คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : สู้ชีวิตรอบสอง
กลับมาปัจจุบัน
ฉันกลับมาด้วยสภาพที่หัวฟู เท้าเปื้อนดินเสื้อมีฝุ่นเกาะ ฉันเห็นสภาพตัวเองแล้วนึกว่าไปรบที่ไหนมาฉันรีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อ เพราะใกล้เช้าแล้วทำไมถึงรู้น่ะหรอ เพราะพระอาทิตย์กำลังขึ้นมาทักทายแล้วน่ะสิ ฉันลุกไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วมานั่งเช็ดผมอยู่ที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง
"ตื่นเช้าจังนะไคลีย์" ลิลลี่ทักฉันหลังเธอตื่น
"ตื่นมาแกะของขวัญน่ะสิพี่" ฉันพูดพร้อมกับยิ้มไปให้เธอ อยากจะบอกเหลือเกินว่าตื่นเพราะกระโดดลงทะเลสาบ
ลิลลี่ที่เห็นอย่างนั้นก็รู้สึกมั่นเขี้ยวน้องสาวฝาแฝดตัวเอง เธอจึงลุกจากเตียงแล้วเดินไปหอมแก้มนิ่มๆของน้องเธอ
"หอมจังนุ่มด้วย" ลิลลี่พูดหลังหอมแก้ม
"อะไรของพี่เนี่ย~ไปอาบน้ำเลยไป" ฉันพูดพร้อมดันเธอให้ไปเข้าห้องน้ำ
"หอมนิดหอมหน่อยไม่ได้" เธอพูดพร้อมกับยอมเดินเข้าห้องน้ำแต่โดยดี
หลังลิลลี่ทำทุกอย่างเสร็จพวกเราก็ลงไปข้างล่างเพื่อลงไปกินข้าว และไม่ลืมที่จะถือของขวัญไปด้วย พวกเราลงมาก็เห็น พ่อ แม่ เเละพี่เพ็ตทูเนียรออยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว
"อรุณสวัสดิ์ค่ะทุกคน" ฉันกับลิลลี่พูดพร้อมกัน
"อรุณสวัสดิ์จ้ะทั้งสอง" แม่ตอบกลับมา
วันนี้พ่อกับแม่ก็ไปทำงานปกติ ถ้าถามว่าพวกท่านทำงานอะไรพ่อทำอยู่โรงงานส่วนแม่ทำอยู่ร้านขายดอกไม้ มีบ้างที่เเม่พาพวกเราไปด้วยพอได้รู้จักกับเจ้าของร้านเธอเป็นคนน่ารักดีเเถมคอยช่วยเหลือพวกเราอยู่เสมอ ก่อนงานวันเกิดเธอให้ดอกไม้กับพวกฉันเป็นของขวัญ
หลังกินเสร็จพวกเราบอกลาพ่อกับแม่ และมานั่งเเกะของขวัญอยู่ที่โซฟา
"ไปแกะของขวัญกัน!" ฉันพูดออกไปด้วยความตื่นเต้นทำไงได้ชาติก่อนมีเพื่อนแค่คนเดียวได้ของขวัญจากมันแค่คนเดียว ส่วนเด็กในสต็อกฉันนะหรอให้แต่ของเดิมๆ จำได้จนหมดแล้วว่าให้อะไรบ้าง ตอนนี้พอมีคนให้หลายคนแล้วมันตื่นเต้น
ลิลลี่และเพ็ตทูเนียที่เห็นน้องคนเล็กดูจะตื่นเต้นกับของขวัญเอามากๆ ก็อดที่จะอมยิ้มกับท่าทางน่ารักนั้นไม่ไหว รู้สึกว่าพวกเธอทั้งสองจะคลั่งรักน้องสาวคนเล็กแล้วสิ
ฉันวิ่งมานั่งโซฟาโดยมีลิลลี่เเละเพ็ตทูเนียมานั่งตาม ลิลลี่นั่งขวา เพ็ตทูเนียนั่งซ้าย ฉันนั่งตรงกลา ฉันหยิบกล่องของเชฟขึ้นมา และเปิดมันออกของข้างในคือ กำไลข้อมือเรียบๆไม่ได้มีลายอะไร
