ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic Exo] Secret of love ความลับแห่งรัก

    ลำดับตอนที่ #17 : Secret of love ความลับแห่งรัก[15]

    • อัปเดตล่าสุด 5 ธ.ค. 55


    Secaet of love ความลับแห่งรัก[15]

          

     

     

     

                      
                    หวง จื่อเทา เด็กหนุ่มชาวจีนที่พูดเกาหลีไม่ค่อยแข็งแต่พอจะจับใจความได้ว่า เขาขับรถเข้ามาในงานตอนประมาณสี่ทุ่ม ซึ่งตอนนั้นงานก็น่าจะเลิกแล้ว เพราะเขาต้องมารับแม่ที่มางานนี้ อันที่จริงบัตรเชิญนั้น ได้เชิญเขามาแต่เขาไม่มา ให้แม่มาแทน ทำให้เขาต้องมารับแม่หลักงานเลิกแต่พอขับมาได้ถึงหน้าบ้านก็เหมือนกับตัวอะไรวิ่งผ่านหน้ารถแล้วหลังจากนั้นเขาก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย....

     

                   
                  ลู่ฮาน เขามายืนอยู่ตรงหน้างานเพราะมารอเซฮุน แต่รอไปได้สักพักก็หลับแล้วก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย

     

          
                 โด คยองซู เขาเล่าว่าเขาเดินเข้ามาตามเสียงร้องเหมือนกับแพคยอลที่เล่าไว้ก่อนหน้านี้ เขาเดินมาพร้อมกับเซฮุน

     

         
                โอ เซฮุน ส่วนเซฮุนที่เดินเข้ามาพร้อมกับคยองซูก็บอกว่า เหมือนมีใครมาปิดปากปิดจมูกทั้งที่ไม่มีมือมาปิดเลยแล้วหลังจากนั้นก็ไม่รู้สึกตัวอีกเช่นกัน

     

         
                  แต่เรื่องมันก็ไม่เหมือนกัน เพราะจงอินที่เดินเข้ามาในงานแล้วจอดรถไว้ที่ลานจอดรถแล้วก็เดินเข้ามาภายในตัวบ้าน เขาบอกว่าไม่มีใครอยู่เลย มีแต่ข้าวของระเกะระกะ แล้วก็ร่องรอยเหมือนการต่อสู้ พอมาถึงที่ห้องโถงที่ใช้จัดงานหลัก ห้องที่เขาพบแพคยอล และห้องที่คยองซูและเซฮุนบอกว่าเห็นเลือด กลับไม่มีเลือดอยู่เลยแม้แต่น้อย แต่ชานยอลบอกว่าเขาโกหก เพราะชานยอลเล่าว่า เขาเห็นเลือดไหลออกมาจากหน้าตาที่ห้องจัดงาน แล้วเขาก็เห็นดวงตาสีแดงก่ำที่มองผ่านบางหน้านั่นทำให้เขารู้สึเหมือนอยากจะตายให้ได้แล้วสติก็ดับวูบไปเหมือนกัน

     

           
                  ส่วนซูโฮกับคริสบอกว่าเขาเข้ามาหลับในห้องนี้ ทำให้ทุกคนส่งสายตาคาดคั่นมาว่าเข้ามาได้ยังไงเพราะประตูมันไม่มี แต่ทั้งสองกลับยืนยันว่ามันมี แถมเป็นประตูที่ใหญ่มากด้วย ทำให้ทุกคนมองหน้ากันอย่างงงๆ

     

          
                  “แล้วคนที่นอนหลับอยู่นะ เป็นอะไรเหรอ?” จื่อเทาเปล่งสำเหนียงแปร่งๆออกมาทำให้ทุกคนต้องตั้งใจฟังอย่างสุดขีดเพราะถ้าฟังไม่ชัดบางคำอาจจะเพี้ยนไปอย่างอื่น อย่างเช่นตอนที่เล่าว่าจำอะไรได้มั้ง มันมีอยู่คำๆคำหนึ่งที่ชวนให้ติดเลตมาก
    -.,-

     

           
                   “เออ...คือว่า”

     

         
                   “มันเป็นแวมไพร์
    !! มันเป็นผีดูดเลือด มันเป็นกินเลือด! เดี๋ยว เลือดเหรอ?” ตอนแรกจงอินเกือบจะโวยวายอีกรอบ แต่พอสะดุดกับประโยคหลังที่ตนเองพูดออกไป ทำให้ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า

     

           
              “คิม มินซอก
    !

