คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : [OS/Challenge] Velvet Arms (Mark x Youngjae)
Velvet Arms
Mark/Youngjae
Note: ส่วนหนึ่งของ challenge #1เพลง1คู่
-----
กติกา #1เพลง1คู่ #จบหนึ่งเรื่อง
1. รับโจทย์ โจทย์จะกำหนดให้แต่งฟิคสั้นๆ ประมาณ 100-300 คำ ด้วยตัวละครหรือคู่ที่กำหนด และให้แต่งจากเพลงที่กำหนด
2. แต่งฟิคตามโจทย์ แล้วโพสต์ลง twitlonger.com หรือบล็อกส่วนตัวโดยโพสต์กติกานี้ไว้ด้านบนด้วย
3. แท็กคนอื่นต่อโดยกำหนดตัวละครหรือคู่ และเพลง ถ้าเป็นเพลงภาษาต่างประเทศ รบกวนแนบคำแปลมาให้ด้วยจะขอบคุณมากค่ะ เช่น JB x Jr. (GOT7) เพลง A Thousand Years (Christina Perri) https://www.youtube.com/watch?v=XBZUZAcon-M
4. ไม่บังคับรูปแบบความสัมพันธ์ position จะเขียนออกมาแบบไหนก็ได้ค่ะ โดยให้เพลงเป็นตัวกำหนด theme
5. ก่อนแท็กใคร กระซิบถามกันก่อนก็ดีะนะคะว่าสะดวกไหม อยากให้เล่นกันด้วยความสมัครใจมากกว่า
6. ขอให้สนุกค่ะ ;)
รับโจทย์มาจาก @wnnwn_ : Jay Loftus - Velvet Arms
Q: สิ่งที่กลัวที่สุดในชีวิต
A: สุนัข
สุนัข คือเพื่อนแท้ที่ซื่อสัตย์ของมนุษย์
คือสิ่งมีชีวิตสุดน่ารัก
แต่ไม่ใช่สำหรับมาร์ค แม้ว่ารอยแผลเป็นบนต้นขาจะจางลงไปตามกาลเวลา
แต่มาร์คยังจำวินาทีที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิตได้
ทุกครั้งที่เห็นสุนัข
ไม่ว่าจะพันธุ์อะไร ไม่ว่าจะขนาดตัวใหญ่เล็กแค่ไหน มาร์คนึกถึงแต่คมเขี้ยวแหลมของลาบราดอร์หน้าซื่อที่เจาะลึกเข้าไปถึงเนื้อของตัวเอง
แล้วสองขาก็จะเดินขยับหนีหรือถอยห่างตามสัญชาตญาณ
ด้วยเกรงกลัวว่าเจ้าสัตว์สี่ขานั่นมันจะวกมาทำร้ายเขาอีกครั้ง
Q: คนที่เจอแล้วประทับใจ
A: ชเว ยองแจ
มาร์คเจอยองแจครั้งแรกในสวนสาธารณะ
เย็นวันนั้นเขาไปขี่จักรยานออกกำลังกายตามปกติ อยู่ดีๆ ก็หวิดจะชนคนตัวเล็กที่วิ่งทะเล่อทะล่ามากลางทาง
โชคดีที่เขาหยุดพาหนะตัวเองได้ทันจึงไม่มีใครต้องบาดเจ็บ โชคดีที่เหตุการณ์นี้ทำให้เขาได้รู้จักชเว
ยองแจ เด็กหนุ่มหน้าตาน่ารักที่ตื่นตระหนกตกใจกับวินาทีเฉียดตาย
ก้มหัวขอโทษมาร์คด้วยความรู้สึกผิด และยิ้มละมุนชวนให้หลงใหลได้พร้อมๆ กัน
โชคร้าย...
