คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : คู่แข่งที่น่ากลัว
*******เราใช้เวลาไม่นานก็มาถึงโรงแรมที่จิ่งหยูวต้องมาถ่ายแบบ
โรงแรมแห่งนี้มีโลเคชั่นที่อยู่ติดริมแม่น้ำเจ้าพระยา และมองเห็นสะพานพระรามแปด
เจ้าของนิตยสารอยากได้บรรยากาศยามค่ำตอนที่สะพานพระรามแปดมีแสงไฟในยามค่ำคืน
ซึ่งเวลาที่ถ่ายแบบก็อยู่ในทุ่มครึ่งถึงสองทุ่ม พอจิ่งหยูวเข้ามาถึงทีมงานไม่รอช้าพาเขาไปแต่งหน้าและทำผม
ส่วนฉันระหว่างคอยเขาก้อถือโอกาสเดินเล่นดูรอบๆ
บรรยากาศตอนเย็นที่นี่สวยมีลมพัดเย็นสบายอาจเพราะอยู่ติดกับริมน้ำเจ้าพระยาจึงทำให้อากาศเย็นสบาย
ฉันเดินเล่นไปเรื่อยๆ โดยไม่ได้สังเกตว่ามีใครสายตาของใครบางคนกำลังแอบมองฉันอยู่นานแล้ว
“ที่นี่สวยนะครับบรรยากาศก็ดี ยิ่งตอนกลางคืนจะมองเห็นสะพานประดับไปด้วยแสงไฟจะยิ่งสวยกว่านี้อีกนะครับ”
ฉันตกใจกับเสียงทักทายนั่น
“เออ ค่ะ”
“คุณพักอยู่ที่นี่เหรอครับ”
“เอออ ป่าวค่ะ
ฉันพานักแสดงในสังกัดมาถ่ายแบบอะค่ะ”
“จิ่งหยูวใช่ไหมครับ”
“ใช่ค่ะ ฉันเป็นคนดูแลเขา”
“งั้นก็จุดไต้ตำตอผม ชลธาร อภัยภิรมย์
เจ้าของนิตยสารอลิส ที่ให้คุณจิ่งหยูวมาถ่ายแบบครับ แล้วคุณ..”
“เอ่อ ฉัน ตามฤทัย ค่ะ หรือจะเรียกว่า
ฤทัย ก็ได้ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักคุณชลธาร ค่ะ”
ฉันยกมือไหว้ทันทีที่รู้ว่าเขาเป็นใคร อันที่จริงฉันนึกว่าเขาเจ้าของนิตยสารอลิสจะอายุมากกว่านี้
แต่ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันตอนนี้อายุแก่กว่าฉันไม่กี่ปี เขาน่าจะอายุไม่เกิน
๓๕ เขาดูหล่อ สมาร์ท คิ้วนี่เข้มอย่างกับดาราเกาหลี
ดวงตาคมกริบอย่างกับกรีดไอไลเนอร์ ผิวนี่ใสกิ๊กขนาดฉันเป็นผู้หญิงแท้ๆ
ยังอายเลย
“เรียกผม ชล ก้อได้นะครับ”
“ค่ะคุณชล”
เราเดินคุยกัน ไปเรื่อยๆ
อันที่จริงเขาก้อเป็นคนคุยสนุก ฉันจึงไม่รู้สึกเกร็งเวลาที่คุยกับเขา
เขาไม่ทำให้ฉันรู้สึกว่าเขาเป็นเจ้าของนิตยสารชื่อดังในเมืองไทย
แต่กลับทำให้ฉันรู้สึกว่าเขาเป็นเพื่อนคนหนึ่ง แต่บทสนทนาของเราต้องจบลง
เมื่อจิ่งหยูวมาหยุดยืนมองประจันหน้ากับคุณชลธาร
“นี่เขาให้คุณมาดูแลผม
ไม่ใช่มาเที่ยวเดินคุยหัวเราะต่อกระซิกกับผู้ชาย”
“จิ่งหยูว นี่คุณชลธาร
เจ้าของนิตยสารอลิสที่ให้คุณมาถ่ายแบบให้”
ฉันต้องรีบแนะนำก่อนที่เขาจะพูดอะไรไม่เข้าหูไปมากกว่านี้
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
คุณชลเริ่มเอ่ยทักทายก่อน แต่อีกคนนี่ซิไม่ตอบรับใดๆ เอาแต่ยืนมองหน้าฉัน
โดยไม่สนใจคนที่กำลังเอ่ยทักทายเขาอยู่
จนฉันเริ่มรู้สึกได้ว่าบรรยากาศไม่นาจะดีแล้ว คงต้องทำอะไรสักอย่าง แต่โชคก็ยังช่วยฉันอยู่บ้าง
พอดีพี่ทีมงานเดินมาตามจิ่งหยูวเพราะทุกอย่างพร้อมแล้ว
“เอ่อ คุณชล ค่ะ งั้นฉันขอตัวพาจิ่งหยูวไปถ่ายแบบก่อนนะค่ะ”
“งั้นผมขอเดินไปด้วยนะครับ
พอดีผมต้องไปคุยกับทีมงานตรงนั้นพอดี” แต่คุณชลธารก้อยังไม่วายจะขอเดินไปด้วยกันอีก
ทำให้จิ่งหยูวออกอาการไม่พอใจมากขึ้น ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงไม่พอใจ
แต่อาจเพราะเขาเป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูง ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายนอกจากคนที่เขากำหนดไว้
หรืออาจเพราะเขาเหนื่อยที่ต้องเดินตามหาฉันจึงทำให้เขาออกอการหงุดหงิดไม่พอใจ
“เอ่อออ ก้อได้ค่ะ
งั้นเราเดินไปด้วยกันเลยค่ะ” การตอบรับของฉันทำให้จิ่งหยูวหันไปมองหน้าคุณชลธาร
แล้วเดินนำหน้าไปก่อน ปล่อยให้ฉันกับคุณชลธารเดินตามเขามาด้วยกัน
การถ่ายแบบก้อเริ่มและดำเนินต่อไปอย่างไม่มีอะไรติดขัด
ด้วยจิ่งหยูวเป็นมืออาชีพเลยไม่ต้องบอกอะไรเขามากทุกอย่างเป็นไปตามที่คุณชลธารต้องการโดยเฉพาะตอนหัวค่ำที่มีฉากสะพานประดับประดาไปด้วยแสงไฟดูสวยงาม
ฉันยืนมองจิ่งหยูวจนเผลอแอบคิดไปว่าอันที่จริงเขาก้อเป็นหล่อมากเลยทีเดียวภายใต้ท่าทางที่ดูเข่งขรึมนั่น
ที่จริงแล้วเขาเป็นคนที่อ่อนโยน และอบอุ่น ฉันสัมผัสได้จากแววตาของเขา และเห็นสิ่งที่เป็นเขาซ่อนอยู่ข้างในนั้นตั้งแต่ไปจันทบุรีด้วยกัน
**********เนื้อเรื่องก็ดำเนินมาตอนที่18 แล้วนะค่ะ กำลังสนุกและข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ ฝากติดตามและเป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะ คอมเม้นติชมให้ผู้แต่งด้วยนะค่ะ จะได้นำไปพัฒนาต่อไปคะ............พลายชมพู...............
ความคิดเห็น