คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : The bodyguard 14 The End แก้คำผิด
The bodyguard 14 The End
ดวงตะวันทอแสงแรกส่องมายังหน้าต่างกว้างของห้องที่เมื่อคืนไม่ได้ปิดผ้าม่าน แยงตาคนที่กำลังหลับใหล ให้ตื่นขึ้นพร้อมกับความรู้สึกผิดที่ติดค้างตั้งแต่เมื่อคืน
“คุณซีวอนครับ ผมขอโทษ” ใบหน้าหวานที่ดูอิดโรยมองคนที่ยังหลับใหลอยู่ด้วยน้ำตานองหน้า ก่อนจะพาตัวเองออกจากอ้อมแขนแกร่งที่รัดแน่น หวังจะหลบออกไปแล้วไม่กลับมาอีกเลย
หวังจะให้คืนที่ผ่านมาเป็นภาพฝันในความทรงจำ รู้ดีว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันเป็นเพียงความพลั้งเผลอของอารมณ์ แม้สิ่งที่เสียไปอาจไร้ค่าในสายตาใครๆ แต่นั่นคือครั้งแรกในชีวิตของผู้ชายคนหนึ่งที่อยากจะเก็บมันไว้เพื่อหญิงที่รัก คนที่จะเป็นคู่ครอง
แม้จะผิดเพี้ยนไปบ้าง....แต่มันก็น่ายินดีที่อย่างน้อยเขาก็ได้มอบให้กับคนที่รัก ถึงจะเป็นผู้ชายก็ตาม
“อือ ฮีชอลจะไปไหนครับ” เสียงงัวเงียจากคนที่ยังไม่ยอมลืมตา แต่ก็รู้ว่าคนที่นอนกอดมาทั้งคืนจะลงจากเตียง ก่อนควานมือไปคว้าร่างบางเข้ามาแนบกับอกอีกครั้ง แต่กลับไม่เจอคนตัวนิ่ม จนต้องยอมลืมตาขึ้นมอง ถึงได้เห็นว่าอีกคนคว้าผ้าห่มขึ้นมาคลุมนั่งอยู่สุดเตียงอีกข้าง “ทำไมไปนั่งอยู่ตรงนั้นหล่ะครับ หืม?”
“คุณซีวอนเรื่องเมื่อคืนผม...เอ่อ..ผมขอโทษนะครับ” เสียงแผ่วเบา กับใบหน้าหวานที่ก้มหน้าลง และผ้าห่มผืนหนาที่ปิดคลุมจนถึงซอกคอขาวที่มีรอยแดงประทับอยู่ มันคล้ายๆจะเป็นท่าทางของสาวน้อยผู้เสียความบริสุทธิ์ ในคืนวิวาห์ เรียกรอยยิ้มพอใจของชายหนุ่มได้เป็นอย่างดี
“ขอโทษเรื่องอะไรครับฮีชอลถ้าเป็นเรื่องที่คุณหลับไปก่อน ไม่เป็นไรหรอกนะครับ ผมสิต้องขอโทษ แต่ไม่เป็นไรนะครับ ผมจะรับผิดชอบเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเอง คุณไม่ต้องกลัวนะ” ชายหนุ่มคว้าร่างบางเข้ามากอดไว้แนบอกทั้งที่ยังมีผ้าห่มผืนหนาสีเข้ม ปิดถึงซอกคอ
“คุณไม่ต้องรับผิดชอบผมหรอก เมื่อคืนคุณแค่ตั้งใจจะซ้อมบทแต่เป็นผมเองที่ทำให้ทุกอย่างเกินเลย ผมขอโทษครับ” ดวงหน้าหวานที่โผล่พ้นผ้าห่มหนา มีน้ำตาไหลออกมา ยิ่งทำให้ชายหนุ่มนึกไปถึงฉากของนางเอกแสนซื่อกับโจรเถื่อนในกระท่อมกลางป่า
