คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : SF [EunSiHae] LOVE IS "YOUR HAPPINESS 1 " [ Siwon Part ]
SF [EunSiHae]
LOVE IS "YOUR HAPPINESS…"
Chapter 1
ผม เว ีวอน วันนี้เป็นอีวันที่ผมมัวแ่ยุ่อยู่ับานนลืมไปว่า ผมมีนัับเพื่อนเ่า เพื่อนสมัยมัธยมที่ผมยัสนิทสนม แม้ะุยันผ่านโปรแรมแทอยู่บ้า แ่้วยานอทุนไม่มีวันหยุที่รันเลยไม่ไ้เอันบ่อยนั นมาถึวันนี้ พวมันนัผมไปเอที่บ้านเยอ (ผมละเบื่อรอบรัวเ่าอมันริๆเลย 555) วันนี้ผมะไ้เอับพวมันัทีล่ะ พวมันะเป็นไับบ้านะ ผมไม่รอเวลา รีบับอาร์แปู่ใอผมริ่มาบ้านเยอทันที
้วยสภาพารรารที่ับั่ ว่าผมะมาถึ ็ปาไปสอทุ่มว่า พวมันัารเรื่ออาหารารินันเรียบร้อย (ือผมมาถึ ็ินๆๆ หล่อๆเลยว่าั้นอ่ะ 555)
“เฮัย..ไมึ ิว่าะำบ้านูไม่ไ้ะและ” เยอล่าวทัทายผมั้แ่ผม้าวลารถ พวเพื่อนทุนมอมาทาผม้วยวามสนใันหม เพราะผมมา้าที่สุ Y^Y
ผมทัทายเพื่อนนโน้นนนี้ ถามไถ่สารทุ์สุิบ ามประสานไม่ไ้เอันมานาน รวมถึ ทเฮ เพื่อนที่ผมสนิทที่สุ็ว่าไ้ สมัยเรียนใรหลายๆนเ้าใผิิว่าผมับมันเป็นอะไรัน นสาวๆไม่ล้าเ้ามาีบผมับทเฮเลย ั้แ่่วที่มันบับฮยอแผมเลยห่าๆับมันไป
ุยันไป ิบแอลอฮอลล์ันไป ไม่ทันไร เหมือนเ็มนาฬิาหมุนไปอย่ารวเร็ว
“ะีหนึ่แล้วหรอวะ” ฮยอแพูึ้น พร้อมสะบัหัวไปมา เพราะรู้สึว่า ผลระทบาแอลอฮอลล์ำนวนไม่น้อย ทำให้เามึนหัวเสียแล้ว
“อะไรมึ แ่นี้เมาแล้วหรอวะ” ยูฮยอนเพื่อนร่วมวพูแว
“ทเฮ มึพาที่รัอมึไปนอน่อนไป ูท่าไม่ไหวละ ึ้นไปนอนห้อน้อู่อน็ไ้ืนนี้ินมันไม่ลับ ” เ้าอบ้านบอ ในะที่ัวเอำลััารับแอลอฮอลล์ที่มีอยู่ในแ้วทรสวยนหม
“ฮยอแ ึ้นไปนอน่อนไป เี๋ยวพรุ่นี้ื่นไม่ไหวนะ” ทเฮระิบฮยอแเบาๆ พร้อมับพยุนรัให้ึ้นไปนอนพั
ฮยอแยอมเินออาวสนทนาอเพื่อนฝูโยี โยมีทเฮอยพยุอยู่ไม่ห่า
(บนห้อิน)
ทเฮห่มผ้าให้ฮยอแ และ่อนะลไปร่วมวสนทนาับเพื่อนๆ่อ
“ฝันีนะับ ฮยอแอผม” พร้อมุ๊บเบาๆที่หน้าผา ฮยอแแอบยิ้มเบาๆ้วยสิที่มีอยู่น้อยนิ ่อนที่ะหลับไป อย่ามีวามสุ..
