ห้องกิจกรรมชาวมุนดัส

ลำดับตอนที่ #10 : [บทที่ 8] ตัดสินใจ

[ทุกคนในคณะเดินทางของฟรีซได้รับไอเทม]
                “กรงเล็บมังกร” X1
                (กรเล็บอันคมกริบที่สามารถตัดเกราะเหล็กเนื้อดีให้ขาดได้ในพริบตา เป็นที่เสาะหาของเหล่านักเดินทางและผู้สะสมของหายาก นักรบหลายคนต่างเสาะหามันเพื่อนำมาทำเป็นอาวุธ ลองไปให้ช่างตีเหล็กดู บางทีเขาอาจทำให้มันกลายเป็นอาวุธชั้นดีได้)

[ทุกคนในคณะเดินทางของอากิระได้รับไอเทม]
                “เหล็ก” X1
                (เหล็กเนื้อดีที่หาไม่ได้ง่ายๆบนพื้นดิน เป็นวัสดุทำอาวุธและเครื่องป้องกันชั้นยอด หากผ่านกระบวนการตีเหล็กดีๆแล้ว จะสร้างสิ่งของที่อยู่กับท่านไปอีกนานเลยทีเดียว)

= = =

 

                หลังจากปราบปิศาจได้ อากิระ ไวลี่ และมิเคลต่างพากันออกมาจากถ้ำอย่างทุลักทุเล แต่ละคนมีสภาพโทรมไม่แพ้กัน ในตอนนี้ทุกคนอยากหนีออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะตั้งแต่เข้ามาภายในนี้ มันก็ผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วไม่รู้ แม้คนอื่นจะบอกว่าผ่านไปไม่นานก็เถอะ แต่สำหรับพวกท่านมันนานจนมิอาจลืม

                เมื่อออกจากถ้ำมืดดังกล่าวได้แล้ว พวกท่านก็กลับมายังจุดที่ต่อสู้กับตุ่น หลังจากสำรวจรอบๆ มีเพียงเส้นทางเดียวที่สามารถไปต่อได้ นั่นคือไปตามทางที่อีกกลุ่มของท่านไป หลังจากหารือกันเรียบร้อย พวกท่านก็ตรงไปทันที

                ทางด้านฟรีซเมื่อจัดการกับมังกรได้แล้ว ทุกคนต่างร้องดีใจที่ไม่ตกเป็นอาหารของมัน ร่างกายอันแสนใหญ่โตของมันเต็มไปด้วยบาดแผลเหวอะหวะยากเกินกว่าหาส่วนที่สมบูรณ์ได้ หลังจากที่สำรวจรอบๆ แองจีล่าก็พบว่าเพดานถ้ำที่ถูกน้ำกรดกัดจนร่วงลงมาเมื่อครู่มีทางเชื่อมต่อเดินขึ้นไปด้านบน แม้แสงสว่างจะไม่มากนัก แต่ก็พอจะมองออกว่ามันมีทางเดินขึ้นไป

                “พระผู้เป็นเจ้ามอบทางสว่างให้พวกเรา ข้าคิดว่านั่นคงเป็นทางออกแน่” เธอกล่าว

                “ตรงนั้นพวกเจ้าลองขึ้นไปก็ได้ เหมือนข้าจะปีนไปดูแถวนั้นอยู่เหมือนกัน แต่ก็ร่วงลงมาก่อนน่ะนะ” คาร์ซาร์เอ่ย “ยังไงก็ขอให้พวกเจ้าโชคดีก็แล้วกัน ไปละ”

                “เจ้าไม่ไปกับพวกเรารึไง” แกรนดีนถาม

                “ขออภัยท่านนักแปรธาตุ ทางที่พวกท่านจะไป ไม่ใช่ทางออกของข้า มหาทุ่งเกรทฟิลด์อยู่ทางใต้ พวกท่านต้องกลับไปทางเหนือ เห็นว่ามาล่าปิศาจใช่ไหมล่ะ เอาของที่มีไปยื่นให้ทางการดู ได้เงินรางวัลไม่น้อยนะนั่น”

                “จ...เจ้ารู้ได้ยังไง” ฟรีซตะลึงในความสามารถที่รู้ทิศแม้ว่าอยู่ในถ้ำอันแสนมืด

                “อ๋อ เข็มทิศน่ะ พวกนักเดินเรือมันขายต่อข้ามา มีประโยชน์มากเลยนะ ลองไปหาติดตัวสักอันสิ” เขาโชว์เข็มทิศเล็กๆ ให้ดู ไขข้อข้องใจของฟรีไปมากโข

                จากนั้นเขาก็เดินตรงไปตามทางที่เต็มไปด้วยซากหินระเกะระกะ ก่อนจะกระโดดเข้าไปยังรูบนผนังถ้ำที่มีขนาดกว้างพอสมควร

                พวกท่านปรึกษาหารือกันพักใหญ่ว่าจะหาทางปีนขึ้นไปบนทางเดินนั้นได้เช่นไร ไม่นานนักกลุ่มของอากิระก็เดินมาพบพวกท่าน ดูเหมือนว่ามีเรื่องราวมากมายให้พูดคุยกันเลยทีเดียว แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ทุกคนช่วยกันปีนขึ้นไปตามผนังถ้ำโดยมีเกรเกอร์แบกหินมาวางซ้อนกันให้สามารถปีนขึ้นไปได้

                และในที่สุด พวกท่านก็ขึ้นมาอยู่บนทางเดินที่อยู่สูงจากพื้นเบื้องล่าง หากพลั้งพลาดตกลงไปเป็นน้อยที่สุดก็คงกระดูกหัก คณะเดินทางไม่รอช้ารีบเดินไปตามทาง...

                ในขณะที่กำลังเดินทางไปตามทางที่สูงชันขึ้นเรื่อยๆ กลิ่นอับของถ้ำก็ค่อยๆจางลง และกลิ่นที่ได้ต่อจากนี้คือ...อากาศบริสุทธิ์กับสายลมแผ่วเบาที่โชยเข้ามาปะทะใบหน้าเป็นระยะ

                ใกล้ทางออกไปทุกที...

                ทันใดนั้นผนังถ้ำก็เกิดสั่นสะเทือน พวกท่านไม่รอช้ารีบวิ่งตรงไปตามทาง หมายออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด แม้ไม่รู้ว่าจะถึงปลายทางเมื่อใด

                ท่ามกลางการสั่นสะเทือนที่เพิ่มความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ  อย่างไม่ทราบสาเหตุ คณะเดินทางเหลือไม่กี่ตัวเลือกที่จะต้องตัดสินใจ...

1                     ใช้พลังทำลายผนังถ้ำเพื่อหนีออกไปก่อนมันถล่ม

2                     กลั้นใจวิ่งออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

3                     ไม่ไหวแล้ว ใช้ขนนก วัดดวงกันเลย!!!

โรลรอบต่อไปเวลา 21.00 น. ของวันที่ 11 เมษายน 

ใครมีความในใจอะไรถึงเพื่อนคณะเดินทาง

ส่งข้อความลับมาหาแอดมินก่อนเวลาโรล