ชายหนุ่มแทบอยากเอาโหม่งที่นอนลาตาย ในความซื่อของคนในอ้อมอกแอบพึมพำเบาๆกับตัวเองเบา “ยังเชื่ออีกหรอวะเนี่ย” ก่อนจะหันมองหน้าหวาน “มันไม่ใช่เพราะคุณเรื่องมันถึงเกินเลย ความจริงผมก็......”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเข้าใจดี คุณเป็นศิลปิน เรื่องแบบนี้ถ้าใครรู้คุณคงเสียหายมาก ผมสัญญาครับว่าจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ” ร่างบางที่เอาแต่ก้มหน้า จมอยู่กับความคิดของตัวเอง ไม่ฟังอะไรทั้งนั้นในตอนนี้
“เอ่อ..ฮีชอลคือว่ามัน...ผมรับผิดชอบฮีชอลนะครับ อย่าพูดแบบนี้ได้ไหม” น้ำตาเม็ดเล็กๆของเมียหมาดๆทำให้ชายหนุ่มไม่รู้จะทำยังไง แอบนึกโมโหนิดๆที่มันไม่เป็นแบบในละคร
“คุณไม่ต้องรับผิดชอบผมหรอกครับ สำหรับผมเมื่อคืนมันยิ่งกว่าความฝัน มันยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด ที่ได้ใกล้ชิดกับคนที่ผมรัก ทั้งที่คุณก็อยู่สูงมากขนาดนี้ อีกอย่างผมไม่ใช่ผู้หญิง คุณอย่ารับผิดชอบผมให้ตัวคุณเองต้องเสียหายเลยครับ” อดีตบอดี้การ์ดแต่เป็นคุณนายน้อยคนใหม่ของตระกูลชเวโดยไม่รู้ตัวยังคงนั่งร้องไห้ ไม่เรียกร้องการรับผิดชอบต่อสิ่งที่เสียไป
คำว่าคนที่รักทำให้ชายหนุ่มแทบลอยขึ้นไปติดกับเพดานห้อง หนึ่งคำที่ต้องการมาตลอดในที่สุดก็ได้ยิน โดยไม่ต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมใดๆ เสียงทุ้มก้มถามแนบชิดใบหูเล็ก“ผมไม่รับผิดชอบคุณได้ไงครับ เรื่องเมื่อคืนระหว่างเรามันเกิดขึ้นเพราะผม เพราะงั้นถ้าคุณไม่ให้ผมรับผิดชอบแล้วจะให้ใครมารับผิดชอบครับ”
“คนที่ต้องรับผิดชอบก็คือผม ถ้าผมสามารถควบคุมตัวเองได้เรื่องมันก็จะไม่เป็นแบบนี้” ถ้อยคำขอรับผิดชอบของคุณเมียหมาดๆทำให้เจ้าชายแห่งวงการบันเทิงตกใจไม่สามารถพูดอะไรได้ “เพราะงั้นเพื่อรักษาชื่อเสียงของคุณไว้ ผมขอลาออกครับ”
“เฮ้ย! ฮีชอล” ชเว ซีวอน คนพึ่งมีเมียตกใจกับการขอรับผิดชอบ ก่อนจะคิดไปถึงอะไรบางอย่าง “ถ้าคุณอยากลาออก ก็เอาเลย ผมไล่คุณออก” มือหนาปล่อยจากร่างบาง ปล่อยให้คนที่คลุมด้วยผ้าห่มจนถึงคอขาวได้เป็นอิสระ ก่อนจะหันหลังกลับไปทิ้งตัวลงนอนเหมือนเดิม
“คุณซีวอน ผมลานะครับ” ชายหนุ่มได้ยินเพียงแค่เสียงสะอื้นไห้เบาๆ กับความหนาวเย็นของแอร์เมื่อผ้าห่มทั้งผืนถูกลากลงจากเตียงไปพร้อมๆกับร่างบาง
