ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Hey Girl ! I'm Badboy by Bradford.

    ลำดับตอนที่ #11 : (✿) CHAPTER : 11

    • อัปเดตล่าสุด 1 มี.ค. 57


     
    1 Month Later ...
     
    ฉันเองพึ่งกลับจากการไปทำเรื่องเรียนในโรงเรียนใหม่ เฮ้ออ .. เหนื่อยใช่เรื่องเลย
    ให้ตายเหอะ .. เพราะนี่เองก็เที่ยงกว่า แดดกำลังจัดๆแบบนี้ ฉันขอเป็นลม 3 วิ แฮ้กก ..

    Sunny
     
    อากาศร้อนๆ แบบนี้คงต้องหาอะไรเย็นๆกินแล้วล้ะมั้ง ... ไม่ทันจะได้เดินไปไหนใกล
    ฉันเองก็เผลอเดินแวะเข้ามาตรงรถบัสไอติมและสั่งนั้นสั่งนี่กินไประหว่างทางกลับบ้าน
     
    " O_o " (ฉันตาฝาดไปหรืออะไร ทำไมเห็นคนเหมือนเซนกำลังเดินขึ้นรถกับสาวไหน)
    โอ้ะคิดมากไปเองอีกแล้ว คงเป็นเพราะฉันไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เช้า เดินตากแดดร้อนๆมา
    มันก็คงจะตาลายเป็นธรรมดาน้ะสิน้ะ อย่าไปสนใจจ ~
     
    " ปัง !! " ฉันเองรีบเดินเข้ามาในห้องของฉัน (และเขาทันที เพราะหวังว่าจะเจอเขา)
    อ้าว ... วันนีเค้าไม่อยู่บ้านงั้นหรอ ทั้งๆที่ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างกันทั้งคู่ เดี๋ยวฉันบ้าง เดี๋ยวเค้า
    ไปเล่นคอนเสิร์ทไกลๆบ้าง นี่ไม่คิดถึงฉันสักนิดเลยรึยังไงกันน้ะ ..

    @ 17.40 PM

    ตึ้งงง ... 

    เสียงทักไลน์ดังขึ้น ฉันจึงรีบหยิบไอโฟนขึ้นมาส่องข้อความ เอ้ออ ยัยแคลกับนิน่านี่เอง
    นานๆ ทีจะมีเวลาให้ฉัน (เอ๊ะ ! หรือฉันไม่มีเวลาให้มันก็ไม่รู้เหมือนกัน ..) แต่คือ ยัยสองคนนั้น
    ชวนฉันไปเดินเล่นห้างซะงั้น ก็ดีเหมือนกันแหล้ะ .. ดีกว่านอนอุตลุด อยู่บ้านเบื่อน้ะจิงไม๊

    @ Shopping mall

    Someone please take me shopping

    เมื่อฉันและเพื่อนซี้ทั้งสองเจอหน้ากัน ก็วิ่งพุ่งเข้าหากันแบบไม่คิดชีวิต - -" แล้วเราทั้งสามก็เดินเลือกเสื้อผ้า
    แบรนดังเซล 50% ไปกันจนครบชั่วโมง เฮ้ออ .. สมที่เป็นการไดเอทของสาวๆ เหนื่อยซะจริงๆเลย ...

    ฉันเองเดินหัวเราะ ร่าเริงไปกับยัยเพื่อนซี้ จนกระทั่งถึงหน้าร้านเสื้อผ้าแบรนดัง และมันทำให้ฉันต้องชะงัก

    Zerrie

    " แก.. ไปเหอะ จะซื้ออะไรอีกว้ะ ? " (เพื่อนที่แสนดีเห็นฉันหยุดมองหน้าร้านทำให้นางเองถามฉันขึ้น)
    " ... "  
    " ไปเหอะ .. " (ยัยนิน่า เหมือนกับจะเห็นภาพที่ฉันเห็นจึงรีบดึงแขนฉันไป)
    " ไม่ล้ะ ! ฉันขอตัวก่อนน้ะ .. "
    " ไว้เจอกัน .. " 

    Fake a smile.
     
