ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : นักเรียนใหม่ปริศนา
"นักเรียนใหม่?"หลังจากที่นั่งฟังลูกิบ่นเป็นเวลานานฉันก็เริ่มสนใจกับประโยคๆหนึ่งของลูกิ
"อย่าบอกนะว่าเธอไม่รู้"ลูกิเอามือเท้าคางแล้วมองที่ฉัน
สงสัยจะเป็นเมื่อวานนี้แน่เลยอเลาดี้คงจัดเอกสารของพวกนักเรียนใหม่สินะ
"เห็นว่าเป็นเด็กจากโรงเรียนโกคุโยซะด้วยนะ"
"หวังว่าคงไม่ใช่อายาเนะนะ"
"นี่เธออายาเนะอยู่แค่ประถมเองนะ"ลูกิพูดขึ้น
"เหอะๆ- -"
"นักเรียนทุกคนนั่งประจำที่กันได้แล้ว"อาจาร์นที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องออกคำสั่ง
นักเรียนทุกคนจึงแยกย้ายกันนั่งประจำที่
"เอาล่ะวันนี้จะมีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามามีอะไรก็แนะนำเขาด้วยล่ะ"
"ครับ/ค่ะ"นกเรียนทุกคนขานรับยกเว้นฉัน
"เอาล่ะเธอเข้ามาได้แล้ว"อาจาร์นหันไปที่ประตู
ครืนนนนนน
นักเรียนใหม่เดินเข้ามา
"สวัสดีค่ะฉันชื่อคุโรชอบกินทูน่ามากที่สุดเลยค่ะ"เธอชี้ไปที่ปากอย่างน่ารัก
��
เธอมีผมสีทองสวยงามน่ารักแต่ปิดตาไว้ข้างหนึ่งเธอดูดีทุกอย่างและมีอย่างหนึ่งที่ฉันรู้สึกไม่ค่อย
ปลื้มสักเท่าไหร่
"อาจาร์นค่ะทำไมนักเรียนใหม่ไม่ใส่เครื่องแบบโรงเรียนเราน่ะค่ะ-_-"ฉันลุกขึ้นยืน
"คือว่าเธอไม่มีเงินซื้อเครื่องแบบโรงเรียนน่ะ"อาจาร์ตอบก็พอเข้าใจนะฉันจึงนั่งลงเหมือนเดิม
"งั้นไปนั่งข้างคุณฮิบาริแล้วกันนะ"อาจาร์นชี้ไปที่โต๊ะที่ว่างข้างๆฉัน
"โชคร้ายจังเลยเนอะเธอ"เสียงนินทาของนักเรียนในห้องนั่งกับฉันมันซวยขนานนั้นเลยหรอ
"ยินที่ได้รู้จักนะคุณฮิบาริ"เธอทักทายฉันก่อนที่จะนั่งที่เก้าอี้
"อืม"แล้วฉันก็มองไปที่นอกหน้าต่าง
หลังเลิกเรียน
"หัวสมองจะระเบิดT^T"ลูกิเดินออกจากโรงเรียนพร้อมกับขยี้ผมตัวเอง
"เรียนแค่นี้ทำเป็นจะเป็นจะตาย-_-"ฉันที่เดินนำหน้าเอียงคอไปมอง
"ไงจ๊ะน้องสาวสนใจไปเที่ยวกับพี่ไหม"เสียงของวัยรุ่นชายกลุ่มหนึ่งดังขึ้น
ดูเหมือนกำลังสุมหัวอะไรกันอยู่หน้าหงุดหงิดชะมัด- -*
"นี่มาสุมหัวอะไรกันห่ะ"ฉันพูโพร้อมกับยกทอนฟาคู่ใจขึ้นมา
"เฮ้ยนั่นมันฮิบาริ ฮินาระแห่งโรงเรียนนามิโมรินี่น่า"แล้ววัยรุ่นกลุ่มนั้นก็สลายตัวไป
"ฮินาระนั่นมันเด็กใหม่ไม่ใช่หรอ"ลูกิชี้ไปที่นักเรียนหญิงที่นั่งกอดกระเป๋าตัวสั่นอยู่
"นี่เธอ"ฉันสะกิดนักเรียนใหม่เธอค่อยๆหันมามองที่ฉัน
"อ๊ะคุณฮิบาริ"เธอรีบลุกขึ้นมา
"เป็นอะไรรึเปล่า"
"มะไม่เป็นไรค่ะ^^"เธอยิ้มบางๆให้ฉันแล้วรีบวิ่งไป
"งั้นฉันกลับก่อนนะ"ลูกิโบกมือลาฉันแล้วเดินกลับบ้าน
ฉันจึงเดินกลับบ้านทันที
ตึก ตึก ตึก
เหมือนมีคนตามมาเลย-_-ฉันหันไปมองข้างหลังก็พบกับ
"เธออีกแล้วหรอ"นักเรียนใหม่ที่เดินตามหลังฉันยิ้มแห้งๆให้ฉัน
