บูรพาเทพ ตำนานเทพเจ้าจีน

ลำดับตอนที่ #10 : เจ้าแม่มาจู

เจ้าแม่มาจู
เทพธิดาแห่งท้องทะเล

      เจ้าแม่มาจู ทุกคนคงไม่ค่อยรู้จักเจ้าแม่พระองค์มากนัก แต่หากบอกว่า "เจ้าแม่ทับทิม" นี้ซิคงรู้จักกันแน่เพราะเราก็รู้จักพระองค์กันมานานมาก ยิ่งในจังหวัดแถบภาคกลางที่ติดแม่น้ำก็จะมีศาลเจ้าแม่ทับทิมตั้งอยู่เป็นที่สักการะแก่ผู้ึคนที่พักอาศัยในแถบแม่น้ำลำคลอง

  

ศาลเจ้าแม่ทับทิม เทพผู้ปกป้องผู้ที่อยู่กับสายน้ำ

     ความจริงแล้วเจ้าแม่มาจูกับเจ้าแม่ทับทิมเป็นคนละองค์กัน แต่คนไทยดันจับเทพทั้งสององค์นี้มารวมกัน เพราะคิดว่าเป็นองค์เดียวกัน ซึ่งเมืองไทยบ้านเรามีความเชื่อว่าสายน้ำในแม่น้ำลำคลองนั้นเป็นทั้งที่ทำมาหากินและที่อยู่ (ชาวน้ำมักอาศัยบนเรือนแพ) และคนไทยโบราณเชื่อว่าน้ำถึงจะให้ทั้งที่อยู่ที่กินก็จริง แต่มันก็มีความอันตรายต่างๆ เช่น จระเข้ หรือ ภูตผีปีศาจ คนไทยในสมัยนั้นจึงเกิดความกลัวในพลังอำนาจอันเร้นลับของสายน้ำ จนตั้งเคารพเทพยดาพื้นเมืองที่เป็นเทพธิดาปกป้องสายน้ำนั้นก็คือ เจ้าแม่ทับทิม 

 

    แต่คงเป็นเำพราะชาวจีนที่อพยพมาประเ้ทศไทยในอดีต เจ้าแม่มาจูซึ่งเป็นเทพทางจีนและยังเป็นเทพผู้พิทักษ์รักษาเหล่าชาวประมงและนักเดินทางในทะเลเช่นเดียวกับเจ้าแม่ทับทิมที่คุ้มครองชาวประมงและผู้ที่สัญจรในแม่น้ำ ลำคลอง แต่เจ้าแม่มาจู่เป็นเทพธิดาผู้พิทักษ์ท้องทะเล พระองค์ทรงมีเทวตำนานเีรื่องเล่าว่า เจ้าแม่มาจู่คือมนุษย์ปุถุชนธรรมดาเป็นชาวมณฑลฮกเกี้ยน อำเภอเหมยโจว ตำบลผูเถียน มีชีวิตอยู่จริงในช่วงราว ค.ศ.960-987และได้ประกอบคุณงามความดีจนถึงยกย่องให้เป็นเทพเจ้า ตามตำนานก็อยู่ว่า

 

      ท่านเกิด คือ ท่านเป็นบุตรสาวคนที่ 6 ของเศรษฐีที่ชอบทำบุญทำทาน(บางตำนานว่าเป็นบุตรสาวในครอบครัวชาวประมง) ด้วยเศรษฐีอยากได้ลูกชายสืบสกุล เลยไปขอพระโพธิสัตว์กวนอิม แต่เศรษฐีไม่มีบุญที่จะได้ลูกชาย ถึงจะได้บุตรชายก็เป็นคนสุขภาพไม่แข็งแรง พระโพธิสัตว์กวนอิมทรงเมตตาท่านเลเห็นว่าท่านเศรษฐีไม่มีบุญวาสนาจะได้บุตรชาย พระองค์เลยประทานบุตรสาวที่มีบุญบารมีมาให้แทน โดยพระองค์ทรงมาปรากฏในความฝันของฮููหยินท่านเศรษฐี พระโพธิสัตว์ทรงเสด็จมาภายในห้องฮูหยินก้มลงกราบด้วยความเคารพ พระโพธิสัตว์กวนอิมทรงมอบดอกไม้ดอกหนึ่งแก่ฮูหยิน และฮูหยินรับดอกไม้นั้นไว้และกลืนกินดอกไม้นั้นลงไปในท้อง พอตื่นขึ้นจากความฝันจึงบอกเล่าแก่ท่านเศรษฐี ทั้งครอบครัวก็ปิติยินดีเป็นอันมาก หลายวันต่อมาฮูหยินก็ตั้งครรภ์ ทุกคนตั้งตารอเด็กน้อยที่จะเกิดขึ้นมาว่าจะต้องเป็นเด็กชายเป็นแน่  เวลาผ่านไปเป็นเวลา 14 เดือน ฮูหยินให้กำเนิดเด็กน้อยในขณะที่คลอดนั้นบังเกิดเหตุอัศจรรย์เกิดขึ้นคือ บังเกิดมีกลิ่นหอมของดอกไม้หอมกระจายไปทั้ว ผู้คนได้กลิ่นไปทั่ว(เป็นสัญญาณแสดงถึงผู้มีบุญมาเกิด) และแล้วเด็กน้อยก็ถือกำเนิด แต่ทุกคนกลับผิดหวังเพราะเด็กที่เกิดมานั้นเป็นเด็กหญิง แต่เด็กน้อยเกิดขึ้นลืมตาดูโลกกลับไม่มีเสียงร้องเลย ผิดเด็กทารกปกติทั่วไป เศรษฐีจึงตั้งชื่อให้บุตรสาวน้อยว่า "มั่ว" (แปลว่าเงียบ) แต่ชาวบ้านทั่วไปมักเรียกว่า "มั่วเหนียง"