     

     

          ................................

          ................

          ........

          ...

     

                   “ปล่อยไว้อย่างนี้จะดีเหรอท่าน” ร่างป้อมหันไปถามร่างสูงที่เหมือนกับเฝ้าดูอะไรบ้างอย่างผ่านบานหน้าต่าง

     

           
                  “ให้พวกนั้นได้เรียนรู้การที่อยู่อย่างโดดเดี่ยว ระแวงหน้าระแวงหลัง ไม่รู้ทางออก  ให้มันเหมือนกับที่พวกนั้นทำกับพวกนายสองคนไงล่ะ....ทำไมเหรอ มันไม่ดีตรงไหนเหรอ?” ร่างท้วมถามคนทั้งสอง แต่ก็ยังมองตรงไปยังด้านหน้า

     

             
                    “เราสองคนคิดว่า....”

     

             
                   “เกมส์ควรจะเริ่มขึ้นได้แล้ว
    !” ยังไม่ทันที่ร่างป้อมจะเอ่ยจบ ร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างๆก็เอ่ยแทรกขึ้นมาเสียก่อน ทำให้ร่างป้อมหันหน้าไปมองเสี้ยวหน้าของคนรัก ที่ตอนนี้มีดวงตาสีแดงก่ำเหมือนจะใช้นัยน์ตานั้นแผดเผาคนทั้งเป็น

            

           
                   “นายต้องการอย่างนั้นหรือ? จงแด” ร่างท้วมหันมาเผชิญหน้ากับเด็กหนุ่มทั้งสอง ถึงแม้ว่าสองคนนี้เมื่อหลายร้อยปีก่อนจะเคยเป็นลูกของเขา แต่ว่าเขาก็ไม่ได้อยากให้พวกเขาทั้งสองคนต้องเจอกับความเจ็บปวดอีก อยากให้พวกเขาหยุดแต่เพียงเท่านี้ เพราะจะรั้งมีแต่ความเจ็บปวดเปล่าๆ ไม่ว่าภพชาติไหนพวกนายทั้งสิบสองคน ก็มีดวงชะตาที่ผูกกันทุกภพไป แต่ถ้าเป็นความต้องการเจ้าทั้งสองคน พ่อก็ยินดีที่จะทำมัน
    !

     

            
                   “ใช่ ข้าต้องการ
    !” น้ำเสียงเกรี้ยวกราดเผลอตะโกนออกไป ทำให้มินซอกที่ยืนอยู่ข้างๆกระตุกชายเสื้อของชายเบาๆ เขาเองก็มีความแค้นเหมือนกัน แต่ไม่นึกว่าจงแดจะแค้นมากขนาดนี้ เพราะความโกรธ ความอาฆาตแค้นที่สั่งสมมานานแสนนาน ก็เหมือนกับภูไฟที่รอการระเบิดมานานแสนนาน แต่ภูเขาไฟลูกนี้จะรู้ไหมว่า เกมส์ที่กำลังจะเริ่มขึ้น จะนำโศกนาฏกรรมที่ทุกคนจะต้องจดจำและอยู่กับมันอย่างเจ็บปวดไปจนตาย!

     *TBC.*



                ไรท์เมี๊ยวขอแจม
     
               ย้ำ! ต้องเม้น หลังจากที่ไรท์เตอร์กลับมาจากเข้าค่ายไม่มีใครเม้น เตรียมตัวกินนิยายดองเรื่องนี้ได้เลย =^= (จะดองไว้เป็นภพเลยคอยดู) ขอให้พระองค์ทรงพระเจริญ #ตามอารมณ์กันทันไหมค่ะ?
              ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านค้าาาา (_ _) 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×