    ฉันยิ้มทำหน้านิ่งๆ ก่อนจะรีบหันหลังให้กับเพื่อนที่แสนน่ารัก และภาพบาดตา ที่แฟนและสาวไหนไม่รู้ สร้างขึ้น
    ต่อหน้าต่อตา .. หึหึ เหมือนกับฉันจะโง่งี่เง่าเหลือเกิน !! ขอบใจจริงๆ !! ตอนนี้ฉันซึ้งล้ะ ความรักน้ะ ไม่มีจริงหรอก !!

    ฉันรีบบึ่งขึ้นบ้าน เก็บข้าวของทุกชิ้น ทุกสิ่ง ทุกอย่าง ของฉันกลับไปยังหอ .. ใช่ !! เผื่อบางที .. ที่ว่างของห้องนี้
    อาจจะมีคนอื่นมาแทน อ่อไม่สิ ! อาจจะเป็นฮาเร็มสาวๆ ไปเลยก็็ว่าได้ เหอะ เหอะ เหอะ เหอะ !!!
    เมื่อฉันเก็บเสื้อผ้าและเตรียมลากกระเป๋าออกจากบ้านนั้น เจ้าหมาน้อยเองที่ฉันเจอมันทุกเช้า ทุกเย็น (เจอยิ่งกว่าหน้าเซนซะอีก)
    ก็คอยกระดิกหางและนั่งเฝ้าฉันเหมือนทุกทีที่เคย ..

    hachiko: a dog's story | Tumblr

    ฉันเองจึงนั่งลงไปลูบหัวมันเบาๆ เป็นการบอกลา .. และเหมือนกับมันเองก็คงไม่รู้ว่าอีกไม่นาน มันเองจะได้อยู่เฝ้าบ้าน
    ตัวเดียว (หึหึ ก็เจ้าของบ้านมันเล่นหายตัวไปทั้งวันแบบเนี้ยะ .. ) เอาเหอะ เลิกแขวะดีกว่า ฉันเองเอามือให้หมาน้อย
    งับเล่น และแชะรูปคู่มันก่อนจะจากกันแสนยาวนาน .. หรืออาจจะตลอดไปเลยก็ได้ ก่อนจะสะพายกระเป๋าออกจากบ้าน

    4 Hr. Later ...

    ฉันเองกลับมายังห้องห้องเดิมที่เห็นอยู่แต่ไหนแต่ไร

    hong kong night | Tumblr

    อื้ม ... คิดถึงเหมือนกันน้ะ .. ถามว่าตอนนี้ฉันเป็นยังไง มันก็โอเคน้ะ
    แค่ไม่มีใครดูแล และต่อแต่นี้ไปฉันคงจะต้องดูแลตัวเอง ให้ได้แล้วสิน้ะ 55555555 พูดไปก็ งง ออกมาแบบนี้ไม่ทันตั้งตัว
    เหมือนกัน เฮ้อออ .. ยัยสองคนนั้นออกไปทำงานพิเสษหารายได้กัน ส่วนฉันน้ะหรอ .. หราบจำไปอีกนาน ทำไงได้ช่วงนี้
    ก็ไม่อยากจะเจอใคร อยากอยู่เฉยเฉย อยากทำตัวเองให้ว่างๆ ..

