ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : คนเลว 12
วัน่อมาทเฮับรถมาส่เยอที่มหาลัยามปิ
"เลิแล้วอย่าลืมโทรมา" ทเฮย้ำรอบที่สิบั้แ่ออาบ้านมา
"รู้แล้วหน่า นายไปเรียนไ้แล้ว" เยอรถมาารถสปอร์ันหรู ่อนะเินมาหาอมินและรยออุ
"มาับมันอีแล้วนะ!" อมินพูอย่าไม่พอใ
"อมินอ่าาา ทเฮเป็นแฟนั้นนะ" เยอพู
"เี๋ยว็รู้" อมินแสยะยิ้ม
"อมินนายิะทำอะไรน่ะ" รยออุถาม
"เอาเถอะหน่า ใล้เวลาเรียนแล้วไปันเถอะ" อมินเปลี่ยนเรื่อ่อนะวนเพื่อนๆไปเรียน
้านทเฮับวนมาที่ะอัวเอ ่อนะรไปหาเพื่อนๆ
"้อมูลที่มึส่แฟ็์มาให้พวูมึไ้มาาไหน" ฮันยอถามทันที่ทเฮเินมาถึ
"ทำไม" ทเฮถาม
"มันละเอียนน่าใน่ะสิ่ ละเอียมาเหมือนเมึ้นมา" ีวอนพู
"พี่ฮีอลส่นไปสืบในแ๊ไอยู แล้วอยส่่าวลอ" ทเฮอบ่อนะนั่ล้าๆอึนฮยอ
"บริษัทมึไม่ไ้ทำเหี้ยไรเลย แม่ิไปเอ" ัอินพู่อนะเปิเอสารประอบ
"เพราะบริษัทูั้ึ้นพ่อมันถึล้มละลาย มันะแ้น" ทเฮพู
"แ่เท่าทีู่เอสารพวนี้ มัน็ะล้มละลายอยู่แล้วนี้" อึนฮยอถาม
"็ใ่แ่เพราะมันยัึ่ๆลาๆพอบริษัทพี่ฮีอลั้ึ้นน็เลือบริษัทูมาว่ามันทำให้นอาะไม่มีลู้า เ้าหนี้็ามทวยิๆแ่ทุอย่า็เพราะมันเอไม่ใ่หรอที่เ้าบ่อนเอาเินไปหมับารพนันน่ะ" ีวอนถาม
"เินพวนั้นไปลับบ่อนไอัอินไล่ะ าสิโนที่ให่ที่สุในเาหลี โเอาเินบริษัทมาเล่นนหมัวสุท้าย็ล้มละลาย ทั้หม็เพราะัวเอทั้นั้น" ทเฮพู
"แล้วเรื่อเยอล่ะ มีแ่รูปถ่าย ้อมูลน้อยริๆ" อึนฮยอถาม
"พี่ฮีอลำลัสืบอยู่ ูว่าแม่แปลๆ ถ้า้อาระแ้แ้นูทำไมไม่ลบริษัททำไมไปลับเยอ" ทเฮทำท่ารุ่นิ
"ทเฮาาาาา~" เสียเล็แหลมัึ้น่อนที่หิสาวะเินมายืน้อนหลัทเฮแล้วโน้มหน้าลมา่อนะเอามือออทเฮเอาไว้
"ริสัลิถึุัเลย" ริสัลพู่อนะหอมแ้มทเฮ
"ผม็ิถึุ นั่่อนสิ่ริสัล" ทเฮบอ แ่อึนฮยอลับเอาระเป๋ามาวาไว้รที่ว่า่อนะพูว่า
