คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO
".. นี่ .. ถ้าวันหนึงฉันตายไป นายจะเสียใจมั้ย ? "
ร่างบางของ ยามาดะ เรียวสุเกะ เอ่ยถามร่างสูงนาม นากาจิม่า ยูโตะ
"ทำไมต้องเสียใจด้วยหละ คนอย่างนายตายๆ ไปก็ไม่มีใครสน " ร่างสูงตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา ทั้งที่จริงๆ แล้วเขาก็ต้องเสียใจมากๆ อยู่แล้ว
"งั้นชั้นก็ขอโทษและกันนะ ที่คอยตามนายไปทั่ว .. ขอโทษ นะ .. ต่อไปนี้ นายคงไม่ได้เห็นหน้าชั้นอีกแล้วหละ ขอบคุณนะ.. " ท้ายๆ ประโยคนั่น เรียวสุเกะพูดด้วยเสียงเบาจนแทบไม่ได้ยิน แต่มันก็ดังพอที่ร่างสูงจะได้ยิน.. ก่อนที่ร่างสูงจะรู้สึกตัว ก็เห็น'อดีตคนรัก' ของเขา เดินไปตรงระเบียงของดาดฟ้าโรงเรียนซะแล้ว "ยามะจัง!! " แต่มันก็ไม่ทันซะแล้ว ร่างบางกระโดดลงไปจากตึกเรียน ต่อหน้าต่อตา เขา .. นากาจิมะ ยูโตะ
"ยามะจาง!!!!!!!!"
.....
4 ปีผ่านไป
หาพักนักเรียน
"เห้ย! ยูโตะ แกวันนี้จะมานอนกะกุป่าว? เห็นเมื่อวานบอกว่าแม่แกบอกให้มาค้างไม่ใช่หรอ?!"
เสียงของเพื่อนสนิทเรียกร่างสูงให้มองไป
เห้อ ช่างน่าเบื่อจิงๆ แม่นะแม่ "ครับ ครับ คุณโอคาโมโต้ เคตี้ เอ่ย! เคย์โตะ " ร่างสูงทำเป็นพูดผิด แต่ร่างที่เตี้ยกว่าของเคย์โตะ ก็ชินสะแล้วสิ "เออๆ เดี๋ยววันนี้ไปรับที่บ้านและกันนะ 4 โมงนะห้ามลืม" "ครับๆ " "งั้นชั้นกลับห้องก่อนละ บาย" พูดจบ เคย์โตะก็เดินออกจากห้องไป
'เราเลิกกันเถอะยามะจัง ชั้นว่านายมันน่าเบื่อ น่รำคาณ '
อยู่ๆ คำพูดนั่นหวนกลับมาอีกครั้ง ทำเอายูโตะ เจ้าของความคิด ถึงกับงง ว่าทำใมมันถึงกลับมา ทั้งๆ ที่เขาลืมเรื่องนี้ไปแทบหมดแล้ว ตั้งแต่ถูกรถชนเมื่อตอนเข้าปี.1 ที่มหาลัย..
ความทรงจำส่วนนี้ของเขานั่นหายไป จำได้แค่ว่า เขาเคยมีแฟน ที่ชื่อยามะ จัง เขาไม่สามารถจำชื่อจิงเขาได้ แม้กระทั้งใบหน้าของปดีตคนรีก เขาก็จำไม่ได้ ..