ลิลลี่เปิดของเชฟบ้างข้างในคือสร้อยที่มีจี้รูปหัวใจสีเเดง ฉันมองของลิลลี่สลับกับของฉัน ต่างกันฟ้ากับเหว ความยุติธรรมอยู่ที่ไหนเนี่ยพ่อคุ๊ณ ครั่งรักพี่ฉันอยู่แน่ๆ ฉันเลิกสนใจแล้วมาเปิดของพี่เพ็ตทูเนียต่อ ข้างในคือเสื้อกั๊กไหมพรมสีดำตรงหน้าอกซ้ายมีอักษร ตัว k สีแดงอยู่ ของลิลลี่เหมือนกันเพียงสลับกันของลิลลี่เสื้อสีแดง ตัวอักษร L สีดำ ฉันหันไปกอดพี่เพ็ตทูเนียทันทีลิลลี่ก็ลุกขึ้นมากอดเช่นกัน เธอบอกว่าเธอใช้เวลาถักหลายเดือนกว่าจะเสร็จ
ต่อมาของพ่อและแม่มาในกล่องเดียวกันข้างในคือภาพฉันและลิลลี่ตอนเด็ก ตอนฉันเกิด พวกท่านทำเป็นอัลบั้มเลยล่ะ
ของคุณไอรีนคือรองเท้าหนังสีดำมีส้นนิดนึง แต่ลิลลี่ไม่มีส้นพอใส่คู่กันแล้วมันก็คือรองเท้าคู่ดีๆนี่เอง ของพี่เพ็ตทูเนียที่คุณไอรีนให้คือชุดเดรสเกาะอกกระโปรงยาวสีฟ้าอ่อนมันเข้ากับพี่ฉันดีนะเพราะตอนนี้พี่ฉัน อายุ13จะ14แล้ว วัยที่ใส่อะไรก็สวย
หลายวันต่อมา
ช่วงนี้เรายังไปเล่นกับเซฟอยู่ แต่บ้างครั้งเขาก็ไปทำธุระกับคุณไอรีนบ่อยๆ วันนี้ก็เช่นกันวันนี้ทั้งวันพวกเราเลยว่าง วันนี้พี่เพ็ตและลิลลี่เลือกที่จะไปช่วยคุณยายเบ็นที่ร้านทำขนม ซึ่งฉันไม่ไปอยู่แล้วจ้า~ถ้าไปมีหวังคงได้ทำครัวคุณยายพังอีกแน่ๆ
คุณยายเบ็นเป็นคุณยายที่ใจดีมากๆเนื่องจากเเกเสียลูกและสามีไปเพราะสงครามแกก็เลยอยู่ตัวคนมาเดียวตลอด จนพวกเราไปเลือกซื้อเค้กวันเกิดมาเซอร์ไพร์พ่อ แม่เป็นคนพาไป นับตั้งแต่นั้นพวกเราก็สนิทกับคุณยายมาตลอดเพราะเวลาว่างพ่อเเละแม่จะพาไปกินขนมร้านคุณยาย งานวันเกิดที่ผ่านมายายแกก็เป็นคนทำเค้กให้เเถมไม่คิดเงินอีก คงให้เป็นของขวัญวันเกิด พวกพี่เลยไปช่วยคุณยายทำขนม บ้างทีฉันก็ไปด้วยนะไปช่วยกิน แต่วันนี้ไม่ไป ถ้าฉันไปขนมคุณยายคงหมดก่อนที่จะขาย
เพราะงั้นวันนี้ฉันตัดสินใจไปเดินเล่นตลาดในหมู่บ้านครั้งนี้ในหมู่บ้านจริงๆนะ
ฉันขึ้นไปเอากระเป๋าสะพายมาจากบนห้องและอุ้มเจ้าพีกัสไปด้วยทำไงได้บอดี้การ์ดส่วนตัวไปไหนไปกัน ฉันเเละเจ้าพี่กัสเดินผ่านบ้านเพื่อนบ้านหลายคนไปด้านในของหมู่บ้านที่เป็นที่ตั้งสำหรับตลาด ฉันและพี่กัสเดินมาถึงตลาดก็ทำการเดินเลือกของใช้ในตลาด ฉันว่าฉันจะซื้อของไปฝากพี่กับคุณยายสักหน่อยเพราะเดินผ่านซอยอีกนิดเดียวก็ถึงร้านคุณยายแล้วไหนๆก็ไปหาเลยแล้วกันฉันเลือกของสักพักก็เดินผ่านซอยนั้นไปเพื่อที่จะไปหาพี่ๆ
เเต่จู่ๆก็มีคนมาดึงฉันเข้าไปในซอยเขาใช้มือปิดปากฉันพร้อมกับลากฉันเข้าไปข้างในพีกัสพยายามกัดผู้ชายคนนั้นแต่ไม่เป็นผลมันเตะไปที่หัวของพีกัสก่อนที่พีกัสจะสลับร่างนั้นทำให้พีกัสสลบไปในทันทีเนื่องจากร่างพีกัสในตอนนี้เป็นแค่ลูกหมาจึงอ่อนแอกว่าร่างปกติ
ฉันที่เห็นพีกัสสลบไป ได้แต่ร้องในใจว่าขอให้พีกัสปลอดภัยและมาช่วยฉันได้ทัน
ผู้ชายคนนั้นใช้ผ้ามัดมือฉันไขว้หลังก่อนจะใช้ผ้าอีกผืนมัดปากฉันไว้เพื่อไม่ให้ส่งเสียงดัง เขาพาฉันเข้าไปขังในกรงใหญ่ที่อยู่ท้ายรถข้างในมีแต่เด็กผู้หญิงที่ถูกจับมา ประมาณ3-4คน