    " ตึ่งงง ... " (เสียงเตือนจากไอโฟนดังขึ้น ทำให้ฉันต้องถ่อสังขาร ขึ้นมาดูอีกสิน้ะ)
    ' อยู่ไหน ' (นี่มันข้อความของใครเนี่ยะ) // ฉันจึงลองแอดกลับและเปิดดูชัด ๆ ..
    ' ... ' (ไม่ต้องสืบหรอกว่าฉันลบอะไรของใครไป คือคนที่ฉันไม่อยากคุยด้วยที่สุดในตอนนี้)
    ' ฉันรู้ว่าเธอโกรธ ... ขอโทษจริงๆ ' 
    ' ให้ฉันไปหาได้ไม๊ ? ' (- -" ฉันเองไม่เกิดอารมสงสาร แต่เกิดอารม' ลำคานเบาๆ)

    ฉันไม่ได้พูดอะไรมากมายและรีบบล็อคไลน์ไปในที่สุด ก่อนจะ ห่มผ้าคลุมโปรง มองหน้าต่างพร้อมกับ
    ฟังเพลง Last first kiss ของวงเค้าเองไปเพลินๆ ถ้าเลือกได้ ฉันเองก็อยากจะโง่ให้เค้าหลอกต่อไปน้ะ
    ถ้าความจริงมันจะทำให้ฉันเจ็บขนาดนี้ .. ไหนบอกไม่รักเค้าไง เกียจเค้านักไม่ใช่หรอ ชาเดีย !!!!!!!!
    คิดถึงเค้าทำไม ย้อนเวลาไปได้ คงนอนอยู่บ้านเฉยๆ ดีกว่าใช่ไม๊ (?)

    --------------------------------------------- Zayn's Part ---------------------------------------------

    ให้ตายสิ ! ผมรอเธอตอบไลน์กลับมาเป็นชั่วโมงล้ะน้ะ !! ผมเองไม่โทษเธอเลยที่จะโกรธ ผมเลวเอง (?)
    แต่นิสัยเจ้าชู้ผมเนี่ยะ คงจะเปลี่ยนลำบากน่าดูควรเลย ... แต่ที่เจ็บก็คือ เธอเองย้ายข้าวของออกจากบ้าน
    ไปเรียบร้อยแล้ว เมื่อผมกลับมาถึงบ้าน ยังไม่ทันได้พูดอะไร ถ้าผมแกล้งเนียนต่อไปว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นเพื่อน
    เธอคงแรพใส่ผมจนหน้าชาแน่ๆ ไหนๆก็ไหนๆ เป็นผู้ชายน้ะ .. ต้องยอมรับความจริงไม่ใช่รึยังไง แต่อ้ะเอิ่ม ..
    เล่นเธออ่านไม่ตอบผม แบบนี้ .. ผมเองก็ไปไม่ถูกเหมิือนกันน้ะ มีใครเคยงอลใส่ผมแบบนี้บ้าง ไม่เคยยย !!

    ผมเองจึงตัดสินใจโทรไปหาเพื่อนเธอที่ชื่อแคลลี่ .. (เพราะชาเดียเคยเอาไปโทรหาตอนที่อยู่กับผม)
    [ดีจ้ะ ใครเนี่ยะ]
    " ผมเซนน้ะ .. "
    "เอิ่ม.. ชาเดียเค้าอยุ่ .. "
    [แฟนยัยเดียหรอ ... นิน่า ..] // เสียงแคลเหมือนกับจะให้คนที่ชื่อนิน่าคุย
    [นายมีธุระอะไรค้ะ ..] // เอาแล้วววว ~
    " เอ่ออ .. ชาเดียอยู่ไหน เป็นไงบ้าง "
    [เรื่องนี้ฉันช่วยนายไม่ได้หรอกน้ะ ..]
    [ทำอะไรไว้ไปแก้เองแล้วกันน้ะ .. บายย !!] // - -" พอยัยนี่คุยทีไร ชอบทำของขึ้นใส่ผมอีกล้ะ

    แล้วทีนี้ผมจะหาเธอที่ไหนเนี่ยะ ... ขอโทษยังไงถึงจะหายโกดล้ะเนี่ยะ !!! 

    --------------------------------------------- End Zayn's Part ---------------------------------------------

     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×