ทำไมกันนะ ถึงอยากจะร้องไห้ออกมา..แต่ก็ทำใม่ได้
คิดเพลินไปหน่อย จนเวลาเลยไปเกือบ4 โมง ร่างสูงที่เพิ่งรู้สึกตัวจึงรีบเก็บเสื้อผ้าและมานั่งรอเพื่อนเขาอยู่หน้าบ้าน
ผ่านไปซักพัก
"เฮย์!! ไอโย่ง! มัวยืนเหม่อไรอยู่วะ?! " อยู่ๆ เสียงของเคย์โตะก็ดังเข้ามาขัดห้วงความคิดของเขา ทำให้ร่างสูงสะดุ้ง
"อ..เออๆ มาแล้วๆ "
พอพูดจบร่างสูงก็เอากระเป๋าขึ้นรถและขึ้นไปนั่งเบาะข้างๆ คนขับ
ระหว่างทางนั่น เคย์โตะก็พูดขึ้นมาว่า
"เห้ย เนี่ย ข้างๆ ห้องกูมีเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักย้ายเข้ามาด้วยวะ นี่นะ สวยเหมือนผู้หญิงเลย แถมมีตั้ง 2 คน เดี๋ยว พอไปถึงหอจะชี้ให้ดู "
"อะไรของแกวะ 555 วันๆ นี่แม่งไม่ได้ทำอะไรเลยใช่มั้ยเนี้ย"
พอสิ้นสุดประโยคนี้ ก็เกิดการทะเลาะกันแบบเพื่อนสนิทภายในรถ ซึ่งทำให้หัวเราะกันและเพลินจนมาถึงหอ
พอมาถึงห้องของเคย์โตะ ร่างสูงก็เดินไปทิ้งตัวลงบนโซฟาทันที เขามาที่นี่บ่อยมาก เขากับเคย์โตะรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก เพราะบ้านใกล้กัน แต่ว่าพอขึ้นมัธยม เคย์โตะก็ย้ายไปต่างประเทษ
พอมาเจอกันอีกทีก็ตอนมหาลัย ทำให้ 2 คนนี้ตื่นเต้นดีใจมาก
"เห้ย ๆ ไอยูโตะ คนสวยนี่ก็ต้องมีเพื่อนเป็นคนสวยเนอะ" อยู่ๆ เคย์โตะก็พูดขึ้นมาทำให้ยูโตะงง
"อะไรของแกวะ อยู่ๆ ก็พูดขึ้นมา"
"ก็ห้องข้างๆ คนแรกที่กูบอกอะ นั่นอะ มีคนอยู่ 2 คนนะเว้ย กูก็เพิ่งรู้เมื่อกี้แหละ ตอนเดินมาแอบเหนนิดหน่อย "
"ถุย! แกนี่มันหื่นจิงๆ ไอเคต เดี๋ยวก็โดนจับเข้าคุกหรอก ฮ่าๆๆๆ " ยูโตะที่อดขำไม่ได้กับท่าทีของเพื่อนตัวเอง เลยพูดออกมาแบบนั่น
"ใหนๆ น่ารักจิงๆ เอารูปมาให้ดูซิ " ยูโตะพูดขึ้นอีกครั้ง เพราะรู้ว่าคนอย่างเคย์โตะนี่นะ จะพลาด ไม่มีคนที่มันพูดถึงคนไหน ที่มันจะไม่มีรูปในโทรศัพ ที่มันหายไปเมื่อกี้ก็คงไปถ่ายรูปของอีกคนที่มันพูดถึงเมื่อกี่มาละสิ โสตล์กเกอร์จงๆ ....