ที่ในอ้อมกอดของยองแจมีเจ้าตัวต้นเหตุแสนซนที่ทำให้เขาต้องกวดฝีเท้าตามจับให้ทันจนเกือบโดนจักรยานของมาร์คชนเปรี้ยง
มอลทีสตัวเล็กกะทัดรัดสีขาวมองมาร์คด้วยตากลมดำใสซื่อ
ถามว่าน่ารักไหม...ก็น่ารัก
น่ารักเหมือนเจ้าของที่อุ้มมันอยู่พร้อมกับทำท่าเหมือนจะลองให้มาร์คลูบขนมันเล่น แต่มาร์คแขยงสัตว์ชนิดนี้เกินกว่าจะยอมเข้าใกล้ เขาขยับถอยห่าง
พูดกับยองแจว่าไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว จากนั้นจึงคร่อมขี่จักรยานของตัวเองขับหนีออกไปไกลเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ยกเว้นแค่ว่าเขาเอายองแจเก็บไปคิดถึงทั้งคืน
Q: เรื่องบ้าที่สุดที่เคยทำ
A: ดักรอยองแจ
มาร์คคิดเอาเองว่ายองแจน่าจะพาสุนัขมาเดินเล่นตามเวลาเดิม
เขาเลยจงใจมาขี่จักรยานรอแถวบริเวณที่พบกันครั้งแรก รู้อยู่แก่ใจว่ามันคงยากที่จะเป็นไปได้อย่างที่ใจหวัง แต่พระเจ้าก็ยังเอ็นดูเขาอยู่
ยองแจพามอลทีสสีขาวตัวเดิมมาอีกครั้ง
เขาจำมาร์คได้ คราวนี้ได้คุยกันยาวกว่าเดิม
ยองแจแนะนำให้มาร์ครู้จักกับเจ้าโคโค่อย่างเป็นทางการ โคโค่เป็นสุนัขซน อยู่ไม่นิ่ง จนไม่แปลกใจเลยว่าทำไมในครั้งนั้นยองแจจึงเผลอทำสายจูงหลุดมือ
ยองแจพยายามเชิญชวนให้มาร์คเข้ามาลองเล่นกับโคโค่บ้าง
แต่มาร์คเอาแต่นั่งนิ่งแล้วไม่ยอมทำอะไร
อีกฝ่ายจึงมองออกว่ามาร์คคงไม่ชอบสุนัข เลยไม่ได้เซ้าซี้ต่อ
ก่อนจากกัน ยองแจถามมาร์คว่า สัปดาห์หน้า พวกเขาจะมาเจอกันที่นี่อีกไหม
Q: ตอนที่รู้สึกว่าตัวเองงี่เง่าที่สุด
A: อิจฉาหมา
มาร์คไม่อิจฉาหรอกที่ได้เห็นยองแจยิ้มหัวเราะอ้าปากกว้างตอนอยู่กับโคโค่
ไม่อิจฉาหรอกที่ยองแจมักจะอุ้มโคโค่ไปไหนมาไหนอยู่เสมอ
ไม่อิจฉาหรอกที่โคโค่ได้อยู่ในอ้อมแขนของยองแจไม่ห่าง
ไม่อิจฉาหรอกที่ยองแจรักโคโค่มากและมองมันด้วยสายตารักใคร่มากถึงเพียงนั้น
ไม่อิจฉาเลยสักนิดเดียว
ก็แค่อยากให้ยองแจมองตัวเองอย่างนั้นบ้างเท่านั้นเอง
Q: เรื่องที่ท้าทายที่สุดในชีวิต
A: กอดหมา
การกอดสุนัขตัวเล็กๆ
น่ารักอย่างมอลทีสไม่ใช่เรื่องที่ยากเย็นแสนเข็ญอะไร ยิ่งถ้าคนกอดเป็นชายหนุ่มวัยยี่สิบกว่าที่ไม่น่าจะเกรงกลัวสัตว์น่ารักอย่างนี้แล้ว
แต่สำหรับมาร์ค เขาต้องฝืนและสลัดความกลัวที่ฝังใจมาตั้งแต่ในวัยเด็กออกไปอย่างรุนแรง
จำได้ว่าเหงื่อผุดเต็มทั่วตัว ซ้ำยังต้องคอยพร่ำบอกตัวเองว่าโคโค่จะไม่กัด มันจะไม่ทำร้ายเขา คนอย่างยองแจไม่มีทางเลี้ยงสัตว์ดุร้ายแบบนั้น
เจ้าของมันดูตื่นเต้นและดีใจพอๆ
กันกับเขาที่ครั้งนี้มาร์คยอมเล่นกับโคโค่แล้ว และนั่นก็เป็นแรงใจอย่างหนึ่ง
มือใหญ่ค่อยๆ เริ่มลูบขนนิ่มสีขาวบนตัวโคโค่อย่างแผ่วเบา โคโค่อยู่นิ่งให้มาร์คสัมผัส ไม่วิ่งหนี
ไม่หันมากัดอย่างที่มาร์คกลัวมาทั้งชีวิต
ยองแจบอกให้มาร์คลองอุ้ม เขาจึงค่อยๆ สอดมือทั้งสองข้างเข้าไปใต้ตัวเล็กของมอลทีส
ก่อนจะออกแรงยกมันขึ้นจนตัวลอย แล้วค่อยๆ รั้งมันเข้ามาไว้แนบอก โคโค่ดิ้นดุ๊กดิ๊กอยู่ในแขนแกร่งของเขา ตากลมแป๋วจ้องเขา
มาร์คจึงอดไม่ได้ที่จะใช้ปลายนิ้วหยอกล้อมันเล่นอีกครั้ง
...ก็ไม่ได้น่ากลัวเลยนี่นา แถมมีรอยยิ้มกว้างจากคุณเจ้าของเป็นรางวัลที่เอาชนะความกลัวของตัวเองได้อีกต่างหาก
Q: สิ่งที่อยากรู้ที่สุดในตอนนี้
A: กอดหมาได้แล้ว
กอดเจ้าของหมาได้หรือยัง
“จับมือไปก่อนได้ไหมล่ะ”
ยองแจตอบด้วยน้ำเสียงเหวี่ยงนิดๆ
แต่มาร์ครู้ว่านั่นแค่เป็นการปิดบังความรู้สึกเขิน
เจ้าโคโค่ที่มีสายจูงพันคออยู่กำลังเดินเร็วๆ
ไปตามใจของมัน
ระหว่างโคโค่กับมือของยองแจยังมีสายจูงคั่น
แต่มืออีกข้างนั้นกำลังจะเป็นของมาร์คเต็มๆ
...อื้ม ก็ยังดีน่า
END.
แท็กต่อ @kwnzkwan คู่ ยูคยอม/มาร์ค เพลง Epik High - We Fight Ourselves
ความคิดเห็น