“เฮ้ย! ไปจริงหรอวะ” ชเว ซีวอนกระโดดลงจากเตียง ตามไปอุ้มคนที่เดินลงจากเตียงกลับขึ้นมาบนเตียงอีกครั้งลืมไปว่าทั้งเนื้อทั้งตัวตอนนี้ไม่มีอะไรอยู่สักชิ้น “ฮีชอล ผมรักฮีชอลนะ ฟังผมก่อนนะ” เพราะไม่รู้ว่าจะรั้งไว้ด้วยวิธีไหน สุดท้ายก็ต้องพูดคำว่ารักออกมา ก่อนสังเกตว่าคนในอ้อมกอดหน้าแดงแจ๋ “เป็นอะไรครับ ไม่สบายหรือเปล่า”
“เปล่าครับ ผมสบายดี แต่ว่าคุณเอ่อ... คุณเข้ามาอยู่ในผ้าห่มกับผมก่อนดีไหม” ทั้งเขินทั้งอาย ที่ต้องคลี่ผ้าห่มให้อีกร่างที่เปลือยเปล่าเหมือนกันมาอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน แต่ก็น่าจะดีกว่าต้องมองคนโป๊เปลือยหุ่นดีอยู่แบบนี้
ชายหนุ่มไม่เพียงแค่นอนนิ่งใต้ผืนผ้าห่มแต่มือหนาก็คว้าคนตัวนุ่มนิ่มเข้ามาไว้ในอ้อมกอด ให้ผิวกายได้แนบชิด “ฮีชอลฟังผมนะครับ ผมรักฮีชอล ไอ้บทละครเมื่อวานมันแค่เรื่องที่ผมสร้าง เอ้ย ไม่ใช่สิ มันเป็นบทละครเรื่องฮีชอลที่รักไงครับ ผมรักฮีชอลนะ รักตั้งแต่รักแรกที่เราเจอกัน”
“เอ๋ ชื่อละครเหมือนชื่อผมเลยนะครับ” คนแสนซื่อก็ยังคงซื่อได้ต่อไป จนชายหนุ่มเริ่มระแวงว่าตัวเองอาจพรากผู้เยาว์มาหรือเปล่า
“คือ ตรงนั้นช่างมันเหอะ ครับ เอาเป็นว่า ผมรักฮีชอล แล้วทั้งหมดที่ตั้งแต่ผมโดนลอบทำร้าย คัดเลือกบอดี้การ์ดอะไรพวกนี้เป็นแผนผมทั้งหมดโอเคไหมครับ”
“อ่า งั้นเรื่องที่ผมทุ่มคุณได้ มันก็แผนของคุณหรือครับ” น้ำเสียงแสนเศร้า เคยภูมิใจครั้งหนึ่งเคยทุ่มคนได้ สุดท้ายก็.......
“ใช่ครับ” ชายหนุ่มแอบหวั่นว่าที่พูดไปทั้งหมด ร่างเล็กๆแสนซื่อจะเข้าใจทั้งหมดหรือไม่ “ทั้งหมดเป็นแผนของผม อ้อ เว้นเรื่องที่บริษัทโดนโกง คุณถูกจับตัวอันนั้นเป็นแผนของพ่อ”
“อ้อ ครับ” ใบหน้าหวานพยักหน้าหงึกหงัก จนชายหนุ่มดีใจ ในที่สุดก็เข้าใจกันเสีย หลังอธิบายมาตั้งนาน แต่ก็เพราะความซื่อใส น่ารัก ไม่มีจริตมารยาอะไร ที่ทำให้เขาหลงรัก
“อ่า คุณเข้าใจแล้ว ในเมื่อคุณรักผม ผมรักคุณ เรารักกัน แต่งงานกันนะครับ” ชายหนุ่มในชุดวันเกิดสุดเท่ประดับด้วยแผงอก และกล้ามเนื้อแสนสวยงาม ขอ ร่างบางแต่งงาน ด้วยคำแสนซื่อ นาทีนี้สุดจะคิดจริงๆที่จะหาคำแสนหวานมาพูด
