[ Got7 x you ] She's a monster เธอคือยัยปีศาจของผม

ลำดับตอนที่ #11 : she's a monster chapter 10

｡SYDNEY♔

 "อ้ากกกกกกกกกกกกกกกก!!!!"

 

 "ฮยองช่วยด้วยยยยย!"

 

  เสียงยองแจร้องขอความช่วยเหลือที่ดังมาจากห้องครัว ทำให้ทุกคนที่กำลังรุมโทรม(?)กับข้าวที่อยู่ตรงหน้าตอนนี้หยุดชะงักไป และรีบวิ่งไปหายองแจที่ห้องครัวทันที ฉันเองก็ด้วย พอไปถึงที่ห้องครัวฉันก็เห็นยองแจยืนแข็งทื่อตัวติดกับผนังราวกับว่าไปเจอใครไล่ฆ่ามา

"เป็นห่าไรเนี่ย"

"แหกปากทำไมวะยองแจ" 

"ใกล้คลอดแล้วอ่อวะฮยอง"

 ยองเเจหันหน้ามาพร้อมกับชี้ไปที่บางอย่างที่อยู่ตรงพื้น บางอย่างที่ว่านั่นคือ...

แมลงสาบ!

"เห้ย!!"

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"

  อย่าเข้าใจผิดนะ นั่นไม่ใช่เสียงฉัน คนที่กรี๊ดก็คือแจ็คสันต่างหากล่ะ =..= ตอนนี้ทุกคนถอยมาอยู่ข้างหลังฉันกันหมดรวมถึงยองแจที่พึ่งวิ่งมาด้วยความเร็วแสง

อย่าบอกนะว่ามาร์คก็เป็นไปกับเขาด้วยน่ะ...

"นี่พวกนาย.."

"เอามันออกไป ฉันเกลียดมัน เอาออกไปที ขอร้องT^T" ยองแจเกาะหลังฉันพร้อมกับเขย่าตัวฉันไปด้วย

 ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ Got7ที่เมื่ออยู่บนเวทีจะมาดแมนทำให้สาวๆกรี๊ดสลบได้เป็นแถว  แต่พอเจอกับแมลงสาบที่ตัวเล็กเท่ามด...

 เดี๋ยว

แมลงสาบตัวใหญ่กว่ามดป้ะ -.- เอาใหม่ๆ

 

 

  ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ Got7ที่เมื่ออยู่บนเวทีจะมาดแมนทำให้สาวๆกรี๊ดสลบได้เป็นแถว  แต่พอเจอกับแมลงสาบที่ตัวเล็กนิดเดียวความมาดแมนมันก็หายไปกลายเป็นผุยผงซะงั้น 

เฮ้อ(- - )  ( - -)  (- - )  ( - -)

 ฉันเดินไปหาเจ้าแมลงสาบตัวน้อยๆ ที่กำลังนิ่งอยู่บนพื้น มันยังไม่ตายนะ ฉันเดาว่ามันคงจะงงเหมือนกับฉันนั่นแหละ..

 "ขอโทษนะแมลงสาบ..." 

 แผละ!

อี๋ โชคดีนะที่ใส่สลิปเปอร์

"หะ โหดร้าย" แจ็คสันพูดเบาๆ

"หรือจะให้ฉันเดินไปหยิบมันมาแปะบนหน้าโอปป้าดี?" 

"จะบ้าหรอ"

"แมลงสาบตัวแค่นี้ กรี๊ดซะ-..-"

"ใครกรี๊ดวะ"

แหม่

"นายแหละ!" ทุกคนตะโกนออกมาพร้อมกัน

ขอบคุณที่พูดแทนฉันนะ..

"เออ กรี๊ดแล้วไงวะ ขนาดมาร์คฮยองก็ยังกลัวเลย"

"กลัวไรของนาย"

"ถ้าไม่กลัวจะไปหลบข้างหลัง __(ชื่อคุณ)หรอฮยองง"

"พวกนายดันฉันมาต่างหาก ตัวแค่นี้จะกลัวไปทำไมกัน.."

