คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วิจารณ์ "OSP"
browniechoco >
OSP พลังเหนือมนุษย์
สวัสดีเจ้าค่ะท่านเพชร! ข้า “ฟอลล์เฮซวันเดอเรอร์” เจ้าค่ะ ขอขอบคุณท่านที่เลือกข้านะเจ้าคะ สำหรับงานนี้...นับว่าเป็นงานแรกของข้าเลยล่ะเจ้าค่ะ! อาจจะมีจุดบกพร่องไปบ้าง แต่ข้าก็จะทำอย่างสุดความสามารถนะเจ้าคะ!
[อนึ่ง บทวิจารณ์ต่อไปนี้ ข้าเขียนขึ้นหลังจากที่ได้อ่านบทนำ – บทที่ 3 ไปค่ะ อาจจะมีบางส่วนที่ผิดพลาดไปบ้าง เนื่องจากข้าไม่ได้อ่านครบทั้งเรื่องที่ท่านได้ลงไว้นะคะ ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ!]
ชื่อเรื่อง : OSP พลังเหนือมนุษย์
ชื่อเรื่องเบสิกเจ้าค่ะ แต่ก็แสดงให้เห็นชัดเจนเลยว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับอะไร สั้นๆ ได้ใจความดีเจ้าค่ะ!
โครงเรื่องคร่าวๆ
จากที่ดูตรงคำโปรยของท่าน และได้อ่านไปจนถึงบทที่สาม เป็นแนวที่น่าสนใจเจ้าค่ะ แนวไซไฟแฟนตาซีผสมกับแนววัยรุ่นๆ แต่ว่าแนวผู้มีพลังพิเศษรวมตัวกันกอบกู้โลก(?) แบบนี้มีคนเขียนค่อนข้างจะเยอะเจ้าค่ะ แต่ถ้าท่านดึงแก่นของเรื่องออกมานำเสนอให้ดี ให้เห็นได้ชัด ไม่ออกทะเลจนเกินไป ทุกอย่างก็จะดีขึ้นเองเจ้าค่ะ! บทนำของท่านก็เปิดออดมาได้น่าตื่นเต้นดี ชวนให้สงสัยว่า “สงครามนี้มันเป็นมายังไง เพราะอะไร?” (หรือข้าจะเป็นคนเดียวเจ้าคะ...) แล้วก็มีบางจุดที่มีมุกมาเสริมๆ ทำให้ผ่อนคลายแล้วก็ขำได้นิดๆหน่อยๆเหมือนกัน
ตัวละคร
คาแร็กเตอร์ของบางคนดูคล้ายๆกันไปหน่อยนะเจ้าคะ อย่างอควากับริน มีบางจุดที่ดูเหมือนกันไปหน่อยเจ้าค่ะ ลองดึงลักษณะเด่นๆ ของแต่ละตัวละครมา และแสดงออกให้ชัดๆ ดูนะเจ้าคะ ตัวละครของท่านก็จะยิ่งโดดเด่นมีคนจิ้นคนอวยมากขึ้นเจ้าค่ะ!
การใช้ภาษา
การบรรยายของท่านอยู่ในระดับค่อนข้างดีเจ้าค่ะ แต่ว่ายังมีบางจุดที่ไม่ค่อยลื่นไหลนัก เว้นวรรคไม่ค่อยถูกบ้าง แล้วก็บางบทบรรยายมันลดความตื่นเต้นลงน่ะเจ้าค่ะ จะอธิบายยังไงดี...เอาเป็นว่าดูตรงบทนี้นะเจ้าคะ จากบทนำของท่านเจ้าค่ะ
“ชายในชุดทหารเปรยยิ้มอย่างน่ากลัว เด็กสาวน้ำตาไหลพรากด้วยความหวาดกลัว ปืนขนาดเล็กจ่อเธอก่อนที่เขาจะเล็งที่หัวน้อยๆเพื่อที่จะปลิดชีพเด็กสาว แต่ก็เหมือนโชคชะตาจะช่วยเธอเมื่อนายทหารคนนั้นล้มลงจมกองเลือดของตัวเองโดยมีดสั้นปักอยู่กลางหลัง เด็กชายที่ช่วยชีวิตเธอไว้รีบดันแผ่นไม้ยักษ์นั่นออกจากเท้าของเธอก่อนจะพาร่างที่ได้รับบาดเจ็บเป็นบางส่วนขึ้นขี่หลังและวิ่งไปหลบในซอกตึก เขาวางลงเธออย่างระมัดระวัง เด็กสาวร้องไห้สะอึกสะอื้นเพราะความกลัวที่เข้ามากัดกินในหัวใจ มือน้อยๆของเพื่อนชายยกขึ้นปาดน้ำตาที่กำลังไหลลงมาออกไป”
บทบรรยายดูติดกันไปน่ะเจ้าค่ะ ความตื่นเต้นของเด็กน้อยที่กำลังจะถูกยิงมันยัง...อา ไม่สุดน่ะเจ้าค่ะ บางทีการเคาะเว้นบรรทัดก็พอช่วยได้บ้างนะเจ้าคะ แล้วก็ลองเติมจุดไข่ปลา (...) ดูบ้างก็ได้เจ้าค่ะ แต่อย่าใส่เยอะจนล้นเป็นพอ ส่วนด้านล่างนี้เป็นตัวอย่างที่ข้าลองปรับๆดูน่ะเจ้าค่ะ
“ชายในชุดทหารเปรยยิ้มอย่างน่ากลัว เด็กสาวน้ำตาไหลพรากด้วยความหวาดกลัว ปืนขนาดเล็กจ่อเธอก่อนที่เขาจะเล็งที่หัวน้อยๆเพื่อที่จะปลิดชีพเด็กสาว...
