ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic KHR] D18 I want you

    ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 6 ความสนใจ และ ความเสียใจ

    • อัปเดตล่าสุด 2 ต.ค. 56


    Chapter 6



     
             "เคียวยะ!...ตื่นได้แล้วนะ!!"




             "....อืม...ขอนอนอีกหน่อยนะ...."




             "ไม่ได้นะเคียวยะ... นายต้องไปโรงเรียนไม่ใช่หรอ..?"




             ฮิบาริก็ยังไม่สนใจก็ยังจะนอนต่ออีก   ดีโน่ก็ไม่ได้ว่าอะไร  กลับปล่อยให้ฮิบารินอนต่อไปซะด้วยซ้ำ...ใจจริงดีโน่ก็อยากให้ฮิบาริอยู่กับเขานานซะด้วยซ้ำ..จนกระทั่งเวลาล่วงเลยไป..จนถึงตอน 9 โมงกว่าๆ..




             "...อืม..."




             "ตื่นแล้วหรอ..เคียวยะ..นายหลับไปนานเลยนะ.."




             "...นี่มัน..กี่โมงแล้วเนี่ย..."




             "..9 โมงกว่าๆแล้วล่ะ..."




             "ห๊า!!!!"




             ร่างบางร้องอย่างตกใจ  ก่อนที่จะรีบลุกพรวดขึ้นจากเตียงและรีบแต่งตัวเพื่อที่จะไปข้างนอก   นั่นทำให้้ร่างสูงที่ยืนดูอยู่นั้นสงสัย...จะรีบไปไหนของเค้ากันนะ...ร่างสูงคิด ก่อนที่จะเดินเข้าใกล้ร่างบางที่รีบแต่งตัวอยู่หน้าประตูตู้เสื้อผ้า




             "นี่นายจะรีบไปไหนเนี่ย  เคียวยะ?"




             "ผมมีนัดอยู่ตอน 10 โมง..แล้วกว่าจะเดินทางไป..กว่าจะอะไรอีก..ผมถึงได้รีบอยู่นี่ไง.."




             ร่างบางตอบร่างสูงอย่างรีบๆ   ก่อนที่จะรีบแต่งตัว และเก็บของ   หลังจากนั้นก็รีบเดินลงบันไดไป   แต่ระหว่างที่เดินลงบันไดนั้น เขาได้เจอกับ...




             "คาเซีย..."




             "สวัสดีค่ะ..เอิ่ม..ไม่ทราบว่าดีโน่อยู่รึเปล่าค่ะ.."




             "อยู่ในห้องนั่นแหละ"




             ฮิบารตอบคาเซียอย่างไม่สนใจ   ก่อนที่เดินลงบันไดไปอย่างรีบๆ   ...จะมาหาอะไรกันนักหนา...เป็นโรคขาดผู้ชายไม่ได้รึไงกันนะ... คิดพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเลื่อนหาเบอร์ของเทะสึ  ก่อนที่จะกดโทรออก




             "ฮัลโหล..เทะสึหรอ...ช่วยมาฉันที่บ้านม้าพยศหน่อยสิ.."




             "ครับ..เดี๋ยวผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละครับ"





             "มีอะไรถึงได้มาหรอ...คาเซีย"




             ผู้เป็นบอสแห่งคาบัคโลเน่พูดถามผู้มาเยือนอย่างไม่รีบร้อน   เพราะเห็นว่าเธอไม่ได้รีบร้อนอะไร ก็เลยถามแบบไม่รีบร้อนอะไรซักเท่าไหร่




             "..เด็กคนนั้นเป็นใครหรอค่ะ...ฉันเห็นเขามาค้างที่นี่บ่อยๆ  จนฉันแทบจะคิดว่าเขาเป็นคนในคาบัคโลเน่ซะแล้ว..."




             "อ๋อ..ฉันจะแนะนำให้รู้จักแล้วกันนะ..เด็กคนนั้นน่ัะ  ชื่อ ฮิบาริ   เคียวยะ   เป็นผู้พิทักษ์เมฆาแห่งวองโกเล่ แฟมิลี่ น่ะ... เด็กคนนั้นน่ะ เป็นเด็กที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอเลยล่ะนะ.."




             ....นี่คุณ ถ้าคุณไม่สู้อย่างจริงจัง  แหวนวงนี้ผมจะทิ้งล่ะนะ..




             "...เป็นเด็กที่ไม่ค่อยทำตามที่คนอื่นสั่งซักเท่าไหร่หรอก..."




             ....นั่นมันก็เรื่องของผม.. อีกอย่างผมก็ไม่ค่อยชอบให้คนอื่นมาสั่งด้วย...




             "...เป็นเด็กที่เอาแต่ใจมากๆด้วย..."




             ....คุณไม่เกี่ยว..อย่ามายุ่งกับเหยื่อของผม...




             "...เป็นเด็กที่สร้างปัญหาให้ฉันมากที่สุดที่เคยเจอมา..."




             ....คุณไม่ต้องมายุ่งกับผมเลย  ผมดูแลตัวเองได้...