ฟึ่บ!

ฉันยัดไม้กวาดแล้วก็ที่ตักผงให้มาร์คไป ก็เพราะว่าฉันไม่เชื่อนะสิว่าเขาไม่กลัว

"ดีเลยค่ะโอปป้า ฉันฆ่ามันให้แล้ว งั้นก็ฝากทำความสะอาดแล้วก็จัดการศพมันด้วยนะคะ"

"นี่เธอ.."

"เราไปกินข้าวกันเถอะ มาร์คโอปป้าจัดการเสร็จแล้วเดี๋ยวก็คงตามมาแหละเนอะ :)"

ฉันยิ้มเจ้าเล่ห์ไปให้เขาเหมือนตอนที่เขาแกล้งฉันตอนอยู่กับคุณจงซอกไงล่าา

"เธอเป็นเมเนเจอร์คนใหม่ของเราน่ะครับ พี่ไม่ต้องห่วงนะครับ เพราะเธอพึ่งรับประกันว่าทำงานทุกอย่างไหว เรื่องแค่นี้สบายมาก เผลอๆอาจทำได้ดีกว่าพี่ด้วยนะครับ :) "

หัวเราะทีหลังมันดังกว่าอย่างนี้นี่เอง โฮะโฮะ สะใจโว้ยย ><

"ยัยตัวแสบ..!"

"อิ่มจัง"

"เจบีฮยองนี่ทำกับข้าวอร่อยเนอะว่ามั้ย __(ชื่อคุณ)?"

ไม่รู้สิ

ฉันยังไม่ได้กินเลย..

ถามว่าทำไมน่ะเหรอ

   พอกลับมาจากครัวเจ้าพวกนี้ก็รุมโทรมอาหารเหมือนซอมบี้ที่โจมตีเหยื่ออย่างไร้เยื่อไย ไม่เปิดโอกาสให้ฉันเข้าไปมีส่วนร่วมด้วยเลย ส่วนมาร์คที่พึ่งจัดการกับศพเจ้าแมลงสาบเร็จกลับมาเห็นฉันที่นั่งอยู่อย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย ก็คงคิดที่จะแก้แค้นฉันคืนเลยไปร่วมจอยรุมโทรมอาหารกับเจ้าพวกนั้นด้วย ฉันหันมาอีกทีอาหารที่อยู่บนโต๊ะก็หายวับไปกับตาแล้ว

  

   ฉันไม่สามารถรับรู้ถึงรสชาติของอาหารที่พวกนายบอกว่าอร่อยได้เลย ทั้งที่ฉันก็มีส่วนร่วมในการหั่นหัวหอมนะ !

"อืม คงอร่อยมั้ง กินซะเกลี้ยงขนาดนั้น  -_-"

"เดี๋ยวพวกฉันจะเข้าบริษัท เธอก็ไปด้วยนะ จะได้ไปหาพีดีนิม" แบมแบมบอก

"อ่า"

พีดีนิมที่ว่านี่คงไม่โหดหรอกใฃ่มั้ยนะ ถ้าเขาถามฉันว่ามาเป็นเมเนเจอร์ได้ไงฉันจะตอบเขาว่าไงดีเนี่ย เขาคงไม่ยิงคำถามใส่ฉันรัวๆจนฉันไปไม่ถูกหรอกใช่มั้ย  กดดันจังTOT

ตึก JYP Entertainment

"เดี๋ยวฮยองไปรอกันที่ห้องซ้อมเลยนะ เดี๋ยวผมพา__(ชื่อคุณ)ไปหาพีดีนิมก่อน"

"อย่ามาช้าล่ะ"

"คร้าบบ"

ตึกๆๆๆ

แอ๊ดดด

"พีดีนิมครับ"

"อ้าวว่าไงแบมแบม"

"ผมพาเมเนเจอร์ใหม่มาหาครับ"

"อ่า พาเข้ามาสิ"

จากนั้นแบมแบมก็ลากตัวฉันเข้ามาในห้อง ประหม่าจังแฮะ แล้วนั่นคงจะเป็นพีดีนิมสินะ...

