[Fic Attack on Titan] Love Love My Honey [Rivaille x Eren ]

ลำดับตอนที่ #11 : The April fool's Day

Titan April

 

 

Spacial :: April fool Day ::

 

:: เพราะรักหรอก จึงหลอก(รัก)เล่น :: 

 

คฤหาสน์ใหญ่

 

เวลา 16 : 45 น.

 

ภายในห้องสมุด 

 

 

"งืมๆๆ งัมๆๆ..~" เสียงงึมงัมภายในห้องสมุด ฟังราวดูในตอนนี้ราวกับเสียงโหยหวน.. แน่นอน ว่า มันเป็น เสียงโหยหวน ในรูปแบบหนึ่ง.. ร่างบางร่างหนึ่งที่นอนน้ำลายยืดแบบน่ารังเกียจสุดๆ..  บนโต๊ะอ่านหนังสือใหญ่ แถม งานยังคามือ แท้ๆ.. ยังจะหลับลง ถามว่างานเรื่องอะไรน่ะเหรอ.. ก็ 'รายงาน' ที่มันแทบจะเปื่อยยุ่ยเพราะ ฤทธิ์สุดยอดน้ำลายแห่งการทำลายล้าง นั่นแหละ .. -_-"

ดินสอแท่งยาวที่ไว้เขียนรายงานยังอยู่ในมืออยู่แท้ๆ.. แต่น้ำลายนั่นก็ยังไหลออกมาไม่หยุดราวกับน้ำตกไนแองการ่า 

 

แอ๊ดดด..

 เสียงประตูไม้ใหญ่ถูกเปิดและปิดลง 

 

ตึก ตึก ตึก..

เสียงรองเท้าส้นบูธก้าวเข้ามาเรื่อยๆ.. 

 

"..."

ร่างหนึ่งหยุดเดิน นัยน์ตาคมมองร่างบางที่.. ยังคง 'นอนฟุบอยู่ที่โต๊ะ' อย่างสบายอกสบายใจ .. 

 

"งืมมม .." เสียงงึมงัมก็ยังคงดังอีก แต่ร่างบางก็ยังคง.. 'หลับลึก' ชนิด 'ไม่คิดจะตื่น'

 

ตึก.. ตึก.. ตึก..!

เสียงฝีเท้าเดินมาหยุดอยู่ที่ข้างๆร่างบาง และ นั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆ

รีไวล์มองใบหน้าหวานยามหลับด้วยสายตาเรียบเฉย 

มือเรียวค่อยๆเกลี่ยเส้นผมนุ่มราวแพรไหม

นิ้วเริ่มพันเกี่ยวเส้นผมเล่น  

"อืม.."

 

อีกฝ่ายชะงักไปครู่หนึ่ง มือเริ่มเกลี่ยแก้มเนียนใส 

"เอเลน.." เสียงเข้มกล่าวเรียกเบาๆ

ดวงตากลมโตค่อยๆปรือขึ้นอย่างง่วงงุน

ร่างบางเริ่มขยุกขยิก

"..." 

 

"งืม.. อ๊ะ!>_<" 

เอเลนที่ยังงัวเงียและไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร จู่ๆก็ถูกเชิดคางขึ้นและถูกประกบริมฝีปากอย่างไม่ทันตั้งตัว

นัยน์ตาสีเขียวอมฟ้าจากที่ปรือๆอยู่ก็ลืมตาโพรง 

ตัวที่โดนจูบอยู่ก็ทำอะไรไม่ถูก ริมฝีปากนุ่มเริ่มถูกบดเบียดขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งเจ้าตัวเผลอเผยอริมฝีปากที่โดนฟันคมของอีกฝ่ายกัดและดูดเม้มอยู่ ชายหนุ่มที่ได้โอกาสก็ไม่รีรอ ส่งลิ้นเข้าไปสำรวจหาความหวานทันที

 

"อื้อ..-!" ร่างบางที่โดนจูบอยู่ก็เริ่มขัดขืน เมื่อมือเรียวเริ่มซุกซน ล้วงเข้าใต้สาบเสื้อทางด้านหลัง 

 

พลั่ก!!

ร่างบางผลักชายหนุ่มออก ตัวถอยออกมาจนไปติดที่ชั้นวางหนังสือ

 

ปึก!

 

ดวงตากลมโตสีฟ้าอมเขียวสวยเบิกโพรง 

"หะ ..หัวหน้า จะ จะทำอะไรน่ะครับ ..!" นัยน์ตาสีสวยเหลือบมองชายหนุ่มอีกฝ่ายที่เลียริมฝีปากเล็กๆ

ผมมองหัวหน้ารีไวล์ด้วยความตกใจ หัวใจแทบจะวาย..!

