คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : กลับมายืนที่จุดเดิม
****วันนี้ฉันเข้าบริษัทแต่เช้า
รู้สึกคิดถึงโต๊ะทำงานอย่างบอกไม่ถูก เพราะหลายวันนี้ฉันไม่ได้เข้ามาบริษัทเลยต้องรับหน้าที่ตามที่บริษัทมอบหมายให้
ฉันลากเก้าอี้ออกมาแล้วหย่อนตัวนั่งลงอย่างสบายใจ
“ฤทัย ฤทัย พี่คชาเรียกพบ”
นารีเข้ามาเรียกฉันพร้อมกับท่าทางรีบร้อน
“มีอะไรป่าวนารี
ทำไมพี่คชาเรียกพบฉันแต่เช้า”
“ไม่รู้เหมือนกัน แต่เห็นว่าเป็นเรื่องสำคัญ”
จบการสนทนากับนารีฉันเดินลิ่วไปหาพี่คชาทันที
“พี่คชา อะมีไรหรือเปล่าคะ
ให้นารีไปตามฤทัยแต่เช้า”
“นั่งก่อนฤทัย”
พี่คชาเชิญฉันให้นั่งลงก่อนบทสนทนาเริ่มต้น
“ฤทัยรู้ใช่ไหมว่าคุณจิ่งหยูวยังไม่กลับ
เพราะต้องการอยู่เมืองไทยสักระยะหนึ่งก่อน”
“ทราบค่ะ แล้วทำไมคะ”
“ก้อ...ท่านประธานบอกว่าคุณจิ่งหยูวจะให้ฤทัยเป็นคนคอยดูแลเขาในช่วงที่เขาอยู่เมืองไทย”
“ไม่นะคะ
คนอื่นก้อมีทำไมต้องเป็นฤทัยด้วย”
“ก้อคุณจิ่งหยูวระบุว่าต้องเป็นฤทัย ทางเราก้อขัดไม่ได้
อย่าลืมซิเขาทำรายได้ให้กับบริษัทเราไม่ใช่น้อย ท่านประธานก็ให้ความสำคัญกับเขามากด้วย”
“ไม่คะ ยังไงๆ ฤทัยก้อไม่ไปดูแลเขา”
“ฤทัย พี่ไม่ได้มาขอร้องฤทัยนะ
นี่เป็นคำสั่งของท่านประธาน ยังไงจะอยากไปหรือไม่อยากไป
ฤทัยก้อต้องไปเข้าใจใช่ไหม” และสุดท้ายฉันก็ไม่เคยปฏิเสธได้สักทีเพราะนี่เป็นคำสั่ง
“แล้วฤทัย ต้องตามเขาทุกฝีก้าวเลยหรือเปล่าคะ”
ฉันเริ่มถามเมื่อรู้ว่าไม่สามารถปฏิเสธได้
“จะว่าอย่างงั้นก้อได้นะ เขาต้องการให้ฤทัยดูแลเขาตลอดเวลา
ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนก็ต้องไปกับเขา และต้องย้ายไปอยู่ที่โรงแรมเดียวกับเขา
บริษัทเปิดห้องไว้อีกห้องอยู่ห้องติดกับคุณจิ่งหยูว
และอนุญาตให้ฤทัยไม่ต้องเข้ามาบริษัทจนกว่าคุณจิ่งหยูวจะกลับประเทศจีน”
“ต้องทำถึงขนาดนั้นเลยหรือคะ
ทำไมฤทัยต้องย้ายไปอยู่โรงแรมเดียวกับเขาด้วย ฤทัยไป-กลับไม่ได้หรือคะ”
“ไม่ได้ นี่ก้อเป็นความต้องการของเขา เขาบอกกับท่านประธานว่าเขาไม่ไว้ใจใครนอกจากฤทัย
เพราะฤทัยเคยไปดูแลเขามาก่อน
