คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : The bodyguard 13 100%
The bodyguard 13
ชเว่ ซีวอนโอบประคองร่างบางที่ยังคงสั่นน้อยๆด้วยความกลัวไว้อ้อมกอด ไม่ยอมให้ห่างกาย แม้ในขณะที่เดินเข้ามาในบ้าน ไม่สนใจสายตาของทั้งลุงคังอินคนขับรถ หรือลุงเยซองพี่เลี้ยงเก่าแก่
“ฮีชอลเป็นอะไรครับคุณหนูทำไมหน้าเหมือนคนร้องไห้แบบนั้น ตัวก็สั่น” ลุงคนขับรถถามอย่างเป็นห่วง อย่างน้อยๆก็คนที่เจอกันทุกวัน ก็มีความเอ็นดูให้การ์ดคนนี้ แม้จะดูไม่ค่อยได้เรื่องก็ตาม
“เดี๋ยวผมค่อยเล่นนะครับลุง ขอพาไปพักก่อน แล้วก็ให้ใครหาอะไรร้อนๆไปให้ฮีชอลที่ห้องผมด้วยนะครับ” แล้วชายหนุ่มก็ประคองจนแทบโอบอุ้มร่างบางขึ้นบันไดไปยังห้องที่ฮีชอลไม่เคยได้เข้ามา....ห้องของเขาเอง
“ฮีชอลอยู่ห้องนี้ก่อนนะครับ” ชายหนุ่มประคองร่างบางลงนั่งบนเตียงนุ่มหวังให้ร่างบางเอนตัวนอน “เดี๋ยวจะมีคนเอาอะไรมาให้ทาน ฮีชอลก็ทานไปก่อน แล้วเดี๋ยวผมมานะครับ”
มือบางที่ยังคงสั่นคว้าชายเสื้อของชายหนุ่มเอาไว้แน่น “อย่าทิ้งผมไว้คนเดียวนะครับ ผมกลัว” ใบหน้าของบอดี้การ์ดผู้เต็มไปด้วยความกล้า(ในบางครั้ง) เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาที่บ่งอกได้ว่ากำลัวอยู่มากๆๆ
“ผมไปแปปเดียวครับ เดี๋ยวก็มาแล้ว แค่ไปคุยกับพ่อนิดหน่อยนะ ฮีชอลอยู่ที่นี้ไม่ต้องกลัวอะไรนะครับ ผมไม่ยอมให้ใครทำร้ายฮีชอลอีกแล้ว พักผ่อนนะครับเดี๋ยวผมกลับมา” ชายหนุ่มบรรจงจุมพิตที่เปลือกตาบาง
แม้จะยังไม่มีคำพูดใดๆให้แน่ใจ แต่ซีวอนก็หวังว่าร่างบางจะรับรู้หัวใจของเขาได้จากการกระทำ...
ชายหนุ่มเดินเข้าไปในห้องของทำงานของพ่อโดยไม่หยุดเคาะประตูเพราะความร้อนใจเรื่องที่พึ่งเกิดขึ้น และความเป็นห่วงอีกคนที่กำลังนอนรออยู่ในห้องของเขา “พ่อแดซองโกงบริษัทเรา”
“รู้ได้ไง” ชเว ซึงฮยอนเงยหน้าจากกองเอกสารตรงหน้า มาจ้องหน้าลูกชายด้วยสีหน้าเรียบเฉย แดซองเป็นพนักงานที่เขาไว้วางใจมากที่สุดคนหนึ่งเรื่องที่จะมาโกงบริษัทนั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้
“ผมตรวจเอกสารเจอ มันมีการตบแต่งบัญชี เหมือนว่าเราจะต้องจ่ายให้ใบสั่งซื้อเพิ่มขึ้น แล้วไหนยังจะมูลนิธิอะไรอีกที่ผมไม่เห็นว่าจะทำอะไร แต่เงินก็หายเข้าไปเฉยๆ” ชายหนุ่มพูดกับพ่อด้วยความเครียดที่สุดเท่าที่เคยคุยเรื่องธุรกิจด้วยกันมา แต่ดูเหมือนว่านายใหญ่แห่งตระกูลชเวจะไม่เครียดไปกับเขาเลย
