คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : 12 : ความจริงที่รับไม่ได้ [กรี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซ]
12 : ความจริงที่รับไม่ได้ [กรี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซ]
“...เฟเรียส ชั้นขอพาตัวน้องสาวสุดที่ร๊ากกกกก~ ไปคุยกันตามประสาพี่น้องหน่อยน้า~...”เวลล์ยิ้ม ก่อนจะลากทูน่าไปโดยที่เจ้าตัวไม่มีทางต่อต้านได้เลย
“ท...ทูน่าเอ๊ย ชั้นจะทำบุญให้แกนะ”โรเซียพนมมือเหนือศีรษะ
“ส่วนพวกนาย...ตามชั้นมา”เฟเรียสหรี่ตาลง
เฮือก!
เอลิน่าสะดุ้งเฮือก ขนแขนตั้งชันด้วยความเย็นยะเยือกหนาวสันหลัง
“ม...มาสเตอร์”
“ชั้นบอกว่ายังไง?”เฟเรียสพูดนิ่งๆ ก่อนจะหันหลังเดินจากไป
“ฮือๆ ทำบุญให้ชั้นกับดิออนด้วยก็ดีนะโรเซีย”เอลิน่าคราง รีบอุ้มร่างไร้สติของดิออนจากไป
“ง่า...ปล่อยชั้นทิ้งไว้คนเดียวอีกเนาะ”โรเซียร้อง
ตึก ตึก ตึก
เฟเรียสเดินนำลิ่วๆจนเอลิน่าเริ่มหอบแล้ว
“แฮ่กๆ”
......ตรงนี้คงใช้ได้......เฟเรียสกวาดตามองรอบๆ แถวนี้เป็นซอกหลืบของอาคารเรียนที่เงียบสงบและมืดสนิทเพราะไม่มีความจำเป็นต้องใช้
“เอลิน่า คาราส และ ดิออน แรกนาร็อค”เฟเรียสหันกลับมายิ้มเหี้ยม...
“...คงรู้นะว่าชั้นจะทำอะไร...”
“อึก!”
ดาร์ค • เรียม
“จ...จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
- คาบบ่าย -
“...หายไปไหนกันหมด...”โรเซียพึมพำ เด็กสาวเหลียวซ้ายแลขวาแต่ก็ไม่เห็นเพื่อนๆเลยซักคน
“คงไม่มาหรอก”
“...นาย...”โรเซียหรี่ตาลง เด็กหนุ่มตรงหน้าดูคุ้นๆกับที่ทูน่าเล่าให้ฟังขึ้นมาตงิดๆ
“ไซลิกค์ โซล...หนึ่งในสองคนที่โดนเพื่อนเธอเล่นเอานั่นแหละ”ไซลิกค์แบะปาก ดูจะไม่อยากพูดถึงเรื่องอัปยศที่เกิดขึ้นเลย
“อ้อ...ไซลิกค์”โรเซียทำเสียงเยาะๆ
“ชะ เป็นแค่เพื่อนกันยังไม่พอ นี่ยังนิสัยแบบเดียวกันรึไง”ไซลิกค์ทรุดตัวลงนั่งข้างๆโรเซีย
“มานั่งตรงนี้ทำไมไม่ทราบ”โรเซียขู่ และคงจะแยกเขี้ยวไปแล้วถ้าเธอมี
“ขอโทษ ปรกติชั้นนั่งหลังห้องประจำอยู่แล้ว”ไซลิกค์ยิ้มอย่างเป็นต่อ “พอดีว่าใครๆเขาก็รู้ เลยจองที่หลังห้องเอาไว้ให้อยู่แล้ว คนมันเพื่อนเยอะก็แบบนี้แหละ ไม่เหมือนใครบางคนหรอก ตั้งแต่เข้ามามีเพื่อนกี่คนแล้วล่ะ หือ?”
“นี่...แก!”