และที่ต้องให้ย้ายไปอยู่มี่โรงแรมเดียวกันก้อเผื่อเขาต้องการอะไรหรือจะไปไหน
จะได้สะดวก” พี่คชาพูดเสียงแข็งเมื่อรู้ว่าฉันจะมีข้อต่อรอง
“น่าฤทัย
ท่านประธานมีเงินพิเศษให้ฤทัยในระหว่างที่ดูแลเขา และจะให้โบนัสฤทัยสิ้นปีด้วยนะ”
“ฤทัยจะต้องดีใจใช่ไหมคะ”
ฉันเริ่มพูดประชดประชัน
“ถือเป็นความโชคดีนะเนี่ยที่คุณจิ่งหยูวให้ความไว้วางใจ
ใครๆก็ยากใกล้ชิดเขาทั้งนั้นแต่เขาก็ไม่ต้องการใครนอกจากฤทัย”
“ค่ะ” ฉันรับคำพี่คชาอย่างเซ็ง ๆ
“งั้นพรุ่งนี้ก้อเริ่มงานเลยนะ
วันนี้กลับไปบ้านก็เก็บข้าวของย้ายไปยู่ที่โรงแรมเลย
พี่อนุญาตให้ฤทัยกลับบ้านได้เลย จะได้ไปจัดเตรียมของ”
“พรุ่งนี้เลยหรือคะ”
“ใช่พรุ่งนี้เลย
อ้อแล้วเรื่องนี้เป็นความลับ
ทางบริษัทจะบอกว่าส่งฤทัยไปดูงานในระหว่างที่ต้องไปดูแลคุณจิ่งหยูว ถ้าใครถามก้อให้ตอบไปว่าบริษัทส่งไปดูงาน เพราะในระหว่างที่คุณจิ่งหยูวกลับไปบ้านคุณลุงคุณป้า
เขาไม่อยากให้ใครรู้ ไม่อยากให้นักข่าวคอยตามเขาทุกฝีก้าว นักข่าวจะต้องไม่รู้ว่าเขาจะเดินทางไปวันไหนพูดง่ายๆ
การเดินทางที่เขาจะไปทุกที่จะเป็นความลับ เขาต้องการความเป็นส่วนตัว เพราะฉะนั้นห้ามบอกใครเด็ดขาด”
“อ้าวแล้วเขาจะเดินทางยังไงหละค่ะ
ไม่เอารถตู้ของบริษัทไปเหรอ” ฉันถามด้วยความสงสัยว่าการเดินทางของเขาจะเป็นความลับได้ยังไงเพราะนักข่าวก็รู้กันทั่วว่าเขายังไม่ได้เดินทางกลับไปจีน
“เขาจะใช้รถส่วนตัวของเขาเอง
นักข่าวไม่รู้หรอกว่าเป็นรถของเขาเพราะรถคันนี้ไม่มีใครเคยเห็น
เขาซื้อไว้เพื่องานนี้โดยเฉพาะ”
“โอ้ววว แม่เจ้า ซื้อรถเพื่อใช้งานนี้โดยเฉพาะ
อะไรมันจะรวยขนาดนั้น” ฉันคิดในใจ และเบะปากทำตากลอกไปกลอกมา และเหมือนพี่คชาจะรู้ทันยกมือขึ้นมาเขกหัวฉันไปหนึ่งที
“โอ้ย พี่คชา ฤทัยเจ็บนะค่ะ”
ฉันเอามือรูปหัวเบาๆ ก่อนจะฟังพี่คชาพูดต่อ
“และนี่ก็เป็นเหตุผลที่เขาให้ฤทัยย้ายไปอยู่โรแรมเดียวกับเขา
เพราะถ้าเขาอยากเดินทางไปตอนไหน ฤทัยจะได้พร้อมไปกับเขาได้ทันที
จำไว้นะฤทัยเรื่องนี้เป็นความลับห้ามใครรู้เด็ดขาด” พี่คชาพูดทิ้งท้ายก่อนที่ฉันจะขอตัวและเดินออกจากห้องไป
ความคิดเห็น