ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [SNSD] Please comes back to me (yulsic,yulti)

    ลำดับตอนที่ #13 : Chapter 12

    • อัปเดตล่าสุด 3 ก.พ. 57


    ยูริมารออยู่ที่ร้านอาหารซึ่งเป็นสถานที่ๆนัดกับเจสสิก้าไว้ทางโทรศัพท์เมื่อสักครู่ เวลาผ่านไปไม่นานนักก็มีสาวร่างบางที่เขารู้ดีว่าเป็นใครก้าวเข้ามาภายในร้าน ดวงตาคู่สวยกวาดตามองไปรอบๆก็พบบุคคลที่เรียกเธอออกมาที่นี่เลยรีบสาวเท้าเข้าไปหาและนั่งลงฝั่งตรงข้ามของเขา
     
    วันนี้ร่างบางอยู่ในชุดเดรสสีฟ้าอ่อน ถ้าปกติยูริก็คงจะชมเลขาสาวว่าแต่งตัวสวยบ้าง น่ารักบ้าง แต่ในตอนนี้เขาจะไม่มีวันชมร่างบางตรงหน้าอีกต่อไปแล้ว
     
    "ยูลตัดสินใจได้แล้วเหรอคะถึงเรียกสิก้ามา" เจสสิก้าเอ่ยถามคนที่นั่งตรงข้ามกับเธอ
     
    "อืม..." ยูริพูดในลำคอเบาๆ ใบหน้าคมของเขานั้นแฝงไปด้วยความเสียใจปะปนกับความโกรธไปพร้อมๆกันทั้งสองอารมณ์
     
    "แล้วตกลงจะเอายังไงคะ เจ้านาย
    ~" ร่างบางแกล้งเรียกเสียงยาว ที่คิดว่ามันอาจจะช่วยทำให้บรรยากาศมาคุจางลงบ้าง
    .
    .
    แต่ว่า...รู้สึกมันจะไม่ช่วยเลย
    .
    .
    "ฉันจะรับผิดชอบเธอ แต่ฉันจะไม่มีวันเลิกกับฟานี่แน่นอน" ยูริจงใจใช้สรรพนามที่ไม่เหมือนเดิมและย้ำประโยคข้างหลังด้วยน้ำเสียงหนักแน่นพร้อมกับจ้องใบหน้าสวย
     
    "สิก้าก็คิดไว้แล้วล่ะค่ะว่ายูลต้องตอบตกลง"เลขาสาวพูดพร้อมยกยิ้มที่มุมปาก
    ...ปกติยูริก็ไม่เคยคิดอะไรกับรอยยิ้มแบบนี้ของเจสสิก้าหรอกนะ แต่หลังจากเกิดเหตุการณ์นั้นเขาก็เริ่มไม่ไว้ใจร่างบางเพิ่มมากขึ้นหลายเท่าตัว
     
    "ถ้าตกลงกันได้แล้วฉันกลับก่อนนะ"ร่างสูงพูดตัดบท หวังจะรีบกลับเพราะว่าเขาเป็นห่วงทิฟฟานี่ที่ตนเองปล่อยให้นอนอยู่บนห้องคนเดียว
     
    "ยูลจะกลับแล้วเหรอคะ ไม่กินข้าวกลางวันด้วยกันก่อนเหรอคะ" เจสสิก้าถามร่างสูง
     
    "ไม่ล่ะ แล้วนี่ฉันจะกลับได้รึยัง
    ?"ยูริปฏิเสธคนตรงหน้าเพราะเขากะจะไปทำอาหารให้ทิฟฟานี่กิน
     
    "สิก้าให้ยูลกลับก็ได้ แต่..." ร่างบางเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่ายังไงก็ไม่สามารถรั้งเจ้านายตัวเองได้
     
    ...เธอรู้อยู่แล้วหล่ะ ว่ายูริจะรีบกลับเพื่ออะไร...
     