"แกรู้ได้ไงวะ 555 ก็ได้ๆ นี่"
แล้วเคย์โตะก็ยื่นโทรศัพมือถือออกมา ให้ดู ปรากฏรูปหนุ่มน้อยหน้าตาน่ารัก แต่แอบซ้อนไปด้วยความซ่า .. 'นี่ผู้ชายจิงๆ หรอเนี้ย '
"คนนี้ชื่อ จิเนน ยูริ" เคย์โตะพูด
ไม่ทันให้ได้ตอบกลับ ก็พูดขึ้นมาอีก "แต่มีแฟนแล้วนะเว้ยย อ๊ะ! แต่นี่ไม่ใช่คนที่กูพูดถึงเมื่อกี้นะ นี่เป็นเพื่อนของ 2 คนนั่น ทีกุพูดถึง "
"อ่าว งั้นเอามาให้ดูเร็วๆ ดิวะ"
"เออๆ อย่าเร่ง 555 "
พอพูดจบ ก็เอาโทรศัพไปกดเลื่อนๆ และยื่นมาให้ดูอีกครั้ง ครั้งนี่ เปนเด็กผู้ชายที่หน้าตาสวย .. น่ารัก.. จนถ้าไม่บอกก่อนว่าที่นี่คือหอผู้ชาย คงไม่รู่เลยหละ
"คนนี้ชื่อ เคียวโมโตะ ไทกะ" "สวยวะ.. "
"ใช่มั้ยหละ! แต่ถ้าแกเห็นคนสุดท้ายนะ แกจะลืม 2 คนแรกไปเลย! " พูดจบก็ยื่นโทรศัพให้ดูอีกครั้ง ครั้งนี่ปรากฏรูปของ... 'นางฟ้า' แต่มันช่างคุ้นเคยเหลือนเกิน.. ใบหน้าเนียน ขาวไม่แพ้คนแรกที่ชื่อ จิเนน ยูริ แต่คนนี้มีแก้มเล็กน้อย ไม่ผอมเกินไป ออกแนวน่ารัก บริสุทธิ ไม่มีแม้แต่แววของความดื้อเลย .. ทำให้อยากเป็นเจ้าของ ต้องการ .. 'ทำไมนะ.. รู้สึกเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน..'
"คนนี้.. เห้ย! ไอยูโตะ! หลงจนเหม่อเลยหรอ?! "
"หะ?! อะไร?? "
"ก็แกนะเหม่อไปไกลแล้ว! ฟังๆ! " เคย์โตะทำหน้าคนไม่พอใจเหมือนเด็กๆ นั่นก็ทำให้ยูโตะยิ้ม และพยักหน้าเปนอ่นว่าตกลง
"คนนี้นะ ชื่อ 'ยามาดะ เรียวสุเกะ' .."
พอพูดชื่อนั่นจบ .. ในสมองของยูโตะก็ว่างเปล่า และได้แต่คิดวนไปวนมา 'ชื่อนี้คุ้นจัง เหมือนเคยได้ยินมาก่อน .. '
"เห้ย! ไอยูโตะ นี่แกชอบขนาดนั่นเลยหรอวะ?!"
"อ๊ากกก!!!!!"
"เห้ย! ไอยูโตะ เป็นอะไร! "
'ปวดหัว!!!!!'
พรึบ!
และเขาก็สลบไป
...
..
.
'นี่ .. ถ้าวันหนึงฉันตายไป นายจะเสียใจมั้ย ? '
เอ๊ะ!? นั่นเสียงใครนะ?! ยามะจัง?!
ไม่นะ! ไม่!! อย่าไปจากชั้นนะ! ชั้นรักนาย!!!!!
....
(yuto's side)
วาเลนไทน์ 5 ปีก่อน
'ยูโตะคุง ! คบกับผมด้วยนะครับ! '
เหวออออ ~!! โดนเด็กผู้ชายมาบอกรักแบบนี้ ทำต่วไม่ถูกเลย!
แถมเด็กผู้ชายคนนี้คือคนที่ผมแอบชอบมาตั้งแต่เข้บเรียนม.ต้นแล้วด้วย
เขาทั้งน่ารัก และนิสัยดี ...
แถมยังสวย... เหมือนผู้หญิง
ทำไงดีหละ เอาวะ! ต้องเท่ไว้ก่อน!
'หึ! ก็เอาสิ น่าลองดี ... '
นี่ผมพูดอะไรออกไปเนี้ย?!
อ๊ากกก เขาต้องไม่ชอบผมแล้วแน่เลย!
