ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic Exo] Secret of love ความลับแห่งรัก

    ลำดับตอนที่ #16 : Secret of love ความลับแห่งรัก[14]

    • อัปเดตล่าสุด 5 ธ.ค. 55


    Secret of love ความลับแห่งรัก[14]

     

            




             “อ๊ากกกก แวมไพร์!!!! เสียงของชายหนุ่มที่นอนอยู่มุมมืดร้องขึ้นมา ทำให้พวกเขาทั้งหกคนหันหน้าไปมองยังต้นเสียง

     

             
             “คิม จงอิน
    !” พอหันไปมองก็ต้องทำให้เซฮุนอุทานชื่อนั้นออกมา ทำให้ทุกคนหันพรึ่บมามองทางเขาทั้งหมด

     

            
             “นายรู้จักเหรอ?” ชานยอลถามเซฮุนไป
    แต่เซฮุนไม่ตอบ กลับเดินดุ่มๆเข้าไปในที่มืดแล้วกระชากร่างของผู้ชายคนหนึ่งที่มีผิมสีเข้ม ตามตัวก็มีแต่รอยเลือดออกมาอย่างเอาเรื่อง  ทั้งที่จงอินหลับอยู่

     

           
               “เฮ้ยๆๆ
    นายจะทำอะไรเขาน่ะ” เลย์ถามไปด้วยความกลัวว่าคนที่เซฮุนฉุดกระชากลากถูอยู่จะเป็นอะไรไป

     

          
               “ฉันไม่ทำอะไรมันหรอกน่า” พอพูดจบ ก็ลากร่างนั้นไปที่หน้าต่างทำให้คนทั้งสี่มองหน้ากันเลิกลั่กแล้วส่งสายตาประมาณว่า ไปดูกัน

     

                “เฮือก” คิมจงอินสะดุ้งตื่นขึ้นมาแล้วก็พบว่าตัวเองดูเอามือรัดคอจากด้านหลังแล้วโดนลากอยู่

     

            
               “แว้กกกก
    !!! แกจะทำอะไรฉันเนี่ย แกเป็นใครว่ะ ปล่อยนะโว้ย ไอ้บ้า!” จงอินได้แต่ตะโกนพลางหลับตา “นาย นาย! ไอ้ผีดูดเลือด แว้กกก!!!” พอจงลืมตาขึ้นมากะว่าจะหันไปมองคนข้างหลังที่เอามือรัดคอตนเองอยู่ กลับต้องตกใจกับภาพตรงหน้า ที่มีผู้ชายอีกห้าคนเดินตามเขามา แต่ที่น่าตกใจกว่านั้นคือไอ้ผีดูดเลือดหน้าสวยนั้น! มันอยู่ตรงนั้น

     

              
                “โว้ยๆๆ ใครเป็นผีดูดเลือดว่ะ
    ?! พูดให้มันดีๆหน่อย ฉันเซฮุนโว้ย โอ เซฮุนเพื่อนแกนะ” เซฮุนได้แต่เอือมกับคนที่ตนเองรัดคออยู่ “ไม่ใช่ๆ ฉันหมายถึงไอ้นั้นต่างหากโว้ย!” จงอินพูดพลางงกลับตาปี้และชี้ไปมั่วๆทางที่พวกเขาทั้งห้าคนยืนอยู่

     

              
                 “บร๊ะ
    ! แกก็ชี้ดีๆดิว่ะ แล้วอีกอย่างนะ มันมีที่ไหนกันล่ะไอ้ผีดูดเลือดนั้นน่ะ” ชานยอลพอเห็นจงอินทำตัวเหมือนเด็กก็เลยพูดออกไป หวังว่าจะให้คนผิวเข้มเงียบลง แต่เรื่องมันก็ไม่ง่ายอย่างที่คิด เมื่อจงอินลืมตาขึ้นมา แล้วพบว่าแพคยอลมายืนจ้องหน้าอยู่ใกล้ๆ เลยทำให้เขาเป็นลมล้มพับไปในอ้อมแขนของเซฮุนไปเลย (=___=;;อ่า...แล้วไอ้คนที่มันๆไม่เคยกลัวอะไรหายไปไหนว่ะ?)