    "แต่อะไร
    ?" ยูริถามเจ้าของดวงหน้าสวยพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความสงสัย
     
    "ยูลต้องแทนตัวเองว่ายูลและเรียกสิก้าว่าสิก้า ห้ามใช้คำว่าฉันกับเธอ"เจสสิก้าพูดประโยคที่ทำให้ยูริแทบบ้าตาย
     
    "มันจะมากไปแล้วนะ!!!" สายตาของร่างสูงที่ส่งให้ร่างบางนั้นเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว
     
    "เอาสิ ถ้ายูลไม่ทำตามที่สิก้าบอก คุณทิฟฟานี่ได้รู้เรื่องคืนนั้นแน่" เจสสิก้าใช้ข้อต่อรองเดิมที่ทำให้อีกฝ่ายปฏิเสธไม่ได้อย่างแน่นอน
     
    "ก็ได้ๆ พอใจเธอรึยัง"ยูริลดความโกรธลงเมื่อนึกถึงทิฟฟานี่ คนรักของเขา...
     
    "ยูลคะ!" เสียงของเจสสิก้าดังมากกว่าปกติเล็กน้อย บ่งบอกถึงความไม่พอใจที่เริ่มก่อตัวขึ้นได้เป็นอย่างดี
     
    "พอใจสิก้ารึยัง" ยูริเปลี่ยนสรรพนามอย่างไม่เต็มใจนักก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ไปด้านหลังเพื่อที่จะลุกขึ้น
     
    แต่ก่อนที่ยูริจะลุกออกไป ร่างบางก็เลื่อนใบหน้าของตัวเองเข้ามาแนบชิด ก่อนจะประกบริมฝีปากกับร่างสูงที่ยังคงนิ่งอึ้งอย่างตกใจ..
    ตอนแรกก็เป็นเพียงการแนบริมฝีปากเฉยๆ แต่แล้วคนตัวเล็กว่าก็สอดลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากของคนตัวสูง ปลายลิ้นเล็กที่ควานหาความหวานจากปากของร่างสูงอย่างช่ำชองนั้นทำให้ร่างสูงอดไม่ได้ที่จะคล้อยตามตอบรับจูบนั้นอย่างลืมตัว
     
    ไม่นานนักร่างบางก็ถอนจูบออก เจ้าของดวงหน้าหวานนั้นยิ้มให้เขา
     
    ..มันไม่ใช่การยิ้มที่มุมปากแบบทุกครั้ง รอยยิ้มครั้งนี้ของร่างบางดูจริงใจ แววตาของคนตัวเล็กกว่านั้นดูมีความสุขอย่างปิดไม่มิด...
     
    เมื่อยูริตั้งสติได้ก็รีบเดินออกมาจากร้านอาหารโดยไม่ได้ล่ำลาอีกคน
    .
    .
    .
    หลังจากที่ร่างสูงได้เดินออกไปสักพักแล้ว ร่างบางที่นั่งอยู่นั้นก็คิดว่าไหนๆก็ออกมาแล้วจึงสั่งอาหารมารับประทานเป็นมื้อกลางวัน
     
    ...คงไม่มีใครรู้หรอกว่าใบหน้าที่ยิ้มให้ร่างสูงไปก่อนหน้านี้ไม่นาน บัดนี้มันแฝงไปด้วยความเศร้า แววตาหมองลงอย่างเห็นได้ชัด น้ำตาที่ไหลลงมาก็คงไม่มีใครได้เห็น..เพราะน้ำใสๆนั้นไม่ได้ไหลจากดวงตาคู่สวยแต่กำลังไหลออกจากอวัยวะที่เต้นอยู่ในอกข้างซ้ายต่างหาก...
    .
    .
    .
    .
    เมื่อออกมาจากร้านอาหาร ยูริก็ขับรถกลับไปที่คอนโด ร่างสูงคิดว่าจะขึ้นไปทำอาหารให้ทิฟฟานี่ทานก่อนแล้วตอนเย็นค่อยออกไปข้างนอก
    ...พอเข้ามาในห้องก็ต้องอมยิ้มเมื่อเห็นคนรักของเขานั้นยังนอนหลับตาพริ้มบนเตียง เมื่อเห็นดังนั้นเลยเดินเข้าไปในส่วนของห้องครัวและเริ่มทำอาหาร
     