แต่ว่า กลับกลายเป็นว่า
'ฮึก.. จ..จริงหรอยูโตะคุง ฮึก' เอ๋?!!!!? ผมทำให้เขาร้องไห้หรอ?! แย่แล่ว!! แต่ว่า ทำไมยังน่ารักแบบนี้น้าาาาา ไม่! ผมต้องเท่ไว้ก่อน! ผมมองเขาด้วยสายตาเย็นชาที่สุด เท่าที่ผมจะทำได้ กรี๊ดดดด ก็ผมทำตัวไม่ถูกนิหนา แล้วไปกรี๊ดนี่คืออะไร?! ก๊าซซซซซซ
'ช-ชั้นดีใจจังเลย ! ' ห-หาาาา?!! ทั้งที่ผมพูดอะไรบ้าๆ ออกไป เขายังดีใจอีกหรอ?!
งั้น.. เออ.. ผมต้องถามสินะว่าเขาชื่ออะไร .. จะได้มีเรื่องคุย ทั้งๆ ที่ผมรู้อยู่แล่วก็เหอะ..
'แล้วนายคือใคร..' กร๊าาาซซซ เอาอีกแล้วสมองบ้าาาาทั้งที่ควรจะถามออกไปดีๆ ว่า ชื่ออะไรหรอครับ แท้ๆ!!
'เอะ..ออ! เออ.. คือ ชั้นชื่อ ยามะ*** เรียว**** '
ชื่ออะไร .. นายชื่ออะไร?! ผมได้ยินตรงชื่อนั่นไม่ชัดเลย ทำไมนะ ทำไม!
"ไอยูโตะ!!!!!! ตื่นดิวะ!!!! ฮือออออ!!!! "เคย์โตะ?
เอ๊ะ.. ที่นี่มันที่ไหน.. มืดไปหมด.. เอ๊ะ ตรงนั่นมีแสงสว่างอยู่..รูปนั่ร.. คนๆ นั่น เหมือนรู้จัก... "ร-เรียวสุเกะ!!!!!"
พรึบ!
"เห้ย!! ไอยูโตะ ! แกตื่นแล้วหรอวะ?! อ๊าาากกกกกกก !!!! เย่!!!! "
อะไรกัน นี่มันที่ไหน ตอนนี้ผมอยู่ที่ไหน ทำไมเห็นเคย์โตะรีบกดเรียกอะไรซักอย่าง
"เคย์โตะ... นี่ที่ไหน" ผมถามไป
"ออ! ก็แกอะ สลบไปเมื่อวันก่อน และแกก็บอกว่าปวดหัวด้วยก่อนจะสลบไป ชั้นเลยลากแกมาหาหมอนี่โรงพยาบาล.."
หมอนั่นเงียบไปสักพักและพูดต่อ
"เอ่อ! เมื่อกี้ที่นายเรียกนั่นใครวะ แฟนนายหรอ?! ไอ.. อะไรนะ 'เรียวสุเกะ' นะ ~ คงไม่ใช่ ยามาดะ เรียวสุเกะห้องข้างๆ ที่หอใช่มั้ย~ คงไม่น่ารักขนาดแกเอาไปฝันหรอกนะ 5555"
เคย์โตะพูดแซวผม ทำไมกันนะ .. เรียวสุเกะงั้นหรอ เหมือนจะจำได้.. แต่ก็คงไม่ใช่.... ผมคงคิดไปเองมากกว่า...
.
.
.
ในขณะที่ร่างสูงกำลังงงกับตัวเอง เขาใม่ได้สังเกตุเลยว่า ห้องพักคนป่วยของเขาถูกแง้มออกมาเล็กน้อย และถ้าสังเกตุดูดีๆ คนๆ นั่นท่่ีอยู่หลังประตูนั่นก็คือ 'ยามาดะ เรียวสุเกะ' ..
และเขามาที่นี่ทำไมกันนะ? ..
และ'เรียวสุเกะ'คนนั่น.. ยังมีชีวิตอยู่จริงๆ หรอ..
TBC...
ความคิดเห็น