     

               
                 “คนนี้ไง ที่ฉันเกือบดูดเลือด
    ^w^” แพคยอลยิ้มอย่างอารมณ์ดีแล้วเอามือมาจิ้มๆที่คอของจงอิน

     

              
                “นายเป็นผีดูดเลือดจริงเหรอ?” ซูโฮที่เงียบมานานเอ่ยขึ้น

     

             
                 “จะ....โอ้ยยยยยยยย
    !!!” ยังไม่ทันที่แพคยอลจะพูด ร่างกายของเขาก็รู้สึกเหมือนกับว่าจะแหลกสลายไป

     

            
                 “นายเป็นอะไรไป
    ! เฮ้ย ลุกขึ้นมา” เลย์เห็นท่าไม่ดีก็เลยเข้ามาช่วย แต่พอเอามือแตะลงบนผิวของชายหนุ่มก็ทำให้เขาถึงกับร้องโอ้ย พลางสะบัดมือเร่าๆเหมือนกับว่าจับของร้อน

     

             
                 “บอกให้เซฮุนปิดม่านที ฉันไม่ถูกกับแสงแดด โอ้ยยย ร้อนนน” เซฮุนที่ตอนนี้วางร่างของจงอินไว้กับพื้น แล้วกำลังหมุนม่านขึ้นให้จนสุด ก็ต้องทำกลับกันโดยการหมุนลงมาแทน

     

            
                  “นายเป็นแวมไพร์จริงๆด้วย
    !” เลย์ร้องขึ้นเพราะเห็นเขี้ยวที่งอกออกมาทางปากและดวงตาที่เริ่มแดงก่ำ และสีผิวที่ขาวซีดอยู่แล้ว กลับยิ่งซีดลงกว่าเดิม

     

            
                    “ช่วย ฉัน ด้วย”
    ว่าจบร่างบางก็สลบไปทันที

     

         
                    “เฮ้ย! อุ้มมันไปที่โซฟาดิ” คริสออกคำสั่ง ก่อนที่ทุกคนจะเกี่ยงกัน เพราะกลัวว่าคนที่นอนสลบอยู่จะลุกขึ้นมาดูดเลือดตัวเอง “ไม่มีใครอุ้มใช่ไหม? ฉันอุ้มเองก็ได้” คริสเอ่ย พร้อมกับยื่นมืออย่างกล้าๆกลัวไปช้อนร่างบางนั่น  ก่อนจะพาร่างบางในอ้อมแขนที่ตอนนี้ร่างกายเริ่มเย็นชืดไปวางไว้ที่โซฟาสีเลือดที่อยู่กลางห้อง

        

          
                    หนึ่งชั่วโมงต่อมา.....

     

     

                     “ทำไมยังไม่ฟื้นอีกว่ะ” ชานยอลเอ่ยขึ้นมาอย่างเครียดๆ และลุกขึ้นจากพื้นที่นั่งเฝ้าคนตัวเล็กและเดินวนไปวนมารอบห้อง

     

            
                     เอ๊ะ ทำไมเราต้องรู้สึกเป็นห่วงไอ้แวมไพร์หน้าหวานด้วยว่ะ ไม่ๆๆ นั้นคือผู้ชาย นั้นคือผู้ชาย ชานยอลได้แต่คิดแล้วสะบัดหน้าแรงๆสองสามที ก่อนจะเดินกลับมาหาอีกสี่คน และเพิ่มมาอีกสี่คน ที่นั่งอยู่ที่เดิม

     

                 
                    ใช่แล้วล่ะ คนที่เหลือตื่นกันหมดแล้ว แล้วเรื่องที่ทุกคนจำได้ก่อนจะหลับก็คือ......

    *TBC*

                 

                     ไรท์เมี๊ยวขอแจม
                       %@$%@$!#!@%*)*&&^$##3 ไม่ต้องแปลกใจค่ะ ไรท์ด่าคนข้างบ้าน  ไรฟระมาจุดปะทัดตอนสามหนุ่ม ไรท์นั่งจิ้มๆคอมพ์อยู่ตกใจแทบจะกระชากปุ่มหลุด(เว่อร์) 
                      ฮา คือว่าไม่มีใครเม้นบ้างเลย ไรท์งอนแล้วนะ T^T ไรท์ต้องการเม้น ง่า เม้นนนนนน จะเอาเม้น > < *กระทืบเท้า* เด๋วลงให้แค่สองตอน ถ้าเม้นไม่เพิ่ม ไม่ต้ององไม่ต้องอ่านมันแล้ว T3T 
    เพราะฉะนั้น เม้นซะ


          

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×