"อโทษนะริสัล ไม่มีนั่สำหรับเธอแล้วล่ะ" อึนฮยอบออย่าหมันไส้ อึนฮยอไม่อยาให้เยอเสียใริๆถึแม้เ้า็ทำัวไม่่าาทเฮเท่าไหร่ แ่ยัไะเ้าิว่าเยอเป็นนีนน่ารัไม่วรที่้อมานั่เสียใับพฤิรรมเลวๆเหล่านั้น
"ไม่เป็นไร่ะ ริสัลนั่นี่็ไ้" พูบริสัล็นั่ลบนัอทเฮ่อนะเอามือโอบรอบอทเฮเอาไว้ ทำเอาอึนฮยอหัวฟัหัวเหวี่ยไม่น้อย ีวอนึบีบมืออึนฮยอเบาๆเป็นาร่วยลายอารม์โรธ
"่วนีุ้ไม่่อยไปเที่ยวับริสัลเลยนะะ" ริสัลอ้อนทเฮ
"ผมมีปัหานิหน่อยเอาี้มั้ยวันนี้เราไปเที่ยวัน" ทเฮพู่อนะยิ้มออมา
"โอเเลย่ะ" ริสัลพูพร้อมับประบปาูบับทเฮอย่าไม่อาย ทั้สอแลลิ้นันอย่าเมามันส์ โยที่ไม่มีใรรู้เลยว่าถูแอบถ่ายรูปเอาไว้หมแล้ว หลัาริสัลเินออไป็มีหิสาวอีสอนเินเ้ามา ทเฮ็ออเาะู๋ี๋ับสอนนั้น่อ สายสืบถ่ายรูปเป็นหลัานเ็บไว้่อนะโทรหาผู้ว่า้าทันที
"รับ้าัุอมิน"
(ั้น็้อหลบเยอ่อนสิ่ ว่าแ่ทานั้นเป็นยัไบ้า)
"ามทีุ่ิไว้ ทเฮมีสาวิอยู่ที่ะูาท่าทาไม่ใ่นเียว เพราะหลัานแรออไป็มีอีเินเ้ามาทันทีเลย"
(เลวริๆ ถ่ายภาพเ็บไว้ให้หมนะ เอาให้เห็นหน้าัๆ่าอบแทนั้น่ายไม่อั้นอยู่แล้ว)
"หึ รับรอว่าานนี้ไม่มีพลาแน่ๆ"
(นายนี่มันทำานใ้ไ้ริๆิน) พูบอมิน็ัสายทิ้ไป
้านเยอ
"อมินหายไปไหนมาน่ะ" เยอถามหลัาที่ไปห้อน้ำะนาน
"เปล่าหรอ ท้อเสียนิหน่อยนะ" อมินพู่อนะยิ้มแหยๆให้เยอ
"หลัเลิเรียนไปินไปิมันมั้ย" รยออุถาม
"เยอะไปไ้หรอไม่ใ่ว่านัทเฮไว้หรอหรอ" อมินแล้ประ
"ไม่เอาหน่าอมิน" รยออุห้าม
"เี๋ยวนี้เยอไม่ไปเที่ยวับพวเราเลยนะ" อมินพูอนๆ
"ไม่เอาหน่าอมิน เี๋ยววันนี้ไปินไปิม้วยันน้าาาาา" เยอพู
"ทเฮล่ะ" อมินถาม
"เี๋ยวไลน์บอ" เยอพูบ็หยิบโทรศัพท์ไลน์หาทเฮทันที
ุเมีย: ทเฮไปินไอิมับอมินนะ พอทเฮเห็น้อวาม็มวิ้วทันที
ุสามี: ที่ไหน ใรไปบ้า รยออุแอบอ่าน้อวามอเยอ
"อะไรอ่ะๆๆ ุสามุสามี" รยออุแล้แว
"ทเฮั้่าหา ั้นไม่ไ้ั้ัหน่อย" เยอหน้าแ่อนะรีบแ้ัว
ุเมีย: หน้ามหาลัย ไปับอมิน รยออุ
ุสามี: ไม่มีนอื่นแน่นะ
ุเมีย: ไม่มีแล้ว ะไ้ินรอทเฮเลิเรียนไ