“จุ๊ๆๆ ไม่เอาน่า ชั้นไม่อยากหาเรื่องผู้หญิงหรอกนา ไม่งั้นเดี๋ยวแฟนชั้นบ่น”ไซลิกค์ยิ้ม
“คนอย่างนายมีผู้หญิงที่ไหนรับได้?”โรเซียประชด
“ไม่รู้ซิ แต่อย่างน้อยๆตอนนี้ก็มีเป็นร้อยล่ะ หรืออาจจะมากกว่านั้นก็ได้ใครจะรู้ ชั้นไม่เคยนับจำนวน”ไซลิกค์หัวเราะร่วน
“นี่นายเห็นผู้หญิงเป็นตัวอะไรกันยะ”โรเซียกำหมัดแน่น
“ไม่รู้ซิ”ไซลิกค์ลอยหน้าลอยตาตอบ
“เดี๋ยวซิ...แล้วนายอยู่ห้องนี้ด้วยเหรอ!!!”โรเซียเพิ่งคิดได้
“เพิ่งถามเนี่ยนะ”ไซลิกค์ขมวดคิ้ว “เห็นชั้นมานั่งตรงนี้ แล้วคิดว่าจะเรียนที่ไหนล่ะถ้าไม่ใช่ห้องนี้น่ะ”
“ม...ไม่จริงน่า”โรเซียคราง
“ไอ้เวราเนสอยู่ม. 5 SS ส่วนชั้น...ไซลิกค์คนนี้ก็อยู่ชั้น 4 SS หรือก็คือห้องนี้ไง ยินดีที่ได้รู้จักนะนักเรียนใหม่ คริๆๆๆๆๆๆๆ”ไซลิกค์หัวเราะน่ากลัว
“ม่ายเจงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”โรเซียร้องลั่น
- หลังเลิกเรียน -
- - บ้านของโรเซีย - -
ปัง!
“ไอ้หมอนั่น...อภัยให้ไม่ได้!!!”โรเซียถีบประตูปิดอย่างแรงจนสิ่งมีชีวิตทุกผู้ทุกคนในบ้านสะดุ้งเฮือก
“ท่าน...ท่านโรเซียขอรับ”ลูกแมวตัวน้อยก้าวเข้ามาอย่างหวาดๆกับอารมณ์ของนายตน
“หุบปาก เดวิล”โรเซียสั่ง ทำเอาปิศาจรับใช้ไม่กล้าหือเลย
เดวิล หรือ ดาร์ค เดวิล [เผ่าปิศาจจะมีนามสกุลอยู่หน้าชื่อ] ปิศาจแมวขนสีน้ำตาลอ่อนๆ เป็นปิศาจใต้บังคับบัญชาของโรเซียที่เป็นนาย เพราะหากว่ากันตามจริงนั้น ตระกูล ไธมีส ของโรเซียเป็นตระกูลปิศาจชั้นสูงที่มีพลังค่อนข้างโดดเด่นในโลกปิศาจ ทำให้มีปิศาจบริวารมากมาย อย่างเจ้าแมวปิศาจตัวนี้เป็นต้น
“ไอ้เจ้าไซลิกค์นั่น...ไม่แปลกใจเลยที่ทูน่าจะซัดปากมันซักอั๊ก!!!”โรเซียแทบคลั่งกับความปาก...ของเพื่อนร่วมห้อง
“ไม่สิๆ...ถ้าเป็นเราต้องเอาซักหลายๆอั๊กท่าจะดีกว่านี้...ใช่...มันต้องแบบนั้น”โรเซียพึมพำฟังไม่ได้ศัพท์
......ท่านโรเซี๊ย!...ที่จะทำอะไรหัดสงสารคนรับใช้อย่างเราๆหน่อยเถอะคร้าบ!!!!!......ดาร์ค เดวิลโอดครวญในใจ แต่ไม่กล้าหือนายของตนหรอก ไม่งั้นคง......
###############################################################
ความคิดเห็น