ณ ที่บ้าน
"เอ๋"คุณแม่มองฉันสลับกับนักเรียนใหม่
"คือนักเรียนคนนี้จะมาค้างที่บ้านเราน่ะค่ะ- -"
"หรอจ๊ะยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะชื่ออะไรหรอ^^"คุณแม่พูดพร้อมกับยิ้มให้นักเรียนใหม่
"คุโรค่ะหนูชื่อคุโร"เธอรีบตอบทันที
"จ๊ะคุโรจัง"ถ้าฉันดูไม่ผิดนะฉันเห็นเธอหน้าแดงซะด้วยตาฝาดไปมั้ง
ห้องนอนฉัน
"ขอบคุณมากเลยนะคะที่ให้ฉันมาพักที่นี่น่ะ"เะฮยิ้มบางๆให้ฉัน
"อืมว่าแต่เธอไม่มีบ้านอยู่จริงหรอ"
"ค่ะเมื่อก่อนฉันก็อาศัยอยู่ที่โกคุโยน่ะค่ะแต่อยู่ๆฉันก็ถูกไล่ออกมาเงินที่พกติดตัว
มาก็ไม่มีฉันไม่มีที่ไปที่ที่ไหนอีกแล้วค่ะ"แล้วมาเข้าโรงเรียนฉันได้ไงเนี่ย-__-
"เธอก็พักอยู่ที่นี่ไปจนกว่าจะหาที่พักได้ก็แล้วกันนะ"
"ขอบคุณมากเลยนะค่ะ^^"เธอโค้งขอบคุณฉัน
"งั้นฉันจะออกไปข้างนอกก่อนนะ"
"จ๊ะ^^"ฉันจึงเดินออกจากห้องไป
"คึหึหึบางครั้งคุณก็ไม่ควรใจดีมากเกินไปนะครับฮินาระ"ร่างเล็กของหญิงสาวเริ่มเลี่ยนไป
เป็นร่างของชายหนุ่มผมสีฟ้าผ้าปิดตาก็ถูกดึงออกให้เห็นดวงตาสีแดงสด
"ผมน่ะไม่ยอมแพ้เขาหรอกนะคับคุณสึนาโกะคึหึหึ"ชายหนุมหัวเราะขึ้นมาอย่างเจ้าเล่ห์
......................................................................................................................................................................................�
"อย่าบอกนะว่าเธอไม่รู้"ลูกิเอามือเท้าคางแล้วมองที่ฉัน
สงสัยจะเป็นเมื่อวานนี้แน่เลยอเลาดี้คงจัดเอกสารของพวกนักเรียนใหม่สินะ
"เห็นว่าเป็นเด็กจากโรงเรียนโกคุโยซะด้วยนะ"
"หวังว่าคงไม่ใช่อายาเนะนะ"
"นี่เธออายาเนะอยู่แค่ประถมเองนะ"ลูกิพูดขึ้น
"เหอะๆ- -"
"นักเรียนทุกคนนั่งประจำที่กันได้แล้ว"อาจาร์นที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องออกคำสั่ง
นักเรียนทุกคนจึงแยกย้ายกันนั่งประจำที่
"เอาล่ะวันนี้จะมีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามามีอะไรก็แนะนำเขาด้วยล่ะ"
"ครับ/ค่ะ"นกเรียนทุกคนขานรับยกเว้นฉัน
"เอาล่ะเธอเข้ามาได้แล้ว"อาจาร์นหันไปที่ประตู
ครืนนนนนน
นักเรียนใหม่เดินเข้ามา
"สวัสดีค่ะฉันชื่อคุโรชอบกินทูน่ามากที่สุดเลยค่ะ"เธอชี้ไปที่ปากอย่างน่ารัก
��
เธอมีผมสีทองสวยงามน่ารักแต่ปิดตาไว้ข้างหนึ่งเธอดูดีทุกอย่างและมีอย่างหนึ่งที่ฉันรู้สึกไม่ค่อย
ปลื้มสักเท่าไหร่
"อาจาร์นค่ะทำไมนักเรียนใหม่ไม่ใส่เครื่องแบบโรงเรียนเราน่ะค่ะ-_-"ฉันลุกขึ้นยืน
"คือว่าเธอไม่มีเงินซื้อเครื่องแบบโรงเรียนน่ะ"อาจาร์ตอบก็พอเข้าใจนะฉันจึงนั่งลงเหมือนเดิม
"งั้นไปนั่งข้างคุณฮิบาริแล้วกันนะ"อาจาร์นชี้ไปที่โต๊ะที่ว่างข้างๆฉัน
