คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ตอนที่ 17 ทีมสำรวจ
ตอนที่ 17 ทีมสำรวจ
ทหารในกำแพงมาเรียมีด้วยกัน 3 กลุ่ม กองทหารสารวัตร ทหารรักษาการณ์ และหน่วยสำรวจ โดยทหารฝึกหัดที่มีอันดับติดท็อปสิบคนเท่านั้นที่จะมีสิทธิ์เลือกเข้ากองทหารสารวัตร ทว่าในครั้งนี้กฎเกณฑ์เหล่านั้นจำเป็นต้องเปลี่ยน เกณฑ์ที่แจนตั้งขึ้นนั้นถูกตั้งกลับกัน คนที่ติดท็อปสิบคนจะต้องเข้าร่วมทีมสำรวจอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง และในนครแห่งทะเลสาบนี้ กองทหารสารวัตรไม่มีความจำเป็นใดๆทั้งสิ้น จึงเหลือเพียงทหารรักษาการณ์และหน่วยสำรวจเท่านั้น
“เห็นใครมีแววบ้างไหม” คริสต้าถาม เธอมาดูการฝึกเป็นช่วงๆ และมาบ่อยเท่าที่จะมาได้
“เท่าที่เห็นก็มีพวกมีฝีมือพอจะจัดเข้าทีมสำรวจได้สิบกว่าคน นอกนั้นส่งไปก็อาจไม่ถึงกับตายเปล่า แต่ก็ไม่น่าส่งให้ไปเจอไททันอยู่ดี” แจนตอบ “อ้อ แต่ส่วนที่ไม่เห็น...มีอยู่สี่”
“ที่ไม่เห็น?” คริสต้าทวนคำ
“ก็กำลังจะได้เห็นเย็นนี้แหละ” แจนตอบ
“กลุ่มของเจ้าหญิงเซียสินะ” คริสต้าทาย “อุปกรณ์รุ่นที่ติดข้อมือ เอ็ปยังสร้างไม่เสร็จ รีบฝึกไปรึเปล่า”
“อะไรก็เกิดขึ้นได้ แม้แต่ไม่กี่วินาทีหลังจากนี้” แจนตอบ เขาเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย และไม่ว่ายังไงนิสัยนี้ก็ไม่มีทางเปลี่ยน กลับต้องขอบคุณนิสัยนี้ของเขาต่างหากที่ทำให้พวกเขารอดมาจนถึงเดี๋ยวนี้
“นั่นสินะ” คริสต้าตอบ “ฉันต้องไปแล้วล่ะ”
“เร่งมือตาลุงนั่นให้ด้วยก็ดี พวกช่างคนอื่นด้วยนะ อีกอุปกรณ์เหลือดีกว่าขาด” แจนบอก
“พร้อมแล้ว” ชาช่าเดินมาบอก ขณะที่ทหารอาสาส่วนใหญ่ไปเรียนทฤษฎีต่างๆเกี่ยวกับไททันจากโคนี่ ทหารอาสาที่มีแววทั้ง 11 คนก็ถูกเลือกมาเพื่อฝึกกับอุปกรณ์เคลื่อนที่สามมิติ แน่นอนว่าไม่มีกลุ่มของเจ้าหญิงเซียเพราะกลุ่มนั้นโดนสั่งให้ไปวิ่งรอบทะเลสาบโดยมีลุงคนตัดไม้ไปขี่ม้าคุมให้ ถึงจะกังวลว่าอาจไปเจอไททันเข้า แต่ทั้งสามคนก็แยกร่างกันไม่ได้ จะให้แจนฝึกทหารกลุ่มนี้คนเดียวก็ไม่ไหวจึงต้องปล่อยกลุ่มนั้นให้ทหารประจำนครกับคนอื่นๆดูไป
“เริ่มกันเลย”
การฝึกใช้อุปกรณ์เคลื่อนที่สามมิติดำเนินไปอย่างรวดเร็ว แม้จะมีคนหงายท้องหัวทิ่มพื้นระหว่างห้อยตัวอยู่โดยที่อุปกรณ์ไม่ได้พังบางคน แต่โดยรวมแล้วทหารอาสากลุ่มนี้พัฒนาไวกว่าช่วงแรกๆที่ทหารฝึกหัดรุ่น 104 ต้องเจอมาก อย่างไรก็ตามในการฝึกทหารอาสากลุ่มนี้ ถึงพวกเขาจะมีแวว แต่ก็ไม่มีใครที่มีฝีมือพอจะไล่ตามมิคาสะได้สักคน อาจจะไม่มีใครที่โดดเด่นได้ขนาดนั้นสักคน...หรือไม่แน่แจนอาจจะยังไม่ได้เห็นทหารอาสากลุ่มสุดท้าย
“โอยย... หิวข้าว!” คล็อกโวยวาย หลังจากที่พวกเขาต้องไปปีนสวนทางกับน้ำตกกันมา ทั้งสี่คนก็ตัวเปียกโชกและเหนื่อยเกินกว่าจะวิ่งต่อตามคำสั่งของลุงนายพราน เขาจึงปล่อยให้ทั้งสี่ได้พัก
“ล่าสัตว์สิ อาหารมันไม่ลอยมาประเคนตรงหน้าหรอกนะ” ลุงนายพรานตอบ
“เราล่าได้นะลุง ลุงจะปล่อยพวกเราไปล่ารึเปล่าเหอะ” จินถาม
“เออๆ ข้าจะคอยดู” ลุงนายพรานท้า ทังสี่ก็มองหน้ากันยิ้มๆ ได้โอกาสโดดละ!