             "เป็นอย่างนั้นเองหรอค่ะ..ชื่อเคียวยะสินะค่ะ..."




             "อืม.."




             ดีโน่บอกทุกอย่างเกี่ยวกับฮิบาริให้คาเซียฟัง   คาเซียก็ฟังไปยิ้มไป  ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรหรอกนะเธอถึงได้ยิ้ม   แต่ที่รู้ๆดีโน่ไม่เห็นรอยยิ้มที่ถูกปั้นขึ้นมาด้วยความสะใจ




             "ถ้าอย่างนั้นฉันกลับก่อนนะค่ะ  ดีโน่..."




              ดีโน่ไม่พูดอะไร  แต่พยักหน้ารับอย่างคนหมดแรง   ก่อนที่คาเซียจะลุกและเดินออกไปจากห้องรับแขกไป




             ...เคียวยะ...




             ...นายยัง...รักฉันอยู่รึเปล่า...




             ...ฉันน่ะอยากจะรู้จริงๆเลย...




             ...ช่วยตอบฉันทีสิ...เคียวยะ... 




    ณ   โรงเรียน นามิโมริ




             "รุ่นที่สิบคร้าบบบบ ~ ~ ~ "




             "อ้าว!! โกคุเดระคุง  มีอะไรรึเปล่า.."




             "คือ..แบบว่า..ซุบซิบๆๆ"




             "อืม...ได้สิ.."




    เย็นของวันนั้น




             "โย่ว!! สินะ เป็นไงบ้าง...แล้วเคียวยะล่ะ.."




             "ดีครับ คุณดีโน่ ผมสบายดีครับ  ...ส่วนคุณฮิบาริ..เอิ่ม..."




             สึนะพูดตอบกลับจากคำถามของดีโน่ที่ถามเกี่ยวกับเขา   แต่พอจะตอบคำถามที่เกี่ยวกับฮิบาริ  กลับอ้ำอึ้งที่จะตอบ   นั่นทำให้ดีโน่สงสัยมาก  เลยทำให้ดีโน่ต้องถามขึ้นอีกครั้ง




             "ว่าไง สึนะ  เคียวยะล่ะ.."




             "เอิ่ม...วันนี้..คุณฮิบาริ..ไม่ได้มาโรงเรียนครับ...ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะครับว่า คุณฮิบาริไปไหนน่ะครับ"




             "งั้นหรอ..."




             ดีโน่ตอบสึนะ   พลางคิดนิกย้อนกลับไปก่อนหน้านี้   เขารู้สึกเหมือนว่าเขาจะคิดออะไรบางอย่างๆได้นะ   และในขณะนั้นก็มีประโยค ประโยคนึงลอยมาจากไหนก็ไม่รู้เข้ามาในหัวของดีโน่




             ...ผมมีนัดอยู่ 10 โมง..แล้วกว่าผมจะเดินไป..กว่าจะอะไรอีก ...ผมถึงได้รีบอยู่นี่ไง...




             ....หรือว่า..เคียวยะจะไป...




             
               

             "นี่คุณถ้าคุณยังไม่ยอมบอกผม..ผมจะขย้ำคุณให้ตายเดี๋ยวนี้เลยนะ.."




             "คึหึหึหึ...จะรีบร้อนไปไหนหรอครับ...ฮิบาริ  เคียวยะ.."




             มุคุโร่บอกก่อนที่จะออกแรงผลักให้ตนเป็นฝ่ายคล่อมฮิบาริ   ก่อนที่จะเอาอาวุธคู่กายของตัวเองมาจ่อที่คอของฮิบาริิ




             "ผมว่า..เรามาทำสัญญากันดีกว่านะครับ..ฮิบาริ  เคียวยะ..เรื่องนั้นน่ะช่างมันเถอะครับ..."




             "ไม่!! อย่างไงผมก็จะรู้ให้ได้ว่าทำไม!!"




             ฮิบาริบอก  ก่อนที่จะสบัดตัวให้หลุดจากพันธนาการที่มุคุโร่ทำอยู่   แต่มันไม่เป็นผลเนื่องจากคนที่คล่อมเขาอยู่ตัวใหญ่กว่าเขามาก ความต่างจากส่วนสูง ฮิบาริแค่ 169 ซม. แต่ มุคุโร่ตั้ง 177 ซม.  ส่วนน้ำหนักนั้นสำคัญเพราะตอนนี้มุคุโร่ใช้น้ำหนักตัวในการหยุดคนตรงหน้า ฮิบาริแค่ 58 กก. แต่ มุคุโร่ตั้ง 62 กก. แน่ะ




             "อย่างไงเธอก็หนีจากผมไม่พ้นหรอกครับ..ฮิบาริ  เคียวยะ..เอาล่ะเรามาทำสัญญากันดีกว่านะครับ..คึึหึหึหึ.."




             ...ดีโน่...




             "หยุดเดี๋ยวนี้นะ มุคุโร่!!"




