[Heart Rocker x Grayman XIII] สวนหลวง ร.9

ลำดับตอนที่ #2 : DH002 : ตัวแถม

  ก๊อกๆ !

  ตอนนี้ผมมายืนอยู่หน้าห้องของอิคคิวครับ ไอ้เอกมันกะว่าจะไปรับออยก่อนแต่ระหว่างทางก็ดันเปลี่ยนใจกะทันหัน แล้วตอนนี้อิคคิวไม่มาเปิดประตูให้ผมกับไอ้เอกสักที

"เบส ประตูไม่ล็อคจะเข้าไปกันเลยมั้ย?" เรายืนนิ่งกันอยู่สักพักก่อนที่ไอ้เอกจะถามผม

"อืม...ก็ดีเหมือนกัน" เราสองคนจับมือกันแล้วผลักประตูเข้าไป แต่ภาพที่ต้องตะลึงคือ...ออยคร่อมคิวอยู่ แต่ดูเหมือนออยจะเนียนครับ รีบลุกนั่งพร้อมเอามือเกาหัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วนอิคคิวนั่นเหรอครับ...หน้าแดงแปร๊ดเลย

"เอ่อ...ขอโทษว่ะที่มาขัดจังหวะการ..." แต่ไอ้เอกยังไม่ทันพูดจบออยก็แย้งขึ้นมาทันที

"เรื่องเมื่อกี้ไม่ใช่นะเว้ย! มันเป็นอุบัติเหตุ" มันเป็นอุบัติเหตุที่ช่างบังเอิญจริงๆ

"ใช่ครับ มันเป็นอุบัติเหตุจริงๆนะครับ" เคะครอสผู้ที่เงียบไปนานก็ได้เอ่ยปากขึ้นสักที

"เอ่อ...พี่ก็ไม่ว่าอะไรนี่ถ้าเกิด...จะ...กันจริงๆ" ผมแกล้งหยอดคำถามที่ทำให้หน้าคิวแดงทันที ในขณะเดียวกันหน้าของออยก็แดงเช่นเดียวกันแต่ยังคงความไม่รู้เรื่องเหมือนเดิม

"ไม่ใช่จริงๆนะครับพี่เบสสส" อิคคิวปฏิเสฐแล้วสะบัดหน้าไปมา

"เออๆ ไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไร แล้วอาบน้ำกันยังเนี่ย?" ไอ้เอกสงสัยจะช็อคกับเหตุการณ์ก็พูดขึ้นมาทันที แต่ผมว่าสภาพแบบนี้คงยังไม่ได้อาบกันแน่

"ยังเลยครับพี่เบส" ว่าแล้ว จริงๆด้วย

"มาเดี๋ยวพี่เข้าไปช่วยถูหลังให้" ทุกคนดูช็อค เอ่อ...ผมพูดอะไรผิดไปหรอ?

"ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวผมอาบน้ำให้คิวเอง" ออยพูดขึ้นอย่างกับหวงของของตนเอง...? เอ้า! ก็คิวเป็นของออยนี่จะไม่ให้หวงได้ไงล่ะ

"เอ่อ...งั้นไปรอข้างนอกนะ" ไอ้เอกพูดแล้วก็จับมือผมไปด้วย แต่ยังไม่ทันจะเปิดประตู ก็มีคนผลักประตูเข้ามาเสียก่อน ทำให้ผมหงายหลังในทันที แต่โชคดีที่ไอ้เอกเกี่ยวเอวผมไว้ทัน ไม่งั้นผมคงนอนอยู่บนพื้นแน่ๆ

"คิว...เอ่อ?..." อยู่ๆก็มีผู้ชายดูดีเรียกชื่อคิวแล้วก็...ดูท่าเหมือนจะงง

"อ๋อ...นี่พี่ออย พี่เอก พี่เบส รุ่นพี่เราเอง" เด็กหนุ่มดูดีดูเหมือนจะเข้าใจ

"อ้อ!...นี่โบ้เพื่อนผมครับ" อ๋อ...ที่แท้ก็เพื่อนกันนี่เอง

"สวัสดีครับพวกพี่" น้องโบ้เอ่ยทักทายอย่างเป็นมิตร

"เออ...นี่คิว ซื้อข้าวต้มมาฝาก" โบ้โอบไหล่คิว....แล้วดูเหมือนออยจะโมโหนะ ดูสิมองด้วยสายตาอาฆาตแค้นน้องโบ้มาก

"โบ้...ไปเที่ยวกับพี่มั้ย?" ไอ้เอกเอ่ยถามน้องโบ้ นี่เอกมันคิดจะทำอะไรของมัน ผมหันหน้าไปหามันแต่ไอ้เอกแค่ขยิบตาใส่ผม ผมว่ามันต้องมีอะไรแน่เลย

"อืม...วันไหนหรอครับ?" โบ้ถามด้วยความสุภาพ

"วันนี้ ไปหรือเปล่า?" เอกตอบด้วยวาจาอ่อนโยน หึ! ผมงอนมันละ กล้าพูดวาจาอ่อนโยนกับคนอื่นนอกจากผม คิดจะนอกใจงั้นหรอ

"ไปครับไป ผมว่างพอดี" โบ้พยักหน้าด้วยความดีใจ

"ไปจริงๆนะโบ้" คิวถาม

"อือ...จริงๆ" โบ้ใช้นิ้วชี้ปิดปากของคิว ดูหน้าออยตอนนี้สิแทบจะฉีกโบ้ออกเป็นชิ้นๆได้อยู่แล้ว

"หึ!...ครบคู่กันแล้วนี้ก็เหลือแต่ผมสินะที่อยู่คนเดียว" ออยพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจสุดๆ เฮ้อ...น่าสงสารออยจัง

"แต่ก็ไม่ป็นไร...โทร.หาซันนี่ให้มาเดินคู่ก็ได้" นั่น...ผมขอกลับคำว่าสงสารออยเป็นสงสารคิวแทนเถอะ สองคนนี้ยังไงกันนะ?

"ซันนี่จะว่างหรอวะ" ไอ้เอกพูดขึ้น

"สำหรับคนอื่นอาจจะไม่ว่าง แต่ผมคิดว่าสำหรับผมแล้วซันนี่ว่างตลอด" อร๊าย ดูเคะครอสสิจะร้องไห้อยู่แล้ว ออยนี่จริงๆเลยนะ นั่นไงคิววิ่งออกจากห้องไปแล้ว

"เอ่อ...เดี๋ยวผมไปคุยกับคิวเอง" ผมอาสาด้วยความเป็นห่วง พอออกมาก็เห็นคิวนั่งร้องไห้เงียบๆ ผมเดินไปนั่งข้างๆ โดยไม่พูดอะไร แล้วผมก็อดไม่ได้ที่จะกอดคิวไว้หลวมๆ