“แล้วบอกใครหรือยัง”
“ผมให้พี่ลีทึกแจ้งความแล้ว แล้ววันนี้เขาก็จับตัวฮีชอลไป ผมต้องไปช่วยออกมา ตอนนี้ก็ยังตกใจ ขวัญเสียอยู่เลย แล้วพ่อจะทำไงต่อไปครับ”
“ทำไงอะไร” เสียงนายใหญ่ที่ใครๆก็กลัวถามลูกชายเรื่อยๆไม่ได้กังวลกับการที่บริษัทถูกโกงไปเลยแม้แต่นิด จนคนเป็นลูกเริ่มโมโหท่าทางใจเย็นของพ่อ
“ก็จัดการกับคนที่มันโกงเราไงพ่อ มันจับตัวการ์ดผมไปเป็นตัวประกันเลยนะพ่อ มันกล้าทำขนาดนั่น แล้วพ่อยังจะเอาไว้อีกทำไม” ซีวอนใส่อารมณ์เต็มที่เมื่อพูดถึงเรื่องที่ฮีชอลถูกจับตัวไป มันเป็นสิ่งที่เขาให้อภัยไม่ได้
“แล้วไง”ชเวผู้ลูกร่ายใส่มากมายด้วยอารมณ์สุดกลั้น แต่ชเวผู้พ่อกลับถามกลับด้วยคำถามสั้นๆสองพยางค์
“แล้วไง พ่อพูดได้ไง ลูกชายพ่อเกือบตายแล้วนะ” ซีวอนลุกขึ้นจากเก้าอี้จ้องมองผู้เป็นพ่อเพราะไม่เข้าใจว่าทำไมยังอารมณ์เย็นแบบนี้ได้ ทั้งที่เขาทั้งกลัว ทั้งเป็นห่วงหากไปช่วยฮีชอลไม่ทัน
“แกจะตะคอกทำไมห่ะ” ชเว ซึงฮยอนที่ความสูงไม่ต่างจากลูกชายเลยลุกขึ้นเดินอ้อมโต๊ะทำงานไปยืนจ้องหน้าลูกชาย มือหนาเท้าเอวในขณะที่นิ้วชี้อีกข้างก็จิ้มลงบนอกอย่างแรง “แกก็มีการ์ดอยู่แล้ว เรื่องแค่นี้ ทำไมถ้าการ์ดมันปกป้องแกไม่ได้ ก็ไล่ออกไปซะ เลี้ยงไว้ก็เปลืองเงินเปล่า”
“พ่อ” ซีวอนจ้องมองพ่ออย่างไม่เชื่อสายตา ไม่สามารถจะหาอะไรมาพูดต่อได้
“ทำไม ฉันพูดจริงๆซีวอน การ์ดของแกถ้ามันอ่อนแอนัก ทำอะไรก็ไม่ได้แล้วจะเลี้ยงไว้ทำไม ไล่ออกไปสะ แล้วพ่อจะเอาการ์ดจากท่านดงเฮมาให้ ส่วนการ์ดคนนี้เมื่อก่อนเป็นยามก็ให้กลับไปเป็นยามเหมือนเดิม”
“ไม่ ผมไม่ไล่ฮีชอลออก” ชายหนุ่มตะคอกใส่พ่ออีกครั้ง ทั้งที่ก็รู้ว่ามันไม่ควร แต่ให้ไล่ฮีชอลเขาทำไม่ได้ ทำไม่ได้จริงๆ ถ้าต่อไปจะไม่มีฮีชอลมาคอยอยู่ข้างๆ
“ทำไมแกจะเก็บไว้ทำไม การ์ดไร้ประโยชน์ ปกป้องแกก็ไม่ได้” ซึงฮยอนมองหน้าลูกชายอย่างไม่พอใจที่กล้ามาตะคอกใส่เขาเพราะคนไม่เอาไหนหนึ่งคน
“ฮีชอลไม่ใช่การ์ด ผมรักเขา ผมรักฮีชอล”
“ก็แค่นั้น”
“....!!!!” ชายหนุ่มยืนอึ้งอ้าปากหวอ ไม่แน่ใจว่าได้ยินอะไรพลาดไปหรือเปล่า ก็แค่นั้น นายใหญ่แห่งชเว พูดแบบนี้ใช่ไหม?