อนนี้ในว็าสมาิไปสอน ฮยอแที่ึ้นไปนอน่อน เรียวอุที่้อรีบลับ(ไปูแลเ็ๆในสััที่อนโ) ทเฮับเพื่อนอีหลายน ไม่ว่าะเป็นผม เยอ ยูฮยอน อมิน ัอิน และิน ยันัุ่ยันไปิบ
แอลอฮอลล์ันไป เรื่อโน้นบ้า เรื่อนี้บ้า
“เออ..ไอวอน มึับเ็นนั้นไปถึไหนแล้ววะ น่ารัีนี่หว่า ไม่เห็นพามาให้เพื่อนรู้ัเลยวะ” ัอินถามพร้อมทำหน้าเ้าเล่ห์
“เ็ อะไร ใร ที่ไหนวะ” ผมทำหน้า
“็ผู้หินนั้นไ ทีู่ไปเอมึที่านแ่เพื่อนูเมื่อเือน่อนอ่ะ” ัอินถาม่อ
“อ๋อ..นั่นน้อสาวูเว่ย ลูพี่ลูน้อูเอ เรื่อผู้ยผู้หิอะไร ูไม่มีหรอ ูเบื่อโนทิ้ว่ะ” ผมอบปัๆไปในะที่ทเฮยั้อมอผมอยู่ไม่ละสายา
“อ๋า…มึไม่อยาโนทิ้เหมือนอนที่ไอ้ทเฮมันทิ้มึไปบไอฮยอแใ่มั้ยล่า ฮ่าๆๆๆๆ….” ทุนในวระเบิหัวเราะ าประโยที่อมินพูึ้น ผม็ไ้แ่หัวเราะามๆเพื่อนไป
ทั้ที่ในใผม รู้สึไ้เลย ว่ามัน เ็บ…
ทั้ที่เรื่อพวนี้ผ่านมานานแล้ว นานแล้วริๆ แ่ทำไมนะ
ผมยัไม่ลืม…
มอเวลาอีที ีสามว่าแล้ว ไอพวนี้็ยัไม่ไ้มีทีท่าว่าะไปนอนันเลย ผมล่ะเพลียับพวมันริๆ
ไปายอายอยาที่ไหนันมา ระเอาๆ ประหนึ่ที่พวมันินนั้นเป็นน้ำเปล่า็มิปาน
“มึีสามว่าแล้วว่ะ ูว่าไปนอนันมั้ยวะ ูัะเมื่อยและ” ผมเอ่ยวนเพื่อนๆ
“เออ…ว่ะ ีสามแล้วมึ ไป ไป ไป ไปนอน” เ้าบ้านที่อนนี้พูไม่่อยะเป็นภาษาแล้ว พูไปี้โน่นี้นี่ไป
(บนห้อนอนอเยอ)
“มึ… นอนันพอป่ะวะเนี่ย ไอัอิน ับไอิน็เ็มห้อูและ” เ้าอบ้านเินเน ล้มไปบนที่นอน
“เอาี้ ..ไอทเฮ ับ ไอวอน ไปนอนับฮยอแห้อน้อูไป ห้อน้อูเียให่ พวมึนอนันไ้ น้อูแม่นอนิ้น แมู่เลยสั่เียิไส์มาให้มันนอนนเียว ฮ่าๆๆๆ” เยอเผาน้อ(านประำ)
“เออๆๆ ั้นพวูไปและ นอนันไ้นะมึ” ทเฮพู่อนะเินเ้าห้ออินพร้อมับผม
(ห้อิน)
ทเฮเปิประูเบาๆ เพราะไม่อยาให้ฮยอแื่น ผมับทเฮเ้ามายืนในห้อ ผมยืนมอหน้าทเฮ่อนที่ะผายมือให้มันนอน้าๆ ฮยอแ นรัอมันที่ำลัล่อลอยอยู่ในห้วนิทรา หาไ้รู้เรื่อว่ามีนเ้ามานอน้วยไม่ ผมปั้นหน้านิ่ และล้มัวนอนอี้านนึ
อนนี้บนเียนอนที่มีผม ทเฮ และฮยอแ ทเฮที่อยู่รลาอนนี้ำลัหันหน้ามาทาผม ผมนอนนิ่ๆ แ่ทเฮำลั้อหน้าผม ผมเลยหันไปหามันทำนอถามว่ามีอะไร …
“ูว่าูนอนหันหน้ามาทามึ ืนนีู้หลับสบายว่ะ” ………….. ทเฮมันพูอะไรออมา มันพูับผมหรอ หรือมันหันผิทา หรือมันละเมอ….
“ห๊ะ มึละเมอหรอทเฮ”
“ูไม่ไ้ละเมอ ูพูว่า ูนอนหันหน้ามาทามึ ืนนีู้หลับสบายว่ะ” ทเฮย้ำำเิมอีที…
-------------------------------------------------------------------------------------
อรั๊ย…
อีพี่ทอะไรยัไับพี่วอน ???
และปัุบันอทเฮับฮยอแ????
รออนหน้าไหวไหม๊ะ…
รอเรา่อนน้า ฟุบุ๊ฟุบุ๊
ฝา SF เรื่อแร้วยน้า… ะพยายามที่สุเลยฮัฟฟฟฟ
ความคิดเห็น