เฮือก!

มนุษย์หัวผักกาด!

"เธอคงจะเป็นเมเนเจอร์ใหม่สินะ เป็นคนที่ไหนเหรอหน้าไม่เหมือนคนเกาหลีเลย"

เหมือนผักกาดพูดได้เลย -..-

"เป็นคนไทยค่ะ เป็นเพื่อนกับแบมแบม"

"อ่อ เป็นเพื่อนกันเหรอ งั้นก็เริ่มงานวันนี้เลยนะ จงซอกให้ตารางงานมาแล้วใช่มั้ย"

"ค่ะ"

"โชคดีนะ ขาดเหลืออะไรก็บอกฉันได้นะ"

"ค่ะ หนูจะทำงานให้เต็มที่ค่ะ"

ปัง

"เฮ้ออ โล่งอก นึกว่าพีดีนิมจะน่ากลัวซะอีก"

"ฮ่าฮ่า พีดีนิมน่ะใจดีจะตาย จะกลัวทำไม"

"เออ แกมีซ้อมไม่ใช่อ่อ รีบไปกันเถอะ"

"ผมมาแล้วฮยองง"

"รีบมาเลย เราจะซ้อมอินโทรกับฮาจิฮาจิมาสำหรับงาน SMAกัน"

"งั้นเดี๋ยวฉันนั่งรอตรงนี้นะ" 

ฉันพูดแล้วไปนั่งลงตรงโซฟา อยู่ว่างๆแบบนี้เอาตารางงานมาดูดีกว่า 

พรุ่งนี้ โชว์ live ที่ inkigayo

มะรืนมีงานที่ SMA

ต่อจากมะรืนก็มี โชว์ที่MBC

ต่อจากนั้นก็มี...

โครกกกกกกกกกกก!

เสียงท้องเค้าเองแหละตัวT^T

จะว่าไปฉันก็ยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้าเลยนี่หน่า

พรึบ!

"อ่ะ"

มาร์คยื่นขนมปังกับนมกล้วยมาให้ฉันหละ

"ห้ะ"

"กินซะสิ จะได้มีแรงอวดเก่งไง ถ้าเมเนเจอร์ไม่มีแรงทำงาน แบบนี้ก็ใช้งานไม่คุ้มน่ะสิ"

"...."

"จะกินไม่กิน ไม่กินฉันจะได้ทิ้งซะ"

"เอ้ย  กินๆๆ"

ฉันรีบคว้าขนมในมือมาร์คมาอย่างรวดเร็ว ของกินนะ ทิ้งก็เสียของน่ะสิ!

"ขอบคุณนะ"

"หึ"

ยิ้มบ้าไร - - นี่ใส่ยาพิษหรือป่าววะเนี่ย

"มาร์คฮยองมาซ้อมเร็ว"

"เออๆ"

"นี่ ฉันมีเรื่องจะบอกเธอ"

"อะไรหรอ"

มาร์คค่อยๆเอาหน้ามาใกล้หูฉันแล้วก็กระซิบบางอย่างแล้วเดินออกไป

"เสียงท้องเธอร้องมันดังยิ่งกว่าระเบิดปรมนูอีกหล่ะ รู้ตัวบ้างมั้ยยัยโง่"

หนอยยยย! ไอบ้ามาร์คคคคค ฉันจะฆ่านายให้ได้เลยคอยดู!!