“.......”
“เมื่อกี้พ่อพูด ว่าก็แค่นั้น จริงๆหรอ” ชเวตัวลูกถามอย่างไม่แน่ใจ ชเวตัวพ่อก็พยักหน้าเพื่อสร้างความแน่ใจให้กับลูกชาย มันจะอะไร กับแค่คำสามคำ
“ก็เออสิว่ะ แกคิดว่าฉันพูดอะไรไอ้ลูกชาย” ชเว ซึงฮยอนมองหน้า ชเว ซีวอนทำยังคงทำปากหวอ ไม่เข้าใจคำพูดของผู้เป็นพ่อ ถึงกับต้องให้ยืนยัน
“ทำไมพ่อไม่ตกใจ ไม่อะไรเลยอ่ะ แล้วเรื่องที่แดซองโกงบริษัทพ่อก็ไม่เดือดร้อนอะไรเลย หมายความว่าไงอ่ะ”
“เรียกแดซองให้มันดีๆ เขาเป็นลุงของแกนะเว้ย แล้วนี้คิดว่าตระกูลชเวมันมีแกคนเดียวที่วางแผนอะไรได้หรือไง ไอ้แผนการหาเมียของแกฉันรู้มานานแล้วเว้ย ก็แค่รอให้แกยอมรับเท่าเอง เจ้าซีวอน” ชายชราวัยห้าสิบปลายๆ หัวเราสะใจกับอาการของลูกชาย
“พ่ออธิบายมาเลย นี้พ่อหลอกผมหรอ เรื่องคุณแดซองด้วย หมายความว่าไง”
“ก็หมายความแกโดนหลอกไง ตั้งแต่เห็นหน้าฮีชอลฉันก็รู้แล้วว่าแกจะเอาเขามาทำอะไร ฉันก็เลยเรียกลีทึกมาถามให้แน่ใจ แล้วฉันก็รอวันที่แกจะเดินเข้ามาบอกตรงๆ แต่แกมันชักช้าเองนี้หว่าไอ้ลูกชาย แม่เขาก็เลยใจร้อน มาเร่งให้ฉันหาวิธี มันก็เลยเป็นแบบนี้ไง ฮ่าๆๆๆ” คุณพ่อหัวเราะสะใจอีกครั้งแบบไม่สนลูกชายที่มึนงง
“นี้พ่อรู้เรื่องหมดแล้ว”
“เออสิว่ะ รู้หมดแล้วทั้งรถที่มันถลอกปอกเปิด ทั้งจิ้มนิ้วตัวเอง อ้อ! แล้วอย่านึกว่าฉันจะแก่จนมองไม่ทันว่าแกกระโดดให้ว่าที่ลูกสะใภ้ฉันทุ่มนะเว้ย” ซึงฮยอนร่ายยาวถึงแผนการของลูกชายที่วางไว้แต่ช่องโหว่เพียบ
พ่อพูดมายาวเหยียดแต่หัวสมองลูกชายมันจับได้เพียงคำเดียว และเป็นคำเดียวที่ทำให้เคลิ้ม “ว่าที่ลูกสะใภ้ แปลว่าพ่อยอมรับแล้วใช่ไหม พ่อยอมผมนะ” รอยบุ๋มสองข้างแก้มปรากฏขึ้นเมื่อชายหนุ่มยิ้มกว้าง
“เออ ขืนไม่ยอมรับแกได้ทำอะไรพิเรนทร์อีกอ่ะดิ แล้วนี้ไม่ต้องดีใจขนาดนั้น เรื่องแดซอง แกทำคนของฉันอาหารหนักมากนะ ถ้ายิง ต่ำกว่านี้ก็เข่า หรือสูงกว่าก็......นั่นแหล่ะ รู้ใช่ไหมเป็นคนยิงเองนิ แดซองก็จะเป็นอัมพาต แกจะว่ายังไง” คุณออกอาการหมั่นไส้ลุกชายที่ดีใจเกินหน้าเกินตา
“ก็.......ไม่ว่ายังไงอ่ะ พ่อเล่นแบบนั้นทำไมเล่า” ตอนนี้ซีวอนไม่สนใจอะไรแล้ว ใครจะเป็นจะตาย รู้แค่ว่า ชเว ซีวอนกำลังจะได้เมีย!! แต่.... “ พ่อ แล้วแม่รู้ได้ไง”