เซียกับจินยืมธนูของลุงนายพรานมาเพื่อออกมาล่าสัตว์ ส่วนเรเวนกับคล็อกไปตกปลาที่น้ำตกที่พวกเขาเพิ่งจะปีนกันมา นี่คงเป็นอาหารมื้อเย็นแสนอร่อยอีกวันสำหรับทั้งสี่คนเพราะไม่ต้องไปทนกับรสชาติอาหารในโรงอาหารของค่าย เซียกับจินเดินลึกเข้าไปในป่าเรื่อยๆเพราะยังไม่เห็นสัตว์ป่าสักตัว
“นี่เซีย” จินเรียก “ที่ครูฝึกหน้าม้านั่นบอกให้ไปรายงานตัวอ่ะ จะโดดไหม”
“ก็ต้องแน่อยู่แล้วสิ ถ้าไปนี่ตายแหง” เซียตอบ “เออะ! แต่ถ้าโดนจับได้หลังจากนั้นจะเป็นยังไงล่ะเนี่ย”
จินทำนิ้วชี้ปาดคอพลางทำลิ้นจุกปากเหมือนคนถูกแขวนคอ
“เออนี่! ไปเอาไอ้เครื่องยิงสลิงมาใช้ไหม เดินอยู่แบบนี้คงไม่เจอกวางหรืออะไรง่ายๆหรอก” จินเสนอ
“โหย เราเก็บเครื่องนั่นกันไว้ตั้งป่ายักษ์โน่นไม่ใช่เรอะ” เซียพูด “กว่าจะเดินเท้าไปถึงนี่มืดพอดีกัน”
“อยากรู้จริงๆว่าถ้าครูฝึกหน้าม้ารู้เรื่องที่เราขโมยจริงๆ เขาจะลงโทษเรายังไง” จินพูด
“ชู่!” เซียเอานิ้วจุ๊ปาก
“ไม่เป็นไรหรอกน่า แถวนี้จะมีใครมาได้ยินกัน” จินยังคงพูดต่อไป
“บอกให้เงียบ!” เซียสั่ง จินก็ยอมเงียบ
ตึงๆๆๆๆ... ชิบหายแล้ว! เสียงพื้นสั่นดังสะเทือนแบบนี้ไม่ใช่ฝีเท้าคนแน่ๆ ทั้งเซียทั้งจินกลับหลังหันและออกวิ่งโดยไม่ต้องนัดกัน พวกเขาเคยเจอกับไททันมาหลายรอบในช่วงกลางคืน แต่ตอนนั้นพวกมันเชื่องช้าและพวกเธอก็มีอุปกรณ์เคลื่อนที่สามมิติอยู่กับตัว ทว่าครั้งนี้พระอาทิตย์ยังไม่ได้ตกดินและเสียงฝีเท้าก็ฟังดูเร็วผิดปกติ
ไม่นานนักจินกับเซียก็วิ่งมาถึงจุดตกปลาของคล็อกและเรเวน ทั้งคู่ตกปลากันอยู่คนละฝั่งของบึงใต้น้ำตก ดูเหมือนพวกเขาจะยังไม่รู้ถึงสิ่งผิดปกติ เซียพยายามร้องตะโกนบอกให้ทั้งคู่วิ่ง ทว่าก่อนที่ทั้งคู่จะทันเข้าใจ ร่างอันพิกลพิการของไททันวิปริตก็ปรากฏกายออกมาจากหลังต้นไม้ จินดึงเซียหลบออกจากฝ่าเท้าไททันได้อย่างฉิวเฉียด แต่โชคดีไม่ได้มีกับทุกคน ไททันตัวนั้นไม่ได้สนใจจินกับเซีย แม้มันมีแขนที่ลีบจนไม่น่าคว้าจับได้มันก็ยังไม่หมดพิษสง มันกระโจนเข้าใส่คล็อก อ้าปากที่กว้างมหึมาของมันออก กัดลำตัวท่อนบนของคล็อกขาดครึ่งและกลืนลงไป
“คล็อก!!!” เรเวนร้อง ทว่าเสียงนั้นก็ได้แต่หายลงลำคอไป “ ...ไม่”
ไททันวิปริตพยายามจะลุกขึ้น แต่มือที่ลีบเล็กของมันก็ดันตัวเองขึ้นมาไม่ได้ เซียได้แต่ทรุดลงนั่งกับพื้นอย่างหมดแรง ขณะที่จินได้แต่ช็อกกับเหตุการณ์เบื้องหน้า เพียงไม่กี่วินาทีที่พวกเขาแยกจากกัน ไม่อยากเชื่อว่านั่นคือโอกาสที่จะได้พบกันเป็นครั้งสุดท้าย เรเวนกรีดร้อง พุ่งเข้าใส่ไททันตัวนั้นพร้อมกับฉมวกตกปลา