"อ๊าา เหนื่อยอะฮยอง ขอพักแปปได้มั้ย"

"งั้นพัก5นาทีละกันนะ"

"เมเนเจอร์คร้าบบบบ" แจ็คสันพูดขึ้นพร้อมกับทำท่าทางเหมือนเด็กน้อย

  

นั่นไง  

มาอ้อนแบบนี้ฉันว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ

"ช่วยไปซื้อกาแฟมาให้โอปป้าหน่อยได้มั้ยคร้าบ"

"ทำไมต้องเป็นฉันด้วยล่ะ"

"ถามแปลก ก็เธอเป็นเมเนเจอร์ไง"

"เมเนเจอร์หรือคนใช้กันแน่ยะ -_-"

"เอาหน่า ซื้อให้หน่อยน้า เดี๋ยวโอปป้าพาไปกินของอร่อยๆ"

"ฉันเอาด้วยๆ"

"ฉันด้วยๆ"

"ฉันด้วย"

"สั่งมาเลยค่ะ คุณชายทั้งเจ็ดดด"

เฮ้อออ สุดท้ายฉันก็ต้องมาซื้อให้พวกนั้นสินะ จะบอกให้พนักงานใส่กาแฟไปเยอะๆ เอาให้นอนไม่หลับไปเลยเป็นไง!

"ยินดีต้อนรับค้า"

ทันทีที่ฉันก้าวเข้ามาในร้าน พนักงานก็กล่าวต้อนรับอย่างใจดี ภายในร้านตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ที่ทำจากไม้ ทำให้บรรยากาศภายในดูอบอุ่น  อ๊าา หอมจังเลยย

"เอาคาราเมลแมคเคียโต 2 คาปูชิโน่ 2 เอสเปรสโซ่ 2 คาราเมล ลาเต้ 1 แล้วก็เอาช็อคโกแลต 1ค่ะ"

ช็อคโกแลตนั้นของฉันเองแหละ><

"เอาเหมือนผู้หญิงคนนี้ครับ แต่ไม่เอาช็อคโกแลต"

ใครวะ

คุณพระ

หล่อมาก...

จมูกเป็นสัน ปากสีชมพู หน้าใสกิ๊ง ขาว สูง

มีใครให้มากกว่านี้มั้ยคะ?

"เป็นเด็กเทรนของเจวายพีหรอ"

"ห้ะ เอ่อ ป่าวค่ะ ฉันเป็นเมเนเจอร์ของGot7 เป็นคนไทยด้วย"

"จริงหรอ ทำไมดูเด็กจังล่ะ"

"พึ่งอายุ18ค่ะ"

"เด็กแค่นี้ไหวหรอ เมเนเจอร์น่ะเหนื่อยจะตาย"

บอกว่าไม่ไหวได้ด้วยหรอ.. TT

"รู้จักฉันมั้ย"

"ขนาดคุณยังไม่รู้จักตัวเอง แล้วฉันจะรู้ได้ไงกันเล่า -*-"

"ฮ่าฮ่า ไม่รู้จักจริงๆด้วย ฉันชื่อจองกุกนะ เราอายุเท่ากัน พูดเป็นกันเองก็ได้"

"นายพูดเหมือนเราจะได้เจอกันอีกอย่างนั้นแหละ"

"เธอจะได้เจอฉันแน่นอน :)"

"กาแฟได้แล้วค่ะ คุณลูกค้า"

"ฉันไปละนะ หวังว่าจะได้เจอนายละกัน"

"บาย"

จากนั้นฉันก็เดินออกมาจากร้านกาแฟพร้อมกับน้ำอีก8แก้ว จะว่าไปจองกุกนี่ก็หน้าตาดีนะ เป็นดาราหรือป่าวเนี่ย เอ๊ะ หรือไม่ใช่

เรื่องนั้นเอาไว้ค่อยคิด

ตอนนี้มือฉันจะขาดอยู่แล้ว กาแฟเนี่ยหนักชะมัดเลย -_-

@ห้องซ้อม

"นี่ให้ไปซื้อกาแฟนะ ไม่ได้ให้ไปปลูกกาแฟ"