แต่ก็เหมือนโชคชะตาจะช่วยเธอเมื่อนายทหารคนนั้นล้มลงจมกองเลือดของตัวเอง โดยมีมีดสั้นปักอยู่กลางหลัง...”
อา...ไม่จำเป็นต้องเป็นแบบนี้เป๊ะๆ ก็ได้ค่ะ ท่านลองปรับในแบบของท่านดู ลองอ่านทวนซ้ำๆดูก็ได้ ถ้าคิดว่ามันติดขัด ยังไม่ถึงอารมณ์ตรงไหนก็ลองเกลาๆ ดู แล้วก็จะได้เจ้าค่ะ!
อีกจุดหนึ่งคือการเว้นวรรคเจ้าค่ะ มีอยู่หลายจุดที่ท่านเขียนติดกันค่อนข้างจะยาว แนะนำวิธีแก้เจ้าค่ะ ท่านลองอ่านออกเสียงดู ตรงไหนที่พักหายใจก็ลองวงเอาไว้ หรือตรงจุดที่ท่านคิดว่าควรจะวรรคเจ้าค่ะ
ข้าขอยกบทนำส่วนหนึ่งของท่านมาอีกรอบนะเจ้าคะ “เด็กชายที่ช่วยชีวิตเธอไว้รีบดันแผ่นไม้ยักษ์นั่นออกจากเท้าของเธอ ก่อนจะพาร่างที่ได้รับบาดเจ็บเป็นบางส่วนขึ้นขี่หลังและวิ่งไปหลบในซอกตึก”
(ข้าเพิ่มวรรคตรง เท้าของเธอ-ก่อนจะ ไปเจ้าค่ะ)
และสุดท้ายคือคำผิดเจ้าค่ะ ท่านมีคำผิดอยู่ในระดับหนึ่ง ลองอ่านทวนดูอีกรอบแล้วแก้ดูนะเจ้าคะ และตรงบทที่ 3 ตอนที่อควาล้ม ““ว้ายย..!!”
ป.ล. “ดูลาดลาว” มันต้องเขียนว่า “ดูลาดเลา” นะคะ (บทที่ 18)
รู้สึกว่าจะยาวแฮะ...
อา...ข้าขอโทษจริงๆ ที่อ่านไปได้ไม่ถึงครึ่งเรื่อง ยังไม่ถึงจุดสำคัญของเรื่องเลยด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้นอาจมีบางจุดที่ข้าไม่เข้าใจเลยทำให้คำวิจารณ์ผิดตามไปด้วยนะเจ้าคะ...
ทั้งหมดที่เราวิจารณ์ออกไปใช่ว่านักวิจารณ์อย่างเราจะทำได้ดีไปทุกอย่าง เเต่เราหวังเป็นอย่างยิ่งว่าให้คุณทำได้‘จงอย่าคาดหวังอะไรกับนักวิจารณ์นักเลย พวกเขาก็แค่คนธรรมดา...
แต่อย่าเพิ่งท้อนะเจ้าคะ เขียนนิยายใช่ว่าจะดังภายในเวลาอันสั้น มันต้องใช้เวลาและความสามารถ บวกกับ “ใจรัก” เจ้าค่ะ!
ขอให้ท่านเพชรสู้ต่อไปเจ้าค่ะ!
ความคิดเห็น