคิดที่จะโทษฝ่ายอื่นฝ่ายเดียว ไม่เคคิดเลยว่าลูกเรานี่แหละก็ผิด !
“เพราะลูกคุณนั่นแหละ!”
“เพราะลูกคุณนั่นแหละ!!”
“เพราะลูกคุณนั่นแหละ!!!”
“เพราะลูกคุณนั่นแหละ!!!!”
“พอเถอะครับ นี่โรงพยาบาลไม่ใช่สภาจะเถียงกันทำไมครับ”
“ใช่ค่ะ เรายังหาตัวคนผิดไม่ได้ก่อนที่จะโทษคนอื่นตั้งสติตัวเองให้ได้ก่อนนะค่ะ”
“ก็ได้ว่ะ”
เพล้ง!
ทุกคนต่างพร้อมหน้าพร้อมใจกันเงียบเสียงลงเพื่อหาที่มาของเสียงนั่น!
เสียงอะไร? ใครทำอะไรตก
ตุ้บ!
แมวดำตัวหนึ่งตกลงมาจากฝ่าทางด้านบน มันกวาดสายตามอง และจ้องไปยังกลุ่มคนที่กำลังมองมันด้วยสายตาหวาดกลัว โบราณทักว่าเห็นแมวดำแล้วจะเจอเรื่องไม่ดีตอนนี้ควรจะเชื่อดีหรือไม่?!
“ตอนนี้นะค่ะ ดิฉันว่าพวกคุณควรกลับบ้านไปนอนพักผ่อนก่อน ส่วนฝั่งนี้เดี๋ยวดิฉันจัดการเอง พอน้องๆฝื้นจะรีบติดต่อไปนะค่ะ”
#อย่าพึ่งเริ่มเบื่อน้ามีอะไรหลายอย่างที่ยังไม่ถึง : )
'ปิดได้ปิดไป รอวันที่พวกมึงหมดลมหายใจ ถึงวันที่กูสะใจ
จำใส่กะลาหัวเอาไว้กูจะมาเอาคืน!'
= TO BE CONTINUE =
-PaTo-
ความคิดเห็น