 

ทางด้านชายหนุ่มผู้เป็นหัวหน้ากองทหาร รีไวล์ ก็ไม่ตอบ และได้แต่ส่งเสียงจิ๊!ปากออกมาเบาๆ อย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะปรับท่านั่งไขว้ขาเป็นท่าประจำ นัยน์ตาคมสีนิลเหลือบมองร่างบางที่อ้ำๆอึ้งๆและทำตัวไม่ถูก

ก่อนจะเหลือบมอง 'รายงาน' บนโต๊ะ ที่ เปียกโชก ไปด้วย น้ำลายแห่งการทำลายล้าง ที่ดูแล้วน่าจะหมดประสิทธิภาพการใช้งานอย่างยับเยิน มาได้สัก2ชั่วโมงครึ่ง.. ก็ว่าอยู่ ว่า ทำไม รายงาน วันนี้ที่เป็นวันกำหนดส่งถึง ไม่ครบ สักที .. ที่แท้ ก็มาอยู่กับ ไอ้ตัวดื้อไม่ยอมส่งงาน แถม หลับน้ำลายยืดคารายงานอีก .. สกปรกชะมัดเลย!

 

".. เอเลน ..นี่อะไร..??" พูดเสร็จก็หันไปมองร่างบางที่มองมาที่ รายงาน บนโต๊ะ ก่อนจะตัวสะดุ้งโหยง

 

"เอ่อ.. กะ ก็ ... ( . .);;" นัยน์ตากลมโตเหลือบมองไปทาง

แต่ผมก็ไม่ลืมและไม่วายที่จะซ่อน ดินสอ ที่ไว้สำหรับ เขียนรายงาน ที่ถือคามือหลบหลังอย่างเนียนๆ ชายหนุ่มก็ทำท่าไม่สนใจ และกอดอกมองร่างบางที่เสมองหลบตาไปทางอื่น 

 

"ก็.. อะไร ??" รีไวล์คาดคั้น

 

".. คะ คือ ว่า... ( ._.)" 'ไอ้ตัวดื้อ' ตรงหน้า ถึงกับไปไม่เป็น เมื่อถูกชายหนุ่มตรงหน้าที่เป็นถึงหัวหน้ากองทหารสุดโหดคาดคั้น แถม จ้องด้วยสายตาน่ากลัวนั่นอีก .. ฮือๆๆ ผมจะรอดมั้ยเนี่ย!

 

ใครจะรู้ล่ะ.. ว่า ผลมันจะออกมาเป็นแบบนี้ ! ก็เมื่อวานผมเพิ่งโดนหัวหน้ารีไวล์สั่งถูกทำโทษ โทษฐานที่ว่า 'เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง แถม สกปรกไปหมด' โถ่.. ก็เมื่อวาน ตอนช่วงบ่าย ..ผมไปไล่จับแมวที่มันอุตส่าห์เข้ามาชนพังถังน้ำไปหกเลอะเทอะที่หน้าห้องหัวหน้ารีไวล์ แต่ก็มัวแต่วิ่งไล่จับจนลืมเช็ดน้ำตรงนั้นซะสนิท.. ผลสุดท้าย ช่วงที่ผมกำลังมึนๆเพราะวิ่งไปชนตู้หนังสือ ไอ้เจ้าแมวตัวนั้นก็กระโดดขึ้นไปนั่งบนตักหัวหน้ารีไวล์ซะแบบนั้น แต่ผิดคาด เมื่อเจ้าแมวตัวดำขนปุกปุยนั่นก็ไม่เห็นจะโดนว่าโดนเตะอะไรสักนิด แต่ผมกลับโดนไล่ทำโทษให้ไปเช็ดตู้หนังสือนับร้อยตู้เนี่ยนะ !! พระเจ้ากลั่นแกล้งกันชัดๆเลย!!

สุดท้ายเมื่อวานผมก็ไม่ได้ทำรายงาน กว่าจะเช็ดไอ้ตู้หนังสือนั่นก็ล่อไปสามทุ่ม ผมที่อาบน้ำเสร็จก็หลับปุ๋ยที่ห้องนอนซะสนิท เพราะ หัวหน้ารีไวล์กำหนดส่งวันนี้ แต่พี่ท่านสั่งรายงาน 'เมื่อเดือนที่แล้ว' (แล้วแกเอาเวลาไปทำด๋อยอะไรไม่ทราบ ตั้งเดือนที่แล้ว!! ) 

หมะ.. แหม... ก็.. รายงาน มันเยอะนี่นา(. .);; 

(หมายเหตุ :: ที่มันเยอะ เพราะเจ้าตัวหมกงาน..)

