คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : [CHAPTER 9] 48 นาที (50%)
Chapter 9 : หัวใจไม่ใช่กระดาษ
การจากไปแดกหญ้าแห้งของสมาชิกคนที่ 4 ของวงนั้นไม่ใช่เรื่องที่พวกเขาจะทำใจได้อย่างง่ายๆ เลย ....
อีทึกรู้ดีว่าเรื่องทั้งหมดนี้มันเกิดขึ้นมาจากความโลภมากและการอยากได้แสตมป์ไปแลกเก้าอี้ โต๊ะ และร่มลายโดราเอม่อนของสมาชิกในวงแค่เพียงเท่านั้น ช่างน่าเศ้ราที่ไม่มีใครอยากได้กระติก(?)ข้าวลายแสตมป์ไทย เว้นแต่ซีวอนเอาไว้คนหนึ่ง เพราะบนนั้นมีรูปอุดรอยู่ ...
ซีวอนไม่รู้ว่าตอนนี้ร้องไห้มากี่ครั้งแล้ว แต่น้ำตาของเขามันแห้งกรังจนเป็นรูปเฟอร์บี้
ความคิตตี้ของซีวอนในตอนนี้คงหาใครเปรียบเทียบไม่ได้อีกแล้ว อาจเป็นเพราะว่าตัวเขาเองนั้นมีเพียงแค่หัวใจที่มีไว้เพื่อใช้จดจำภาพของฐรึกส์ยามสดใสเท่านั้น ...
“อย่าเครียดวอน เดี๋ยวก็ได้ไปอุดร ... ตอนนี้มาสนใจดีกว่าว่าน้องญูชอนส่งอะไรมาให้เรา” อีทึกตบดากซีวอนแรกๆ สองทีอย่างให้กำลังใจ
ร่างบางของซีวอนตอนนี้หนาวสั่นเสียเหลือเกิน หนาวกว่าความสยองบนหน้าอีทึกอีก เมื่อไหร่กันนะการเดินทางไปอุดรของเขาจะประสบความสำเร็จ ตอนนี้จะขี้ก็คิดถึงอุดร จะจกดากก็คิดถึงอุดร จะตด อ่ะปี๊ด อ่ะปี๊ด ก็คิดถึงอุดร ...
“ซีวอน ....” ฮยอกแจที่เองเงียบไปสามวิก็เดินเข้ามาถามอย่างเป็นห่วงเป็นใย
“อะไรครัช?”
“ขอยืมเงิน 2000 หน่อย จะโอนค่ามุ้ง” ร่างแห้งว่า พลางยื่นมือไปหาชเวซีวอนคนรวย
ร่างบางของซีวอนมองอีกคนด้วยความรู้สึกที่แปลกประหลาด สายตามองไปประมาณว่า
‘ขนาดมุ้งมึงยังผ่อน’
“เนี่ยๆ วันก่อนไปกู้เงินมา” ฮยอกแจว่าต่อ
“มาทำอะไร?”
“ซื้อมุ้ง ....”
“โห กู้เลยเหรอ เท่าไหร่อ่ะ?”
“200 บาทอ่ะ”
“กู้กับใคร?”
“กับแขกคนนึงอ่ะ”
“ชื่อไร เผื่อรู้จัก เมื่อก่อนเคยไปเล่นว่าวกันบ่อยๆ” ฮยอกแจทำหน้าตกใจทันทีเมื่อซีวอนพูดเล่น
“ห๊ะ!!!”
“ว่าวจุฬาไง ...”
“อ่อ ...” ร่างแห้งพยักหน้าเป็นอันว่าเข้าใจ “เออ แขกคนนั้นชื่อหามย่อนอ่ะ รู้จักป่ะ?”
“อ่อออ... อาบังหามย่อนอ่ะเหรอ รู้จักกันดี” ทั้งสองคนไม่ได้รู้เลยว่า ขณะที่กำลังนั่งเม้าท์เรื่องหามย่อนโอปากันอย่างเมามันส์ตามประสาแฟนเกิร์ลนั้น ได้มีมือลึกลับเอื้อมมาจากข้างหลัง
“ถ้าพระเจ้าตากไม่กู้กรุงศรีนี่จะเป็นยังไง?”
“อ้าว ทำไมไม่กู้ไทยพาณิชย์วะ ...”
มือเหี่ยวๆ นั่นคือมือของอีทึกนั่นเอง!!!!!!!
“เมื่อวานเพิ่งสั่งครีมพี่ไอดอไป ... วันนี้ต้องโอนแล้ว เดี๋ยวน้องทึกไม่สวย” ร่างเหี่ยวราวกับผ้าถุงของป้าเปี๊ยกขายลำไยหัวเราะขึ้นมาเบาๆ
“อ๊ากกกกกก กร๊ากกกกกกกกกกกก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ไม่มีใครรู้เลยว่าอีทึกกำลังหัวเราะอยู่....
50%
ความคิดเห็น