“แม่แก เมียใคร มีหรือคุณนายเธอจะยอมพลาดเรื่องแบบนี้ ก็รู้จักแม่เราดีไม่ใช่หรือไง เขาไม่สนหรอกนะว่าคนนั้นเป็นใครแค่ให้ลูกชายสุดที่รักสุดสวาทใจขาดดิ้นรัก แม่ก็พร้อมรักด้วยนั่นแหล่ะ” ลูกชายสุดที่รักสุดสวาทใจขาดดิ้นได้ยินก็เอาแต่ยิ้มแฉ่ง ปลื้มในตัวพ่อและแม่
“งั้น นี้ก็แผนพ่อทั้งหมด ทั้งให้ผมสู้กับฮีชอล บัญชีที่ผมเห็น แล้วก็เรื่องตัวประกัน พ่อวางแผนหมดเลยหรือเนี่ย” ซีวอนมองหน้าพ่ออย่างทึ่งๆ ไม่คิดว่านายใหญ่แห่งตระกูลชเวจะเล่นอะไรแบบนี้
“แผนฉันทั้งหมด นั่นแหล่ะ” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ลูกชายถอดแบบออกมาปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่มีริ้วรอยตามอายุ
“พ่อเล่นแบบนี้ได้ไง” จากที่ยิ้มแย้มอารมณ์ดี แต่พอนึกถึงใบหน้าหวานมีแต่น้ำตา ตัวบางๆสั่นด้วยความหวาดกลัว แล้วมันอดเคืองคนต้นคิดไม่ได้
“ทำไมฉันจะเล่นแบบนี้ไม่ได้ ทีแกทำเอาสะเมียฉันขวัญผวาฉันยังไม่ทำอะไรเลย”
“นิดหน่อยเองหน่าพ่อ แต่พ่อก็บอแม่ได้ไม่ใช่หรือไงว่ามันเป็นแผนของผมอ่ะ”
“เออ!! ออกไปได้แล้วไป ฉันจะได้ทำงาน แกจะได้กลับไปปลอบใจคนที่มันร้องไห้อยู่ที่ห้องนู้น” ซึงฮยอนโบกมือไล่ลูกชายให้ออกจากห้องทำงาน พอรู้อยู่บ้างว่าลูกชายพาใครเข้ามาในบ้าน ก็เล่นทั้งคนขับรถ ทั้งพี่เลี้ยงประจำตัววิ่งขึ้นมาบอกแบบลืมอายุกันเลย
ใครว่าชเวตัวลูกเหลี่ยมจัด แต่มันไม่มีทางมากและคมไปกว่าชเวตัวพ่อได้หรอก ‘ลูกเอ้ย! ยังห่างชั้นกับพ่ออีกเยอะนัก’
* ~ * ~ * ~ * ~ *~ * ~* ~* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *
Talk
ครบร้อยแล้วคะ ที่เหลือก็....... อิอิ คราวนี้อุปสรรคใหญ่ๆก็หมดไป แถมแดซองก็พ้นมนทิน เหลืออีกสองตอน หวานๆ ซึ้งๆ นะคะ
คนอ่านเก่งจังเลยคะ เดาออกกันหมดเลยว่ามันเป็นแผนท่านพ่อ แต่ก็อย่างที่บอกคะ ตัวลูกหรือจะสู้ตัวพ่อ ประสบการ์ยังห่างกันอีกมาก
แล้วก็ตอนหน้า ตอนที่14อ่ะคะ มันแบบว่าจะมีน้องเอ็นกับน้องซีมาเป็นแขกรับเชิญพิเศษ แล้วไอซ์คิดว่าคงจะพามาที่เด็กดีไม่ได้ ใครที่อยากพบกับน้องเอ็นและน้องซีให้ทิ้งแมวเอาไว้นะคะ ไอซ์จะให้แมวคาบน้องเอ็นและน้องซีไปให้ถึงที่เลยคะ
ขอบคุณทุกคอมเม้มท์คะ
ความคิดเห็น