“เรเวน! หยุดนะ!!” เซียร้องลั่นเมื่อตั้งสติได้และเห็นว่าเรเวนกำลังจะทำอะไร
“แก!! แกฆ่าคล็อก แกฆ่าเขา!!” เรเวนร้องอย่างบ้าคลั่ง ชี้ฉมวกนั้นไปทางไททันหวังจะฆ่ามันให้ได้ระหว่างที่มันยังลุกไม่ขึ้น ทว่ามันหันมามองเธอ และพุ่งเข้าใส่ด้วยแรงส่งจากขาหลังเพียงอย่างเดียว ปากอันมหึมาอ้ากว้างเตรียมจะกลืนเรเวนเข้าไปทั้งตัว ในวินาทีที่รู้ตัวว่ากำลังจะตาย เรเวนกลับชะงักเท้าและวิ่งหนี “ไม่!!!”
“เรเวน!!!” เซียพยายามจะเข้าไปช่วย ทว่าขานั้นอ่อนปวกเปียก ได้แต่มองภาพเพื่อนของเธอถูกกินเข้าไปทั้งเป็น และราวกับนรกยังไม่จบลง ไททันตัวนั้นหันกลับมาทางพวกเธอทั้งสองคน ก่อนจะพุ่งเข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง
“ลุกเร็ว!” จินดึงเซียให้ลุก และดึงให้วิ่ง วิ่งเร็วที่สุดเท่าที่พวกเขาจะทำได้ไม่กี่สิบเมตรก็ถึงทะเลสาบ “ลงน้ำๆ!”
ทั้งสองคนกระโจนลงน้ำและว่ายออกไปให้ไกลจากฝั่งมากที่สุด ไททันตัวนั้นก็ยังคงตามมา ความเร็วของมันลดลงเพราะหน้าของมันครูดถ่วงไปตามพื้น ตามปกติไททันจะไม่ลงน้ำไม่ว่าจะยังไง แต่กับไททันวิปริต...ไม่มีทางเอาแน่เอานอนกับมันได้ ยิ่งเมื่อเห็นมนุษย์อยู่ตรงหน้า มันก็กระโจนตามลงมาทันที
ตู้ม! ละอองน้ำสาดกระเซ็นเกิดคลื่นพัดให้ตัวจินและเซียลอยไปไกลกว่าเดิม ทว่าไททันวิปริตนั้นไม่จมน้ำ ด้วยร่างกายที่เบามาก มันลอยขึ้นมาพ้นน้ำเกินครึ่งตัวและมันก็พยายามหาทางว่ายไปยังเหยื่อของมัน
“ว่ายเร็ว! เร็วเข้า!” จินสั่ง ว่ายน้ำหนีนำไป ก่อนจะหันมาพบว่าเซียว่ายน้ำไม่แข็ง ไททันวิปริตนั้นห่างจากตัวเธอไปเพียงไม่กี่เมตร มันอ้าปากกว้างและตะเกียกตะกายเพื่อจะกินเซียลงไป
ฟ้าว...! ฉึกๆๆ! ราวกับสวรรค์เมตตา ฉมวกขนาดใหญ่ถูกโยนเสียบไว้บนร่างของไททัน ฉมวกนั้นถูกล่ามไว้กับตอไม้บนฝั่งและคนที่มาช่วยก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากแจน ชาช่ากำลังพยายามดึงไททันลอยน้ำตัวนั้นกลับมา มันง่ายจนน่าตกใจที่จะดึงมันกลับขึ้นฝั่ง อาจเพราะตัวมันเบาและอยู่บนผิวน้ำ ไททันวิปริตไม่ได้สนใจอย่างอื่นนอกจากจินกับเซียที่ลอยอยู่ในน้ำ แจนจึงกระโดดขึ้นไปบนตัวมันและเผด็จศึกเสีย
ไททันวิปริต 15 เมตรเริ่มร้อนและกำลังจะกลายเป็นควัน
“ ...วย..ด้วย... ” แจนเลิกคิ้ว หันไปมองชาช่า แต่ชาช่าไม่ได้พูดอะไร “ ...ช่ว..ย... ”