“แล้วท่านซึงฮยอนจะยอมรับได้หรือครับ” คนแสนซื่อที่พอจะเข้าใจอะไรก็ ดูเหมือนจะยอมไปทั้งหมด ขออะไรก็ยอมง่ายๆ ไม่ไตร่ตรองสักนิด
“อูยยย ท่านซึงฮยอน ยอมตั้งแต่เมื่อคืนก่อนที่คุณจะเป็นเมียผมอีก” ถ้อยคำหยอกล้อ ก่อนจะแวะเวียนลงไปที่แก้มใสๆ
“เออออออ....แล้วคุณหญิงชเว หล่ะครับ จะยอมหรือครับ” ภาพคุณหญิงแสนสวยแต่เริ่ด เชิด โผล่ขึ้นมาให้ฮีชอลได้หลอนตัวเองเล่นๆ นึกไปถึงเหล่าแม่สามีในละครหลังข่าว
“คนนั้นยอมก่อนท่านซึงฮยอนอีกครับ เหลือแค่ฮีชอลเท่านั้นยอมแต่งงานกับผมหรือเปล่า” ดวงตาแสนซึ้ง จ้องมองเข้าไปในลูกแก้วใสหวานเชื่อม อย่างผู้คาดหวังในคำตอบ “ไหนๆก็ออกจากตำแหน่บอดี้การ์ดแล้ว ยอมมาเป็นภรรยาผมเถอะนะครับ”
“ครับ” เสียงแผ่วเบา ใบหน้าหวานเอียงอาย แทบจะมุดลงไปในผ้าห่ม ถ้าไม่ติดว่าในผ้าห่มมีอีกคนซุกตัวอยู่ด้วย ทำให้หัวใจของชายหนุ่มพองโต ดีใจยิ่งกว่าสิ่งใด
“งั้นเราต้องสาบานรักกันครับฮีชอล ตามประเพณีที่ปฏิบัติมานับร้อยปีของตระกูลชเว” ดวงตาเจ้าเล่ห์โผล่ขึ้นมาอีกครั้ง แผนการรับภรรยาใหม่กำลังโผล่ขึ้นมาในหัวของชายหนุ่ม มือหนาเริ่มเลือนลงต่ำสู่สะโพกกลม ริมฝีปากร้อนประทับดูดดื่มบนริมฝีปากอิ่มแสนสวย
ในที่สุดแผนการของชายหนุ่มก็ชักใยหนุ่มน้อยแสนซื่อให้มาติดกับ และเช้านี้คงอีกนานกว่าคนทั้งสองจะลุกจากเตียง เพราะต้องทำตามประเพณีนับร้อยปีที่พึ่งคิดสดๆของตระกูลชเว
“ถึงเรื่องของเราจะเต็มไปด้วยแผนการต่างๆมีแต่เล่ห์เหลี่ยม แต่หัวใจผมเป็นของผมด้วยความรักอย่าแท้จริงนะครับ ฮีชอล”
“ซีวอน ผมรักคุณที่สุดนะ”
E.N.D
* ~ * ~ * ~ * ~ *~ * ~* ~* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *
Talk
จบแล้วอ่า (แอบเศร้าคะ) บนเตียงตามที่ชายเชว ได้กล่าวไว้ อิอิ
ถามว่า15ตอนที่ผ่านมา ตอนไหน ทุเรศชีวิตที่สุด คำตอบคงเป็น ตอนจบ แงงงงงงงงงงง
ที่ไอซ์คิดไว้มันไม่ใช่แบบนี้ จริงๆนะคะ แต่มันเน่าหนอนขนาดนี้ได้ไงกันนนนนน ขอโทษจริงๆคะ กับตอนจบอันอัปยศขนาดนี้
เป็นเรื่องที่สองที่ไอซ์ปั่นจบ และเป็นเรื่องที่ปั่นได้เร็วมากมันเกิดอะไรขึ้นก็ไม่ทราบเหมือนกันคะ แต่มันจบแล้วววววววว
ตอนจบแล้ว ช่วยกันคอมเม้มท์ เยอะๆได้ไหมคะ นะคะ จะได้ปรับปรุงเรื่องต่อๆไป กระซิกๆๆๆๆๆ
ขอบคุณทุกคอมเม้มท์คะ
ความคิดเห็น