นัยน์ตาคมหรี่ลงจับผิด

"... เอเลน ตอบมา!!"

 

เฮือก! 

ผมสะดุ้งเฮือก แล้วก้มหน้าตอบ

"คะ.. คือว่า. . รายงาน น่ะครับ (. .)" 

 

หัวหน้ารีไวล์ใช้นิ้วคีบแผ่นกระดาษที่เปียกๆยุ่ยๆที่ว่างเปล่านั่นมาให้ผมดู

".. ชั้นกำหนดส่งวันนี้ไม่ใช่รึ แล้วมันมาอยู่ที่นี่กับแกได้ไง??"

แล้วพี่ท่านก็ใช้สายตาจี้ผม..

 

ฮือออ.. T^T พี่ท่านจะให้ผมตอบว่าอย่างไรเนี่ย! ถ้าให้ตอบความจริงไปละก็.. 

 

"เอ่อ.. ผมเผลอหลับแล้วก็ลืมทำรายงานไปซะสนิทเลยล่ะครับ ฮ่าๆๆๆ "

 

"เหรอ.. ฮ่าๆๆ"

รีไวล์หัวเราะ และเดินเข้ามา...

ผัวะ!!

 

แน่นอน.. ว่ามันเป็นเพียง 'จินตนาการ' เท่านั้น

ฮืออออ!! TT^TT! แค่คิดว่า โดนลูกเตะ นั่นเข้าไปก็ปวดระบมไปทั้งตัวแล้ว..!

 

"ว่าไง.. เอเลน!" รีไวล์คาดคั้น กับร่างบางที่ยืนตัวลีบ

ผมก้มหน้าก้มตาอ้ำๆอึ้งๆ

".. อ่าา คือวะ.. ว่า ผะ ผม.. -"

 

ตึก ตึก ตึกๆๆ.. เสียงการเต้นของหัวใจผมเริ่มอยู่ไม่เป็นสุก แน่นอน.. ว่ามันเต้นตลอดเวลา แต่เวลานี้มันแค่เต้นแรง เท่านั้นเอง...

 

".. คือว่า อะไร ไม่ทราบ..!" เสียงเข้มที่กดดันผมค่อยๆดังขึ้นเรื่อยๆ ..เอ๊ะ ทำไมเสียงหัวหน้ารีไวล์ดังขึ้นเรื่อยๆล่ะ.. (' ')

 

"(. .) (' ') (=[ ]=!!" ร่างบางที่เงยหน้าขึ้นมา แทบจะหายใจไม่ทัน+หัวใจหยุดเต้นในชั่วขณะ เมื่อใบหน้าของรีไวล์อยู่ตรงหน้า ห่างกันแค่ไม่ถึงห้าเซนติเมตร=[ ]=!!

 

ปึก!

ร่างบางค่อยๆทรุดและแทบจะยืนไม่อยู่ ชายหนุ่มยื่นใบหน้าเข้าไกล้ ริมฝีปากพูดที่ไกล้ๆใบหู

"ว่าไง.. ตอบสิ เอเลน..!"เสียงเข้มกระซิบ

 

" ..คะ คือ ผม.." เสียงหวานกลายเป็นเสียงกระซิบเล็กๆที่แทบจะไม่ได้ยิน

 

"อ๊ะ..!-"ฟันคมหยอกล้อร่างบางตรงหน้าด้วยการขบปลายหูขาวเล็กๆ แต่นั่นก็พอที่จะทำให้ร่างบางตรงหน้าเสียววาบ

 

มือของชายหนุ่มตรงหน้าเริ่มซุกซน ล้วงเข้าใต้สาบเสื้อด้านหลัง มือข้างขวาสอดล้วงเข้าเลิกชายเสื้อสีขาวตัวบาง นิ้วมือเริ่มอยู่ไม่สุก ปลายเล็บสะกิดยอดอกสีชมพูสวยจนตั้งชัน 

"อื๊อ-..!" 

ซึ่งตอนนี้ผมจะพูดอะไรออกมาก็ไม่ได้เลย..! และได้แต่กัดริมฝีปากเพื่อไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกมา

 

"..เอเลน "ชายหนุ่มเรียก ร่างบางตรงหน้าที่ดูเหมือนแค่สะกิดนิดหน่อยก็ทำท่าจะเข่าอ่อนล้มพับสลบไปเสียก่อน

นัยน์ตากลมโตปิดลงและได้แต่ได้ยินเสียงคนตรงหน้าเรียก 

 

"เอเลน.. ลืมตาสิ. .."เสียงเข้มกระซิบเรียกข้างใบหู แต่ร่างบางตรงหน้าก็ยังคงดื้อด้านหลับตาปี๋ "เอเลน.. ถ้านายไม่ลืมตาขึ้นมา .. " แต่ชายหนุ่มก็ให้คำตอบแทนคำพูดได้ชัดเจน .. มือเรียวที่ล้วงสาบเสื้อตัวบางอยู่ด้านหลังก็เริ่มซุกซนและเลื้อยตามลงมาด้านล่าง

 

'หึ .. ถ้าแกสลบไปก่อน ฉันก็ไม่สนุกน่ะสิ..' 