    ยูริทำอาหารง่ายๆอย่างข้าวผัดให้ร่างบาง เขามีความสุขเวลาอยู่กับทิฟฟานี่ ทุกอย่างที่ทำให้คนรักนั้นทำด้วยหัวใจ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเขาไม่มีวันเลิกกับทิฟฟานี่อย่างแน่นอน ยูริเริ่มคิดถึงอนาคตต่อจากนี้ เขาจะรวบรวมความกล้าขอคนรักแต่งงาน
    ..แล้วถ้าเจสสิก้าเอาเรื่องคืนนั้นมาบอกทิฟฟานี่ล่ะ!!!
    เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ใบหน้าที่ฉายรอยอารมณ์ดีอยู่เมื่อครู่พลันซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัด
    .
    .
    แต่อยู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นจากข้างๆ
     
    "ทำอะไรเหรอยูล หอมจัง
    ~" เสียงของทิฟฟานี่ทำให้ร่างสูงเลิกคิดเรื่องของเจสสิก้า
     
    "ยูลทำข้าวผัดให้ฟานี่กินไงคะ หิวรึยัง
    ?" ยูริเอ่ยถามเจ้าของดวงตาหวานที่ขยับเข้ามากอดด้านหลัง
     
    "ฟานี่หิวมากๆเลยค่ะ ทำเร็วๆนะ ฟานี่จะไปรอที่โต๊ะ" ทิฟฟานี่เลื่อนจมูกเข้าไปกดบนแก้มของร่างสูงก่อนจะเดินออกไป
     
    ยูริยิ้มบางๆให้กับความน่ารักน่าเอ็นดูของคนรักแล้วหันมาทำอาหารให้เร็วที่สุดเพื่อนำไปให้อีกคนได้ทาน
    .
    .
    .
    ไม่นานนักร่างสูงก็ยกข้าวผัดสองจานออกมาวางที่โต๊ะอาหารและนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามกับทิฟฟานี่ที่นั่งคอยอยู่ก่อนแล้ว
     
    ทั้งคู่ทานอาหารอย่างมีความสุข บทสนทนาของทั้งสองนั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
     
    เมื่อรับประทานอาหารกลางวันเรียบร้อยแล้วทั้งสองเลยเลือกแผ่นหนังมาดูที่ห้องนั่งเล่น
     
    "แล้วฟานี่จะเข้าไปทำงานกับยูลเลยมั้ย
    ?" ยูริถามคนรักเพราะถ้าไปจะได้สั่งคนเข้าไปเตรียมห้องทำงานไว้ให้
     
    "ยังดีกว่ายูล ฟานี่กะจะเข้าไปหาพ่อยูลกับยุนแล้วก็น้องซอก่อน ไม่ได้เจอตั้งนานคิดถึงมากเลย"
     
    พ่อของทิฟฟานี่กับพ่อของยูรินั้นเป็นเพื่อนสนิทกัน และทิฟฟานี่ก็รู้จักครอบครัวของคนรักเป็นอย่างดี
    ...แต่ทั้งคู่คงไม่รู้ว่าบิดาของทั้งสองมีแผนจะเอาสองบริษัทมารวมกันทันทีที่ลูกทั้งสองแต่งงานกัน
     
    "นี่คิดถึงยุนมากกว่ายูลอีกเหรอ งอนนะเนี่ย ง้อด้วยเลย" ยูริแกล้งสะบัดหน้าพร้อมกับทำแก้มพองๆซึ่งดูแล้วมันไม่เข้ากับลุกภายนอกของเจ้าตัวเลยสักนิด
     
    "ไม่งอนน้า
    ~ ที่รักของฟานี่อย่างอนสิ ฟานี่คิดถึงยุนก็จริง ...แต่ฟานี่รักยูลที่สุดเลยนะ รักยูลคนเดียวด้วย" ถึงจะรู้ว่าคนรักนั้นแกล้งงอนแต่ร่างบางก็ง้ออยู่ดี
     
    ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับใบหน้าของร่างสูงให้หันมาทางตนเองแล้วค่อยๆกดหน้าคมนั้นลงมาประทับริมฝีปาก ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม ก่อนที่ทิฟฟานี่จะเป็นฝ่ายทนไม่ไหวทุบไหล่ของคนตัวสูงเพื่อเป็นสัญญาณขออากาศหายใจ
     
    "เลิกงอนได้ยังคะที่รัก" ทิฟฟานี่ถามยูริเสียงหวาน
     
    "ยัง!!!"แล้วร่างสูงก็ทำหน้าบึ้งเหมือนเดิม
     
    "แล้วทำยังไงถึงหายล่ะคะ"ทิฟฟานี่ยิ้มน้อยๆกับท่าทางเว่อร์ของคนรัก
     
    "ก็...คืนนี้ฟานี่ต้องให้ยูลนอนกอดทั้งคืนเลย"
     
    "ยูลเป็นไรป่ะเนี่ย ตอนอยู่ที่โน่นก็นอนกอดฟานี่ทุกคืนอยู่แล้วนี่" ทิฟฟานี่งงกับคำขอของร่างสูง
     
    "ก็เดี๋ยวฟานี่ไม่ให้อ่ะ แล้วที่นี่ก็ไม่ใช่ที่เมกาซะหน่อย" ร่างสูงพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มเขินๆ
     
    ยูริไม่เคยล่วงเกินทิฟฟานี่มากกว่าการจูบ ร่างสูงบอกกับทิฟฟานี่ว่าเขาจะไม่ทำอะไรเธอจนกว่าเราสองคนจะแต่งงานกัน เพราะอย่างนั้นเลยทำให้ทิฟฟานี่รักยูริมากกว่าเดิมที่ให้เกียรติเธอ
    ..แต่ในใจลึกๆของทิฟฟานี่ก็อยากจะมอบร่างกายให้คนตัวสูง เพราะตัวเธอเองนั้นไม่มั่นใจเอาเสียเลยว่า
    'เธอคนนั้น' จะกลับมาทวงเอาคนตรงหน้าคืนไปเมื่อไหร่
     
    "กอดน่ะฟานี่ให้ได้อยู่แล้ว ว่าแต่ยูลเถอะ อย่าไปกอดสาวอื่นก็แล้วกัน" ทิฟฟานี่พูดพร้อมกับหยิกแก้มของคนรักไปมา
     
    "ไม่หรอก" ยูริจับมือของร่างบางที่อยู่บนแก้มของเขาออกแล้วเอามากุมเอาไว้แนบอก
     
    "จริงอยู่ที่ยูลอาจจะกอดผู้หญิงหลายคน แต่ยูลไม่เคยคิดอะไรกับผู้หญิงพวกนั้นเลย ไม่เหมือนกับที่ยูลกอดฟานี่หรอกนะ เพราะยูลกอดฟานี่ด้วยความรัก ควอนยูริจะรักฮวังทิฟฟานี่คนเดียวและตลอดไป"
     
    ---------------------------------------------------
    มาต่ออีกตอนแล้วววววว แต่งไปแต่งมาไรด์เริ่มคิดตอนจบไม่ออกแล้วอ่ะ จะจบคู่ไหนดีเคอะะ หรือเอาสามพี(ไม่ดีมั้ง..) แต่เพื่อนไรด์มันเชียร์ยูลทิ รีดผู้น่ารักอยากให้จบคู่ไหนก็เม้นไว้ได้เลยน้าาา
    ส่วนตอนต่อไปจะพยายามแต่งต่อให้ได้เร็วที่สุด แต่มีเรื่องจะสารภาพล่ะ..พล็อตมันมีแค่นี้ต่อไปจะด้นสดนะทุกคน อาจจะนานนิดนึง บั๊บบาย
    ~
    ปล.รักคนอ่านรักคนเม้นนะเคอะ^^

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×