ุสามี: ็ไ้ ถ้าเลิเรียนแล้วเี๋ยวามไป
ุเมีย: เย่! รัทเฮนะุ้บๆ ทเฮอ่าน่อนะยิ้มออมา
"ยิ้มไรวะทเฮ" ัอินแล้แว
"เปล่าหนิ เมื่อไหร่ะเลิวะิถึเมียใะา" ทเฮพู่อนะยิ้มออมา
"อแหล" อึนฮยอ่า
"เี่ยฮยอั้แ่เมื่อเ้าแล้วนะมึ" ทเฮพู
"เอารๆเลยนะูไม่อยาใหเยอเสียใ มึรัเยอ็หยุเรื่อพวนี้เถอะว่ะ" อึนฮยอบอ
"มึับไอวอนยัไม่เห็นเลิเรื่อผู้หิเลย" ทเฮพูเรียบๆ
"มันไม่เหมือนันอันนี้เลวเป็นู่แ่มึน่ะเลวนเียว เยอเ้าริใแล้วูมึทำิ่" อึนฮยอพู
"เอาหน่า เี๋ยวมัน็รู้เอแหละว่า้อทำไ" ฮันยอพูเพราะลัวว่าทั้สอะทะเลาะัน
้านเยอ ร้านไอิม้าๆมหาลัย
"เยอ ่วนี้ทเฮมันออไปอนลาืนรึเปล่า" อมินถาม
"ไม่นะ ทเฮอยู่บ้านลอเลย" เยอพู่อนยิ้มเล็น้อย
"ั้นหรอ แล้วถ้ามันออไปิหิเยอะๆนายะทำยัไล่ะ" อมินถาม
"็...เลิล่ะมั้" เยออบ อมินยยิ้มับำอบเล็น้อย
"อ้าว เยอ อมิน รยออุสวัสีรับ" ยูฮยอนเินเ้าในร้านไอิม เยอในิหน่อย่อนะ้มหน้านิ่
"อ้าวยู~ นั่้วยันสิ่" อมินวนอย่ายิ้มแย้ม
"หานเลี้ยหรอรับอมิน" ยูฮยอนหัวเราะน้อยๆ่อนะนั่ล้าๆเยอ
"ินอะไรสั่เลยรับ" รยออุพู ยูฮยอนสั่าแฟำที่นึ่อนะหันมามอร่าบาที่นั่ินไอิมอย่าไม่ลละ 'หึ ทเฮบอหมแล้วสิ่นะ' ยูฮยอนแสยะยิ้มออมา
"เยอรับวันนี้เียบแปลๆนะรับไม่สบายรึเปล่า" ยูฮยอนยื่นมือะไปแะหน้าผาแ่เยอถอยหนีอย่ารวเร็ว
"เอ่อ ไม่เป็นไรหรอ" เยอยิ้มแหยๆให้ยูฮยอน
"รยออุไปห้อน้ำเป็นเพื่อนหน่อยสิ่" เยอวนรยออุพยัหน้า่อนะเินไปที่ห้อน้ำอร้าน
"ทำยัไีถ้าทเฮมาเห็น้อไม่พอใแน่ๆ" เยอพูอย่าัวล
"พวเราอยู่ันั้หลายนไม่เป็นไรหรอมั้ อีนานมั้ยว่าทเฮะเลิ" รยออุถาม
"อีรึ่ั่วโม" เยออบ
"ไม่มีปัหาหรอเราินะเสร็แล้วนี่ ็รีบินรีบไปสิ่" รยออุเสนอ
"เออีๆั้นเรารีบไปันเถอะ" เยอรีบลารยออุออาห้อน้ำ ่อนะลับมาที่โ๊ะ เยออยมอนาฬิาลอ 10นาทีผ่านไปนานเหมือนเป็นั่วโมในใร้อนรุ่ม
ริ้ๆ เสียระิ่เวลาเปิประูร้านัึ้น แล้วอยู่ๆแนเยอ็โนระาึ้น