"โชคร้ายจังเลยเนอะเธอ"เสียงนินทาของนักเรียนในห้องนั่งกับฉันมันซวยขนานนั้นเลยหรอ
"ยินที่ได้รู้จักนะคุณฮิบาริ"เธอทักทายฉันก่อนที่จะนั่งที่เก้าอี้
"อืม"แล้วฉันก็มองไปที่นอกหน้าต่าง
หลังเลิกเรียน
"หัวสมองจะระเบิดT^T"ลูกิเดินออกจากโรงเรียนพร้อมกับขยี้ผมตัวเอง
"เรียนแค่นี้ทำเป็นจะเป็นจะตาย-_-"ฉันที่เดินนำหน้าเอียงคอไปมอง
"ไงจ๊ะน้องสาวสนใจไปเที่ยวกับพี่ไหม"เสียงของวัยรุ่นชายกลุ่มหนึ่งดังขึ้น
ดูเหมือนกำลังสุมหัวอะไรกันอยู่หน้าหงุดหงิดชะมัด- -*
"นี่มาสุมหัวอะไรกันห่ะ"ฉันพูโพร้อมกับยกทอนฟาคู่ใจขึ้นมา
"เฮ้ยนั่นมันฮิบาริ ฮินาระแห่งโรงเรียนนามิโมรินี่น่า"แล้ววัยรุ่นกลุ่มนั้นก็สลายตัวไป
"ฮินาระนั่นมันเด็กใหม่ไม่ใช่หรอ"ลูกิชี้ไปที่นักเรียนหญิงที่นั่งกอดกระเป๋าตัวสั่นอยู่
"นี่เธอ"ฉันสะกิดนักเรียนใหม่เธอค่อยๆหันมามองที่ฉัน
"อ๊ะคุณฮิบาริ"เธอรีบลุกขึ้นมา
"เป็นอะไรรึเปล่า"
"มะไม่เป็นไรค่ะ^^"เธอยิ้มบางๆให้ฉันแล้วรีบวิ่งไป
"งั้นฉันกลับก่อนนะ"ลูกิโบกมือลาฉันแล้วเดินกลับบ้าน
ฉันจึงเดินกลับบ้านทันที
ตึก ตึก ตึก
เหมือนมีคนตามมาเลย-_-ฉันหันไปมองข้างหลังก็พบกับ
"เธออีกแล้วหรอ"นักเรียนใหม่ที่เดินตามหลังฉันยิ้มแห้งๆให้ฉัน
ณ ที่บ้าน
"เอ๋"คุณแม่มองฉันสลับกับนักเรียนใหม่
"คือนักเรียนคนนี้จะมาค้างที่บ้านเราน่ะค่ะ- -"
"หรอจ๊ะยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะชื่ออะไรหรอ^^"คุณแม่พูดพร้อมกับยิ้มให้นักเรียนใหม่
"คุโรค่ะหนูชื่อคุโร"เธอรีบตอบทันที
"จ๊ะคุโรจัง"ถ้าฉันดูไม่ผิดนะฉันเห็นเธอหน้าแดงซะด้วยตาฝาดไปมั้ง
ห้องนอนฉัน
"ขอบคุณมากเลยนะคะที่ให้ฉันมาพักที่นี่น่ะ"เะฮยิ้มบางๆให้ฉัน
"อืมว่าแต่เธอไม่มีบ้านอยู่จริงหรอ"
"ค่ะเมื่อก่อนฉันก็อาศัยอยู่ที่โกคุโยน่ะค่ะแต่อยู่ๆฉันก็ถูกไล่ออกมาเงินที่พกติดตัว
มาก็ไม่มีฉันไม่มีที่ไปที่ที่ไหนอีกแล้วค่ะ"แล้วมาเข้าโรงเรียนฉันได้ไงเนี่ย-__-
"เธอก็พักอยู่ที่นี่ไปจนกว่าจะหาที่พักได้ก็แล้วกันนะ"
"ขอบคุณมากเลยนะค่ะ^^"เธอโค้งขอบคุณฉัน
"งั้นฉันจะออกไปข้างนอกก่อนนะ"
"จ๊ะ^^"ฉันจึงเดินออกจากห้องไป
"คึหึหึบางครั้งคุณก็ไม่ควรใจดีมากเกินไปนะครับฮินาระ"ร่างเล็กของหญิงสาวเริ่มเลี่ยนไป
เป็นร่างของชายหนุ่มผมสีฟ้าผ้าปิดตาก็ถูกดึงออกให้เห็นดวงตาสีแดงสด
"ผมน่ะไม่ยอมแพ้เขาหรอกนะคับคุณสึนาโกะคึหึหึ"ชายหนุมหัวเราะขึ้นมาอย่างเจ้าเล่ห์
......................................................................................................................................................................................�
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น