             ในช่วงวินาทีสุดท้ายของชีวิตฮิบาริจะดับลง   ดีโน่ก็มาทันพอดี   นั่นทำให้ฮิบาริ และ มุคุดร่ ตกใจมาก...ทำไมม้าพยศถึงได้รู้ล่ะ...หรือว่า...




             "ดีโน่....!!"




             "นี่นายกำลังทำอะไร เคียวยะ.."




             "..ก็ทำสัญญาไงครับ..."




             "แล้วเคียวยะตอบนายสักคำรึยังว่าจะสัญญาอะไรนั่นน่ะ"




             ดีโน่พูดอย่างไม่รอช้า... และจู่ๆมุคุโร่ก็ลุกออกจากร่างของฮิบาริ   และก็หัวเราะออกมาอย่างไม่รู้สาเหตุและก็บอกว่า...




             "ผมชนะเธอแล้วนะ 'เคียวยะ' ...อย่าลืมสัญญาที่เราให้กันไว้ล่ะ"




             "ผมรู้แล้วน่า..ว่าแต่คุณจะมาทำไม...คุณไม่ได้สนใจผมแล้วนี่..."




             ฮิบาริบอก   ก่อนที่จะลุกขึ้นและเดินไปหามุคุโร่   และยืนใกล้ๆมุคุโร่อย่างกับคนเป็นแฟนกันนั่นทำให้ดีโน่สงสัยมากว่า...ทำไมเคียวยะถึงได้ไปยืนใกล้มุคุโร่ขนาดนั้น...ปกติแม้แต่จะมองตากันก็ยังจะกัดกันอยู่เลยนี่...




             "...ตอนนี้ผมมีคนใหม่แล้ว...เพราะฉะนั้นคุณน่ะกลับไปซะ...ผมจะอยู่กับ 'คนรัก' ของผมที่นี่...เพราะฉะนั้นกลับไปซะ..."




             "คึหึหึหึ...เคียวยะ ครับ..อย่าพูดอะไรแรงๆแบบนั้นสิครับ...ไม่น่ารักเลยนะครับ.."




             ดีโน่มองคนที่ตัวเองรักมากที่สุดที่ยืนกอดกลมเกลียวอยู่กับ   ...อดีตศัตรูตัวฉกาดของพวกเขา   ที่ครั้งหนึ่งเคยสู้กันจน ปางตาย 




             "...เดี๋ยวสิ มุคุโร่...อย่าทำแบบนี้น่า  ผมจั๊กจี้นะ...อีกอย่าง...ดีโน่ยังอยู่ตรงนั้นอยู่นะ.."




             "ไม่ต้องสนใจเขาหรอก  ถ้าหากเขาอยากอยู่ก็ให้เขาอยู่ไปเถอะครับ...ตอนนี้พวกเรามาต่อกันดีกว่านะครับ"




             "ฮ่าๆๆๆ..มันจั๊กจี้นะ..มุคุโร่.."




             ฮิบาริร้องขึ้น   เมื่ออีกฝ่ายใช้จมูกซุกไซร้อยู่ตาม หู คอ ท้ายทอยเขา ไม่หยุด   แถวยังเร็วขึ้นอีกต่างหากนั้นทำให้ฮิบาริหัวเราะออกมมาด้วยความสุข(?)




             "อยู่เฉยๆสิครับ  เคียวยะ.."




             "ฮ่าๆๆ..ก็มันจั๊กจี้นี่นา...ฮ่าๆๆๆ"




             ดีโน่ทนเห็นภาพที่คนที่ตัวเองรักมีความสุขกันกับศัตรูไม่ได้   เจ้าตัวเลยเดินออกไปดื้อๆ โดยที่ไม่ได้บอกอะไรสักอย่าง




             ...เคียวยะ.....




             ...นาย.....




             ...ไม่ได้รักฉันจริงๆแล้วสินะ....




                  .....นภาที่ไร้เมฆา.....




                 .....นภาสีทองจะไม่ได้อยู่กับเมฆาสีขาวบริสุทธิ์อีกแล้วหรอ....




                  .....สิ่งที่แย่งเมฆาสีขาวบริสุทธิ์ไปจากนภาสีทอง....





                  .....สายหมอกสีเทา ที่มาแย่ง เมฆาขาวบริสุทธิ์ ไปจาก นภาีทอง.....



     
    -------------------------------------------



     
             เค้ามาอัพให้แล้วน้า~ ~ ~ ~ ~ ~  หลังจากที่มัวแต่อ่านหนังสือเตรียมสอบมานานหลายๆๆๆๆๆ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ วัน
             เป็นไงบ้างค่ะตอนนี้   น่าสงสารดีโน่น้า~ ~ ~  แต่ชอบเคียวจังมากๆเลยตอนนี้   โดยเฉพาะเวลาที่หัวเราะ เพราะ จั๊กจี้ที่มุคุจังใช้จมูกอ่ะ อ๊ายยยยยยยยยยยยย


             ปล.ขอให้ติดตามต่อไปจนถึงตอน NC  นะค่่ะ   สำหรับวันนี้ บ๊าย บาย จะไปแต่งนิยายเรื่องอื่นต่อ...บ๊าย บาย ค่าาาา
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×