"ไหนบอมาับอมินับรยออุไ แล้วนี่ล่ะ!!!" ทเฮบีบแนเยอแน่นึ้น ่อนหันไปี้หน้ายูฮยอน
"ปล่อยนะทเฮั้นเ็บ" เยอพยายามสะบัมือออ
"ปล่อยเยอนะเว้ย" ยูฮยอนสวมบทเป็นนี
"ไอยูมึะเี่ยไรแฟนู มีเหี้ยไรมาลทีู่ไม่ใ่เยอ" ทเฮี้หน้าอย่าโมโห
"อะไร ูยัไม่ทำอะไรเลย" ยูฮยอนยมือึ้น่อนะยยิ้มเ้าเล่ห์
"เยอลับบ้าน!" ทเฮึ้นเสีย
"ปล่อยเพื่อนั้นนะ" อมินเินมาแะมือทเฮออาเยอ ทเฮโมโหึผลัอมินนล้มล
"อมิน!!" รยออุและยูฮยอนลไปูอมิน
"มึทำเินไปแล้วนะทเฮ!" ยูฮยอนโวยวายอย่าสะใ 'บ้าเ้าไปสิ่ทเฮ ทุนะมอั้นเป็นพระเอส่วนนายมัน็แ่นร้ายนนึ' ยูฮยอนพยายามแสละร
"เยอลับบ้านับั้น" ทเฮพยายามใเย็นล
"ั้นลับ่อนนะอมิน" เยอหันมาพูพร้อมับมอเพื่อนอย่าห่วๆ่อนะโนทเฮลาออมา ระหว่าทาทเฮเียบลอแ่รถลับเพิ่มวามเร็วลอทา เมื่อถึอนโทเฮับเรื่อ่อนะเินนำึ้นห้อไปทันที เยอเินามไป้าๆนถึห้อ
"ทเฮ" เยอเรียทเฮเสียแผ่ว
"บอแล้วใ่มั้ยว่าอย่ายุ่ับยูฮยอนทำไมไม่ฟั!!!!" ทเฮะโนอย่าโมโหทั้ที่พยายาาลั้นอารม์มาลอทาะะุยีๆแ่พอนึถึภาพที่ยูฮยอนนั่้าๆเยออารม์มัน็ปะทุึ้นมาอีรอบ
"ทเฮฟั่อนสิ่ ั้นไม่ไ้นัยูริๆนะ เ้ามาไ้ยัไ็ไม่รู้เราบัเอิเอัน" เยอพยายามอธิบาย
"บัเอิเอันั้นหรอ!!!! ใรเ้าะเื่อนายอบมันใ่มั้ย มันส่นายมาอ่อยั้นเพื่อแ้แ้นใ่มั้ย นายเป็นนอมันใ่มั้ย!!" ทเฮเย่าัวเยอ
"มันนละเรื่อแล้วนะทเฮ ปล่อยนะั้นเ็บ" เยอพยายามิ้นออ ทเฮผลัเยอหัวฟาับอบโ๊ะนเลือไหลออมา
"ฮึ...ฮือออ.." เยอร้อไห้ออมา
"เี่ยเอ้ย!!" ทเฮสบถออมา ่อนะหยิบุแรถและระเป๋า เยอเห็นแบบนั้น็รีบวิ่ไปอทเฮทันที
"อย่าไปไหนนะทเฮ...ฮึ..อร้อ ะให้ั้นทำอะไรั้น็ยอมอย่าไปเลยนะทเฮ" เยออทเฮแน่น
"ั้นว่าเราวร่าน่าสบสิอารม์นะเยอ" ทเฮแะมือเยอออ่อนะิ่รถสปอร์ไปผับัอินทันที ่อนะเินไปโ๊ะประำั้นวีไอพีึ่เพื่อนๆนั่อยู่รบ ทเฮมาถึไม่พูไม่าระเหล้าเอาๆ