 
เจ้าแม่มาจู่มีความผูกพันกับพระโพธิสัตว์กวนอิมมาแต่ทรงเยาว์วัย

     พอมั่วเหนียงอายุได้ 5 ขวบก็สามารถสวดมนต์บูชาพระโพธิสัตว์กวนอิมได้ แล้วยังทานอาหารเจตั้งแต่ยังเล็ก ทานอาหารที่ปรุงแต่งด้วยเนื้อสัตว์ไม่ได้และอาหารที่รสชาติจัด และบางตำนานกล่าวว่า มั่วเหนียงมีวาสนากับพระพุทธศาสนา กล่าวกันว่าพอมั่วเหนียงยังแบเบาะพอนางเห็นพระพุทธรูปก็จะยกพนมมือน้อยๆขึ้นเป็นรูปดอกบัวตูมสวยงาม ทำเองโดยไม่มีผู้ใดสอนเป็นเหตุอัศจรรย์นั้น และยิ่งมีพลังพิเศษกว่าคนทั่วไป โดยเล่าว่ามีนักพรตมอบยันต์วิเศษในกับมั่วเหนียงตั้งแต่อายุได้ 16 ปี มั่วเหนียงจึงมีความสามารถพยากรณ์เหตุการณ์ล่วงหน้าได้ ทำนายพยากรณ์อากาศได้อย่างแม่นยำ ชาวประมงเวลาจะออกเรือหา่ปลาก็จะมาขอคำแนะนำจากมั่วเหนียงเสียก่อน และบางครั้งมีความสามารถถอดกายทิพย์ไปช่วยชาวประมงที่เกิดพายุได้ ความสามารถในการรักษาให้หายได้ ซึ่งมีเรื่องเล่าว่า  ถ้ามารักษากับท่านไม่กี่วันหายเป็นปกติโดยไม่คิดค่ารักษา ในตำนานกล่าวว่ามั่วเหนียงรักษาผู้คนได้หายขาดสารพัดเพราะคัมภีร์ไร้อักษรที่ไท่เสียงเหล่ากุนประทานให้ (ไท่เสียงเหล่ากุนปรากฏในทุกเรื่องจริงๆ)

 

เจ้าแม่มาจู่พร้อมด้วยเทพองครักษ์คือ หูทิพย์ กับ ตาทิพย์ 

      บางตำนานว่าท่านออกเดินทางไปตามหาโสมคน ซึ่งเป็นสุดยอดยาวิเศษเพื่อจะมารักษาคน โดยระหว่างทางท่านพบชาวบ้านที่เกิดทุกข์เรื่องปีศาจอาละวาด ท่านจึงรับอาสาปราบปีศาจและสำเร็จ ซึ่งปีศาจสองตนนี้มีความสามารถพิเศษคือ มีหูทิพย์กับตาทิพย์ ปีศาจสองตนไม่สามารถทำอะไรท่านได้เลยขอเป็นศิษย์และขอติดตามไปทุกที่เท่ากับเป็นองครักษ์พิทักษ์ท่านเลยทีเดียว
   ต่อมาเกิดเหตุฝนฟ้าแล้งท่านก็มาทำพิธีให้ แต่เทพเจ้าประจำฝนคีอ เทพฝน เทพลม เทพฟ้าแลบ เทพฟ้าร้อง บอกว่าไม่สามารถจะให้ฝนตกที่นี้ได้ เพราะที่นี้มีปีศาจอยู่ คือว่าท่านต้องปราบมันเสีย ท่านเลยปราบมันแต่เจ้าปีศาจตนนี้เป็นญาติกับเจ้ามังกร เจ้ามังกรโกรธจึงทำให้น้ำท่วม เจ้าแม่ท่านเลยปราบมังกรตนนั้นได้ และความสงบสุขก็กลับมาอีกครั้ง ชาวบ้านพากันเคารพท่านดั่งเซียน


      

       