"อ๊ะ!" .. ฮือออ!! ไอ้สถานการณ์แบบนี้มันอะไรกันน่ะ หัวหน้ารีไวล์จะทำอะไรน่ะ!! 

 

"ลืมตา.. เดี๋ยวนี้..!" เสียงกระซิบสั่งเด็ดขาดข้างหู พร้อมกับมือที่ค่อยๆสอดเข้าใต้กางเกงด้านหลัง ผมรีบลืมตาขึ้นาทันที แต่ก็เจอกับใบหน้าคมของหัวหน้ารีไวล์เต็มๆ! 

 

"หัวหน้าครับ..!" นัยน์ตากลมเบิกโต เมื่อคนตรงหน้าประกบจูบริมฝีปากนุ่ม และบดเบียดอย่างช้าๆ.. หนำซ้ำมือที่ซุกซนอยู่ด้านหน้ายังปลดเข็มขัดหนังสีดำออก .. 

 

 

 

ก๊อกๆ!!

 

เสียงเคาะประตูไม้ของใครบางคนตามด้วยเสียงเปิดประตู

 

"เอเลนนนน~"เสียงหวานทุ้มของเพื่อนสาว มิคาสะ ที่ดังมาให้ได้ยินนั้นราวกับเสียงสวรรค์สำหรับผมโดยแท้!!

 

พลั่ก! 

ผมรีบดันคนตรงหน้าออก  .. แต่มันไม่เป็นผล หัวหน้ารีไวล์มองผมนิ่ง ใบหน้าคมโน้มลงจูบเบาๆ

ก่อนเขาจะกระซิบที่หูเบาๆ

".. ล้อเล่น น่ะ" เสร็จแล้วก็ผละออก ปล่อยให้ร่างบางที่ยืนพิงตู้หนังสือทรุดลง อย่างหมดแรง

 

ชายหนุ่มเดินออกมาพ้นที่จุดอับสายตา .. เสียดายชะมัด!

จิ๊ปากเบาๆ หันหน้าเหลือบมองลอดช่องว่างหนังสือสองเล่มผ่านตู้หนังสือ เอเลน ที่ทรุดลงใบหน้าแดงก่ำ ..ช่างน่าแกล้งเสียกระไร! 

รีไวล์หัวเราะเบาๆ หันหนัามอง มิคาสะ แอคเคอร์แมน ข้างหน้าที่ดูจะมึนงงเมื่ออยู่ๆชายหนุ่มตรงหน้าที่หน้าตายตลอดก็หัวเราะออกมาเฉยๆ 

"อะ เอเลน ล่ะคะ.."

 

"หาเอาเองสิ" ชายหนุ่มตอบทันควัน แล้วเดินผ่านเพื่อนสาวของร่างบางที่ตนเพิ่งแกล้งไปแหมบๆ

 

"... หา??"

 

 

 

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------

 

ฉลองวิพริลฟูลเดย์.. ซึ่งผ่านไปนานนม 5555+ ขอโทษด้วยจร้า พอดีอีไรท์เตอร์มันอู้ยุ่งมาก 5555+

แถมๆ

 

 

-----

 

ร่างบางนาม เอเลน ที่นั่งลงทรุดอย่างหมดแรง แม้จะะผ่านมาสักพักแล้วแต่ใบหน้าหวานก็ยังแดงเรื้อนอยู่ไม่เลิก 

 

".. อะ อะไรเนี่ย!" ผมเพิ่งรู้สึกตัว แต่หัวใจกลับเต้นตึกตักระรัวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน อะไรเนี่ยยย! ระ หรือว่า ..ผมเป็นโรคหัวใจ 

ตะ แต่ว่าถ้ามันเต้นขนาดนี้ผมน่าจะช็อคตายไปแล้วเซ่

ละ แล้วคำที่ว่า ล้อเล่น ของหัวหน้ารีไวล์มันหมายความว่าไงน่ะ!!

 

... แต่ว่า ....

 

.. รู้สึก .. อยากให้ทำอีกจัง ..

 

ละ ล้อเล่น หรอกน่าา!!


 

END