"เห้ยเี่ยทเฮ เสื้อมึนั่นเลือใรวะ" ีวอนที่หันมาเอราบเลือบนเสื้อทเฮถามึ้นอย่าใ ทเฮมอราบเลือ่อนะ่อยๆหลับาลสบสิอารม์
"มึไปมีเรื่อับไอยูมาหรอ" ัอินถาม แ่ทเฮส่ายหน้า
"เอ้าแล้วนี่มันเลือใรวะ" ฮันยอถาม
"เยอ" ทเฮอบ
"อ๋อเยอ ห้ะ!!! เยอ!!!!" ทุนพร้อมใันะโนออมา
"เิไรึ้นวะ" ฮันยอถาม
"ูผลัเยอนอบโ๊ะ" ทเฮพู่อนะระเหล้าเ้าปา
"เี่ยแล้วมึ็มานี่น่ะนะ" ีวอนถาม ทเฮไ้แ่พยัหน้า
"ไอเวร!" อึนฮยอ่า
"ผลัเ้าทำไมวะ?" ัอินถาม
"เยอนัินไอิมับยู" ทเฮพู
"แน่ใว่านัเอันไม่ใ่ว่าบัเอิ" ฮันยอถาม
"ไม่รู้ อนนั้นโมโหมาเลยไม่ฟัอะไรเลย" ทเฮพู
"นั่นแหละ้อเสียมึ โรธแล้วไม่ฟัเหี้ยไรเลย" ีวอนพูหน่ายๆ ทเฮระเหล้าอย่าเอาเป็นาย าหนึ่วเป็นสอ..สาม..สี่...นระทั่วที่7 ทเฮเมาไ้ที่
"พอแล้วไอ้ทเฮเี๋ยว็ายห่าหรอ" ัอินห้าม
"ปล่อย!!! มึิว่าแฟนมีู้มันเรื่อธรรมาหรอวะ!!!" ทเฮเริ่มโวยวาย
"มึ็มีไม่ใ่หรอ เยอะว่าเยอ้วย้ำ" อึนฮยอแวะ
"ูไม่ไ้ริัับนพวนั้น" ทเฮพู
"เยอ็อาะไม่ริัับไอยู็ไ้ เผลอเยออาะไม่ิอะไรเลย้วย้ำ" ฮันยอออวามเห็น ทเฮเียบทันที แ่็ยัระเหล้าอยู่
"ทเฮเอาโทรศัพท์มึมา" ัอินอ
"ไม่ให้โว้ยยย" อึนฮยอับีวอนึ่วยันล็อให้ัอินหยิบออมาาาเ ่อนที่ัอินะเินอแมา้านอ
"ฮัลโหล"
(ทเฮอยู่ไหนน่ะ ั้นรอนายอยู่ที่บ้านนะ) เสียหวานแล่นมาามสาย
"ั้นัอินนะเยอ"
(อ่าวหรอ ทำไมใ่โทรศัพท์ทเฮโทรมาล่ะ) เสียใสถาม
"ทเฮเมามาเลยมารับมันลับบ้านหน่อยสิ่ รบวนนายรึเปล่า"
(ไม่เป็นไรหรอ เี๋ยวั้นไปนะ) เยอพู
"โอเ ห้อเิมนะ" ัอินบอ่อนะัสายทิ้ไป
้านเยอหลัาวาสายาัอินร่าบา็เปลี่ยนเสื้อผ้าทันที ่อนะนั่แท็ี่ไปผับัอินทันที เยออรไปยัห้อวีไอพี่อนะเาะประูเล็น้อยแล้วเปิเ้าไป ทุนหันมามอเยอ่อนะยิ้มให้ เยอ้มหัวเิทัทายเล็น้อย่อนะเินมาหาทเฮ
"ทเฮเป็นไบ้า" เยอถาม่อนะพยายามประอให้ทเฮนั่ีๆ
"ปวหัว" ทเฮเอียหัวบไหล่เยอ
"นายไม่ไ้แล้เมาใ่มั้ยเนี่ย" เยอยิ้มน้อยๆ
"มันไม่ไ้แล้เมาหรอ วที่อยู่บนโ๊ะเนี่ยอมันหมเลย" ฮันยออบ