      ตำนานเล่าว่าครั้งหนึ่งมั่วเหนียงกำลังนั่งเย็บผ้าอยู่นั้นก็บังเกิดทราบด้วยญาณวิเศษว่า บิดาและผู้ชายกำลังตกอยู่ในอันตรายเพราะเกิดมรสุมในทะเลทำให้เรือจม มั่วเหนียงจึงถอดกายทิพย์ไปช่วยบิดากับพี่ชาย แต่แล้วฮูหยินซึ่งเป็นมารดามาเห็นมั่วเหนียงนิ่งไปก็ตกใจคิดว่ามั่วเหนียงจะเป็นโรคลมชักจึงเข้าเขย่าตัวให้มั่วเหนียงรู้สึกตัว แต่แล้วพอมั่วเหนียงตื่นขึ้นนางร้องไห้ใหญ่อย่างเจ็บใจ นางไม่สามารถจะช่วยพี่ชายของนางเองได้เพราะฮูหยินมาปลุก ตอนแรกฮูหยินไม่เข้าใจมั่วเหนียง แต่พอท่านเศรษฐีกลับมาก็ปรากฏว่าบุตรชายเสียชีวิตในทะเล ฮูหยินถึงกลับเข่าออกและเสียใจที่ตนเองทำผิดไปกับมั่วเหนียง มีลูกเรือเล่าว่าเห็นหญิงสาวปรากฏกายขึ้นกลางอากาศและนางก็ห้ามพายุห้ามลมห้ามฝน จากนั้นก็กลับคืนสู่ภาวะปกติ และนางก็เข้าช่วยเศรษฐีและลูกเรืออุ้มเข้าชายฝั่ง แต่นางกลับช่วยบุตรชายท่านเศรษฐีไม่ได้ หญิงสาวคนนั้นก็คือ กายทิพย์ของมั่วเหนียงนั้นเอง  
     บางตำนานกล่าวว่า เศรษฐีผู้เป็นบิดาของท่านต้องเดินทางไปรับราชการที่เมืองหลวงซึ่งต้องนั่งเรือสำเภาไป แต่เกิดมรสุมมั่วเหนียงท่านพยากรณ์ด้วยลางสังหรณ์ว่าท่านพ่อจะหมดอายุขัย ด้วยความกตัญญูของมั่วเหนียงจึงเดินทางไปยังทะเลหมายจะห้าม แต่เรือไม่ให้ออกเรือ แต่แล้วมรสุมเกิดพักเข้าเรือล่มในทะเล มั่วเหนียงเลยลุกลงทะเลไปนำร่างของท่านพ่อขึ้นมาจากทะเล แต่ท่านพ่อหมดลมแล้ว เจ้าแม่จึงขอต่อรองกับสวรรค์ว่า

" ข้าแต่สวรรค์ข้าขอสละอายุขัยที่เหลืออยู่ในแก่ท่านพ่อของข้า ขอสวรรค์โปรดเมตตา "

 
ขบวนเซียนมารับมั่วเหนียงขึ้นสวรรค์

     จากนั้นท่านพ่อของมั่วเหนียงก็ฟื้นขึ้นจากความตาย ทันใดนั้นก็ปรากฏแสงรัศมีที่ขอบฟ้าขบวนเทพยดาและนางฟ้าลงมาจากสวรรค์ โดยในมือของนางฟ้าแต่ละนางเป็นเสื้อผ้าอาภรณ์ที่สวยงามและเครื่องประดับที่งามยิ่งกว่าเครื่องประดับใดในโลก นางฟ้าองค์แรกกล่าวว่า

" พระแม่แห่้งสวรรค์ต้องการให้ท่านเป็นเซียน เพราะท่านสละอายุขัยให้ผู้เป็ยบิดา พระแม่แห่งสวรรค์เมตตาจึงให้พวกข้าพเจ้ามารับท่านขึ้นสวรรค์ "

      มั่วเหนียงจะเศร้าก็ใช่การเพราะการเป็นเซียนคือสิ่งที่ปรารถนา แต่การอยู่รับใช้ครอบครัวก็เป็นสิ่งที่ต้องการยิ่ง แต่ท่านเลือกการเป็นเซียนเพราะท่านหมดอายุขัยบนโลกแล้ว ท่านทรงเครื่องที่นางฟ้านำมา นางฟ้าองค์หนึ่งกล่าวว่า

" องค์เง็กเซียนฮ่องเต้ประมุข ทรงแต่งตั้งให้ท่าน เป็นเซียนด้วยคุณงามความดีที่ทำมาจึงให้ดำรงตำแหน่งเป็น เจ้าแม่มาจู หรือ เจ้าแม่สวรรค์ และสถิตเป็นเทพพิทักษ์ผู้คนที่สัญจรไปในทะเล และชาวประมง ท่านโปรดรับเทวบัญชา "

    ตามตำนานกล่าวว่ามั่วเหนียงสละอายุขัยของตนในตอนนั้นมีอายุเพียง 28 ปีเท่านั้น จากนั้นเป็นต้นมาเจ้าแม่มาจูจึงเป็นเจ้าแม่แห่งทะเลอีกด้วยค่อยดูแลผู้คนที่สัญจรและทำการประมงในทะเล