"ไงได้มาเพิ่มแล้วงั้นหรอ?" ชายอ้วนถามคนที่พาฉันมา ดูเหมือนเขาจะเป็นหัวหน้า
"ใช่ลูกพี่ ได้เพิ่มมาคนหนึ่งดูสิ สวยใช่เล่น" เขาตอบ กลับผู้เป็นหัวหน้า
หัวหน้าที่ได้ยินอย่างนั้นก็เดินมาดู เเละยิ้มพอใจ
"ดีมาก สวยแต่เด็กขนาดนี้คงขายได้หลายตัง" เขาพูดพร้อมกับปิดผ้าคลุมกรงที่ขังพวกฉันไว้ลง
ขายงั้นหรอคนพวกนี้จับเด็กมาขายงั้นหรอมันจะมากเกินไปแล้ว ต้องหาวิธีช่วยทุกคนออกไปฉันลองใช้เวทมนตร์เพื่อให้ที่ผ้ามัดอย่างแน่นหนาหลุดออก ใช้เวทมนตร์ไม่ได้มากเพราะยังไม่ได้กินยาเสริมเวทย์ยาอยู่ในกระเป๋าพวกมันยึดไป
ฉันค่อยๆเเกะมัดพวกเธอที่ละคนโดยบอกให้พวกเธอเงียบที่สุดทุกคนทำตามอย่างว่าง่าย ฉันค่อยๆเเง้มผ้าคลุมออกทำให้เห็นว่าไม่มีใครคุมอยู่ด้านหลังเลย
ฉันเลยใช้เวทมนตร์ทำให้ลูกคุณแจหลุดออก และค่อยๆเปิดกรงออกจากนั้นจึงให้เด็กผู้หญิงทั้งหมดหนีไปก่อนฉันจะถ่วงเวลาให้ พวกเธอโดดออกไปทีละคนจนเหลือคนสุดท้ายที่ไม่กล้ากระโดด น่าจะเด็กสุดในนี้ฉันจึงตัดสินใจอุ้มเธอเเละกระโดดลงมา
เป็นจังหวะเดียวกันที่สองคนนั้นเห็นเข้าพอดี พวกนั้นจึงรีบหยุดรถแล้วไล่ตามพวกเรา
"ไปจับตัวพวกนั้นมาให้ได้ เเม้จะคนเดียวก็ต้องจับ!!" หัวหน้าคนลักพาตัวตะโกนบอกลูกน้องเพียงคนเดียวให้รีบไปจับตัวเด็กพวกนั้นมาอย่างน้อยจับมาแค่คนเดียวก็ได้
ฉันเเละเด็กอีกคนวิ่งมาในป่าตอนนี้ขาฉันเจ็บไปหมดแล้วเนื่องจากตอนกระโดดลงจากรถขาของฉันมันผลิก จนตอนนี้มันแดงไปหมดแล้วถ้าขืนวิ่งด้วยกันมีหวังมันจับตัวพวกเราได้เเน่ฉันจึงเสนอให้เด็กผู้หญิงเเอบไอ้นั้นไว้ ฉันจะล่อมันเอง
“แอบอยู่ตรงนี้นะพี่จะล่อมันไปอีกทง” ฉันบอกเด็กหญิงร่างกายดูผอมบาง
ฉันวิ่งออกห่างจากจุดนั้นได้สักพักขาของฉันก็หมดแรงเพราะตอนนี้มันเเดงจนจะเป็นมะเขือเทศอยู่แล้ว ฉันนั่งเเอบอยู่หลังต้นไม้เนื่องจากได้ยินเสียงคนเดินมา แอบได้สักพักฉันจึงตัดสินใจวิ่งหนีไปอีกทางเพราะมันเดินไปทางที่เด็กคนนั้นเเอบอยู่ พอมันเห็นฉันมันก็เปลี่ยนเป๋าหมายจากตรงนั้นมาเป็นฉันแทน มันไล่ฉันมาจนสามารถจับฉันได้
"ปล่อยฉันนะ! ไอ้พวกชั่ว!!" ฉันตะโกนด่ามัน
"อยู่นิ่งๆไม่งั้นตาย" มันขู่พร้อมกับอุ้มฉันพลาดบ่า
ฉันพยายามดิ้นให้หลุดจนสุดท้ายมันทนไม่ไหวจึงว่างฉันลงและต่อยไปที่ท้องของฉันจนสลบ ก่อนสติของฉันจะหมดฉันได้เเต่คิดว่าทำไม ฉันมันสู้ชีวิตดีแท้
มาต่อให้แล้วนะฮะ นึกว่าไม่มีคนอยากอ่านเเต่พอ เห็นคอมเม้นท์มีรี้ดบ้างคนงอนเลยมาง้อ
ถ้าเขียน งงๆ อย่าว่าเรานะด้นสดให้เลย
มาง้อแล้วนะคะรี้ดคนสวย
เดี๋ยวมาแก้คำผิดทีหลัง+เนื้อเรื่องถ้ามันงง
555
ความคิดเห็น