"เรื่องมากไม่ต้องกิน โยนทิ้งดีมั้ย"

"อย่าๆ โอปป้าแค่พูดเล่นเท่านั้นเองหน่า -3-"

"ก็แค่นั้น"

ฉันล่ะไม่เข้าใจพวกนี้เลยจริงๆ ไปซื้อกาแฟไม่ถึง10นาทีก็หาว่าช้า อะไรจะใช้ชีวิตเร่งรีบขนาดนั้นนะ

"นี่ __(ชื่อคุณ)" ยูคยอมพูดแล้วเดินมานั่งข้างๆฉัน

"ว่า"

"ขอชิมช็อคโกแลตหน่อยดิ"

"นายก็กินกาแฟตัวเองไปดิ"

"อย่างกดิ ขอกินหน่อย"

"เออๆ จะกินก็กิน"

ฉันยื่นแก้วช็อคโกแลตของฉันให้ยูคยอมไป แล้วทำไมตาบ้านี่ไม่รับวะ คิดจะกวนกันใช่ม้าย!

"เอ้า จะกินปะเนี่ย"

"กิน"

"กินก็เอาไปดิ ยื่นให้อยู่เนี่ย"

"ใครบอกว่าฉันจะกินจากแก้ว"

"ไม่กินจากแก้วแล้วจะกินไง เอ๋อปะเนี่ยคุณยูคยอมมม"

"อยากกินจากปากเธออ่ะ"

WTF?!!!

"ฮิ้ววววววววววววววววววววววววว!!"

"เห้ยเบาๆหน่อยมักเน่ คนนี้เฮียแจ็คหวง"

"เห้ยยัยนี่เพื่อนผมมาหงมาหวงไรฮยอง" แบมแบมพูด

"เล่นไรกันวะ พวกนายดูหน้ายัยนี่ดิ แดงเป็นตูดลิงแล้ว"

"สรุปให้กินได้ปะ :)" ยูคยอมถาม

"ม ไม่ให้กินโว้ย! อยากกินใช่ปะ ไปกินจากตูดหมานู่นไป้!"

ที่ฉันตะโกนไม่ใช่โกรธนะ

เขิน -////-

"ไร้สาระ"

คำเดียวทำให้ทั้งห้องที่เมื่อกี้เหมือนจัดงานวัดอยู่เงียบลงไปทันทีเหมือนโดนเทศกิจจับ

ใช่แล้ว

มาร์คเป็นคนพูดนั่นเอง พร้อมกับส่งสายตาอันน่ากลัวไปให้ยูคยอมก่อนจะส่งมาที่ฉันอีก

เอ้า

นี่ฉันทำไรผิดปะเนี่ย

"เอ่อ ฉันว่าเราซ้อมกันต่อเหอะ" เจบีที่เห็นท่าไม่ดีรีบพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว

"เออ ซ้อมๆๆ"

ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ขนาดตอนซ้อมมาร์คก็หันมามองฉันเป็นระยะๆ แต่จะดีมาก ถ้ามองด้วยสายตาที่ดีๆ ไม่ใช่มองเหมือนจะฆ่าแกงกันอย่างนั้น

นี่ฉันทำอะไรผิด บอกที 

คุยกับไรต์ เย้ มีตัวละครเพิ่มมาอีกตัวค่ะ จองกุกจาก BTSนั่นเองง ตอนนี้มักเน่ยูคของเรานี่หยอดซะไปไม่เป็นเลย เขิน-///- พิมาร์คมองอย่างนี้หึงเค้าหรือป่าวเนี่ยย อยากให้ติดตามกันต่อไปเรื่อยๆ ตัวจองกุกเองมีบทบาทเยอะอยู่นะ อย่าลืมคอมเม้นเป็นกำลังใจให้เก๊าด้วยน้าาาา  <3