"อย่าหาว่าอย่าั้นอย่าี้เลยนะเยอ มันเิอะไรึ้นันแน่" อึนฮยอถามพร้อมับี้ที่มุมหน้าผาอเยอที่มีผ้าลอสแปะอยู่
"อ่อ ไม่มีไรหรออุบัิเหุน่ะ" เยอยิ้มแหยๆ
"เรารู้ว่ามันทำร้ายนาย" ีวอนพู เยอึยอมเล่าทุอย่าให้ฟั
"ั้นับเพื่อนไปินไอิมแล้วเอยูโยบัเอิ ั้นพยายามหาทาเลี่ยออมา่อนทเฮะเลิแ่อยู่ๆทเฮ็เ้ามาอาละวาในร้านแล้วลาั้นลับบ้าน เราทะเลาะันนิหน่อยทเฮเลยพลั้มือน่ะ" เยอยิ้มน้อยๆ่อนะมอนที่หลับอยู่บนไหล่ัวเอ
"มันไม่ไ้พลั้มือมันั้ใ" อึนฮยอพูอย่าไม่สบอารม์ับวามใร้อนอเพื่อนัวเอ
"่ามันเถอะแผลแ่นี้เอ ั้นพาทเฮลับ่อนนะ" เยอพู่อนะลุึ้น
"เี๋ยวั้นับรถให้ ไอัับรถามไป้วย" ฮันยอพู่อนะล้วระเป๋าทเฮหยิบุแรถแล้วเินนำไปทันที ัอิน่วยเยอแบทเฮมาที่รถ่อนะเินไปที่รถัวเอแล้วับามฮันยอออไป ฮันยอับมาอที่ลานอรถ
"ให้ั้น่วยมั้ย" ฮันยอถามเยอ
"ไม่เป็นไรหรออบุมานะ" เยอพู่อนะยิ้มหวานให้ฮันยอ ทำเอาฮันยอหน้าแึ้นมาื้อๆ่อนะเาอแ้เิน ปี๊นนน ัอินบีบแรเรีย
"ั้นั้นไป่อนนะ" ฮันยอโบมือให้เล็น้อย่อนะเินไปที่รถัอินทันที
"อเพื่อนนะมึใเย็นๆ" ัอินแล้แว
"ูไม่ไ้ิอะไรัหน่อย" ฮันยอพูเรียบๆ
"อย่ามา เมื่อีู้เห็นมึหน้าแ" ัอินพู
"พูมานะมึอ่ะ" ฮันยอ่าแ้เิน 'น่ารั' ำเียวที่อยู่ในหัวอฮันยอทำไมเยอน่ารัแบบนี้มิน่าล่ะทเฮถึรันัรัหนา ้านเยอหลัาที่แบทเฮมาถึห้อแล้ว่อนไปหาผ้าุบน้ำมาเ็ัวให้ทเฮทันที
"นใร้าย" ทเฮเพ้อออมาามประสานเมา
"ใรใร้ายันหื้ม" เยอถาม
"เยอนใร้ายหนีั้นไปิ๊ับมัน" ทเฮยัพูเรื่อยๆ
"ั้นรันายนเียวไม่รู้รึไ" เยอนึลัวเอทีุ่ยับนเมาเป็นเรื่อเป็นราว
"อโทษ" ทเฮพูออมาอีรั้
"เรื่ออะไรล่ะ เรื่อนายทำร้ายั้น ทำร้ายอมิน หรือเรื่อที่นายมีิ๊" เยอถามยิ้มๆ่อนะเ็ัวให้ทเฮ่อ
"ั้นรันาย" ทเฮพู่อนะหลับไป
"ั้น็รันาย" เยอุ้บลไปบนปาทเฮ่อนะเอาผ้าไปเ็บแล้วทิ้ัวล้าๆทเฮ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น