แจนแทงดาบลงบนหลังไททันทันทีอย่างไม่เสียดายใบมีด ตำแหน่งที่เป็นกระเพาะอาหาร แล้วก็เป็นอย่างที่เขาคาดไว้ มือของเรเวนไขว่คว้าหาทางออก แจนดึงเธอขึ้นมาในสภาพเฉอะแฉะไปด้วยน้ำย่อย ขาขวาของเธอขาด แต่ยังไม่ตาย
“ไม่เป็นไร เธอปลอดภัยแล้ว...ปลอดภัยแล้ว... ” แจนส่งตัวเรเวนที่มีท่าทางขวัญหนีดีฝ่อให้กับชาช่า ก่อนจะหันไปช่วยอีกสองคนที่อยู่กลางน้ำ ดึงพวกนั้นกลับมาด้วยสลิงของอุปกรณ์เคลื่อนที่สามมิติ
“ขอบคุณ” เซียพูด ก่อนจะเข้าไปดูอาการเรเวน
“รู้ได้ยังไงว่าเราอยู่นี่” จินถามน้ำเสียงยังสั่นเพราะผ่านเหตุการณ์เฉียดตายมา
“ไปขอบใจลุงนายพรานสิ” แจนตอบ “กลับค่ายเถอะ พวกเธอเจอนรกมาพอแล้วสำหรับวันนี้”
“ไม่เคยดีใจที่คุณมาเป็นครูฝึก... ” จินพูดตามหลังแจนไป “ ...เท่าวันนี้มาก่อน”
ข่าวการจากไปของคล็อกรู้กันไปทั่วค่ายในตอนเช้า เรเวนต้องใช้ไม้ค้ำเดินหลังจากได้รับการรักษาจากหมอหลวงประจำตัวของเจ้าหญิงเซีย ดีที่เธอไม่ได้รับโรคแทรกซ้อนที่เกินจากเชื้อโรคในท้องไททัน แต่เธอก็ตัดสินใจลาออกจากการฝึกทหารในเช้าวันนั้น แจนอนุญาตหากเซียและจินจะไปด้วย แต่ทั้งสองคนก็ไม่ไป เป็นครั้งแรกที่เหล่าครูฝึกได้เห็นความเข้มแข็งของเซียในฐานะเจ้าหญิงตัวจริง เธอไม่ยอมล้มเลิกแผนของตัวเองง่ายๆ ทว่าความดึงดันนั้นเองที่เป็นปัญหาต่อแผนการ แจนจึงจำเป็นต้องตัดเธอออกไป
จินและเซียได้รับการฝึกให้ใช้อุปกรณ์เคลื่อนที่สามมิติเหมือนกับกลุ่มทหารอาสาที่มีแวว แล้วก็เป็นอย่างที่แจนคาดไว้ ทักษะการใช้อุปกรณ์ของทั้งสองคนขึ้นมาเป็นอันดับ 1 และอันดับ 13 ที่ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เป็นแค่ทหารอันดับรั้งท้าย เซียอาจจะเก่งทักษะการใช้อุปกรณ์และดาบสู้จินที่เหมือนเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ไม่ได้ แต่เซียมีสัมผัสตอบสนองเร็วกว่ามาก
แม้โคนี่จะคิดว่าเซียไม่เหมาะจะเข้าทีมสำรวจ แต่แจนยืนยันที่จะจัดเซียเข้าทีมสำรวจอยู่ดี
“มีธุระอะไรรึ ครูฝึกแจน” เอ็ปถาม เมื่อเห็นแจนเดินเข้ามาในอาคารสะสมสิ่งประดิษฐ์ของเขา
“อุปกรณ์เคลื่อนที่สามมิติอันใหม่เสร็จรึยัง” แจนถาม
“ไม่ต้องห่วง... สิ่งประดิษฐ์ของข้าน่ะ พร้อมนานแล้ว”
*****************************************************************************
**อย่าสนใจในความรั่วของไรท์เตอร์ในภาพต่อๆไปนี้**
เอาภาพมาฝากเผื่อใครนึกภาพท่านเอ็ปของเราไม่ออก
เครดิตภาพ : นักแปลเรื่องผ่าพิภพไททันในเน็ตน่ะ ชื่ออะไรไรท์มิทราบ
ความคิดเห็น